Οι Πληροφορικοί θα σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της διαφθοράς

Η αγορά των ΤΠΕ στην Ελλάδα ταλανίζεται από τη διαφθορά. Είναι μια πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι οι Πληροφορικοί αλλά και άλλοι κλάδοι που έχουν επαφή με τις ΤΠΕ - πρακτικά δηλαδή το σύνολο της οικονομίας.

Ποιά είναι ή αιτία;

Η ρίζα του κακού έγκειται στο εξής απλό σημείο: Το κράτος είναι ο μεγαλύτερος Πελάτης της αγοράς ΤΠΕ με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Το γεγονός αυτό ωθεί επίορκους "λειτουργούς" του δημοσίου να εμπορεύονται τη θέση τους και να αποκομίζουν τεράστια, μαύρα, κέρδη. Το πελατειακό πολιτικό σύστημα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην κατάσταση αυτή. Οι επιχειρήσεις για να επιβιώσουν δεν έχουν καμία άλλη επιλογή, ή τουλάχιστον καμία άλλη προφανή / εύκολη επιλογή, παρά να "μπουν στο χορό και να χορέψουν".

Ποιές είναι οι συνέπειες;

Σημαντικότερη συνέπεια είναι η κατακόρυφη πτώση της ποιότητας των έργων καθώς και η υποστελέχωση των εταιρειών πληροφορικής. Πώς γίνεται να είναι καλό ένα παραγόμενο σύστημα όταν κανείς δεν νοιάζεται αν θα δουλέψει; Γιατί κανείς να στελεχώσει την εταιρεία του όταν η εμπορική επιτυχία δεν εξαρτάται από την ποιότητα της παραγωγής; Απλές διαπιστώσεις την τραγική σημασία των οποίων βιώνουμε καθημερινά.

Υπάρχει λύση;

Βεβαίως και υπάρχει λύση, εύκολη μάλιστα. Η εξωστρέφεια και η προϊοντική στρατηγική. Οι Έλληνες Πληροφορικοί έχουμε χρέος να αναπτύξουμε επιχειρήσεις που προωθούν προϊόντα ΤΠΕ υψηλής τεχνολογίας στη διεθνή αγορά. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσουμε νέα revenue streams τα οποία θα είναι σε μεγάλο βαθμό quality-driven και δεν θα έχουν καμία εξάρτηση από "επιτροπές παραλαβής" δημοσίων έργων.

Είναι εφικτό;

Απολύτως. Η επένδυση που απαιτείται για μια εταιρεία έντασης γνώσης είναι μικρή συγκριτικά με άλλους κλάδους της οικονομίας ενώ η απόδοσή της στην περίπτωση επιτυχίας εντυπωσιακά μεγάλη. Δεν χρειάζεται να το σκεφτόμαστε άλλο. Ήρθε η ώρα να γίνουμε όλοι μάστορες της ψηφιακής εποχής!

Πολίτης & πολιτική: Η ανοχή είναι συνενοχή

Ζούμε στον καιρό που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Όλοι μας αποδεχόμαστε το γεγονός ότι είμαστε Πολίτες και διεκδικούμε τα δικαιώματα που πηγάζουν από την ιδιότητά μας αυτή. Ταυτόχρονα όμως στους περισσότερους από εμάς η πολιτική δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

• Συμβαίνει διότι πηγαίνουμε τους γονείς ή τα παιδιά μας στο νοσοκομείο και πρέπει να πληρώσουμε για να λάβουν την πρέπουσα περιποίηση.
  

• Συμβαίνει διότι παρότι στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, πρέπει να πληρώσουμε το απόγευμα τα φροντιστήρια για να λάβουν την πρέπουσα παιδεία.
  

• Συμβαίνει διότι καταθέτουμε μια προσφορά σε δημόσιο διαγωνισμό απολύτως σύμφωνη με τα ζητούμενα αλλά πρέπει να πληρώσουμε για να γίνει δεκτή.
  

• Συμβαίνει διότι τηρούμε ορθά τα λογιστικά μας βιβλία αλλά πρέπει να πληρώσουμε τον ελεγκτή της εφορίας.

Δεν χρειάζεται να τονίσουμε πως τα παραπάνω αισχρά φαινόμενα έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό: Απόλυτα διακομματικό χαρακτήρα.

Είναι λοιπόν περίεργο που μας έχουν δημιουργήσει απέχθεια για την πολιτική; Κάθε άλλο. Είναι όμως το ίδιο βέβαιο πως όλους εκείνους που έχουν δημιουργήσει το παραπάνω σκηνικό η δημιουργούμενη απέχθειά μας για τα κοινά όχι μόνο δεν τους ενοχλεί μα τους βολεύει τα μάλα.

Ας το πάρουμε απόφαση: Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και το χτένι έφτασε. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε. Είμαι βέβαιος πως υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα αισχρής εκμετάλλευσης και ταπείνωσης κάθε έννοιας ανθρώπινης αξιοπρέπειας που βιώνουν συμπολίτες μας καθημερινά, όπως αυτά που περιγράφω παραπάνω. Νομίζω δεν μπορούμε να το αντέξουμε άλλο. Η ανοχή είναι συνενοχή.

Πολλές φορές στα αμφιθέατρα έλεγα σε εκείνους που έκριναν εκ του ασφαλώς ότι "αν νομίζεις πως μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα, σε περιμένω στις επόμενες εκλογές". Η Δημοκρατία μας έχει συγκεκριμένα εργαλεία. Δεν λέω πως είναι τέλεια, μα είναι εκεί και λειτουργούν. Όποιος δεν νιώθει συνένοχος, πάνω απ'όλα όποιος δηλώνει Πολίτης, να τα χρησιμοποιήσει.

Τα κόμματα πρέπει να ξαναγίνουν Κόμματα

Ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που βιώνουμε στην εποχή μας είναι ότι οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Άλλα λέμε κι άλλα καταλαβαίνουμε. Ακούμε και προσπαθούμε να σκεφτούμε τι πραγματικά θέλει να πει ο συνομιλητής μας. Η υποκρισία θεωρείται δεδομένη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα κόμματα και πρώτα απ΄όλα το ΠαΣοΚ. Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Είναι Πανελλήνιο;
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε από παλιά κατηγορήσει το "κράτος των Αθηνών". Ο Αθηνοκεντρισμός έχει καταστρέψει την Ελλάδα. Το ΠαΣοΚ πως λειτουργεί; Δυστυχώς, περισσότερο Αθηνοκεντρικό δεν θα μπορούσε να είναι.

Είναι Σοσιαλιστικό;
Μάλλον γέλιο προκαλεί το ερώτημα και μόνο. Ποιός από τα "ηγετικά στελέχη" του τωρινού ΠαΣοΚ μπορεί να δώσει μια πειστική ερμηνία τι πράγματι είναι ο Σοσιαλισμός στην εποχή μας; Ποιός έχει μιλήσει πρόσφατα για την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την αποξένωση από το αντικείμενο της εργασίας, για τη συμμετοχή στην υπεραξία της εργασίας;

Είναι Κίνημα;
Αλήθεια, τι σχέση έχει το τωρινό ΠαΣοΚ με κίνημα; Ποιός από την ηγετική ομάδα και τα "προβεβλημένα στελέχη" αντιλαμβάνεται πως ηγείται μιας κινηματικής διαδικασίας για την πρόοδο της κοινωνίας; Ποιός νοιάζεται για μια ευρεία μορφωτική διεργασία για την ποιοτική αναβάθμιση του συλλογικού υποκειμένου;

Θα μπορούσε να πει κανείς πως όπως κάθε λαός έχει τους ηγέτες που της αξίζουν έτσι και κάθε κοινωνία έχει τα κόμματα που της αξίζουν. Με τη λογική αυτή δεν υπάρχει καμία δυνατότητα προόδου, κάθε θετική προσπάθεια είναι καταδικασμένη οπότε ας κοιτάξουμε να σώσουμε τον μικρόκοσμό μας. Κάτι παρόμοιο με αυτό που πίστευαν οι ταγματασφαλίτες δηλαδή.

Ποτέ δεν ήμουν από αυτούς που πίστευαν πως "είναι γραφτό η Πόλη να τουρκέψει". Κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος πριν γίνει. Ήρθε η ώρα να πάρουμε το παιχνίδι πάνω μας. Ήρθε η ώρα να ξαναβρούν οι λέξεις το νόημά τους. Σαν πρώτο βήμα, τα κόμματα να ξαναγίνουν Κόμματα!

Η κρίση: Ευρώπη, Ελλάδα και Πληροφορική

Συνάδελφοι, η περίοδος της κρίσης που διανύουμε αποτελεί μια εξαίρετη ευκαιρία να κινητοποιηθούμε και να πετύχουμε τους στόχους και τα οράματά μας προς όφελος του κλαδου μας, της κοινωνίας και της οικονομίας.

Πρώτα απ΄όλα έχουμε σαν χώρα την πολυτέλεια να μην θιγόμαστε ιδιαίτερα από την παγκόσμια κρίση.
Ας πούμε ότι η παγκόσμια οικονομία περνά μια βαριά πνευμονία και εμείς ένα απλό κρυολόγημα. Αυτό συμβαίνει διότι η παρούσα κρίση είναι των μεγάλων, απρόσωπων επιχειρήσεων και εμείς στην Ελλάδα απλά δεν έχουμε τέτοιες [φανταστείτε να κλείσουν τρεις επιχειρήσεις που η κάθε μια έχει 100.000 εργαζομένους. Αυτό ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ κοινωνικό πρόβλημα. Οι αντίστοιχες επιχειρήσεις στην Ελλάδας αφενός έχουν 500 ή 600 εργαζομένους, αφετέρου ελλάχιστες από αυτές κλείνουν].

Αποκαλύπτεται η παθογένεια και τα σαθρά θεμέλια της οικονομίας μας.
Παρότι, όπως είπαμε παραπάνω, η κρίση επί της ουσίας δεν φτάνει στην Ελλάδα, τα "απόνερά" της μας δημιουργούν τεράστια προβλήματα. Είπαμε παραπάνω ότι οι οικονομίες των ανεπτυγμένων χωρών νοσούν από βαριά πνευμονία ενώ η δική μας από ένα κρυολόγημα. Παρά ταύτα και η ελληνική οικονομία βρίσκεται ήδη στην εντατική, είναι δηλαδή στα πρόθυρα της κατάρευσης. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι απλούστατα είμαστε μια οικονομία υπερδανεισμένη με πολύ αδύναμη παραγωγή. Είναι πραγματικά δύσκολο ερώτημα να απαντήσει κανείς πως θα μπορέσουν οι επόμενες γενιές ελλήνων (δηλαδή εμείς) να αποπληρώσουν τα συσσωρευμένα δάνεια (και όχι, αυτά δεν είναι "δανεικά και αγύριστα", θα πληρωθούν με το παραπάνω).

Μοναδική διέξοδος η ανάπτυξη.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία: Πρέπει να αυξηθεί κατακόρυφα η παραγωγική ισχύς της χώρας. Με άλλα λόγια, αν δεν μεγαλώσουμε σημαντικά και με υγιείς τρόπους το ΑΕΠ μας, "μαύρο φίδι που μας έφαγε". Τι μπορούμε άραγε να κάνουμε στην κατεύθυνση αυτή; Τι μπορεί να κάνει η μικρή Ελλάδα ώστε από "χώρα του φραπέ" (χώρα της ήσσονος προσπάθειας, όπως πολύ σωστά είχε πει σε συζήτησή μας ο Γιώργος Ανδρεαδάκης) να γίνει μια χώρα με ισχυρή κοινωνική παραγωγική βάση; Και όλα αυτά με αναδιανομή του εισοδήματος ώστε -επιτέλους- να επιτευχθεί η κοινωνική δικαιοσύνη; Φοβάμαι πως αν το ψάξουμε λίγο, κι αν αφήσουμε έξω τη ναυτιλία που είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, εύκολα καταλήξουμε στο τρίπτυχο Τουρισμός - Διατροφή - ΤΠΕ. Είναι μάλιστα τρομερά ενδιαφέρον ότι το ποιοτικό άλμα που πρέπει να γίνει στην ελληνική τουριστική & διατροφική βιομηχανία ώστε αυτές να καταστούν σημαντικοί πόλοι ανάπτυξης της χώρας σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την ενσωμάτωση των ΤΠΕ στις παραγωγικές τους διαδικασίες.

Έχουμε τεράστια ευθύνη.
Οι Έλληνες Πληροφορικοί πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε. Ας μην γκρινιάξουμε τώρα για τα λάθη των προηγούμενων - είναι η ώρα της μάχης που πρέπει να είναι νικηφόρα. Η μικρή μας χώρα έχει όλες τις δυνατότητες να αναπτύξει βιομηχανία ΤΠΕ υψηλοτάτου επιπέδου με παρουσία στην παγκόσμια αγορά. Το πολύ υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό μας αποτελεί στοιχείο που αν αξιοποιηθεί σωστά θα φέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Με μικρές ευέλικτες επιχειρήσεις έντασης γνώσεις, προϊοντική αντίληψη και εξωστρέφεια μπορούμε να δώσουμε λύσεις ελληνικής υψηλής τεχνολογίας στην παγκόσμια αγορά οι οποίες θα ανεβάσουν κατακόρυφα το Εθνικό Προϊόν, πράγμα που η κοινωνία μας έχει τόση μεγάλη ανάγκη.

Να αρπάξουμε την ευκαιρία.
Σε αντίθεση με άλλους λαούς, στην Ελλάδα δεν έχουμε ανάγκη για έκτακτα μέτρα. Δεν αντιμετωπίζουμε κάποια "ειδικά" και "μη-αναμενόμενα" προβλήματα. Ήρθε απλά η ώρα να λάβει τέλος η ψευδαίσθηση ότι μπορούμε αιωνίως να μην παράγουμε τίποτα και να ζούμε δανειζόμενοι. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και το χτένι έσπασε. Έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι η κερδοσκοπία και ο εγωισμός είναι τα καρκινώματα της επιχειρηματικότητας και ότι η κοινωνική δικαιοσύνη είναι βασική προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα της οικονομικής ανάπτυξης, έχουμε καθήκον να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να αξιοποιήσουμε την επιστήμη μας για το ώφελος της κοινωνίας και της οικονομίας. Οι μάστορες της ψηφιακής εποχής μπορούν να δώσουν, και θα δώσουν τη λύση. Οι ΤΠΕ είναι το πεδίο που η Ελλάδα θα ξαναβρεί τη θέση της στην παγκόσμια οικονομία. Οι ΤΠΕ θα μας μετατρέξουν από ανίσχυρους καταναλωτές σε ισχυρούς παραγωγούς.

Στην κατεύθυνση αυτή κάθε Πληροφορικός οφείλει να πάρει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί.

Ζούμε στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου. Το έχουμε συνειδητοποιήσει;

Βλέποντας σήμερα το http://europa.eu/abc/keyfigures/index_en.htm πληροφορήθηκα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει το υψηλότερο Α.Ε.Π. στον κόσμο, από το 2004 και μετά. Ακούγεται "λογιστική" πληροφορία, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια συγκλονιστική είδηση που ανατρέπει την παγκόσμια ισοροπία: Η Ε.Ε. είναι το ισχυρότερο κράτος στον κόσμο. Απομένει σε όλους εμάς, τους ευρωπαίους πολίτες, να το συνειδητοποιήσουμε.


Πρακτικά τι σημαίνει αυτό;


Σημαίνει πρώτα απ'όλα ότι πρέπει να αλλάξει η άποψή μας για το "εγχώριο". Το να πουλά τα προϊόντα της μια ελληνική επιχείρηση στη Γερμανία, δεν πρόκειται για "εξαγωγή". Με άλλα λόγια οι έλληνες, μαζί με όλους τους ευρωπαίους, έχουμε μια εγχώρια αγορά 500.000.000 να απευθυνθούμε, στην οποία μάλιστα υπάρχει εναρμονισμένη νομοθεσία και θεσμικό πλαίσιο. Είναι πραγματικά απορίας άξιο γιατί δεν το κάνουμε μετά μανίας.


Ο ρόλος των ελίτ.


Αναλύοντας τα πράγματα γίνεται σχετικά άμεσα προφανές πως σε κάθε χώρα από τις 27 υπάρχει μια ελίτ την οποία βολεύει η παρούσα κατάσταση. Επί παραδείγματι, τα κυκλώματα που λυμαίνονται τα ελληνικά νοσοκομεία, οι άθλιοι αυτοί έμποροι του φόβου του θανάτου, θα αντισταθούν μέχρι θανάτου στην πανευρωπαϊκή ενοποίηση του συστήματος υγείας. Παρόμοιες καταστάσεις μπορεί να βρει κανείς σε πολλούς άλλους κλάδους της οικονομίας στα 27 κράτη μέλη.



Ενιαία κρατική οντότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση!



Δεν χωρά καμία αμφιβολία: η πραγμάτωση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με την υλοποίηση μιας ενιαίας κρατικής οντότητας μόνο καλό έχει να κάνει στους ευρωπαίους, μα και στον κόσμο ολόκληρο. Προσωπικά δεν θα είχα απολύτως κανένα πρόβλημα να έχω Ισπανό Πρωθυπουργό, Γερμανό Υπουργό Οικονομικών, Τσέχο Υπουργό Άμυνας κ.ο.κ. Αντίθετα έχω μεγάλο πρόβλημα να καταδικάζουμε 27 λαούς να διοικούνται από πολιτικό προσωπικό κατώτερο των περιστάσεων. Ακόμα χειρότερα, με ενοχλεί πάρα πολύ να δίνουμε το προνόμιο του "διαίρει και βασίλευε" στους φίλους μας από την άλλη μεριά του Ατλαντικού που εξακολουθούν να βλέπουν ευρωπαϊκές χώρες, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, ως προτεκτοράτα τους.

Το ζήτημα της γλώσσας, του πολιτισμού και της εθνικής ταυτότητας.

Ο εθνικισμός είναι βούτυρο στο ψωμί της συντήρησης και της ολιγαρχίας. Οι ευρωπαίοι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ισχυρότερη Δημοκρατία του κόσμου, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, αποτελεί την καλύτερη ασπίδα για τη διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας και της πολιτισμικής μας κληρονομιάς στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Επιχειρηματικότητας: Παρουσίαση executive summaries ελληνικών start-ups από την ΟΕΣΥΝΕ

Ζούμε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων για την παγκόσμια οικονομία. Η κρίση που βιώνουμε αποδεικνύει με τον πιο καθαρό τρόπο τις συνέπειες της απώλειας της ηθικής και συναισθηματικής σχέσης των εργαζομένων με το αντικείμενο της εργασίας του. Οι μεγάλες απρόσωπες επιχειρήσεις οδηγήθηκαν στην κατάρρευση και τα χρήματα των μετόχων τους, πολλές φορές οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής, έγιναν καπνός για τον πλουτισμό των βουτηγμένων στη διαφθορά διοικήσεων.

Η επιχειρηματικότητα που απαντά στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, με τα χαρακτηριστικά της δημιουργίας, της καινοτομίας, της χρησιμότητας και της ομαδικής εργασίας, αποτελεί πια τη μοναδική επιλογή ασφάλειας σε ένα περιβάλλον φόβου και ανασφάλειας.

Στη χώρα μας έχουμε τεράστιες δυνατότητες. Το εξαιρετικής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό μας και η εξωστρεφής κουλτούρα μας αποτελούν πανίσχυρα όπλα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία μας. Προσπαθούν να μας πείσουν πως ζούμε στην Ελλάδα της μιζέριας, σε μια ετερόφωτη χώρα εξαρτημένη από τις αποφάσεις τρίτων. Οι Νέοι Επιχειρηματίες έχουμε διαφορετική γνώμη. Πιστεύουμε στις δυνάμεις μας. Είμαστε αποφασισμένοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Η στρατηγική επιλογή μας είναι η προώθηση επιχειρήσεων με εξωστρέφεια, καινοτομία, προϊοντική αντίληψη και πάνω απ' όλα, εταιρικό σχήμα που εξασφαλίζει το επιχειρηματικό κίνητρο των νέων επιχειρηματιών - φορέων της τεχνογνωσίας. Στο πλαίσιο αυτό, η Ομοσπονδία μας, εκπροσωπούμενη από τον Γενικό Γραμματέα της, κ. Ανδρέα Στεφανίδη, συμμετέχει στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Επιχειρηματικότητας μεταξύ των 77 Οικοδεσποτών φορέων της Παγκόσμιας Εβδομάδας Επιχειρηματικότητας που γίνεται στην πόλη του Κάνσας της πολιτείας Μιζούρι, των ΗΠΑ, από 8 έως 12 Μαρτίου 2009 οπού θα λάβουν επίσης μέρος πλήθος δικτύων επιχειρηματικών αγγέλων και εταιρειών επιχειρηματικών συμμετοχών. Στους φορείς αυτούς η ΟΕΣΥΝΕ θα παρουσιάσει επτά (7) επιλεγμένα επιχειρηματικά σχέδια νέων επιχειρηματιών που πληρούν τα παραπάνω κριτήρια.

Απευθύνουμε ανοιχτή πρόσκληση στις νέες και τους νέους επιχειρηματίες να συμμετέχουν ενεργά στην προσπάθεια αυτή! Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να αποστείλουν στην ΟΕΣΥΝΕ ένα executive summary της καινοτόμου επιχειρηματικής τους ιδέας ή επιχείρησης μέχρι το αργότερο την Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009, στην ηλεκτρoνική διεύθυνση info@esyne.gr αφού πρώτα φυσικά υπογράψουν τη συνημμένη συμφωνία εμπιστευτικότητας για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας τους.

Παράλληλα, δηλώνουμε τη δέσμευσή μας ότι η προσπάθεια αυτή θα λάβει συνέχεια με τις συλλογικές δυνάμεις όλων των νέων επιχειρηματιών! Είμαστε αποφασισμένοι να λύσουμε το θέμα της διάθεσης κεφαλαίου υψηλού ρίσκου στις νέες & νέους επιχειρηματίες και θα κάνουμε κάθε βήμα στην κατεύθυνση αυτή!

Η παγκόσμια οικονομική κρίση κάνει απλώς την επιλογή μας ακόμα πιο ξεκάθαρη: Θα γίνουμε όλοι μάστορες !

Δημιουργώντας μια επιχείρηση!

Ο επιχειρηματίας καλείται να παίξει πολύ διαφορετικό ρόλο στην εξέλιξη μιας επιχείρησης. Από το ξεκίνημά της μέχρι την ανάπτυξή της έχει καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της. Εάν, όπως κατά την ταπεινή μου γνώμη οφείλει να είναι, στόχος του είναι το δημιούργημά του να τον υπερβεί, να γίνει "καλύτερο" από αυτόν και να μπορεί να υπάρχει χωρίς αυτόν (ακριβώς ότι δηλαδή ένας γονέας επιθυμεί για το παιδί του), τότε ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης μιας επιχείρησης πρέπει να δράσει ως ακολούθως:

Στάδιο 1: Η δημιουργία
Στα πρώτα της βήματα θα πρέπει να κάνει λίγο-πολύ τα πάντα: Από τις πωλήσεις και το marketing, τα οικονομικά και τα λογιστικά, μέχρι την παραγωγή και την υποστήριξη πελατών. Ο,τιδήποτε χρειαστεί ώστε η επιχειρηματική δραστηριότητα να λάβει σάρκα και οστά.

Στάδιο 2: Η οργάνωση
Στο δεύτερο στάδιο ανάπτυξης, ο επιχειρηματίας θα πρέπει να δώσει απόλυτη έμφαση στην οργάνωση. Η επιχείρηση πρέπει πάση θυσία να αποκτήσει δομές και διαδικασίες ώστε να πάψει να εξαρτάται από συγκεκριμένα πρόσωπα, τον ίδιο ή συνεργάτες του, αλλά να καταστεί μια υπαρκτή άυλη οντότητα, ένα συλλογικό υποκείμενο που έχει τη δική του κουλτούρα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι στο στάδιο αυτό αποτυγχάνουν οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις: Δυστυχώς οι επιχειρηματίες είναι συγκεντρωτικοί και αποτυγχάνουν να διαχωρίσουν την προσωπικότητά τους από εκείνη του δημιουργήματός τους. Το εντυπωσιακό είναι ότι, συνήθως, εφαρμόζουν τις τακτικές αυτές για την -υποτιθέμενη- διαφύλαξη των προσωπικών τους συμφερόντων ενώ αντίθετα η συμμετοχή σε μια εταιρεία γίνεται ουσιαστικό περιουσιακό στοιχείο όταν η επιχείρηση λειτουργεί ανεξάρτητα του μετόχου!

Στάδιο 3: Η εξέλιξη
Στο τρίτο στάδιο η επιχείρηση έχει μεγαλώσει και η εμπλοκή του επιχειρηματία-ιδρυτή στις λειτουργίες τις εταιρείας είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένη. Θα έλεγε κανείς πως το βασικότερο μέλημά του, πέρα από την αυτονόητη χάραξη στρατηγικής και παρακολούθηση των ανταγωνιστικων πλεονεκτημάτων της επιχείρησης σε σχέση με το εξωτερικό περιβάλλον, είναι η έμπνευση της ομάδας για την πραγμάτωση του συλλογικού οράματος - πάντοτε σε συμφωνία με τις αξίες της επιχείρησης. Ο ορισμός της ηγεσίας ως "η δραστηριότητα εκείνη που ενθουσιάζει την ομάδα προς την επίτευξη άριστων αποτελεσμάτων" νομίζω δίνει ένα εξαίρετο περίγραμμα των καθηκόντων του επιχειρηματία στο στάδιο αυτό.

Ο παραπάνω συλλογισμός, όπως είπα και στην αρχή, βασίζεται στην παραδοχή ότι κίνητρο του επιχειρηματία είναι η δημιουργία. Γνώμη μου είναι πως καμία επιτυχημένη επιχείρηση δεν μπορεί να προέλθει από κίνητρο άλλο της δημιουργίας. Πολύ περισσότερο μάλιστα, ο καιροσκοπισμός, η κερδοσκοπία και ο εγωισμός, "καρκινώματα" ας μου επιτραπεί να πω της επιχειρηματικότητας, είναι συνταγές αποτυχίας με μαθηματική ακρίβεια.