Δήλωση σχετικά με τη συνάντηση του κ. Πρωθυπουργού με την ΟΕΣΥΝΕ - Πρόσκληση σε ανοιχτή γενική συνέλευση

Αθήνα,

9 Αυγούστου 2012

Με μεγάλη έκπληξη έλαβα πριν λίγο στο email μου ένα δελτίο τύπου που έχει αποσταλεί από την ΟΕΣΥΝΕ - Ομοσπονδία Ελληνικών Συνδέσμων Νέων Επιχειρηματιών σχετικά με συνάντηση της Ομοσπονδίας με τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Οικονομικών και άλλα κυβερνητικά στελέχη.

Καλωσορίζω και επικροτώ ενθέρμως το ενδιαφέρον του κ. Πρωθυπουργού για τη νεανική επιχειρηματικότητα. Η ανάπτυξη της οικονομίας της συνεργασίας και της δημιουργικότητας είναι η μόνη διέξοδος από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία, με τις τραγικές συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε στον κοινωνικό ιστό.

Δεν μπορώ όμως παρά να μην εκφράσω δημόσια την έκπληξη & απογοήτευση που με διακατέχει στην στιγμή αυτή που ο Πρόεδρος της ΟΕΣΥΝΕ πληροφορείται για την εν λόγω συνάντηση μέσω ενός δελτίου τύπου.

Οι γνωρίζοντες, που ευτυχώς είναι πολλοί, ξέρουν πως από το Σεπτέμβρη του 2009 καταβάλλω μια μεγάλη προσπάθεια ώστε το εγχείρημα της ΟΕΣΥΝΕ [που σημειωτέων η γενική συνέλευση είχε αποφασίσει να μετατραπεί σε έναν, ενιαίο, πανελλήνιο σύνδεσμο νέων επιχειρηματιών, απόφαση που ουδέποτε έγινε σεβαστή] να αποκτήσει χαρακτηριστικά αντιπροσωπευτικότητας, συλλογικότητας και μαζικότητας.

Οι προσπάθειες αυτές συνεχίστηκαν μέχρι και τον Απρίλιο 2011, με ορόσημο το YES EXECOM που τότε έγινε στην Αθήνα. Δυστυχώς όλες απέβησαν άκαρπες, για λόγους που γνωρίζουν οι δεκάδες ενεργά συμμετέχοντες στις ανοιχτές συναντήσεις που έγιναν το παραπάνω διάστημα. Έκτοτε, το σχήμα αυτά παραμένει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, (μη) έχοντας οποιαδήποτε ανοιχτή, συλλογική διαδικασία και με δεκάδες δημοκρατικά, ηθικά, κοινωνικά και νομικά ζητήματα.

Από μεριάς μου το μόνο που μπορώ να κάνω την στιγμή αυτή είναι να κινήσω τις διαδικασίες ανοιχτής, συλλογικής εκπροσώπησης και να καλέσω τους έλληνες νέους επιχειρηματίες[1] σε ανοιχτή γενική συνέλευση την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 7:00μμ στην Αθήνα. Η ακριβής τοποθεσία θα ανακοινωθεί στο ιστολόγιο αυτό και στα κοινωνικά δίκτυα.

Για την ΟΕΣΥΝΕ,

Ο Πρόεδρος,

Δημήτρης Τσίγκος

[1] Νέοι επιχειρηματίες μέχρι 40 ετών

Λεξιλόγιο - Ένα σύντομο μήνυμα στους φίλους της Δημιουργία, Ξανά!

Ασπρόπυργος,

20 Ιουνίου 2012

‎""Όταν θέλεις να πρεσβεύεις το "νέο", δεν μπορείς να αυτοπροσδιορίζεσαι με το λεξιλόγιο του "παλιού"."" 

Η σημαντική μέρα, εκείνη που θα μείνει στην ιστορία ως η νέα απελευθέρωση, ήταν η 6η Μαΐου. Η 17η Ιουνίου ήταν απλά η θλιβερή αντεπίθεση ενός συστήματος που πνέει τα λοίσθια και λίαν συντόμως θα είναι οριστικά & αμετάκλητα στο παρελθόν.

Ποιο είναι το σύστημα αυτό που αποτυχημένα αντεπιτέθηκε στις 17 Ιουνίου; Κανένα άλλο από το "Τρίγωνο της Αποτυχίας" που απαρτίζεται από την οικονομική ολιγαρχία και τα εργαλεία-μαριονέτες της, δηλαδή το "Πολιτικό" Σύστημα και τα Μέσα "Ενημέρωσης". Έκαναν ότι μπορούσαν αλλά ευτυχώς από τις 6 Μαΐου δεν υπήρχε επιστροφή. Το μιζοκόμμα ανέβασε τα ποσοστά του από το ~30% στο ~42%, έτη φωτός δηλαδή μακριά από το 80% και 85% την εποχή της παντοκρατορία του, η οποία ας μην ξεχνάμε ότι απέχει λιγότερο από 3 χρόνια.

Πολύ περισσότερη αξία από το να αναλύσουμε την αιτία του αρνητικού αποτελέσματος της 17ης Ιουνίου, έχει να αναλύσουμε την αιτία του ανεπανάληπτου θριάμβου της 6ης Μαΐου. Δικαιούμαστε να είμαστε πολύ αισιόδοξοι. Όπως ξέρει κάθε άνθρωπος της δημιουργίας, η γνώση κρύβεται στη αποτυχία.

Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να πετύχουμε. Είναι απόλυτη η βεβαιότητα του ότι θα πετύχουμε! Μοναδική προϋπόθεση είναι η μαζική, καθολική επιστροφή μας στην Πολιτική. Μια διαδικασία που ήδη ξεκίνησε και δεν έχει γυρισμό!

Πάντα αγωνιστικά και αισιόδοξα,

Ένας από αυτούς που ανέκτησαν την ιδιότητα του Πολίτη ψηφίζοντας τη Δημιουργίας, Ξανά!, 

Δημήτρης Γ.Ε. Τσίγκος

Κόμματα της Δραχμής

Μονοπώλησε μπορώ να πω την προεκλογική συζήτηση (ο Θεός να την κάνει συζήτηση αυτήν την ανταλλαγή βαρετών μονολόγων...) το νομισματικό ζήτημα. Θα μείνει η Ελλάδα στο Ευρώ ή θα αναγκαστεί να φύγει; Ένα ερώτημα που, υποτίθεται πως, τίθεται με χαρακτήρα δημοψηφίσματος (;).

Είναι μεγάλος ο παραλογισμός γύρω από το ζήτημα αυτό. Ακόμα μεγαλύτερη η υποκρισία. Υποτίθεται πως υπάρχουν κάποια "φιλοευρωπαϊκά κόμματα", στα οποία οι περισσότεροι συγκαταλέγουν τη Νέα Δημοκρατία, το ΠαΣοΚ και τη ΔΗΜΑΡ.

Ας αφήσουμε τη ΔΗΜΑΡ της κας Ρεπούση διότι μέσα στο "συνωστισμό" που βιώνουν δεν αντέχουν σε σοβαρή ανάλυση & κριτική. Διάφοροι από τον χώρο αυτό έφυγαν "επαναστατικά" από τον ΣΥΡΙΖΑ  για να γίνουν "κυβερνώσα αριστερά" μαζί με το ΠαΣοΚ και βλέπουν τώρα πως μάλλον θα είχαν περισσότερες ελπίδες αν έμεναν στο παλιό τους μετερίζι. Αξίζουν αν μη τι άλλο της συμπάθειάς μας. Αν βέβαια έχουν την τύχη να κατακτήσει το γαλάζιο μιζοκόμμα την πρώτη θέση στις 17 Ιουνίου, τότε μάλλον το όνειρό τους θα γίνει πραγματικότητα αφού μας έχουν προειδοποιήσει: Η χώρα δεν θα μείνει ακυβέρνητη.

Εν πάση περιπτώσει, η ΔΗΜΑΡ - όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, ας μην γελιόμαστε - ΔΕΝ είναι "κόμμα της δραχμής". Έχει μεγάλες ευθύνες, είναι ανιστόρητο & αντιεπιστημονικό να λέγεται ότι η αριστερά δεν έχει ευθύνες για το κατάντημα της χώρας διότι η αριστερά, στην αυθεντική εκδοχή της, κυβερνά και χωρίς να είναι στην κυβέρνηση. Σίγουρα όμως, είναι άλλης τάξης οι ευθύνες της αριστεράς σε σχέση με τις ευθύνες εκείνων που κρατούσαν το τιμόνι της χώρας.

Ποιοι είναι αυτοί; Ποιοι είναι που μας έφεραν στον προθάλαμο της επιστροφής στην δραχμή;


Έχουν όνομα και επώνυμο. Είναι το μιζοκόμμα και τα ηγετικά στελέχη του. Είναι ορθότερο να λέμε το "μιζοκόμμα" και όχι τα "μιζοκόμματα" γιατί, το ξέρουμε όλοι, εδώ και πολλά χρόνια το ΠαΣοΚ και η Νέα Δημοκρατία ήταν ουσιαστικά ένα κόμμα. Έκαναν μαζί τα ρουσφέτια. Οι πράσινοι βουλευτές τακτοποιούσαν και "πελατάκια" των γαλάζιων και τούμπαλιν. Το σύστημα δούλευε άριστα.

- Ποιοι ήταν αυτοί που μαγείρεψαν τα νούμερα και έβαλαν την Ελλάδα απροετοίμαστη στο Ευρώ;
- Ποιοι ήταν εκείνοι που έκαναν το μεγάλο πάρτυ των Ολυμπιακών Αγώνων δαπανώντας δισεκατομμύρια και μην αξιοποιώντας σχεδόν τίποτα μετά τους αγώνες;
- Ποιοι είναι που εδώ και 50+ χρόνια δαπανούν τεράστια ποσά για την άμυνα της χώρας, για κάθε λογής στρατιωτικές δαπάνες, χωρίς ούτε κάποιο ιδιαίτερα αξιόμαχο στράτευμα να έχουμε αποκτήσει και χωρίς να έχουμε αναπτύξει σχεδόν καθόλου αμυντική βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας (σε πλήρη αντίθεση με χώρες που έχουν αντίστοιχα υψηλές αμυντικές δαπάνες όπως π.χ το Ισραήλ και η Τουρκία)
- Ποιοί είναι αυτοί που διαχειρίστηκαν πλαίσια επί πλαισίων κοινοτικών προγραμμάτων, με ιδιαίτερα αυξημένα ποσά από το 2000 και μετά, και τα διασπάθισαν σε κατανάλωση και άχρηστες λειτουργικές δαπάνες, φέρνοντας ένα επίπλαστο βιοτικό επίπεδο και πρακτικά καταστρέφοντας την παραγωγική ικανότητα του τόπου;
- Ποιοι είναι που ανήγαγαν την "εξασφάλιση του δημοσίου" σε απόλυτο κοινωνικό αγαθό;
- Ποιοι ήταν αυτοί που δημιούργησαν ένα τεράστιο έλλειμμα στα οικονομικά του κράτους, ιδιαίτερα την περίοδο 2004-2009;
- Ποιοι έλεγαν ψέματα στον ελληνικό λαό ότι "λεφτά υπάρχουν" ενώ ήδη συνομιλούσαν με το ΔΝΤ

Θα μπορούσα να παραθέσω δεκάδες ακόμα ερωτήματα. Ναι, σωστά μαντέψατε: Το μιζοκόμμα ήταν πίσω από όλους αυτούς.

Το μιζοκόμμα είναι το κόμμα της δραχμής. 

ΠΑΣΟΚ & Νέα Δημοκρατία είναι τα κόμματα της δραχμής.

Τι ακριβώς σημαίνει "κόμμα της δραχμής"; Δεν είναι μόνο το νομισματικό ζήτημα. Είναι πρώτα και κύρια η τριτοκοσμική αντίληψη περί της πολιτικής. Τα αναλυτικά εργαλεία που απαιτούνται για να κατανοήσει κανείς τι συμβαίνει στην Ελλάδα δεν αφορούν την Ευρώπη. Αφορούσαν μέχρι πρότινος τη Λατινική Αμερική και το τελευταίο διάστημα φοβάμαι πως ομοιάζουμε όλο και περισσότερο με χώρες της Αφρικανικής ηπείρου.

Αυτό είναι το "λόμπυ της δραχμής". Αυτή είναι η κάστα που δεν θα διστάσει να μας στείλει 50+ χρόνια πίσω για να εξασφαλίσει τα κεκτημένα της. Έχει όνομα και επώνυμο. Έχει και δυο ψηφοδέλτια. Το ένα αναγράφει "Νέα Δημοκρατία" και το άλλο "ΠαΣοΚ".

Από το ΤΙ στο ΓΙΑΤΙ: Οι σκέψεις μου για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου

Ασπρόπυργος,

16 Ιουνίου 2012

Το Σάββατο 5 Μαϊου μοιράστηκα μαζί σας τις σκέψεις μου για τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Συνοπτικά  προέτρεπα τον αναγνώστη να κλείσει οριστικά τον κύκλο της μεταπολίτευσης, τον κύκλο δηλαδή όπου η πολιτική στρεβλώθηκε βάναυσα ταυτιζόμενη με την απάτη, και να στηρίξει νέα, αυθεντικά και ειλικρινή κόμματα.

Σε κάθε ευκαιρία λέω πως παρακολουθούμε τη γέννηση του νέου και όπως κάθε γέννηση έτσι και αυτή αφενός θέλει τον χρόνο της αφετέρου είναι επώδυνη. Όταν όμως τελεσφορήσει, τίποτα πια δεν είναι το ίδιο!

Πράγματι λοιπόν, σήμερα το Σάββατο 16 Ιουνίου τίποτα δεν είναι το ίδιο με το Σάββατο 5 Μαΐου!

Τι μεσολάβησε; Μα τι άλλο! Η κατά κράτος ήττα, η απόλυτη συντριβή του δικομματισμού - κατ'όνομα δηλαδή δικομματισμού αφού είναι γνωστό σε όλους πως εδώ και πολλά χρόνια το ΠαΣοΚ και η Νέα Δημοκρατία ήταν στην ουσία ένα κόμμα - το μιζοκόμμα. Την Κυριακή 6 Μαΐου 2012 ο Ελληνικός Λαός έδωσε στο μιζοκόμμα ποσοστό 30%, το οποίο είναι συγκλονιστικά χαμηλό σε σύγκριση με το 80%-85% που επιτύγχανε εδώ και δεκαετίες.

Τι είναι λοιπόν αυτό το 30% για το μιζοκόμμα; Είναι ενα εκκωφαντικό μήνυμα αλλαγής!

Ενδιάμεσα, τις μέρες που μεσολάβησαν από την 6η Μαΐου μέχρι σήμερα, το σύστημα έκανε προσπάθειες απελπισμένες να σταθεί στα πόδια του. Πρώτα και κύρια, οι μεταμφιέσεις του "παλιού" ως "νέου", προεξαρχούσης της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" & προσωπικά της κας Μπακογιάννη, επανέκτησαν το αυθεντικό τους πρόσωπο εντασσόμενες εκ νέου στο μιζοκόμμα. Το μιζοκόμμα - στη γαλάζια εκδοχή του - που επιστράτευσε όλη την "πολυσυλλεκτικότητά" του, από τσεκουροφόρους φασίστες & "αδελφούς" της Χρυσής Αυγής, μέχρι δήθεν "φιλελεύθερους" και δήθεν "μεταρρυθμιστές".

Για το άλλο, το πράσινο μιζοκόμμα ούτε λόγος να γίνεται. Είναι πολιτικό πτώμα και αυτό, μόνο που η διαδικασία αποσύνθεσής του έχει προχωρήσει πολύ ταχύτερα με αποτέλεσμα η δυσωδία του να είναι πια ανυπόφορη. Παλεύει να μπει στη Βουλή, μάλλον θα το επιτύχει. Για τελευταία φορά, σίγουρα - ευτυχώς.

Δεν θέλω να μείνω στις άλλες επιλογές που έχω ήδη απορρίψει από τις 5 Μαΐου. Θα επισημάνω μόνο ένα (ακόμα) καταπληκτικό άρθρο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη που εξηγεί με απλά λόγια γιατί είναι ανιστόρητο να λέγεται πως η αριστερά δεν έχει ευθύνες για το σημερινό κατάντημα της χώρας. Πολύ απλά διότι ένα αυθεντικό αριστερό κόμμα μπορεί να κυβερνά  ακόμα και χωρίς να είναι στην κυβέρνηση. Πώς; Με την πολιτική ηγεμονία του που καθορίζει την πολιτική ατζέντα. Όμως, τα ελληνικά κόμματα που αυτοχαρακτηρίζονται "αριστερά" χρειάζονται πλήθος εισαγωγικών εκατέρωθεν του χαρακτηρισμού. Στην πραγματικότητα ήταν, εδώ και πολλά χρόνια, όλοι τους δεξιοί.

Στην ανάλυση της 5ης Μαΐου λοιπόν κατέληγα σε πέντε ισοδύναμες επιλογές:
- Οικολόγοι Πράσινοι
- Δημιουργία, Ξανά!
- Δράση
- ΑΝΤΑΡΣΥΑ
- Κόμμα Πειρατών

Σε πολλούς φίλους έκανε εντύπωση η αναφορά στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θα το πω ακόμα μια φορά: Πρέπει να είναι κανείς εντυπωσιακά αδιάβαστος για να απορρίπτει αβίαστα τη φιλοσοφία της αταξικής κοινωνίας και της κοινοκτημοσύνης. Είναι μια φιλοσοφία πτυχές της οποίας εμφανίζονται από την αρχαία ελληνική & την χριστιανική παράδοση μέχρι την ευρωπαϊκή αναγέννηση, πολλές φορές με εντυπωσιακά αποτελέσματα στην πειραματική εφαρμογή τους. Με παρρησία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέει πως αναφέρεται στον "σοσιαλισμό που δεν ζήσαμε", αποδεχόμενη με ειλικρίνια σπάνια τη σοβιετική στρέβλωση. Προσωπικά δηλώνω πως απέχουμε πολύ από το επίπεδο κοινωνικής ωριμότητας και ηθικής που θα επέτρεπε ακόμα και στοιχειωδώς την εφαρμογή ενός τέτοιου μοντέλου σε ευρεία κλίμακα.Αντίθετα, πρέπει να κρατήσουμε τα θετικά του στοιχεία, όπως και από άλλα αποτυχημένα μοντέλα, και να χτίσουμε ένα νέο οικονομικό/κοινωνικό μοντέλο για τον 21ο αιώνα που θα οικοδομεί την κοινωνία & οικονομία της συνεργασίας και της δημιουργικότητας. Σέβομαι όμως απόλυτα όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στο εφαρμόσιμο του σοσιαλισμού και με απόλυτη ειλικρίνια λέω πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο αυθεντική φωνή του χώρου.

Στη συνέχεια, με λύπη θα αποσύρω την υποστήριξή μου στους Οικολόγους Πράσινους. Αυτό κύρια για δυο λόγους: Αφενός έχουν αποτύχει παταγωδώς να εκφράσουν έναν πειστικό οικονομικό λόγο και να πείσουν πως έχουν ένα εφαρμόσιμο οικονομικό/αναπτυξιακό πρόγραμμα που θα βασίζεται στον παράγονται της βιωσιμότητας ως κύριο άξονα στην οκονομία της συνεργασίας & της δημιουργικότητας, αφετέρου γιατί έχουν ιδιαίτερα επικίνδυνο - θέλω να πιστεύω λόγω άγνοιας - λόγο στα γεωπολιτικά/γεωοικονομικά θέματα. Όταν είναι προφανές πως η Αραβική Άνοιξη σύντομα θα μετατραπεί σε Άνοιξη της Ανατολίας, οφείλεις να είσαι πολύ πιο προσεκτικός με την σχετική ανάλυσή σου. Για να είμαι ειλικρινής & δίκαιος πάντως, δεν είναι μόνο οι Οικολόγοι - Πράσινοι ανεπαρκείς στη γεωπολιτική/γεωοικονομική ανάλυσή τους. Τι να πούμε και για τη ΔΗΜΑΡ της κας Ρεπούση...

Θέλω πάντως να σημειώσω πως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου έκανα μια μεγάλη προσπάθεια μέσω των κοινωνικών δικτύων να προωθήσω τη συμμαχία της κοινής λογικής, η οποία περιελάμβανε τους Οικολόγους Πράσινους, της Δημιουργία, Ξανά! και την Δράση. Με βάση τα αποτελέσματα των προηγουμένων εκλογών τα τρια αυτά κόμματα άθροιζαν περίπου 7% και ο συνασπισμός τους θα μπορούσε να είναι μια κίνηση ελπίδας η οποία ενδεχομένως να αποκτούσε μέχρι και κυβερνητική προοπτική δεδομένου του ευμετάβλητου του εκλογικού σώματος - Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι πολύ πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα του 4% που τώρα διεκδικεί την πρώτη θέση.

Με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ το Κόμμα Πειρατών. Μου αρέσει πάρα πολύ η προσήλωσή τους στην Άμεση Δημοκρατία και στην επιμονή τους για την αξιοποίηση της τεχνολογίας στην επίτευξη ενός αληθινά δημοκρατικού μοντέλου. Ηθικά στηρίζω την κίνηση των Πειρατών και τους εύχομαι από καρδιάς κάθε επιτυχία. Θέλω να πω δημόσια πως αμφιταλαντευόμουν μέχρι και σήμερα αν θα τους επιλέξω για την 17η Ιουνίου ή θα προτιμήσω τη Δημιουργία, Ξανά! (μαζί με Δράση-ΦΙΣ), όπως και τελικά κάνω. Θεωρώ όμως τις δυο επιλογές σχεδόν ισοδύναμες και να ξέρουν οι αγαπητοί φίλοι πως θα είμαι κοντά τους και επιθυμώ να είμαι ενεργός συνομιλητής και συνοδοιπόρος τους. Γιατί τελικά δεν τους ψηφίζω τώρα; Τα κείμενά τους μαρτυρούν ότι είναι ακόμα σε early beta :-) Δεν παύουν όμως να είναι στη σωστή κατεύθυνση και είμαι βέβαιος πως θα είναι τμήμα της λύσης.

Έρχομαι λοιπόν στην επιλογή μου για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, η οποία δεν έχει αλλάξει. Είναι όμως λιγότερο ενθουσιώδης και αμέσως εξηγώ γιατί: α) Η συμμαχία της κοινής λογικής έγινε μεν αλλά ημιτελής. Είναι μεγάλο το κενό των Οικολόγων - Πρασίνων. β) Ο τρόπος που έγινε, ανακοινώθηκε και διαχειρίστηκε εν γένει η συμμαχία αυτή είχε αναμφίβολα άρωμα παλαιοκομματικό. γ) Υπάρχουν φωνές στη συμμαχία που ο λόγος τους για τα γεωπολιτικά/γεωοικονομικά ζητήματα έχει ανεπάρκειες ίδιες ή και μερικές φορές εντονότερες εκείνων που έχει και ο λόγος των Οικολόγων-Πρασίνων όπως ανέλυσα παραπάνω. δ) Το κυριότερο: Ακούω να γίνονται συζητήσεις για "μετεκλογική συνεργασία με τα φιλο-ευρωπαϊκά κόμματα". Αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο, ανυπόστατο και ανιστόρητο! Δεν υπάρχουν, δυστυχώς, φιλο-ευρωπαϊκά κόμματα πέραν των Οικολόγων-Πράσινων και των Πειρατών. Αν εννοούνται αυτά, καλώς. Φοβάμαι όμως πως υπονοούνται είτε τα μιζοκόμματα ή τα αριστεροδεξιά απολιθώματα.

Η θέση των μιζοκομμάτων είναι πρώτα εκτός νόμου και μετά στα ειδικά δικαστήρια και των αριστεροδεξιών απολιθωμάτων είναι στο "χρονοντούλαπο της ιστορίας" και πουθενά αλλού. Σίγουρα αμφότεροι οι απαράδεκτοι σχηματισμοί δεν έχουν καμία θέση στην κυβέρνηση.

Θέλω να πιστεύω πως μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, που ευελπιστώ να είναι θετικό, η συμμαχία θα δικαιολογήσει τον τίτλο της και θα επικρατήσει η κοινή λογική. Τι επιτάσσει η κοινή λογική για τη διακυβέρνηση της χώρας; Τίποτα άλλο παρά μη κομματική κυβέρνηση ειδημόνων με ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη και τουλάχιστον διετή διάρκεια η οποία θα έχει όλη την ηθική & πολιτική νομιμοποίηση τόσο για να διαπραγματευτεί επιτυχώς με τους Ευρωπαίους εταίρους μας και τον διεθνή παράγοντα όσο και για να ηγηθεί του Ελληνικού Λαού στη δημιουργική επανάσταση που προϋποτίθεται για να υπάρχουν ρεαλιστικές ελπίδες να αποφύγουμε την εθνική καταστροφή που επέρχεται.

Με αισιοδοξία λοιπόν και αγωνιστικό πνεύμα σας καλώ να ψηφίσουμε όλοι αύριο νέα, αυθεντικά & ειλικρινή κόμματα. Σαν πρώτη επιλογή βλέπω τη συμμαχία Δημιουργία, Ξανά! και σαν δεύτερη το Κόμμα Πειρατών, ενώ ορθολογικές κρίνονται και οι επιλογές των Οικολόγων Πρασίνων & της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με θλίψη βλέπω πως οι υπόλοιπες επιλογές είναι πασιφανώς μη ορθολογικές - Πράγμα που ίσως μαρτυρά γιατί ο Κανένας είναι με διαφορά το κρισιμότερο μέγεθος της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Έγραψα πρόσφατα πως σε ορατό μέλλον η 6η Μαΐου θα γιορτάζεται σαν ημέρα απελευθέρωσης. Σήμερα αυτό το πιστεύω ακόμα περισσότερο. Ξενικήσαμε στις 6 Μαΐου την πορεία απελευθέρωσης από την τυραννία του τριγώνου της αποτυχίας, Οικονομική Ολιγαρχία - "¨Πολιτικό" Προσωπικό - Μέσα "Ενημέρωσης". Το 30% στο οποίο περιορίσαμε το μιζοκόμμα ήταν μια εντυπωσιακή επιτυχία!

Από την ημέρα εκείνη βέβαια μέχρι την οριστική επίτευξη της πλήρους απελευθέρωσης θα περάσει διάστημα μακρύ και θα απαιτηθεί το ξεπέρασμα δυσκολιών μεγάλων. Πάνω απ'όλα θα πρέπει να μάθουμε να συνεργαζόμαστε. Να είμαστε όμως αισιόδοξοι: Μπορούμε να τα καταφέρουμε αξιοποιώντας το απεριόριστο συμβολικό και το εξαίρετο ανθρώπινο κεφάλαιό μας.

Κυριότερος παράγοντας επιτυχίας της εθνικής προσπάθειας είναι η μαζική επιστροφή της Γενιάς του Δέκα στην Πολιτική. Η επιστροφή αυτή αναμφίβολα θα λάβει σάρκα & οστά με τη δημιουργία ενός νέου, μεγάλου δημοκρατικού κόμματος πιθανότατα συνθέτοντας απόψεις μεταξύ των πέντε κινήσεων που ανέφερα στην ανάλυση της 5ης Μαΐου και σίγουρα κινητοποιώντας αδρανείς δυνάμεις που για την ώρα επιλέγουν την αποχή. 

Είναι κάτι που εμφανώς έχει αρχίσει να γίνεται, είναι ένα ρεύμα μη αναστρέψιμο και η πολιτική ηγεμονία της γενιάς αυτής σύντομα θα είναι πασίδηλη εντός και εκτός της χώρας.

Πάντα αγωνιστικά & αισιόδοξα,

Δημήτρης Γ.Ε. Τσίγκος

Η γενιά του Δέκα ξεπερνά τις ψευδαισθήσεις της

Παρακολουθώ με ανάμεικτα συναισθήματα θλίψης και αισιοδοξίας τη γενιά του δέκα να κάνει τα πρώτα της πολιτικά βήματα. Να προσπαθεί να βαδίσει σε έναν δρόμο που δεν έχει ποτέ μέχρι σήμερα δοκιμάσει ξανά. Ως είναι επόμενο, στην αρχή του "learning curve" βλέπει κανείς πολλά περίεργα, μεγάλα λάθη.

Ποιο είναι το βασικότερο; Ότι δεν υπάρχει ακόμα καθαρό μυαλό. Ότι δεν υπάρχει ευρέως διαδομένη και αποδεκτή μια αναλυτική ερμηνεία του πως & γιατί φτάσαμε στην παρούσα κατάσταση. Μόνο με μια τέτοια ερμηνεία, με μια διάγνωση δηλαδή, μπορεί κανείς να χαράξει στρατηγική για το μέλλον.

Για μένα αγαπητοί φίλοι, ευελπιστώ και για πολλούς άλλους, τα πράγματα είναι απλά. Η χώρα μας για περισσότερα από 30 χρόνια κυβερνάται από συμμορίες. Από μια ολιγομελή οικονομική κάστα με ξεκάθαρα εγκληματικά χαρακτηριστικά έχουσα σαν κύρια εργαλεία - μαριονέτες το "πολιτικό" προσωπικό και τα μέσα "ενημέρωσης". Είναι το λεγόμενο "τρίγωνο της αποτυχίας": Οικονομική Ολιγαρχία - "Πολιτικό" Προσωπικό - Μέσα "Ενημέρωσης".

Με βάση την ανάλυση αυτή είναι απολύτως παράλογο να σκέφτεται κανείς ότι μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε συμμαχία / συνεργασία με τα μιζοκόμματα, με τους οργανισμούς της διαφθοράς ΠαΣοΚ και Νέα Δημοκρατία. Οι μηχανισμοί αυτοί νομής της εξουσίας και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος έχουν ήδη συντριβεί ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά και εκλογικά. Είναι πολιτικά πτώματα των οποίων η διαδικασία αποσύνθεσης έχει ήδη ξεκινήσει και σε λίγο το μόνο που θα μπορούν να προσφέρουν είναι η απαίσια δυσωδία τους.


Με μεγάλη θλίψη λοιπόν είδα κόμματα όπως η Δημιουργία, Ξανά! να συζητούν ενδεχόμενο "μετεκλογικής συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία". Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι ακριβώς εκεί που είναι και του ΠαΣοΚ: Πρώτα τίθενται εκτός νόμου και μετά παρουσιάζονται στα ειδικά δικαστήρια για να λογοδοτήσουν. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Ποια είναι η ενδιάμεση λύση; Μόνο μια μπορεί να υπάρξει: Κυβέρνηση ειδημόνων με ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη τουλάχιστον διετούς διάρκειας η οποία θα έχει την ηθική & πολιτική νομιμοποίηση τόσο για ουσιαστικές διαπραματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους όσο και για να οδηγήσει τον Ελληνικό λαό στη δημιουργική επανάσταση που προϋποτίθεται για να βγούμε από το αδιέξοδο.

Η Ανοικτή Πολιτεία, οι Ευθύνες της Γενιάς του Δέκα και η επιστροφή μας στην Πολιτική

Είδα και εγώ όπως πολλοί άλλοι την εμφάνιση της Ανοικτής Πολιτείας. Δείχνει μια κίνηση που είναι στη σωστή κατεύθυνση και εκ πρώτης όψης οι απόψεις της κάνουν όλους πιο αισιόδοξους. Επιφυλάσσομαι να μελετήσω καλύτερα τα κείμενα & ανακοινώσεις της Ανοικτής Πολιτείας για να πω την γνώμη μου για εκείνη. Ανεξάρτητα όμως από τα παραπάνω, σε μια ανακοίνωση της πρωτοβουλίας στο facebook είδα το ακόλουθο:

"Η «Ανοικτή Πολιτεία» δεν είναι πολιτικό κόμμα, ούτε φιλοδοξεί να μετασχηματιστεί σε τέτοιο."

Αγαπητοί φίλοι και συμπολίτες στην «Ανοικτή Πολιτεία»,

Την στιγμή που ο "Κανένας" είναι το σημαντικότερο μέγεθος της ελληνικής πολιτικής, φοβάμαι πως η θέση αυτή είναι στην καλύτερη περίπτωση συντηρητική.

Έχει σημάνει νομίζω η ώρα της ανάληψης των ευθυνών από όλους εμάς, τους φορείς της Γενιάς του Δέκα.

Μόνο αν εμείς, η Γενιά του Δέκα, αναλάβουμε τις ευθύνες μας και βγούμε μπροστά προωθώντας μια νέα σχέση με την εργασία που θα έχει στο επίκεντρό της τη δημιουργία, σαν μια μαζική, καθολική κοινωνική επιλογή, μόνο τότε ίσως να υπάρχει ελπίδα να σωθεί η χώρα μας.

Αφήσαμε εγκληματικές συμμορίες να κυβερνούν τη χώρα μας για περισσότερα από 30 χρόνια. Έχουμε ευθύνη βαριά για αυτήν την Πολιτική μας ανεπάρκεια. Εκχωρήσαμε την ιδιότητα του Πολίτη, ιδιότυπα αποχωρήσαμε από τα κοινά και, τι έκπληξη, το κενό καλύφθηκε από ότι χειρότερο έχει η κοινωνία μας.

Δεν είναι ώρα λοιπόν για "δεξαμενές σκέψης". Είναι ώρα για τη μαζική επιστροφή μας στην Πολιτική.Είναι ώρα να κυβερνήσουμε τη Χώρα μας και να πρωτοστατήσουμε στη δημιουργίας μια αληθινά ενωμένης, αληθινά δημοκρατικής Ευρώπης.

Απορίες

Είδα και εγώ εμβρόντητος, όπως οι περισσότεροι Έλληνες το περιστατικό με τον Κασιδιάρη να επιτίθεται στις Κυρίες Κανέλλη και Δούρου. Μετά το αρχικό σοκ, ήρθαν οι απορίες. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1. Είναι γνωστό πως τα τηλεοπτικά κανάλια, ειδικά τα μεγάλα όπως αυτό στο οποίο συνέβη το περιστατικό αποτελούν "στόχους". Το γνωρίζουν πολύ καλά και έτσι έχουν λάβει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Ναι, καλά καταλάβατε, είναι γεμάτα φρουρούς "σεκιούριτι" οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα να σταματήσουν τον Κασιδιάρη. Γιατί δεν το έκαναν λοιπόν; Ήταν άραγε μόνο  τα αισθήματα συναδελφικής αλληλεγγύης που τους εμπόδισαν;

2. Είναι επίσης γνωστό, ακριβώς για τους ίδιους λόγους, πως τα κανάλια είναι γεμάτα κάμερες ασφάλειας, καταγράφουν τα πάντα. Γιατί λοιπόν δεν είδαμε βίντεο με τα βήματα του Κασιδιάρη αφού έφυγε από το πλατώ; Με ποιους διαπληκτίστηκε, ποιους απείλησε, ποια πόρτα έσπασε, πως διέφυγε; Λέτε να είναι αόρατος ο Κασιδιάρης ή μήπως είχαν χαλάσει οι κάμερες όπως στην πινακοθήκη;

3. Ο πιθανός χρόνος αντίδρασης της αστυνομίας, πχ της Ομάδας ΔΙΑΣ, δεν είναι περισσότερος από λίγα λεπτά της ώρας. Ακόμα και στην επίσημη εκδοχή των γεγονότων ο χρόνος αυτός υπήρξε όμως η αστυνομία δεν έδρασε. Πολύ περισσότερο στη συνέχεια, αφού υπήρξε η διαταγή σύλληψης του Κασιδιάρη, προκαλεί μεγάλη εντύπωση η αδυναμία άμεσης εκτέλεσης του εντάλματος αφού ο άνθρωπος αυτός είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος και ο ευρύτερος χώρος του πολύ καλά γνωστός στην αστυνομία. Είναι τουλάχιστον αστείο να λέμε ότι η αστυνομία ήθελε να τον συλλάβει αλλά αδυνατούσε να το πράξει. Από νωρίς μάλιστα υπήρχε καταγγελία ότι ο Κασιδιάρης βρισκόταν στα γραφεία της Χρυσής Αυγής όμως δεν έγινε επιχείρηση επιβεβαίωσης της πληροφορίας ούτε όμως και διάψευσή της. Γιατί άραγε;

4. Είναι επίσης γνωστό ότι το ΚΚΕ "δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του". Μια απόλυση γίνεται και πηγαίνει ομάδα 50 ατόμων του ΠΑΜΕ για να απαιτήσει την επαναπρόσληψη. Είδαμε επίσης όλοι την περιφρούρηση που το ΚΚΕ έχει στις πορείες του - τα παιδιά με τα κοντάρια δεν αστειεύονται. Γιατί λοιπόν δεν αντέδρασε; Το λέμε σοβαρά ότι μια γυναίκα - προβεβλημένο στέλεχος του δέχτηκε επίθεση ενός μπράβου και η αντίδραση του ΚΚΕ ήταν μια ανακοίνωση στον τύπο;

5. Η εικόνα του γυμνασμένου νεαρού χρυσαυγίτη να χειροδικεί δημόσια εναντίον μιας πολιτικού - αγαπημένης των μέσων ενημέρωσης, άραγε απογοητεύει ή ενθουσιάζει όσους ψήφισαν Χρυσή Αυγή για να "ξεβρωμίσει ο τόπος";

6. Το ίδιο το ΚΚΕ δεχόμενο την επίθεση αυτή αυξάνει ή μειώνει τη συσπείρωση των οπαδών του; Την περίοδο αυτή χρειαζόταν περισσότερη συσπείρωση ή όχι;

7. Αν ξέρουν ένα πράγμα οι μπράβοι είναι να εκτελούν εντολές. Πιστεύει κανείς σοβαρά πως ο Κασιδιάρης έχασε την ψυχραιμία του, παρέβη τις εντολές του και παραφέρθηκε; Επίσης, αν δούμε ξανά και ξανά την σκηνή της χειροδικίας, τον βλέπουμε πραγματικά να επιτίθεται στην Κυρία Κανέλλη όπως πχ θα το έκανε προς έναν 25χρονο Πακιστανό μετανάστη; Τη λυπήθηκε; Ή μήπως δεν ήθελε να την χτυπήσει πραγματικά;

Θα μπορούσα να αναφέρω πολλές ακόμα απορίες που προκύπτουν βλέποντας τα συμβάντα από την σκοπιά της κοινής λογικής. Δεν έχει νόημα να το κάνω, αφήνω στον αναγνώστη τη συνέχεια έκφρασης αποριών όσο και την εξαγωγή συμπερασμάτων.

Αυτό όμως που θέλω να πω με έμφαση απόλυτη είναι πως το σάπιο σύστημα που κυβερνά τη χώρα, τμήματα του οποίου είναι όλοι οι πρωταγωνιστές του επεισοδίου, έχει συνειδητοποιήσει πως διαλύεται και μέσα στον πανικό του δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο.

Μόνη λύση στην κατάσταση που διαμορφώνεται είναι η δυναμική επιστροφή μας στην Πολιτική. Αυτό γιατί ο άνθρωπος είναι "ζώο πολιτικό" και αν φύγει το "πολιτικό" μένει μόνο το "ζώο".