ΤΕΙ - Deree - Αγγλία και η εθνική παράνοια πανελληνίων & φροντιστηρίου

Είναι Αύγουστος του 1995 και κολυμπάω με τον Βασίλη στις Κουκουναριές σε μεγάλη απόσταση από την ακτή. Πριν λίγο είχαμε κάνει το τηλεφώνημα στον Ασπρόπυργο (δεν υπήρχαν κινητά τότε) και είχαμε μάθει τα άσχημα νέα. Οι γονείς είπαν "δεν πειράζει" και "κάθε εμπόδιο για καλό". Είμαι σίγουρος πως και εκείνοι παρέμεναν αμίλητοι όλην αυτήν ώρα. Με μένα, δεν ασχολήθηκε κάνεις. Ούτε κι εγώ, εδώ που τα λέμε.

Σχεδόν 20 στην ιστορία, 19+ στην κοινωνιολογία, 18+ στην έκθεση. Δεν μπορείς να πεις ότι είχε πάει και άσχημα! Κάθε άλλο μάλλον. Τον θυμάμαι καλά, την τρίτη χρονιά είχε προσπαθήσει πολύ σοβαρά. Τα άτιμα τα μαθηματικά όμως ήταν απελπιστικά χαμηλά. Η ΑΣΟΕΕ, την οποία είχε τελειώσει ο μπαμπάς το '60 κάνοντας μάλιστα μετά και το "έτος εξειδικεύσεως" (το πρώτο μεταπτυχιακό πρόγραμμα που έκανε το ΟΠΑ...), ήταν πια μακρινό όνειρο.

Η ώρα περνούσε, κουβέντα όμως δεν έβγαινε.

" ΤΕΙ - Deree - Αγγλία !" είπε ξαφνικά ο Βασίλης ενώ κολυμπούσαμε ακόμα και ξαφνικά νιώσαμε και οι δύο σαν να έχουμε πέσει απ'τον τέταρτο όροφο και την γλυτώσαμε με γρατζουνιές. Επιτέλους, είχε βρεθεί μια λύση. Μια λύση που μπορούσαμε να υποστηρίξουμε με αποφασιστικότητα έναντι οποιουδήποτε. Είχαμε εν τέλει βγει από το αδιέξοδο.

Ήταν εντελώς αδιανόητο να μην σπουδάσει. Όπως κι εγώ άλλωστε. Όπως σχεδόν όλοι οι συμμαθητές μας. Γιατί άραγε; Για διάφορους λόγους. Κυρίως γιατί στο αμείλικτο ερώτημα "τι δουλειά θα κάνεις όταν μεγαλώσεις;" από την πρώτη δημοτικού και μετά όλες οι απαντήσεις αφορούσαν επαγγέλματα αυστηρά πανεπιστημιακής μόρφωσης. Επίσης, είτε μας αρέσει ή όχι, όταν και οι δυο γονείς "έχουν σπουδάσει", φαντάζει μάλλον περίεργο το παιδί να μείνει εκτός πανεπιστημίου.

Για την ιστορία την ίδια χρονιά είχα δώσει και εγώ πανελλήνιες. Με 10+ μαθηματικά, ~14 Χημεία & Φυσική και 15 στην έκθεση έμεινα μακριά από τα Τμήματα που είχα δηλώσει. Πέρασα όμως στο "τελευταίο ΤΕΙ" που είχα δηλώσει "για την αναβολή", το οποίο τότε δεν ήταν άλλο από το "Τμήμα Φυτικής Παραγωγής - Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας - ΤΕΙ Κοζάνης - Παράρτημα Φλώρινας". Τι μου έμεινε από αυτό; Μια εξαιρετική εκδρομή στην Φλώρινα για την εγγραφή, η ακτινογραφία θώρακος που ακόμα κοσμεί τον τοίχο στο δωμάτιό μου, τα λιοντάρια στο ζωολογικό κήπο που μάλλον ένιωθαν εντελώς εκτός κλίματος και οι καταπληκτικές Πρέσπες. Θυμάμαι ακόμα και την 'Αννυ από το πρώτο μου φοιτητικό βράδυ - για αυτό όμως μάλλον θα μιλήσω μια άλλη φορά. Ας πω μόνο πως η πρώτη εντύπωση φοιτητικής ζωής δεν επιβεβαιώθηκε από τα πολλά χρόνια που ακολούθησαν.

ΤΕΙ - Deree - Αγγλία ήταν λοιπόν η λύση στο αδιέξοδο. Ο Βασίλης τελικά επέλεξε την Αγγλία.. Έτσι και έγινε λοιπόν: A-levels στο Κολλέγιο την χρονιά 1995-96, εισαγωγή στο Cranfield University, λουκουμάδες για πέντε μέρες στον Ασπρόπυργο τον Σεπτέμβρη του 1996, HND το 1998, BSc το 1999 και MSc το σωτήριο έτος 2000. Χωρίς αμφιβολία λοιπόν, το τέλος του κόσμου που βιώσαμε εκείνο το καλοκαιρινό μεσημέρι του 1995 στις Κουκουναριές της Σκιάθου δεν είχε καμία, μα καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Υπάρχει ζωή και μετά τις πανελλήνιες.

Θέλησα να γράψω το άρθρο αυτό λόγω των αποτελεσμάτων των πανελληνίων εξετάσεων που ανακοινώθηκαν πρόσφατα και επειδή πιστεύω βαθιά πως η εθνική παράνοια γύρω από το θεσμό των πανελληνίων και το μαύρο, ένοχο business του φροντιστηρίου είναι από τους σημαντικότερους υπεύθυνους του καταντήματος που βιώνουμε στη χώρα μας εν έτει 2012.

Οι αγρότες κλείνουν τον δρόμο και φωνάζουν "δεν έχουμε να πληρώσουμε τα φροντιστήρια των παιδιών μας". Υπάρχουν οικογένειες με μηνιαίο εισόδημα 800 € που δίνουν 300 € για φροντιστήριο "για το μέλλον των παιδιών τους". Οι τιμές φροντιστηρίου στο Κερατσίνι είναι σε ίδια τάξη μεγέθους με το Κεφαλάρι. Το φροντιστήριο είναι το σημαντικότερο είδος πρώτης ανάγκης στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Έχουμε τρελαθεί όλοι λοιπόν;

Πραγματικά, δεν ξέρω.

Η ερμηνεία που δίνω είναι η ακόλουθη: Πίσω από την παράνοια των πανελλαδικών και του φροντιστηρίου κρύβεται ένα κοινωνικό κοινό μυστικό, ένα ηθικό συμβόλαιο μεταξύ των μιζοκομμάτων και του λαού που δεν έσπασε μέχρι σήμερα: 

Όποιος καταφέρει να μπει στο Πανεπιστήμιο δικαιούται να "αποκατασταθεί". 

Πραγματικά, το μοναδικό παράδειγμα παγκοσμίως μιας "entitlement economy" όπως έλεγε η Founding Chair του G20 Young Entrepreneurs Alliance. Μέρι εκεί έφτασε η χάρη μας. Entitlement economy. Αν έμπαινες στο Πανεπιστήμιο, είχες δικαίωμα στην αποκατάσταση. Αυτό ήταν λοιπόν το Return-on-Investment της ελληνικής οικογένειας: Θα τα σκάσουμε χοντρά για να μπει το παιδί στο Πανεπιστήμιο, μετά όμως θα αποκατασταθεί!

Έτσι ίσως ερμηνεύονται και οι δυο μοναδικές σταθερές στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης:

1. Οι πανελλήνιες είναι αδιάβλητες

2. Κανείς δεν απολύεται από το δημόσιο.

...θυμίζω εξάλλου πως μια φορά το 1979 με τον ανεπανάληπτο Γ. Ράμμο διέρευσαν τα θέματα των πανελληνίων πράγμα που συνετέλεσε τα μέγιστα στην κατάρρευση της τότε κυβέρνησης.

Ένα τελευταίο ζήτημα που θέλω να θίξω, μάλλον το σημαντικότερο από όλα τα παραπάνω, είναι εκείνο του μηχανογραφικού δελτίου. Εκείνου του μηχανισμού δηλαδή που δημιουργεί δυστυχισμένους ανθρώπους. Εδώ και αν μιλάμε για παράνοια! Θυμάμαι πολύ καλά ένα (σχεδόν*) συμφοιτητή μου στο Μαθηματικό Κρήτης που έλεγε την εξής ιστορία: Είχε γράψει πολύ καλά στις πανελλήνιες και ήρθε η ώρα να συμπληρώσει το μηχανογραφικό. "Θα βάλω πρώτη επιλογή το Μαθηματικό!", είπε με χαρά. Αμέσως γονείς, αδέρφια, συγγενείς, καθηγητές, φίλοι, γνωστοί, με ένα στόμα - μια φωνή, έπεσαν πάνω του και φώναζαν! ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ; ΘΑ ΒΑΛΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ; ΑΦΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ! 

Αν αυτό δεν είναι Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ  τότε τι είναι;;;;

Ευτυχώς ο (σχεδόν) συμφοιτητής βρήκε στο θάρρος να τους στείλει όλους στον αγύριστο και να κάνει την επιλογή που ήθελε. Πολύ φοβάμαι πως ήταν μια μικρή μειοψηφία. Με στατιστικά ασφαλές δείγμα, γνωρίζω πως ήταν μια μικρή μειοψηφία.

Δημιουργήσαμε γενιές δυστυχισμένων ανθρώπων. Γενιές νέων που δεν σπούδασαν αυτό που ήθελαν. Γενιές νέων που δεν κυνήγησαν το όνειρό τους. Απλά, έκαναν "αυτό που πρέπει". Έγιναν πολιτικοί μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι, αντί να γίνουν ίσως μαθηματικοί, βιολόγοι, φιλόλογοι ή ότι άλλο επιθυμούσαν. Αντί ακόμα να κάνουν ένα τεχνικό ή ένα αγροτικό επάγγελμα. Ένας κοινωνικά αποδεκτός φασισμός είναι αυτός.

Σε μια ανοιχτή συζήτηση στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών πρόσφατα είπα πως "μόνος δρόμος για να βγούμε από την κρίση είναι να ανακαλύψουμε ξανά τη χαρά της δημιουργίας". Αναγκαία και ικανή συνθήκη για αυτό είναι να δημιουργήσουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που επιτρέπει στους νέους να θελήσουν και να βιώσουν τη χαρά της δημιουργίας. Για να γίνει αυτό, ριζικές, ριζοσπαστικές αλλαγές απαιτούνται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. 

Σαν "γέφυρα" για επόμενο σχετικό άρθρο - πρόταση, θα πω ότι ένα μεγάλο πρώτο βήμα θα ήταν στην εκπαίδευση να ξαναβρούν οι λέξεις το αυθεντικό νόημά τους.

Μυστήριο τραίνο

Ήταν Πέμπτη 28 Απριλίου 2011. Το ραντεβού με τη MEDEF είχε οριστεί για τις 11:30. Ρώτησα τι ώρα θα βρεθούμε στο Αεροδρόμιο, η Chiara όμως μου απάντησε να είμαι στις 9:00 στο Midi Stations. Δεν ρώτησα τίποτα παραπάνω. Πράγματι, 9:00 ήμουν στο Midi Station, πήραμε το τραίνο THALYS περίπου στις 9:15 και πριν τις 11:00 ήμασταν στο Paris Nord και από εκεί με ένα taxi περίπου 11:20 στη MEDEF.

Η συνάντηση - δεν είχε μεγάλη επιτυχία, δυστυχώς - τελείωσε στη 1:30, οι φιλόξενοι (!) Γάλλοι μας κέρασαν ένα business lunch και στις 3:15 περίπου πάλι στον THALYS γιατί στις 5:00 μας περίμενε ένα ακόμα ρ/β στο γραφείο του YES που τότε ήταν δίπλα στο Berlaymont.

Kαταλάβατε τι λέμε; Μπαίνεις στο μετρό 9:00 στις Βρυξέλλες, κάνεις μια-δυο συναντήσεις στο Παρίσι και επιστρέφεις για μια ακόμα συνάντηση στο γραφείο σου στις Βρυξέλλες στις 5:00!

Κόστος; Ασύγκριτα χαμηλότερο από αεροπλάνο ή αυτοκίνητο.
Χρόνος: Ασύγκριτα λιγότερος από αεροπλάνο ή αυτοκίνητο.
Άνεση: Ασύγκριτα περισσότερη από αεροπλάνο ή αυτοκίνητο (εννοείται δωρεάν wi-fi που δούλευες κανονικά στο laptop σου όση ώρα διαρκούσε το ταξίδι).

Θα μου πείτε πως τα τραίνα έχουν αναπτυχθεί στη Δυτική Ευρώπη διότι εκεί "είναι μια πεδιάδα, δεν έχουν βουνά". Ρωτήστε τότε αν είναι για το τραίνο Μαδρίτη - Σεβίλλη που σε πάει σε 2,5 ώρες μια απόσταση 530 χλμ που έχει πολλά βουνά! Ή ακόμα καλύτερα δείτε τους Ελβετικούς Σιδηροδρόμους - Έχει άραγε βουνά η Ελβετία;

Έλεγε το 2000 ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης πως "ακόμα και στα western, ο εκσυγχρονισμός ξεκινά από τα τραίνα" - για να δείξει πως ψευδεπίγραφος ήταν ο "εκσυγχρονισμός" του Κωνσταντίνου Σημίτη.

Είναι λοιπόν λυπηρό αντί στην Ελλάδα το 2012 να συζητάμε για το πως θα ενώσουμε την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη με τις περιφέρειές τους, για το πως η Πάτρα, η Καλαμάτη, η Τρίπολη, η Σπάρτη, το Νάυπλιο θα μπορούσαν να είναι προάστια τις Αθήνας και αντίστοιχα οι πόλεις τις Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας για τη Θεσσαλονίκη, να επικεντρώνουμε στα μιζοκόμματα και στη λογική "πονάει δόντι - βγάλει δόντι".

Δεν είναι σκοπός του άρθρου αυτού να επιχειρηματολογήσει για το αν "ο σιδηρόδρομος πρέπει να είναι κρατικός ή ιδιωτικός". Αντίθετα, θέλει να πει κάτι πολύ σημαντικότερο:

Επιτέλους, η Ελλάδα έχει ανάγκη πραγματικό σιδηρόδρομο.

Η Ελλάδα, η αληθινή Ελλάδα, όχι εκείνη που ξεκινά στο Σύνταγμα και σταματά στο Κολωνάκι.

Σχετικά με τους κκ. Πολύδωρα και Τραγάκη - Ανοιχτή επιστολή στον Αντώνη Σαμαρά

Ασπρόπυργος,

25 Αυγούστου 2012

Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,

Όπως γνωρίζετε οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας κκ. Πολύδωρας και Τραγάκης με τρόπο ιδιαίτερα προκλητικό, την ώρα που η χώρα μας πληρώνει το λάθος της ανοχής σε μια κακιστοκρατία που κατέχει τους θεσμούς από το 1974 με αποτέλεσμα την οικονομική και όχι μόνο καταστροφή της, προχώρησαν σε διορισμούς συγγενικών τους προσώπων.

Πολύ χειρότερα μάλιστα, όταν το θέμα βγήκε στη δημοσιότητα, αντί να θέσουν τις παραιτήσεις τους στη διάθεσή σας και να ανακαλέσουν, αν γίνεται, τις παραπάνω πράξεις, προέβησαν σε ακόμα πιο προκλητικές δικαιολογίες που σίγουρα θα έχουν τεθεί υπόψιν σας.

Οι συμβολισμοί παίζουν έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην πολιτική και κοινωνικη ζωή όπως σίγουρα πολύ καλά γνωρίζετε, Κύριε Πρωθυπουργέ. Ποιος είναι άραγε ο συμβολισμός τόσο της τέλεσης των παραπάνω πράξεων όσο και της ανοχής τους από το πολιτικό μας σύστημα; Φοβάμαι πως είναι απλά μια επιβεβαίωση της ρήσης ότι "αντιλαμβάνονται το ΚΥΒΕΡΝΩ ως ΔΙΟΡΙΖΩ".

Μια και μόνο θα ήταν η πρέπουσα αντίδρασή σας Κύριε Πρωθυπουργέ, ως ελάχιστη ηθική υποχρέωση έναντι του ηλικιωμένου που είδε τη σύνταξή του να μειώνεται και να μην φθάνει πια ούτε για τα αναγκαία και έναντι του ασθενούς που βλέπει να μην μπορεί να προμηθευτεί φάρμακα και υπηρεσίες για να θεραπευτεί: Η άμεση και αμετάκλητη διαγραφή των κκ. Πολύδωρα και Τραγάκη.

Στην καμπή που βρίσκεται η χώρα μας μόνο ισχυροί συμβολισμοί είναι σε θέση να επανεκκινήσουν την οικονομία και να διατηρήσουν τη συνοχή της κοινωνίας.

Στην πολιτική σας ιστορία επιχειρήσατε να κάνετε την υπέρβαση, όπως χαρακτηριστικά λέγατε. Έχετε μια σπάνια δεύτερη ευκαιρία. Ευχόμενος ολόψυχα αυτήν τη φορά να την κάνετε, αναμένουμε μια πράξη συμβολισμού & δικαιοσύνης.

Με εκτίμηση,

Δημήτρης Γ.Ε. Τσίγκος

Μας δουλεύουν κανονικά! Μέχρι πότε;

Χθες ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς συναντήθηκε με την Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ για να συζητήσουν την οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα μας αλλά και όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ελληνική κοινή γνώμη σίγουρα περίμενε ένα βήμα προς την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, με εντολή για την οποία εξελέγη η κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός μας.

Αρκούσε μια απλή αναζήτηση χθες το βράδυ στο twitter με το επώνυμο του Πρωθυπουργού για να καταλάβει κανείς πως τα πράγματα δεν πήγαν ιδιαίτερα καλά. Μάλλον, δεν πήγαν καθόλου καλά. Γερμανικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Βρετανικά, Αμερικάνικα και άλλα διεθνή μέσα ενημέρωσης έλεγαν "με μια φωνή" πως η Καγκελάριος Μέρκελ "δεν έδωσε τον αέρα που αναζητούσε η ελληνική πλευρά" και συγκεκριμένα είπε πως "λόγια έχουμε ξανακούσει, ήρθε η ώρα να δούμε έργα".

Νομίζω πως είναι τουλάχιστον 3,000,000 οι Έλληνες που έχουν το επίπεδο ψηφιακού αλφαβητισμού που τους επιτρέπει να φτάσουν μόνοι τους στις παραπάνω - αναμφισβήτητα αξιόπιστες - πηγές πληροφόρησης.

Αν παρόλα αυτά κάποιος έκανε το λάθος να επιχειρήσει να πληροφορηθεί από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης στην Αθήνα (ο χαρακτηρισμός "καθεστωτικά" είναι επιεικέστατος για τους ολοκληρωτικού τύπου αυτούς μηχανισμούς), βρισκόταν αντιμέτωπος με μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα! Το ταξίδι πήγε πολύ καλά, αποκαταστάθηκε εμπιστοσύνη με τη Γερμανική πλευρά, θα δοθεί τεχνική βοήθεια και διάφορα τέτοια χαριτωμένα.

Είπαμε να γίνεται προπαγάνδα από τα μιζοκόμματα, εδώ όμως έχει ξεπεραστεί κάθε όριο!

Σε ένα παλιότερο άρθρο μου είχα πει ότι "δεν δέχομαι να αυτοπροσδιορίζομαι ως ηλίθιος". To είχα πει απορρίπτοντας το ψευτοδίλημμα "ναι ή όχι στο μνημόνιο". Φοβάμαι όμως πως η υποκρισία των μιζοκομμάτων έχει φτάσει πια σε τέτοιο επίπεδο που το ερώτημα "αν δεχόμαστε να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ηλίθιοι" τίθεται στην κυριολεξία του.

Δέχεσαι αγαπητέ αναγνώστη να αυτοπροσδιορίζεσαι ως ηλίθιος; Κάνε δυο απλούς ελέγχους:

1) Δες τι γράφουν τα διεθνή μέσα για τη συνάντηση Μέρκελ-Σαμαρά και σύγκρινέ το με το τι γράφουν τα εγχώρια μέσα
2) Δες στο youtube τα video από Ζάππειο-1, Ζάππειο-2, Ζάππειο-3 κλπ, και σύγκρινε τι έλεγε τότε ο τωρινός Πρωθυπουργός με αυτά που λέει τώρα

Δυστυχώς, μας δουλεύουν κανονικά. Ως πότε;

Η λύση παραμένει μια: Άμεση θέση των μιζοκομμάτων ΠαΣοΚ και Νέα Δημοκρατία εκτός νόμου, επιβολή έκτακτης εισφοράς κακοδιοίκησης σε όσους είχαν κυβερνητικές θέσεις από το 1974 μέχρι σήμερα, σχηματισμός κυβέρνησης ειδημόνων με ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση δίνοντας χρόνο σε νέα, υγιή πολιτικά κόμματα να δημιουργηθούν.

Λόγος να ζεις: Ένας καλός άνθρωπος

Δεν ήμουν ποτέ "της εκκλησίας". Δεν είμαι ούτε και τώρα. Συνήθιζα μάλιστα να λέω σε φίλους πως "είμαι άθεος". Είναι σε μένα βλέπετε τόσο απεχθείς οι διάφορες εκκλησιαστικές συμμορίες που λυμαίνονται τον ανθρώπινο φόβο για το θάνατο που με έκαναν εχθρικό απέναντι στην εκκλησία, ίσως και στην έννοια της θρησκείας.

Από τότε όμως που ήρθα αντιμέτωπος με το μη-αναστρέψιμο, προτιμώ να λέω πως είμαι "αγνωστικιστής", χωρίς βέβαια να έχω μελετήσει σε βάθος την επιστημονική έννοια του όρου. Εκφράζει όμως καλά αυτό που νιώθω, αντιγράφοντας από τη Wikipedia μια ρήση του Δραβίνου: "Σκέφτομαι ότι σε γενικές γραμμές (όλο και περισσότερο μάλιστα καθώς γερνάω), αλλά όχι πάντοτε, ο όρος Αγνωστικιστής θα περιέγραφε καλύτερα την πνευματική μου στάση."

Η μητέρα μου αντίθετα ήταν "της εκκλησίας". Πολύ περισσότερο μάλιστα μπορώ να πω ότι είχε βαθιά & ειλικρινή πίστη στο Θεό, στην αυθεντική εκδοχή της, που μάλλον απέχει πολύ από τη σημερινή (και παλιότερη, βεβαίως) πρακτική. Έτσι, κάθε Δεκαπενταύγουστο θα πηγαίναμε οπωσδήποτε στην εκκλησία. Συνήθεια που τηρούσαμε μέχρι και πρόσφατα, τελευταία φορά στις 15 Αυγούστο 2010 στον (πανέμορφο & ιστορικό!) Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου στην Σπλάντζια Χανιών.

Πέρσι δεν μπορέσαμε να πάμε τις συνηθισμένες διακοπές στα Χανιά, ούτε όμως πήγαμε στην εκκλησία στον Ασπρόπυργο. Ο λόγος και για τα δυο ήταν η υγεία του πατέρα μου που, φτάνοντας τότε τα 83, είχε αρχίσει να επιβαρύνεται αρκετά. Ήταν νομίζω η πρώτη φορά όσα χρόνια θυμάμαι που συνέβη αυτό.

Σήμερα το πρωί λοιπόν, χωρίς να το έχω προγραμματίσει, ξύπνησα στις 7:30 και πήγα στην εκκλησία στον Ασπρόπυργο. Τελείωσε κατά τις 9:30 και μετά θέλησα να πάω μια βόλτα στο νεκροταφείο. Στάθηκα για αρκετή ώρα στον τάφο της μητέρας μου και είχα συγκινηθεί. Νόμιζα πως δεν ήταν κανείς άλλος εκεί. Λίγο πίσω μου όμως ήταν ένας γέρος καλυβιώτης, άνω των 80 ετών, αγρότης της περιοχής. Όπως έφευγα σιγά-σιγά μου φώναξε "ε, παλληκάρι" για να πάω προς το μέρος του, με χτύπησε φιλικά στον ώμο και μου έδωσε ένα γλυκό από μερικά που είχε μαζί του (!). Μπόρεσα μόνο να του πω ένα "ευχαριστώ" και έφυγα.

Σε μια στιγμή απόγνωσης είναι που καταλαβαίνεις ότι μια αυθεντικά φιλική χειρονομία, ένας ειλικρινής λόγος παρηγοριάς, αξίζουν περισσότερο από όλο τον πλούτο του κόσμου.

Ο άνθρωπος αυτός ίσως να μην με γνώρισε. Είδε πως ήμουν σε δύσκολη κατάσταση, πολύ στενοχωρημένος, και θέλησε πολύ απλά να με στηρίξει με μια τόσο απλή κίνηση. Τόσο απλή που είναι τόσο σπάνια και για αυτό τόσο μοναδική. Πραγματικά μοναδικό συναίσθημα να λαμβάνεις αγάπη από έναν συνάνθρωπό σου σε απόλυτα ανιδιοτελές πλαίσιο.

Σκεφτόμουν αργότερα πως αυτό είναι που θα μπορούσαμε να πούμε "ένας καλός άνθρωπος". Πραγματικά, ένας λόγος που αξίζει να ζει κανείς. Ένας λόγος να μην σε παρασύρει η τεράστια βαρβαρότητα που βιώνουμε παντού & καθημερνά.. Ένας λόγος να προσπαθήσεις να αντισταθείς και να δημιουργήσεις. Πάνω απ'όλα ένας λόγος να κάνεις ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να παραμείνεις αυθεντικός και ειλικρινής.

ΗΠΑ & Κίνα: Ύβρις και Νέμεσις

Πριν μερικά χρόνια είχαμε μια συζήτηση στο YES και οι συμμετέχοντες, όλοι entrepreneurs και κανένας οικονομολόγος, καταλήξαμε στο ότι ο 21ος αιώνας θα είναι εκείνος της μεγάλης επιστροφής της Ευρώπης, για τον εξής απλό λόγο: Οι ΗΠΑ και η Κίνα διαπράττουν μια τεράστια ύβρι και νομοτελειακά θα ακολουθήσει η νέμεσις.

Ποια είναι η ύβρις των ΗΠΑ και της Κίνας;

- Η ύβρις των ΗΠΑ είναι ότι δημιουργούν πλούτο εκ του μηδενός. Εν άλλοις λόγοις, τυπώνουν χρήμα κατά βούληση εκμεταλλευόμενοι τη γεωπολιτική υπεροχή τους. Το χρήμα αυτό όμως είναι επίπλαστο υπό την έννοια ότι δεν ανταποκρίνεται σε αληθινό πλούτο και η γεωπολιτική υπεροχή τους δεν θα υφίσταται επ' άπειρον.

- Η ύβρις της Κίνας είναι από την άλλη ότι δημιούργησε μια πανίσχυρη παραγωγική μηχανή βασιζόμενη στην εξαθλίωση του ανθρώπινου δυναμικού και στην στέρηση της πολιτικής ελευθερίας του.

Η Ευρώπη σίγουρα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και προκλήσεις. Βλέπουμε ανεπαρκείς ανθρώπους να κατέχουν τους θεσμούς, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και αλλού. Βλέπουμε ακόμα κάποιες δυναμικές μειοψηφίες να επιχειρούν να αναβιώσουν το καρκίνωμα του εθνικισμού.

Παρά ταύτα, η αντικειμενική ανάλυση και αξιολόγηση δείχνει πως η Ευρώπη σήμερα σε σύγκριση με τις ΗΠΑ και την Κίνα έχει με διαφορά την ισχυρότερη οικονομία και έναν κοινωνικό ιστό πολύ ισχυρότερο από εκείνον των δυο κύριων ανταγωνιστών της.

Η ουσιαστική πολιτική ένωση με τη μορφή της Ομοσπονδίας είναι το μόνο τελικό βήμα στην κατεύθυνση της δημιουργίας μιας υπερδύναμης προόδου, ειρήνης, δικαιοσύνης, ισότητας και πολιτισμού.

Ότι καλύτερο είδε ποτέ η παγκόσμια ιστορία.

Δήλωση σχετικά με τη συνάντηση του κ. Πρωθυπουργού με την ΟΕΣΥΝΕ - Πρόσκληση σε ανοιχτή γενική συνέλευση

Αθήνα,

9 Αυγούστου 2012

Με μεγάλη έκπληξη έλαβα πριν λίγο στο email μου ένα δελτίο τύπου που έχει αποσταλεί από την ΟΕΣΥΝΕ - Ομοσπονδία Ελληνικών Συνδέσμων Νέων Επιχειρηματιών σχετικά με συνάντηση της Ομοσπονδίας με τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Οικονομικών και άλλα κυβερνητικά στελέχη.

Καλωσορίζω και επικροτώ ενθέρμως το ενδιαφέρον του κ. Πρωθυπουργού για τη νεανική επιχειρηματικότητα. Η ανάπτυξη της οικονομίας της συνεργασίας και της δημιουργικότητας είναι η μόνη διέξοδος από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία, με τις τραγικές συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε στον κοινωνικό ιστό.

Δεν μπορώ όμως παρά να μην εκφράσω δημόσια την έκπληξη & απογοήτευση που με διακατέχει στην στιγμή αυτή που ο Πρόεδρος της ΟΕΣΥΝΕ πληροφορείται για την εν λόγω συνάντηση μέσω ενός δελτίου τύπου.

Οι γνωρίζοντες, που ευτυχώς είναι πολλοί, ξέρουν πως από το Σεπτέμβρη του 2009 καταβάλλω μια μεγάλη προσπάθεια ώστε το εγχείρημα της ΟΕΣΥΝΕ [που σημειωτέων η γενική συνέλευση είχε αποφασίσει να μετατραπεί σε έναν, ενιαίο, πανελλήνιο σύνδεσμο νέων επιχειρηματιών, απόφαση που ουδέποτε έγινε σεβαστή] να αποκτήσει χαρακτηριστικά αντιπροσωπευτικότητας, συλλογικότητας και μαζικότητας.

Οι προσπάθειες αυτές συνεχίστηκαν μέχρι και τον Απρίλιο 2011, με ορόσημο το YES EXECOM που τότε έγινε στην Αθήνα. Δυστυχώς όλες απέβησαν άκαρπες, για λόγους που γνωρίζουν οι δεκάδες ενεργά συμμετέχοντες στις ανοιχτές συναντήσεις που έγιναν το παραπάνω διάστημα. Έκτοτε, το σχήμα αυτά παραμένει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, (μη) έχοντας οποιαδήποτε ανοιχτή, συλλογική διαδικασία και με δεκάδες δημοκρατικά, ηθικά, κοινωνικά και νομικά ζητήματα.

Από μεριάς μου το μόνο που μπορώ να κάνω την στιγμή αυτή είναι να κινήσω τις διαδικασίες ανοιχτής, συλλογικής εκπροσώπησης και να καλέσω τους έλληνες νέους επιχειρηματίες[1] σε ανοιχτή γενική συνέλευση την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 7:00μμ στην Αθήνα. Η ακριβής τοποθεσία θα ανακοινωθεί στο ιστολόγιο αυτό και στα κοινωνικά δίκτυα.

Για την ΟΕΣΥΝΕ,

Ο Πρόεδρος,

Δημήτρης Τσίγκος

[1] Νέοι επιχειρηματίες μέχρι 40 ετών