Αναμέτρηση της Αθήνας με το βαρύ της παρελθόν

Η δημοκρατία γεννήθηκε ως ιδέα και ως πράξη στην Πόλη των Αθηνών. Βασικό επίτευγμα της δημοκρατίας δεν είναι άλλο από το ξεπέρασμα του ‘κληρονομικού δικαιώματος’. Η αξία ενός άρχοντα, η εξουσία του σε τελική ανάλυση, πλέον καθορίζεται από την γνώμη των συμπολιτών του και όχι από την οικογένεια στην οποία έτυχε να γεννηθεί. 

Αυτό ήταν το σημαντικότερο μέχρι σήμερα βήμα του ανθρώπου στην ιστορική προσπάθεια του να ‘γίνει άνθρωπος’. Σε ορολογία Καζαντζάκη, θα λέγαμε πως ήταν η σημαντικότερη μέχρι στιγμής νίκη του πνεύματος επί της σάρκας. 

Στην Αθήνα του 2023 δίνεται αύριο μια παρόμοια μάχη. Συγκρούονται δυο άνθρωποι. Ο ένας είναι πολιτικός από τα γεννοφάσκια του, δίχως να μπορεί να επιδείξει τίποτα ιδιαίτερα σημαντικό στην σχεδόν δεκαπενταετή «καριέρα» του στην τοπική αυτοδιοίκηση (και απολύτως τίποτα πέραν αυτής).

Απέναντι του είναι ένας άγνωστος στο ευρύ κοινό ακαδημαϊκός, άσημο μέλος ενός κόμματος υπό κατάρρευση, που όμως έχει εντυπωσιακό ερευνητικό και εκπαιδευτικό έργο αναγνωρισμένο σε όλο τον κόσμο. Μέσα σε μόλις δυο μήνες ο άνθρωπος αυτός δημιούργησε μια παράταξη με σαφή κινηματικά χαρακτηριστικά που συνδυάζει την επιστημονική γνώση με μια βαθιά δημοκρατική προσέγγιση. 

Αν ο Κώστας Μπακογιάννης είναι η ύλη της ‘υπαρκτής πολιτικής’, ο Χάρης Δούκας δεν είναι παρά η αντιύλη της. Είναι αντιδιαμετρικά τοποθετημένοι υποψήφιοι ως λόγος, φιλοσοφία και πράξη. Η υπαρκτή πολιτική στην Ελλάδα του 2023 κατά βάση αφορά την αναξιοκρατία, τη συναλλαγή και τελικά την παρακμή. Αν αυτή είναι η ύλη, χρειαζόμαστε την αντιύλη.

Σε μια συνέντευξη του πριν πολλές δεκαετίες, ο Κορνήλιος Καστοριάδης έλεγε πως δεν γίνεται κάποιος να είναι ταυτόχρονα με τον Επιτάφιο του Περικλή και με τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες. Απλά αυτά τα δυο δεν πάνε μαζί. Είτε υπάρχει κληρονομικό δικαίωμα ή αξιοκρατία. 

Η Αθήνα πρέπει να δείξει τον δρόμο σε όλη την Ελλάδα. Η μικρή μας χώρα έχει τεράστια ανάγκη την αξιοκρατία. Ας προσπαθήσουμε όλοι αύριο να γίνει ένα μικρό αλλά σημαντικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.  

Για τη ‘δεύτερη Κυριακή’ στις δημοτικές εκλογές Ασπροπύργου

Θα ήθελα να ξεκινήσω το άρθρο αυτό με μια δόση αυτοκριτικής. Όπως είπα δημόσια, στις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου στήριξα το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης στον Ασπρόπυργο με επικεφαλής τον υποψήφιο δήμαρχο Αλέξη Τσοκάνη. Όπως έγραφα αμφιταλαντεύτηκα μέχρι την τελευταία στιγμή, καθώς έκρινα ως πολύ αξιόλογη και την πρόταση του συνδυασμού Ασπρόπυργος Μπροστά με επικεφαλής τον Αλέκο Μυλωνά. Η επιλογή μου βασίστηκε στη θέση ότι η πολιτική αλλαγή είναι σημαντικότερη της τεχνοκρατικής ικανότητας. Είναι κάτι που εξακολουθώ να το πιστεύω ακράδαντα. 

Οφείλω να σημειώσω όμως πως το 13.4% που πέτυχε η Λαϊκή Συσπείρωση στον πολύπαθο δήμο μας είναι απογοητευτικό, πολύ περισσότερο επειδή στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, στο ίδιο εκλογικό σώμα, το ΚΚΕ πέτυχε 19.6% (το μεγαλύτερο ποσοστό του σε δήμο της χώρας, αν δεν κάνω λάθος), ενώ η Λαϊκή Συσπείρωση απευθύνεται σε (πολύ) ευρύτερο ακροατήριο. 

Γιατί συνέβη αυτό;

Κατά την γνώμη μου για δυο βασικούς λόγους:

- Τα τελευταία 29 χρόνια που κυβερνά η ίδια παράταξη στον Δήμο Ασπροπύργου (12 ο Γ. Λιάκος και 17 ο Ν. Μελετίου), η τοπική κοινωνία συχνά ένιωσε ότι η αντιπολίτευση από τη Λαϊκή Συσπείρωση είχε διαφορετικό ύφος, ένταση και ουσία από τα δεδομένα αυτής της παράταξης, 

- Έλλειψαν ίσως οι προτάσεις στο ‘πρακτικό’ επίπεδο για τις κινήσεις που θα έκανε η νέα δημοτική αρχή υπό τον Αλέξη Τσοκάνη σε περίπτωση εκλογής της (ή αν δεν έλλειψαν, σίγουρα δεν έπεισαν). Αν κοιτάξουμε το παράδειγμα Πελετίδη όμως, στο πρακτικό επίπεδο είναι που κερδίζονται οι μάζες της τοπικής αυτοδιοίκησης. 

Θέλω σε κάθε περίπτωση να πιστεύω ότι η Λαϊκή Συσπείρωση θα είναι μια δυναμική, οπότε και χρήσιμη αντιπολίτευση, ευελπιστώντας το ίδιο και για την παράταξη του Αλέκου Μυλωνά — που επίσης θα πρέπει να νιώθει απογοητευμένη και αδικημένη από το ποσοστό της. 

Για ποιο λόγο ο Αλέκος Μυλωνάς έμεινε στο 20.5%, σχεδόν τρεις ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τη Σοφία Μαυρίδου, ενώ είχε έναν εξαίρετο συνδυασμό; Η απάντηση απαιτεί μια πολυσέλιδη ανάλυση, θα περιοριστώ να πω όμως πως το σύνολο των ακραίων παθογενειών που ταλανίζουν τον Ασπρόπυργο συνετέλεσαν σε αυτό το αποτέλεσμα (που από μόνο του είναι ενδεικτικό του προβλήματος). 

Θα μπορούσε να έχει κάνει κάτι διαφορετικό ο κ. Μυλωνάς; Ειλικρινά δεν γνωρίζω. Ενδεχομένως να είχε βρει ακόμα περισσότερους αξιόλογους, νέους και μορφωμένους συμπολίτες μας από την κοινότητα των παλιννοστούντων. Βέβαια, όπως λέει ο λαός, ‘όποιος είναι έξω απ’ τον χορό, πολλά τραγούδια ξέρει’, οπότε δεν θα επιχειρήσω περαιτέρω ανάλυση. 

Η δική μου επιλογή για τις 15/10 είναι ήδη δεδηλωμένη στο άρθρο με τις σκέψεις μου για αυτές τις δημοτικές εκλογές: Θα στηρίξω τον συνδυασμό Ασπρόπυργος ΑλλάΖΟΥΜΕ με υποψήφιο Δήμαρχο τον Γιάννη Ηλία.

Θέλω να πιστεύω πως ετούτη τη φορά ο κ. Ηλίας θα καταφέρει να επιτύχει τον στόχο που κυνηγά από το 2014. Η επιμονή και η υπομονή του αξίζουν τον σεβασμό μας και ο συνδυασμός του περιλαμβάνει εξαίρετους συμπολίτες μας. Αρκεί, όπως του το έγραφα ως αίτημα και παράκληση, να είναι αποφασισμένος να κάνει τη ρήξη με το παρελθόν. 

Ας μη γελιόμαστε: Η κοινωνία του Ασπροπύργου βιώνει ακραίες καταστάσεις και η αλλαγή σελίδας είναι όρος επιβίωσης της. 

Ευελπιστώ ο Γιάννης Ηλίας να είναι αποφασισμένος να κάνει τις δέουσες αλλαγές, τόσο σε επίπεδο πρακτικών και φιλοσοφίας (το κυριότερο), όσο και (αναπόφευκτα) σε επίπεδο προσώπων. 

Ίδωμεν. 

ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης

Το αποτέλεσμα των χθεσινών περιφερειακών και δημοτικών εκλογών στέλνει ένα εκκωφαντικό μήνυμα: Υπάρχει πλήρης, απόλυτη απονομιμοποίηση του λεγόμενου 'πολιτικού' συστήματος. Η αποχή στον Δήμο Αθηναίων προσέγγισε το αδιανόητο ...70%, ενώ και συνολικά στην Περιφέρεια Αττικής ήταν στο 50%. Αυτά είναι ποσοστά παρακμής.

Όποιος πανηγυρίζει με τέτοια ποσοστά αποχής, δυστυχώς "δεν ξέρει τι του γίνεται". 

Σήμερα το πρωί, με αφορμή τον επικείμενο δεύτερο γύρο στον Δήμο της Αθήνας και τη μεγάλη ελπίδα ανατροπής με τον Χάρη Δούκα, θα ήθελα να στείλω δυο σύντομα μηνύματα στο ΠΑΣΟΚ και στο ΚΚΕ:

1 - Προς το ΠΑΣΟΚ: Όσο περισσότερο πανηγυρίζει ο κος Ανδρουλάκης και τα στελέχη του για την επίδοση του Χάρη Δούκα, ενός συνδυασμού που στηρίχτηκε από ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, τόσο δυστυχώς μειώνονται οι πιθανότητες εκλογές του εξαίρετου αυτού υποψηφίου στον β' γύρο. Ας σωπάσουν, κάνουν ζημιά στην Αθήνα.

2 - Προς το ΚΚΕ: Το κόμμα πέφτει σε βαρύ πολιτικό λάθος αν εξισώνει τον κ. Μπακογιάννη και το καθεστώς που τον στηρίζει με τον Χάρη Δούκα. Αν τα στελέχη του Περισσού πιστεύουν ότι είναι αδιάφορο για τον Λαό της Αθήνας εάν επόμενος Δήμαρχος Αθηναίων θα είναι ο Μπακογιάννης ή ο Δούκας, τότε έχουν χάσει την επαφή τους με την πραγματικότητα. Ένα κομμουνιστικό κόμμα όμως δεν δικαιούται να χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα.

Θέλω να πιστεύω πως την επόμενη Κυριακή 15 Οκτώβρη οι Αθηναίοι Πολίτες θα προσέλθουν μαζικά στις κάλπες και θα εκλέξουν ως επόμενο Δήμαρχο της πόλης τον Χάρη Δούκα. Είναι μια μεγάλη ελπίδα για την Αθήνα στην οποία όλοι πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία. 

Παράλληλα, οι πολίτες σε δήμους όπως η Πάτρα και το Χαλάνδρι αλλά και σε περιφέρειες όπως η Θεσσαλία έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν πως η πολιτική μπορεί να μείνει ζωντανή στη χώρα που τη γέννησε.

Ίδωμεν.

Ένα σύντομο σχόλιο για την πορεία και το μέλλον του ΚΚΕ

Όπως είχα μοιραστεί με τους αναγνώστες του ιστολογίου μου, στις εκλογές του Μαΐου 2023 επέλεξα κι εγώ, μαζί με χιλιάδες συμπολίτες μου, να στηρίξω το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Το έκανα για πρώτη φορά από το 1996 οπότε και ψηφίζω και δεν το μετάνιωσα καθόλου, πολύ περισσότερο επειδή βοήθησα τον συντοπίτη μου Χρήστο Τσοκάνη να γίνει μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου. Το σκεπτικό της ψήφου αυτής ήταν βέβαια πολιτικό και είχε να κάνει πρώτα και κύρια με την προστασία, την άμυνα μπορεί να πει κανείς, της 'μπλοκαρισμένης' δημοκρατίας μας.

Στις δημοτικές εκλογές σήμερα, ψηφίζοντας στον Ασπρόπυργο, επέλεξα να ψηφίσω τη Λαϊκή Συσπείρωση και τον υποψήφιο Δήμαρχο Αλέξη Τσοκάνη, ελπίζοντας η πόλη στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα να γυρίσει επιτέλους σελίδα, μετά από τριάντα χρόνια πορείας προς την παρακμή.

Είμαι βέβαιος πως παρόμοιες κινήσεις θα κάνουν σήμερα πολλοί άλλοι συμπολίτες μας, ενισχύοντας τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης ενώ ενθουσιασμό προκαλεί σε όλους η προοπτική επανεκλογής του Κώστα Πελετίδη ως Δημάρχου Πάτρας, κατά γενική ομολογία του καλύτερου δημάρχου της χώρας.

Το ΚΚΕ λοιπόν ενισχύεται. Το περιμέναμε όλοι να γίνει μετά την χρεωκοπία της χώρας μας το 2010, αν και άργησε πολύ. Γιατί άργησε; Διότι το κομμουνιστικό κόμμα αναμφίβολα έχει δυσκολίες να απαντήσει συγκεκριμένα στα άμεσα και φλέγοντα προβλήματα με λύσεις πρακτικά εφαρμόσιμες. Βλέπετε, δεν μπορούν να περιμένουν όλα την έλευση της λαϊκής κυριαρχίας. Μπορεί λοιπόν ένα κομμουνιστικό κίνημα να γίνει κυβέρνηση σε μια αστική δημοκρατία; Η εμπειρία της τοπικής αυτοδιοίκησης δείχνει πως κάλλιστα μπορεί, με εξαίρετα μάλιστα αποτελέσματα.

Έκανε πολλά βήματα μπροστά το ΚΚΕ το τελευταίο διάστημα, για αυτό και είδε τα ποσοστά του να ανεβαίνουν. Πρέπει όμως να κάνει πολλά περισσότερα. Πρέπει να γίνει μια σοβαρή προσπάθεια ανάλυσης περί του τι πραγματικά είναι ο επιστημονικός σοσιαλισμός στον 21ο αιώνα. Τι σημαίνει στην εποχή μας «παίρνω τα μέσα παραγωγής»;

Πρέπει ακόμα, ας είμαστε ειλικρινείς, να αναγνωριστεί η ανάγκη της δημοκρατίας στον σοσιαλισμό και, τέλος, να λυθεί ένα ιστορικό ζήτημα:

Ναι, ο Στάλιν κράτησε ζωντανή την επανάσταση και τσάκισε τον φασισμό.  Το τίμημα όμως ήταν η απολυταρχικοποίηση του καθεστώτος, μαζί με το πέρασμα από τον αληθινό διεθνισμό στην πρόταξη του Ρωσικού εθνικισμού, πράγματα πολύ βαριά για να τα δεχτεί κανείς. Όπως το ΚΚΕ σχετικά πρόσφατα έκανε τεράστια βήματα αναθεωρώντας την επίσημη θέση του για προσωπικότητες όπως ο Ζαχαριάδης και ο Βελουχιώτης, ας βρει το θάρρος να το κάνει και για τον Στάλιν.

Μπορεί αυτά να φαντάζουν δύσκολα, δεν είναι όμως. Σε τελική ανάλυση, ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός εμπνεύσθηκαν ως η απάντηση της επιστήμης στα προβλήματα του ανθρώπου. Ως ότι πιο σύγχρονο στον χώρο των πολιτικών ιδεολογιών. Αυτό είναι και το θεμέλιο που οφείλει να κατευθύνει το κίνημα και στον 21ο αιώνα.

Σε τελική ανάλυση είναι κάτι που το χρειαζόμαστε όλοι.

Από το ΤΙ στο ΓΙΑΤΙ: Οι σκέψεις μου για τις Δημοτικές Εκλογές της 8ης Οκτωβρίου στον Ασπρόπυργο

Τον Μάιο του 2019 έτυχε να είμαι στις ΗΠΑ και από εκεί μοιράστηκα τις σκέψεις μου για τις Δημοτικές Εκλογές στον Ασπρόπυργο, προσπαθώντας παράλληλα να βρω τις αιτίες για τα χρόνια προβλήματα που ταλαιπωρούν την πατρίδα μου, το 'χωριό μου' όπως συχνά λέω, στο κέντρο του Θριάσιου Πεδίου.

Προτείνω στους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου, τους φίλους και συντοπίτες μου να διαβάσουν εκ νέου το παραπάνω άρθρο μου. Σχεδόν τίποτα δεν έχω να προσθέσω ούτε, δυστυχώς, να αναθεωρήσω. Ο Ασπρόπυργος συνεχίζει σταθερά στην πορεία που τον εγκαθιστά ως 'πίσω αυλή' ή, ακόμα χειρότερα, ως 'σκουπιδότοπο της Αττικής'. Η γνώμη μου είναι πως τόσο η τοπική κοινωνία συνολικά όσο και, πολύ περισσότερο, η τοπική αυτοδιοίκηση έχουν βαριές ευθύνες για την επιδεινούμενη αυτή κατάσταση.

Χωρίς να θέλω να επαναλάβω την ανάλυση που είναι διαθέσιμη στο παραπάνω άρθρο, αξίζει νομίζω να θέσω εκ νέου κάποια ερωτήματα:

1. Για ποιο λόγο ο Ασπρόπυργος, ενδεχομένως και πέρα από τις προβλέψεις του σχετικού νόμου, έγινε 'αυτόνομος' "Καλλικρατικός Δήμος"; Για ποιο λόγο το Θριάσιου Πεδίο βιάστηκε; Ο χώρος που ενώνουν η ιστορία, η γεωγραφία, η κοινωνία και η οικονομία, γιατί διαιρέθηκε και γιατί διασπάστηκε; Ήδη από το 2008 είχε διατυπωθεί μια πρόταση για δημιουργία ενιαίου Δήμου στο Θριάσιο με έδρα την Ελευσίνα. Οι ομάδες που τώρα διεκδικούν τον δημαρχιακό θώκο, τότε είχαν υποστηρίξει την πρόταση αυτή; Σήμερα, θα κάνουν κάτι για να προχωρήσουν στην υλοποίηση της; Μίλησε κανείς προεκλογικά για αυτό το κορυφαίο ζήτημα; Φοβάμαι πως όχι.

2. Με την ολοκλήρωση της θητείας Νίκου Μελετίου ολοκληρώνεται (μάλλον) μια περίοδος που ξεκίνησε με την ανάληψη της δημαρχίας από τον Γιώργο Λιάκο. Τριάντα χρόνια που έφεραν τον Ασπρόπυργο στη σημερινή του κατάσταση. Μια πορεία από μια κωμόπολη με υπαρκτά και σοβαρά ζητήματα, που όμως παρέμενε ένας όμορφος τόπος να ζεις, σε μια αληθινή ζούγκλα, μια χαβούζα, έναν σκουπιδότοπο. Αυτή η πορεία θέλουμε να διακοπεί ή να συνεχιστεί; Δυο υποψήφιοι, η Σοφία Μαυρίδου και ο Σεραφείμ, ερίζουν για το ποιος εκ των δυο είναι ο διάδοχος και ο καλύτερος συνεχιστής του Νίκου Μελετίου. Ο Γιάννης Ηλίας, κορυφαίος στυλοβάτης της δημαρχίας Γιώργου Λιάκου, έχει εντάξει στο ψηφοδέλτιο του πολλά κορυφαία στελέχη του απερχόμενου δημάρχου. Ο Αλέκος Μυλωνάς υπήρξε δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος τόσο του Γιώργου Λιάκου όσο και του Νίκου Μελετίου. Ακόμα και ο υποψήφιος του ΚΚΕ, Αλέξης Τσοκάνης, δύσκολα μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως στάθηκε απέναντι σε όλα τα επίπεδα όλα αυτά τα χρόνια, αν και αναμφίβολα είχε τη μικρότερη συνεργασία. Αναρωτιέμαι λοιπόν, οι Ασπροπυργιώτες θέλουν να αλλάξει κάτι ή είναι ευχαριστημένοι με την τοπική τους αυτοδιοίκηση;

3. Αν υποθέσουμε πως θέλουμε να αλλάξει κάτι στον Ασπρόπυργος (όπως ειλικρινά το ελπίζω), νομίζω πως πρόκειται για ζήτημα τεχνοκρατικό ή ζήτημα πολιτικό; Χρειάζεται δηλαδή ένας δήμαρχος με διοικητική εμπειρία, επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις και όρεξη για δουλειά, πλαισιωμένος από συμβούλους με παρόμοια χαρακτηριστικά, ώστε τελικά "ο Δήμος να κάνει τη δουλειά του"; Ή μήπως χρειάζεται η χάραξη και η υλοποίηση μιας ριζικά διαφορετικής στρατηγικής και αντίληψης για τον ρόλο και τη φύση της τοπικής αυτοδιοίκησης; Η δική μου απάντηση: Και τα δυο.

Ένα άρθρο με τίτλο "Τα κορμιά και οι ψήφοι" του 2018 προσπάθησε να παρουσιάσει συνοπτικά τι συμβαίνει στο κέντρο του Θριάσιου Πεδίου τα τελευταία τριάντα χρόνια. Μια κατάσταση - όνειδος όχι μόνο για εμάς του καλυβιώτες, όχι μόνο για τους κατοίκους του Ασπρόπυργου αλλά για όλη την ελληνική κοινωνία. Είναι μια κατάσταση που ήρθε πια η ώρα να σταματήσει. Δυστυχώς, οι απαραίτητες διεργασίες για την αλλαγή αυτή φαίνεται πως πρέπει να γίνουν από την ίδια την κοινωνία, από δυνάμεις δημιουργικές και παραγωγικές που δεν μπόρεσαν να εκφραστούν στη διαδικασία των δημοτικών εκλογών. Στην πορεία αυτή είμαι αποφασισμένος να προσφέρω όσο μπορώ, τόσο γιατί ο Ασπρόπυργος είναι ο τόπος που μεγάλωσα και γεννήθηκα, ο τόπος που έζησαν και αναπαύονται οι πρόγονοι και πολλά αγαπημένα μου πρόσωπα, όσο και γιατί θεωρώ πως έχει αξία για όλη την Ελλάδα ως μια κορυφαία, εξέχουσα περίπτωση κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών και άλλων στρεβλώσεων που οφείλουν να αντιμετωπιστούν ώστε να δώσουν το παράδειγμα και το έναυσμα για παρόμοιες δράσεις προόδου σε όλη τη χώρα.

Δεν θα αποφύγω να μοιραστώ την απόφασή μου για τις αυριανές εκλογές, όσο και αν λόγω της παραπάνω ανάλυσης, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Πιστεύω πως οι συνδυασμοί της Λαϊκής Συσπείρωσης με υποψήφιο Δήμαρχο τον Αλέξη Τσοκάνη και Ασπρόπυργος Μπροστά με τον Αλέκο Μυλωνά είναι με διαφορά οι δυο πιο αξιόλογοι. Καλώ τους συμπολίτες μου να επιλέξουν ανάμεσα σε αυτούς τους δυό, ανάλογα με τα κριτήρια που έχει καθένας: 

• Ο Αλέκος Μυλωνάς έχει αναμφίβολα πολύ ισχυρότερο συνδυασμό με τεχνοκρατικά κριτήρια. Οι υποψήφιοι σύμβουλοι είναι άνθρωποι ιδιαίτερα αξιόλογοι που τους εκτιμώ βαθιά. 
• Ο Αλέξης Τσοκάνης κατάφερε κι αυτός να σχηματίσει έναν εντυπωσιακά καλό συνδυασμό, συμπεριλαμβάνοντας υποψήφιους έκπληξη, έξω από τον κομματικό του χώρο, που επίσης εκτιμώ πολύ (και κίνηση που επίσης καλωσορίζω ένθερμα). 

Ο συνδυασμός του Αλέξη Τσοκάνη περισσότερο πολιτικός και μπορεί πιο αξιόπιστα να υποσχεθεί την αλλαγή στα δημοτικά πράγματα του Ασπροπύργου. Εύχομαι να βγει και να έχει ως κορυφαίο αντιπολιτευόμενο συνδυασμό εκείνον του Αλέκου Μυλωνά, με την ελπίδα να μπορέσουν να συνεργαστούν για τον βαθιά πληγωμένο τόπο μας. Ήταν για μένα μια απόφαση δύσκολη, που την πήρα την τελευταία στιγμή, μετά από εβδομάδες αμφιταλαντεύσεων και ακριβώς με το παραπάνω σκεπτικό. Θα χαρώ πολύ εάν ο Αλέξης Τσοκάνης είναι ο επόμενος Δήμαρχος Ασπροπύργου, το ίδιο όμως θα χαρώ εάν σε αυτήν τη θέση αναδειχτεί ο Αλέκος Μυλωνάς.

Υπάρχει τρίτη επιλογή εάν κανείς εκ των δυο παραπάνω δεν πάει στη 2η Κυριακή; Ναι, υπάρχει, ο συνδυασμός Ασπρόπυργος Αλλάζουμε του Γιάννη Ηλία. Έχει επίσης πολλούς αξιόλογους ανθρώπους στον συνδυασμό του, πολλοί από τους οποίους έχουν εκφράσει υπέροχες ιδέες. Με μεγάλο σεβασμό όμως στον Γιάννη Ηλία, έναν άνθρωπο ευγενή, του λέω ότι μάλλον έχει έρθει η στιγμή να κάνει στην άκρη και να μπει μπροστά η επόμενη γενιά. Η γνώση του ως προς το "τι πήγε λάθος" και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε θα είναι πολύτιμη για τον νέο Δήμαρχο. Εάν νέος Δήμαρχος είναι εκείνος, ευελπιστώ να είναι έτοιμος να κάνει την αναγκαία ρήξη με το παρελθόν.

Εάν τέλος, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις κληθώ να επιλέξω ανάμεσα σε Σοφία Μαυρίδου και Σεραφείμ Τσόκα, η επιλογή μου θα είναι για την πρώτη γυναίκα υποψήφια Δήμαρχο της πόλης μας.

Είμαι πραγματικά απογοητευμένος με την κατάσταση στο χωριό μου και για τις εξελίξεις στα δημοτικά πράγματα. Ταυτόχρονα είμαι και απογοητευμένος από τον μη-λόγο στις εκλογές αυτές. Μόνη ελπιδοφόρος εξέλιξη η κινητοποίηση πολλών νέων ανθρώπων (νέων όχι μόνο στην ηλικία), που όμως πρέπει να επενδύσουν πολύ χρόνο και κόπο ώστε να μπορέσουν να γίνουν πραγματικά παραγωγικοί για την κοινωνία την οποία καλούνται να υπηρετήσουν.

Εύχομαι λοιπόν να κινητοποιηθεί ο Λαός του Ασπροπύργου και να συνειδητοποιήσει ότι κανένας σωτήρας δεν υπάρχει, μόνο Εκείνος μπορεί να σώσει τον τόπο του και να φτιάξει ένα καλύτερο παρόν για τον ίδιο και μέλλον για τα παιδιά του.

Οι Αθηναίοι να επιλέξουν τον Χάρη Δούκα για νέο δήμαρχό τους

Από το 2011 το γραφείο μου βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, αρχικά στην οδό Σανταρόζα και στη συνέχεια στην οδό Αιόλου. Βιώνω λοιπόν εδώ και πολλά χρόνια καθημερινά την μνημειώδη ανεπάρκεια της δημοτικής αρχής της πρωτεύουσας να ανταποκριθεί έστω και στα στοιχειώδη της καθήκοντα, όπως για παράδειγμα η καθαριότητα. 

Πέρα από κάθε αμφιβολία η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω με την τελευταία δημοτική αρχή υπό τον Κώστα Μπακογιάννη. Παρότι ο άνθρωπος αυτός φαίνεται να έχει μια ιδιαίτερη έφεση στην τοπική αυτοδιοίκηση (με διάφορες σχετικές θέσεις από το 2010 μέχρι σήμερα), κάθε άλλο παρά μπόρεσε να βοηθήσει τον Δήμο Αθηναίων να ανεβεί στο επίπεδο που αναμένουν οι δημότες. Κατά την γνώμη μου ουδείς σόφρων ψηφοφόρος μπορεί να επιλέξει την ανανέωση της θητείας του κ. Μπακογιάννη. 

Κοιτώντας κανείς τους υπόλοιπους υποψηφίους βλέπει πως οι επιλογές είναι μετρημένες: Ένας τέως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που είπε να δοκιμάσει την τύχη του στις δημοτικές εκλογές, ο υποψήφιος του ΚΚΕ - με τα καλά και τα κακά αυτής της επιλογής, διάφοροι εκπρόσωποι της ριζοσπαστικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και το γνωστό φασιστοειδές (που υπάρχουν βάσιμοι φόβοι ότι εντέχνως θα ενισχυθεί, ώστε να έχει έναν εύκολο δεύτερο γύρο ο κ. Μπακογιάννης).

Πέρα από αυτούς, υπάρχει και ο κ. Χάρης Δούκας. Είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ και υποστηρίζεται από αυτό. Πέραν αυτού όμως δεν έχει καμία άλλη αδυναμία! Ο λόγος του είναι σαφής, δομημένος και κατανοητός. Η κατάρτιση και η τεχνογνωσία του πασιφανής. Η παρουσία του θετική και εποικοδομητική. 

Υποψηφιότητες όπως του Χάρη Δούκα είναι μια πραγματική όαση στο άνυδρο και άοσμο τοπίο των δημοτικών εκλογών του 2023. Μακάρι οι δημότες της Αθήνας να τον στηρίξουν μαζικά, να τον στείλουν στον δεύτερο γύρο και από εκεί στον δημαρχιακό θώκο. Μακάρι ακόμα το παράδειγμα του να παρακινήσει και άλλους, ομοίως αξιόλογους συμπολίτες μας να κάνουν το μεγάλο βήμα και από ψηφοφόροι να γίνουν πολίτες. Είναι αυτή η μεγάλη απαίτηση των καιρών μας.

Τέλος θα ήθελα να συγχαρώ εγκάρδια το Βολτ Ελλάδας που δεν δίστασε να πάρει καθαρή θέση υπέρ του Χάρη Δούκα και με κορυφαία στελέχη του να ενισχύσει το ψηφοδέλτιο του. 

Η Αθήνα αξίζει να έχει έναν δήμαρχο ικανό να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της θέσης. Στο πλαίσιο αυτό η επιλογή του Χάρη Δούκα είναι μονόδρομος για κάθε προοδευτικό πολίτη.

Για τον Γιάννη Ιωαννίδη

Δεν είμαι οπαδός καμιάς ομάδας. Δεν «είμαι» καμία ομάδα. Στα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια «ήμουν Παναθηναϊκός», μάλλον γιατί ο μπαμπάς μου «ήταν ΑΕΚ» και ο αδερφός μου «ήταν Ολυμπιακός». 

Μεγαλώνοντας άρχισα να το βρίσκω λίγο ανόητο να ταυτίζεσαι με μια ομάδα, φτάνοντας στο σημείο να μισείς τις υπόλοιπες. Αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση. 

Σαν έφηβος Παναθηναϊκός λοιπόν μου έκαναν μεγάλη εντύπωση τα εξής:

• Η δήλωση «οι άλλοι φέρνουν παίχτες από το ΝΒΑ, εμείς στέλνουμε στο ΝΒΑ» (*) (αναφερόμενος στην απόκτηση του Ντομινίκ Γουίλκινς από τον Παναθηναϊκό και στην προσπάθεια του Γιώργου Σιγάλα να πάει στο ΝΒΑ)
• Είδα πολλές χιλιάδες ανθρώπους να τραγουδούν αυθόρμητα επί 15-20 λεπτά το εξής, νομίζω σε ένα άνευ σημασίας παιχνίδι: «Δεν ήρθε ακόμα η ώρα να αφήσεις το λιμάνι - σε αγαπάμε όλοι μας - Ιωαννίδη Γιάννη» — όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι επίκειται η αποχώρηση του από τον Ολυμπιακό. Ίσως ο ορισμός της αποθέωσης που μπορεί να γνωρίσει ένας προπονητής σε ομαδικό αγώνισμα. 

Ο Γιάννης Ιωαννίδης έφυγε σήμερα από κοντά μας. Δεν ξέρω ποσό καλός προπονητής ήταν στην πραγματικότητα. Δεν είχα ακόμα την τύχη να τον γνωρίσω ποτέ προσωπικά, ώστε να καταλάβω τι άνθρωπος ήταν. Η εικόνα που έβλεπα στην τηλεόραση και στο γήπεδο πάντως, ενός ανθρώπου που αναλάμβανε την ευθύνη μιας υπόθεσης και που πάλευε με απίστευτο πάθος μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ήταν αναμφίβολα μια εικόνα διδακτική. 

Έτσι, σήμερα νιώθω την ανάγκη να τον ευχαριστήσω, βέβαιος ότι εκφράζω ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων της γενιάς μου. 

Σε ευχαριστούμε για όλα, Γιάννη Ιωαννίδη. 

(*) Η πολιτική μου ιδεολογία συμπυκνώνεται στο ότι «μας χαρακτηρίζει ότι παράγουμε, όχι ότι καταναλώνουμε». Υπό το πρίσμα αυτό όντως το να ‘στέλνεις’ παίκτες στο ΝΒΑ είναι πολύ σημαντικότερο του να φέρνεις.