Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023

Για την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα

Με αφορμή τη σημερινή παραίτηση διαβάζω πολλές σκληρές κριτικές προς τον Αλέξη Τσίπρα. Θέλω με το σημείωμα αυτό να πω ότι αυτά που λέγονται είναι ως επί το πλείστον άδικα. Σίγουρα δεν είναι τέλειος και έκανε μεγάλα λάθη. Όμως δεν είναι και τραγικός όπως είναι της μόδας να λέγεται.

- Σε αντίθεση με τους διάφορους πορφυρογέννητους, είναι ένα λαϊκό παιδί, δεν προέρχεται από ‘τζάκι’.

- Πήρε ένα κόμμα που έπαιζε μεταξύ 3% και 5%, το έφτασε στο 35% και έγινε η μοναδική αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη.

- Κέρδισε ευρωεκλογές το 2014, δυο εθνικές εκλογές και ένα δημοψήφισμα το 2015 και έφερε ένα αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα το 2019.

- Όλα αυτά ενώ η ολιγαρχία που εκ των πραγμάτων κυβερνά τη χώρα τον πολέμησε λυσσαλέα. Αντικειμενικά κανείς πολιτικός αρχηγός στη σύγχρονη εποχή δεν υπέστη τη δολοφονία χαρακτήρα που έγινε στον Τσίπρα. Έφτασαν στα σοβαρά να λένε ότι θα ξεμείνουμε από χαρτί υγείας και ότι το μέγα σκάνδαλο Novartis ήταν «σκευωρία». Ξαφνικά λοιπόν για όλα τα δεινά της Ελλάδας έφταιγε εκείνος. 

- Η συντριβή του 2023 οφείλεται σε δικά του πολιτικά λάθη και λανθασμένη στρατηγική. Οφείλεται επίσης σε αδυναμίες του κόμματος. Οφείλεται πάνω απ’ όλα όμως σε μια άνευ παγκόσμιου προηγούμενου επιστημονική επιχείρηση χειραγώγησης της κοινής γνώμης που ξεκίνησε με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. 

- Το εύρος, το βάθος και η ένταση αυτής της χειραγώγησης έχουν χαρακτηριστικά που μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα (όπως αυτό της Ουγγαρίας) μπορούν να απαντηθούν. Δυστυχώς κινδυνεύουμε  να οδηγηθούμε σε μια εθνική τραγωδία, όπως ιστορικά γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. 

Ο Τσίπρας είναι χαρισματική προσωπικότητα. Παράλληλα όμως έχει και μεγάλες ανεπάρκειες που έγιναν συχνά εμφανείς. Όποιος νιώθει τέλειος ας «του πατάξει την πέτρα». 

Από εκεί και πέρα είναι ο μόνος πολιτικός αρχηγός της μεταπολίτευσης (μαζί ίσως με τον Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του ‘70 και των αρχών του ‘80) που τόλμησε να συγκρουστεί με την ολιγαρχία. Η ιστορία, όταν μετά από πολλά χρόνια γραφτεί αντικειμενικά, θα του το αναγνωρίσει. 

Τετάρτη 28 Ιουνίου 2023

Δίστομο και Πύλος


Η ζωή το έφερε και η νέα μου οικογένεια έχει ρίζες από το Δίστομο, μια ιστορική κωμόπολη της Ρούμελης που η ιστορία της ξεκινά από τα αρχαία χρόνια (γνωστή ως «Άμβροσσος»), με μεγάλη παράδοση στην αμπελουργία και την οινοποιία, ενώ στη σύγχρονη εποχή είστε σημαντική συμβολή στον αγώνα του 1821.

Δυστυχώς όμως το Δίστομο έγινε γνωστό τον 20ό αιώνα για μια από τις χειρότερες θηριωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, την «Σφαγή του Διστόμου». Την αποφράδα εκείνη μέρα, 10 Ιουνίου 1944, οι ναζί κατέσφαξαν εκατοντάδες αμάχους, μεταξύ των οποίων πολλά μικρά παιδιά, έγκυες γυναίκες και ηλικιωμένοι, σε μια τραγωδία που έγινε γνωστή στα πέρατα της γης και συνεχίζει να συγκινεί ακόμα. Τουλάχιστον 228 συνάνθρωποι μας έχασαν με βάρβαρο τρόπο τη ζωή τους εκείνη την ημέρα.

Πριν λίγες μέρες έγινε ένα τραγικό δυστύχημα στα ανοιχτά της Πύλου όπου πολλές εκατοντάδες συνάνθρωποί μας, ίσως 600 ή ακόμα και 700, βρήκαν τραγικό θάνατο. Όπως και στην Σφαγή του Διστόμου, τα θύματα περιλαμβάνουν πολλά μικρά παιδιά και γυναίκες, ενδεχομένως ακόμα και ηλικιωμένους. 

Μια προσεκτική ματιά στα γεγονότα, στη νομοθεσία και στις εφαρμοζόμενες πρακτικές αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι στην Πύλο έλαβε χώρα ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα που ούτε να ξεχαστεί μπορεί, ούτε να μείνει ατιμώρητο. 

Τουλάχιστον για όσους από εμάς εξακολουθούμε να δίνουν προτεραιότητα στην ανθρώπινη υπόσταση μας. 


Δευτέρα 26 Ιουνίου 2023

Οι απόντες κυρίαρχοι


Οι νικητές των εκλογών από το 2012 και μετά παίρνουν περίπου 30% λιγότερες ψήφους σε σχέση με το διάστημα 2000-2009. 

Μια σιωπηλή πλειοψηφία έχει αποχωρήσει από τη δημόσια σφαίρα, για πλήθος λόγων. 

Αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει να αναδειχτεί και να αντιμετωπιστεί ώστε να επανέλθει η χώρα σε μια τροχιά δημοκρατίας και προόδου.



Κυριακή 25 Ιουνίου 2023

Για μια νέα προοδευτική παράταξη

Σήμερα είναι μια τραγική μέρα για τον Ελληνισμό και τη δημοκρατία. Η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, εφαρμόζοντας απολυταρχικές και αντιδημοκρατικές μεθόδους και μια ολοκληρωτικού τύπου επιστημονική χειραγώγηση της κοινής γνώμης, κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, όπως δυστυχώς είχε κάνει και σε εκείνες της 21ης Μαΐου.

Η σκληρή αλήθεια είναι πως τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και όλα τα άλλα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικά έχουν αποτύχει να διατυπώσουν μια ξεκάθαρη πολιτική στρατηγική για το πως οραματίζονται μια νέα, καλύτερη κοινωνία. Το βασικό τους πρόταγμα κατά βάση είναι ότι θα εφαρμόζουν περίπου τις ίδιες πολιτικές απλώς με πιο δίκαιο τρόπο και με λιγότερη διαφθορά.

Κατά την γνώμη μου η νέα προοδευτική παράταξη πρέπει να διατύπωση μια στρατηγική πάνω στους παρακάτω άξονες:

  • Ελληνική πρωτοπορία στην ταχύτερη δυνατή ομοσπονδιακή ενοποίηση της Ευρώπης,
  • Προώθηση της οικονομίας της συνεργασίας, της γνώσης και της δημιουργικότητα σε όλο το φάσμα των παραγωγικών δραστηριοτήτων στη χώρα, 
  • Αδιαπραγμάτευτη υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας,
  • Περιφερειακή επαναθεμελίωση του κράτους με αληθινή εξουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση,
  • Αναδιάρθρωση εκ βάθρων της δικαστικής εξουσίας ώστε αυτή να επιτελέσει, επιτέλους, την καταστατική αποστολή της,
  • Συνταγματική καθιέρωση της απλής & ανόθευτης αναλογικής, ως του μόνου εκλογικού συστήματος που επιτρέπει μια στοιχειωδώς αξιόπιστη λειτουργία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας 
Από τα παραπάνω, αν έπρεπε να τεθούν προτεραιότητες αναμφίβολα αυτές θα ήταν η ανάπτυξη της οικονομίας της συνεργασίας, της γνώσης και της δημιουργικότητας, η ομοσπονδιακή ένωση της Ευρώπης και η αναδιάρθρωση της δικαστικής εξουσίας. 

Ευελπιστώ πως η κοινή λογική θα επικρατήσει και η αναγκαία ενοποίηση του προοδευτικού χώρου και σε ένα ιδεολογικό & προγραμματικό πλαίσιο είναι η τελευταία ελπίδα της χώρας πριν οδηγηθούμε σε μια μεγάλη καταστροφή, προς την οποία φοβάμαι πολύ ότι βαδίζουμε


Παρασκευή 23 Ιουνίου 2023

Από το ΤΙ στο ΓΙΑΤΙ: Οι σκέψεις μου για τις εκλογές της 25ης Ιουνίου

Δίστομο Βοιωτίας,

23 Ιουνίου 2023

Θα ήθελα να ξεκινήσω το άρθρο αυτό εκφράζοντας την τεράστια έκπληξη και απορία μου για το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου. Όσο κι αν προσπάθησα να το καταλάβω και να το ερμηνεύσω (επί παραδείγματι, «δεν κερδίζει ποτέ η αρνητική ατζέντα»), είναι τόσο μεγάλη η απόσταση του αποτελέσματος με την αίσθηση που έχω για τις απόψεις των ανθρώπων γύρω μου ώστε να συνεχίζω να τελώ σε κατάσταση έκπληξης έναν μήνα μετά. 

Παρά ταύτα, η πολιτική μου ανάλυση δεν έχει αλλάξει ουσιωδώς. Εξακολουθώ να θεωρώ αδιανόητο για οποιαδήποτε πολίτη να στηρίξει τα δυο μιζοκόμματα, τη δήθεν «Νέα Δημοκρατία» και το δήθεν «ΠΑΣΟΚ». Είναι δυο κόμματα που βαρύνονται με την οικονομική καταστροφή της χώρας, με τη  δημιουργία μιας νέας γενιάς μεταναστών και με το ‘μπλοκάρισμα’ της δημοκρατίας στη χώρα που τη γέννησε. 

— ειδικά για το λεγόμενο ‘ΠΑΣΟΚ’ θα σημειώσω τη δήλωση ενός από τους συνιδρυτές του, έναν εκ των επτά συγγραφέων της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη 1974, του Μιχάλη Χαραλαμπίδη:

«Αυτό το μαγαζί πρέπει να κλείσει».

Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ ομολογώ πως μετεκλογικά τον βλέπω με περισσότερη συμπάθεια. Είναι εκπληκτικό με πόσο μένος του επιτίθεται σύσσωμο το σύστημα για να τον εξαφανίσει. Αυτό από μόνο του φανερώνει πως ο πολιτικός οργανισμός αυτός, παρά τα μεγάλα λάθη του, δεν υποτάχτηκε στην οικονομική ολιγαρχία που κυβερνά τη χώρα, πράγμα για το οποίο τα στελέχη του πρέπει να είναι υπερήφανα. Θα χαρώ πολύ εάν αντέξει ο ΣΥΡΙΖΑ και κρατήσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθότι η εναλλακτική επιλογή του ΠΑΣΟΚ μόνο τρόμο προκαλεί. 

Το ΚΚΕ στις 21 Μαΐου πέτυχε μια αξιόλογη επίδοση (και είμαι υπερήφανος που βοήθησε και η δική μου ψήφος!). Η κριτική μου στο κόμμα παραμένει δεδομένη, όμως πέρα από κάθε αμφιβολία ένα ισχυρότερο ΚΚΕ μόνο καλό θα κάνει στον ελληνικό λαό, ειδικά την στιγμή που αμφισβητούνται οι βασικές δημοκρατικές μας κατακτήσεις. 

Τέλος, όσες διαφωνίες κι αν έχει κανείς με τον Γιάνη Βαρουφάκη, σίγουρα η παρουσία του στη Βουλή θα ήταν ένα καλό νέο. Μακάρι να τα καταφέρει! Αντίθετα, δυσκολεύομαι πολύ να πω το ίδιο για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία εμφανίζεται να έχει παρόμοιο μίσος προς τον Αλέξη Τσίπρα με εκείνο του Γιάνη Βαρουφάκη, στερούμενη όμως τόσο ενός ιδεολογικού πλαισίου όσο και μιας ομάδας στελεχών που θα την υποστηρίξει. Είμαι πολύ επιφυλακτικός με την Πλεύση Ελευθερίας. Λογικά θα μπει στη Βουλή όποτε περιορίζομαι να πω ότι ελπίζω να διαψευσθώ. 

Για τα ακροδεξιά κόμματα (Ελληνική Λύση, Νίκη, Σπαρτιάτες, Μπογδάνος, Λατινοπούλου κλπ) δεν θα κάνω κανένα σχόλια. Η ίδια η ύπαρξη τους είναι περίτρανη απόδειξη της συντηρητικοποίησης της κοινωνίας και της παρακμής του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ελπίζω σύντομα να μπουν στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας», όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Έρχομαι λοιπόν στην επιλογή μου για τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, που αυτήν τη φορά είναι πολύ εύκολη: Θα ψηφίσω της συμμαχία «Πράσινο & Μωβ», στην οποία ιδρυτικό μέλος είναι το Βολτ Ελλάδας, το μοναδικό πολιτικό κόμμα που προτάσσει την ανάγκη της άμεσης ομοσπονδιακής ένωσης της Ευρώπης. 

Καλώ με ενθουσιασμό κάθε προοδευτικό πολίτη να κάνει το ίδιο! Παρότι η είσοδος στη Βουλή είναι μάλλον δύσκολο, έχει τεράστια σημασία να καταγραφούν με ποσοστό μεγαλύτερο του 1% οι δυνάμεις της οικολογίας, του ευρωπαϊσμού και της προόδου. Αν αυτό επιτευχθεί, σύντομα μπορεί να έχουμε μια νέα σελίδα στην ελληνική πολιτική σκηνή!

Δεν σας κρύβω ότι αυτές τις μέρες η ψυχή μου έχει μαυρίσει. Περίπου 700 συνάνθρωποι μας δολοφονήθηκαν βάναυσα στα ανοιχτά της Πύλου και σχεδόν κανείς δεν ασχολείται. Είναι κατά κάποιο τρόπο ένα θέμα απαγορευμένο. Όχι, δεν είναι αυτή η Ελλάδα που ονειρευόμαστε. Ας την αλλάξουμε και ας το κάνουμε τώρα!

Για λόγους συνέπειας παραθέτω τα αντίστοιχα σημειώματα με τις σκέψεις μου στις προηγούμενες εκλογές:

Κυριακή 28 Μαΐου 2023

Γιατί ψήφισα ΚΚΕ στις εκλογές της 21ης Μαΐου

Από το 2012 και μετά έχω υιοθετήσει τη συνήθεια να δημοσιεύω τις σκέψεις μου για τις εκλογές, όποτε αυτές συμβαίνουν, εξηγώντας παράλληλα το σκεπτικό που με οδηγεί στην εκάστοτε απόφαση μου. Έχοντας πλήρη επίγνωση πως είναι μικρός ο αριθμός των αναγνωστών του ιστολογίου μου και πως πιθανότατα κανείς δεν θα επηρεαστεί από το σχετικό μου άρθρο, έχω καταλήξει πως ο κύριος λόγος που το κάνω αυτό είναι εσωτερικός. Με βοηθά να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη ενώ η δημοσιοποίησή τους επιβάλλει να σκεφτώ σοβαρά και, όσο γίνεται, απαλλαγμένος από συναίσθημα και πολιτικά πάθη.

Θέλω να σημειώσω πως ο Ray Dalio, ένας από τους πιο πετυχημένους επιχειρηματίες και συγγραφείς της εποχής μας, στο μνημειώδες έργο του 'Principles' προτείνει κάτι αντίστοιχο για οποιαδήποτε απόφαση λαμβάνει κανείς: Να σημειώνει τις αρχές βάσει των οποίων αποφάσισε, ούτως ώστε να καταλαβαίνει τον εαυτό του, να τον καταλαβαίνουν οι γύρω του και, το σημαντικότερο, να βελτιώνει την ποιότητά των αποφάσεων του στο βάθος του χρόνου.

Έτσι λοιπόν σε αυτό το πρόσφατο άρθρο ενημέρωσα για την απόφασή μου να ψηφίσω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Όπως έγραφα χαρακτηριστικά, ένας βασικός λόγος που βρίσκεται πίσω από την απόφαση αυτή είναι πως το ΚΚΕ έχει μείνει η μόνη πραγματικά οργανωμένη και ιδεολογική πολιτική δύναμη με τη δυνατότητα να αντισταθεί πραγματικά σε μια πιθανή εκτροπή που μπορεί να συμβεί το επόμενο διάστημα. Με λίγα λόγια, αν τα πράγματα στραβώσουν πολύ, το ΚΚΕ θα είναι μια από τις τελευταίες ελπίδες του ελληνικού λαού.

Κάποιος θα μπορούσε να σημειώσει πως ο κίνδυνος της εκτροπής είναι μικρός ή και ανύπαρκτος. Δυστυχώς όμως δεν είναι καθόλου. Η ομάδα που κατέχει τους θεσμούς στη χώρα μας, η οποία μόλις υπερψηφίστηκε από περισσότερο του 40% του εκλογικού σώματος, δεν δίστασε καθόλου να παρακολουθεί παράνομα κορυφαία μέλη της, ακόμα και τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων. Ας αναρωτηθεί κανείς για τα συναισθήματα που θα αναπτύσσονται όταν συναντιόνται αυτοί οι άνθρωποι, χαμογελούν, κάνουν χειραψίες και κοιτάζονται στα μάτια, ενώ ξέρουν ότι ο προϊστάμενος τους είχε πλήρη πρόσβαση στις προσωπικές τους επικοινωνίες. Αν δεν είναι αυτό εκτροπή, τότε τι είναι;

Αν δεν είναι εκτροπή όσα συνέβησαν στην οικογένεια Ινδαρέ, χωρίς ποτέ να ζητηθεί μια επίσημη δημόσια συγγνώμη, τότε τι είναι; Αν δεν είναι εκτροπή η εργαλειοποίηση της πανδημίας για την πλήρη καταπάτηση των ατομικών ελευθεριών, τότε τι είναι; Αν δεν είναι εκτροπή το γεγονός ότι για το σκάνδαλο Novartis εν τελεί διώχθηκαν οι λειτουργοί που το ερευνούσαν, τότε τι είναι; Αν δεν είναι εκτροπή ότι δικάστηκε και καταδικάστηκε ο μόνος υπουργός που επιχείρησε να υποχρεώσει την ολιγαρχία να πληρώσει για την κατοχή των μέσων ενημέρωσης, τότε τι είναι; Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς και γνωστός σε όλους. Η εκτροπή συμβαίνει ήδη και είναι απολύτως δικαιολογημένος ο φόβος ότι θα συνεχιστεί και ότι θα λάβει ενδεχομένως ακόμα πιο άγριες μορφές.

Σε αυτές τις συνθήκες εκτροπής, όπως άλλωστε και σε παρόμοιες στο παρελθόν, το ΚΚΕ παραμένει το μοναδικό πολιτικό κόμμα το οποίο έχει κινηματικά χαρακτηριστικά, οργανώσεις βάσεις και ιδεολογική τοποθέτηση στα ζητήματα. Συμφωνώ σε όλα μαζί του; Βεβαίως και όχι. Το έχω κριτικάρει έντονα στο παρελθόν; Ναι, πολύ έντονα μάλιστα και θα συνεχίσω να το κάνω όποτε νομίζω πως πρέπει. Με έχει απογοητεύσει με την πολιτική του; Πολλές φορές, πρώτα και κύρια από την ατολμία του να προωθήσει τη συνεργατική/συνεταιριστική οικονομία, ιδιαίτερα σε τομείς αιχμής όπως η υψηλή τεχνολογία.

Κοιτώντας όμως το ΚΚΕ και συγκρίνοντας το με τα κόμματα δίπλα του, τα οποία όλα είναι αρχηγικά και με πολύ θολή ιδεολογική τοποθέτηση, η απόφαση είναι ξεκάθαρη. Η επιλογή της στήριξής του ήταν μονόδρομος και είμαι υπερήφανος που την έκανα, που πρώτη φορά βρέθηκα στις γραμμές του κόμματος. Από 'κει και πέρα, το προνόμιο του να αποκαλούμαι κομμουνιστής, δεν το έχω ακόμα κατακτήσει. Ίσως και να μην το καταφέρω ποτέ, ίσως πάλι και το μέλλον να επιφυλάσσει εκπλήξεις. 

Το μόνο σίγουρο είναι πως στην εποχή που ο Μακιαβέλι συναντά τον Όργουελ και από κοινού "παίζουν τα ρέστα τους" για τη χειραγώγηση της 'κοινής γνώμης' στη μικρή μας χώρα (με εντυπωσιακά αποτελεσματικό τρόπο, όπως διαπιστώσαμε), το ΚΚΕ, όσες διαφωνίες κι αν έχει ίσως κάποιος με αυτό, παραμένει το μοναδικό σημείο αναφοράς για όποιον θέλει να είναι με τους 'πολλούς'. 

Δευτέρα 22 Μαΐου 2023

Ποτέ δεν κερδίζει η αρνητική ατζέντα

Με το χθεσινό - εντυπωσιακό από κάθε άποψη - αποτέλεσμα αποδείχτηκε ακόμα μια φορά ότι στις εκλογικές διαδικασίες κερδίζουν μόνο οι θετικές ατζέντες. 

Υπάρχει πλήθος σχετικών πρόσφατων παραδειγμάτων:

  • Ελλάδα 2015: Αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταστραφούμε. Βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ.
  • Brexit referendum 2016: Αν βγούμε από την ΕΕ θα καταστραφούμε. Βγήκαν από την ΕΕ.
  • Αμερικανικές εκλογές 2016: Αν βγει ο Trump θα καταστραφούμε. Βγήκε ο Trump. 

Αυτό (ή μάλλον, και αυτό) το στρατηγικό λάθος έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στις χθεσινές εκλογές.Έλεγε συνέχεια πόσο κακός πρωθυπουργός είναι ο Μητσοτάκης ο Β’. Νομίζω πως όντως είναι τραγικά κακός. 

Ξέχασε ο ΣΥΡΙΖΑ όμως να πει τι θέλει να κάνει αυτός, το όραμα έχει. Ποιο είναι το σχέδιο του για τον λαό, την Ελλάδα και την Ευρώπη. Ποιος είναι ο θετικός λόγος για τον οποίο κάποιος θα έπρεπε να τον υποστηρίξει. 

Οπότε ο κόσμος τον άφησε. Τόσο απλά και καθαρά. 

Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερ...