Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2023

H νεοφυής επιχειρηματικότητα συναντά την έννοια του δορυφορικού κράτους

Ο Πάνος Παπαδόπουλος είναι ένας καλός φίλος και αντικειμενικά ένας από τους δημιουργούς του ελληνικού οικοσυστήματος νεοφυούς επιχειρηματικότητας. Κυκλοφόρησε πρόσφατα μια ανάρτησή του, η οποία αναπαράχθηκε από μεγάλο πλήθος άλλων πολύ αξιόλογων μελών της κοινότητας, όπου διαμαρτύρεται για μια δημόσια τοποθέτηση του Έλληνα Πρωθυπουργού περί της εισαγωγής Ισραηλινών συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης με στόχο την έγκαιρη ανίχνευση πυρκαγιών:

Στο σχόλιο αυτό γίνεται επισήμανση ότι υπάρχουν αξιόλογες ελληνικές νεοφυείς επιχειρήσεις στον τομέα με μια εξ αυτών να έχει ήδη αναπτύξει ακριβώς το προϊόν που ζητείται. Το προϊόν αυτό έχει παρουσιαστεί στις ελληνικές αρχές και είναι εφάμιλλο, αν όχι ανώτερο, του Ισραηλινού. Γιατί λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης αντί να προωθεί τα ελληνικά συστήματα παίζει τον ρόλο ενός «πλασιέ» εισαγόμενων συστημάτων; 

Η απάντηση είναι πολύ απλή και δυστυχώς δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την ίδια την τεχνολογία: Η Ελλάδα παραμένει ένα περιφερειακό, δορυφορικό κράτος στο οποίο δεν επιτρέπεται να έχει μια εγχώρια, αυτόχθονη αμυντική πολιτική. 

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η εισαγωγή ξένων συστημάτων, είτε από τις ΗΠΑ ή από άλλες χώρες με την έγκριση των ΗΠΑ, είναι η κοινή πρακτική όλων των κυβερνήσεων από το 1974 και μετά (με ελάχιστες εξαιρέσεις οι οποίες είτε ήταν «στάχτη στα μάτια» της κοινής γνώμης ή απλώς εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα). 

Η πολιτική συνειδητοποίηση της κοινότητας της νεοφυούς επιχειρηματικότητας, μαζί με οτιδήποτε περιλαμβάνει ο όρος ‘δημιουργικές δυνάμεις του τόπου’ είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα. 

Ή, για να το θέσω διαφορετικά, η επίτευξη της οικονομικής ανεξαρτησίας πρέπει να οδηγήσει και στην πολιτική. Πρώτα στο ατομικό επίπεδο, με την άνοδο από το επίπεδο του ψηφοφόρου σε εκείνο του πολίτη, και μετά στο συλλογικό και στο εθνικό.

Η ανάπτυξη της οικονομίας της συνεργασίας, της γνώσης και της δημιουργικότητα θα οδηγήσει και στην ουσιαστική εθνική ανεξαρτησία, πρώτη φορά στους δυο αιώνες που έχουν διανυθεί από την ‘παλιγγενεσία’ του 1821. 


Τρίτη 22 Αυγούστου 2023

Υγεία και ανθρωπισμός

Σήμερα επισκέφτηκα έναν αγαπημένο συγγενή μου που νοσηλεύεται στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας. Στην πόρτα του δωματίου του (που φιλοξενούσε πέντε ασθενείς) ήταν το παρακάτω σημείωμα, που το θεωρώ καλοπροαίρετο:


Νομίζω εύλογα όμως μου δημιουργήθηκε η εξής απορία:

  • Αν ένας ασθενής στερείται συνοδών, επί παραδείγματι ένας συνάνθρωπος μας χωρίς συγγενής ή στενούς φίλους (ναι, υπάρχουν κάμποσοι) - και ταυτόχρονα -
  • Αυτός ο «μοναχικός» ασθενής δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να προσλάβει την αποκλειστική,

Τότε, τι κάνει; 

Η απάντηση είναι θλιβερή και προσβλητική για την ανθρώπινη υπόσταση μας: Λαμβάνει μια απολύτως απαράδεκτη νοσοκομειακή φροντίδα που καμία σχέση δεν έχει με τα δεδομένα του σωτηρίου έτους 2023.

Η παραδοχή αυτή όμως εκ των πραγμάτων αμφισβητεί την ανθρώπινη διάσταση μας. Αίσχος και ντροπή για την ελληνική δημοκρατία.


— κάποιες αναγκαίες υποσημειώσεις:

1. Η ιατρική φροντίδα που λαμβάνει το συγγενικό μου πρόσωπο είναι άριστη.

2. Σε γενικές γραμμές η κλινική είναι καθαρή και τακτοποιημένη. 

3. Υπάρχει αδιανόητα μεγάλη έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού.

4. Η συγκινητική, πραγματικά ηρωική προσπάθεια του προσωπικού δεν μπορεί να καλύψει τα προβλήματα που έχει προκαλέσει η χρόνια κακοδιοίκηση, υποστελέχωση και η υποχρηματοδότηση(*)


(*) Πώς γίνεται να είναι υποχρηματοδοτημένα τα νοσοκομεία μας όταν για χρόνια είχαμε τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν ιατρική δαπάνη στην ΕΕ; Η απάντηση βρίσκεται σε μια λέξη: Διαφθορά. 


Κυριακή 23 Ιουλίου 2023

Το παρατράβηξαν

Βλέπω τηλεόραση για τις καταστροφικές πυρκαγιές στη Ρόδο. Αρχίζω όμως να χάνω την υπομονή μου. Δείτε την παρακάτω φωτογραφία από τον τηλεοπτικό δέκτη:



Η είδηση, όπως βλέπετε, δεν είναι ότι έγινε μια ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή. Δεν είναι ότι καταστράφηκαν περιουσίες και ταλαιπωρήθηκαν συνάνθρωποι. Δεν είναι καν το βαρύ πλήγμα στη «βαριά βιομηχανία» μας. 

Όχι.

Είδηση είναι η «μεγαλύτερη επιχείρηση απεγκλωβισμού που έγινε ποτέ».

Παρατράβηξε το αστείο. Άλλο «επικοινωνία» και άλλο «προπαγάνδα ολοκληρωτικού τύπου». Ζούμε στην Ελλάδα και όχι στη Βόρεια Κορέα. Είμαστε στο 2023 και όχι στο «1984». 

Φτάνει πια! 


Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023

Για την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα

Με αφορμή τη σημερινή παραίτηση διαβάζω πολλές σκληρές κριτικές προς τον Αλέξη Τσίπρα. Θέλω με το σημείωμα αυτό να πω ότι αυτά που λέγονται είναι ως επί το πλείστον άδικα. Σίγουρα δεν είναι τέλειος και έκανε μεγάλα λάθη. Όμως δεν είναι και τραγικός όπως είναι της μόδας να λέγεται.

- Σε αντίθεση με τους διάφορους πορφυρογέννητους, είναι ένα λαϊκό παιδί, δεν προέρχεται από ‘τζάκι’.

- Πήρε ένα κόμμα που έπαιζε μεταξύ 3% και 5%, το έφτασε στο 35% και έγινε η μοναδική αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη.

- Κέρδισε ευρωεκλογές το 2014, δυο εθνικές εκλογές και ένα δημοψήφισμα το 2015 και έφερε ένα αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα το 2019.

- Όλα αυτά ενώ η ολιγαρχία που εκ των πραγμάτων κυβερνά τη χώρα τον πολέμησε λυσσαλέα. Αντικειμενικά κανείς πολιτικός αρχηγός στη σύγχρονη εποχή δεν υπέστη τη δολοφονία χαρακτήρα που έγινε στον Τσίπρα. Έφτασαν στα σοβαρά να λένε ότι θα ξεμείνουμε από χαρτί υγείας και ότι το μέγα σκάνδαλο Novartis ήταν «σκευωρία». Ξαφνικά λοιπόν για όλα τα δεινά της Ελλάδας έφταιγε εκείνος. 

- Η συντριβή του 2023 οφείλεται σε δικά του πολιτικά λάθη και λανθασμένη στρατηγική. Οφείλεται επίσης σε αδυναμίες του κόμματος. Οφείλεται πάνω απ’ όλα όμως σε μια άνευ παγκόσμιου προηγούμενου επιστημονική επιχείρηση χειραγώγησης της κοινής γνώμης που ξεκίνησε με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. 

- Το εύρος, το βάθος και η ένταση αυτής της χειραγώγησης έχουν χαρακτηριστικά που μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα (όπως αυτό της Ουγγαρίας) μπορούν να απαντηθούν. Δυστυχώς κινδυνεύουμε  να οδηγηθούμε σε μια εθνική τραγωδία, όπως ιστορικά γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. 

Ο Τσίπρας είναι χαρισματική προσωπικότητα. Παράλληλα όμως έχει και μεγάλες ανεπάρκειες που έγιναν συχνά εμφανείς. Όποιος νιώθει τέλειος ας «του πατάξει την πέτρα». 

Από εκεί και πέρα είναι ο μόνος πολιτικός αρχηγός της μεταπολίτευσης (μαζί ίσως με τον Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του ‘70 και των αρχών του ‘80) που τόλμησε να συγκρουστεί με την ολιγαρχία. Η ιστορία, όταν μετά από πολλά χρόνια γραφτεί αντικειμενικά, θα του το αναγνωρίσει. 

Τετάρτη 28 Ιουνίου 2023

Δίστομο και Πύλος


Η ζωή το έφερε και η νέα μου οικογένεια έχει ρίζες από το Δίστομο, μια ιστορική κωμόπολη της Ρούμελης που η ιστορία της ξεκινά από τα αρχαία χρόνια (γνωστή ως «Άμβροσσος»), με μεγάλη παράδοση στην αμπελουργία και την οινοποιία, ενώ στη σύγχρονη εποχή είστε σημαντική συμβολή στον αγώνα του 1821.

Δυστυχώς όμως το Δίστομο έγινε γνωστό τον 20ό αιώνα για μια από τις χειρότερες θηριωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, την «Σφαγή του Διστόμου». Την αποφράδα εκείνη μέρα, 10 Ιουνίου 1944, οι ναζί κατέσφαξαν εκατοντάδες αμάχους, μεταξύ των οποίων πολλά μικρά παιδιά, έγκυες γυναίκες και ηλικιωμένοι, σε μια τραγωδία που έγινε γνωστή στα πέρατα της γης και συνεχίζει να συγκινεί ακόμα. Τουλάχιστον 228 συνάνθρωποι μας έχασαν με βάρβαρο τρόπο τη ζωή τους εκείνη την ημέρα.

Πριν λίγες μέρες έγινε ένα τραγικό δυστύχημα στα ανοιχτά της Πύλου όπου πολλές εκατοντάδες συνάνθρωποί μας, ίσως 600 ή ακόμα και 700, βρήκαν τραγικό θάνατο. Όπως και στην Σφαγή του Διστόμου, τα θύματα περιλαμβάνουν πολλά μικρά παιδιά και γυναίκες, ενδεχομένως ακόμα και ηλικιωμένους. 

Μια προσεκτική ματιά στα γεγονότα, στη νομοθεσία και στις εφαρμοζόμενες πρακτικές αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι στην Πύλο έλαβε χώρα ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα που ούτε να ξεχαστεί μπορεί, ούτε να μείνει ατιμώρητο. 

Τουλάχιστον για όσους από εμάς εξακολουθούμε να δίνουν προτεραιότητα στην ανθρώπινη υπόσταση μας. 


Δευτέρα 26 Ιουνίου 2023

Οι απόντες κυρίαρχοι


Οι νικητές των εκλογών από το 2012 και μετά παίρνουν περίπου 30% λιγότερες ψήφους σε σχέση με το διάστημα 2000-2009. 

Μια σιωπηλή πλειοψηφία έχει αποχωρήσει από τη δημόσια σφαίρα, για πλήθος λόγων. 

Αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει να αναδειχτεί και να αντιμετωπιστεί ώστε να επανέλθει η χώρα σε μια τροχιά δημοκρατίας και προόδου.



Κυριακή 25 Ιουνίου 2023

Για μια νέα προοδευτική παράταξη

Σήμερα είναι μια τραγική μέρα για τον Ελληνισμό και τη δημοκρατία. Η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, εφαρμόζοντας απολυταρχικές και αντιδημοκρατικές μεθόδους και μια ολοκληρωτικού τύπου επιστημονική χειραγώγηση της κοινής γνώμης, κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, όπως δυστυχώς είχε κάνει και σε εκείνες της 21ης Μαΐου.

Η σκληρή αλήθεια είναι πως τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και όλα τα άλλα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικά έχουν αποτύχει να διατυπώσουν μια ξεκάθαρη πολιτική στρατηγική για το πως οραματίζονται μια νέα, καλύτερη κοινωνία. Το βασικό τους πρόταγμα κατά βάση είναι ότι θα εφαρμόζουν περίπου τις ίδιες πολιτικές απλώς με πιο δίκαιο τρόπο και με λιγότερη διαφθορά.

Κατά την γνώμη μου η νέα προοδευτική παράταξη πρέπει να διατύπωση μια στρατηγική πάνω στους παρακάτω άξονες:

  • Ελληνική πρωτοπορία στην ταχύτερη δυνατή ομοσπονδιακή ενοποίηση της Ευρώπης,
  • Προώθηση της οικονομίας της συνεργασίας, της γνώσης και της δημιουργικότητα σε όλο το φάσμα των παραγωγικών δραστηριοτήτων στη χώρα, 
  • Αδιαπραγμάτευτη υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας,
  • Περιφερειακή επαναθεμελίωση του κράτους με αληθινή εξουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση,
  • Αναδιάρθρωση εκ βάθρων της δικαστικής εξουσίας ώστε αυτή να επιτελέσει, επιτέλους, την καταστατική αποστολή της,
  • Συνταγματική καθιέρωση της απλής & ανόθευτης αναλογικής, ως του μόνου εκλογικού συστήματος που επιτρέπει μια στοιχειωδώς αξιόπιστη λειτουργία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας 
Από τα παραπάνω, αν έπρεπε να τεθούν προτεραιότητες αναμφίβολα αυτές θα ήταν η ανάπτυξη της οικονομίας της συνεργασίας, της γνώσης και της δημιουργικότητας, η ομοσπονδιακή ένωση της Ευρώπης και η αναδιάρθρωση της δικαστικής εξουσίας. 

Ευελπιστώ πως η κοινή λογική θα επικρατήσει και η αναγκαία ενοποίηση του προοδευτικού χώρου και σε ένα ιδεολογικό & προγραμματικό πλαίσιο είναι η τελευταία ελπίδα της χώρας πριν οδηγηθούμε σε μια μεγάλη καταστροφή, προς την οποία φοβάμαι πολύ ότι βαδίζουμε


Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερ...