Ομιλία στο συνέδριο του ΠαΣοΚ

Αν και έχω δηλώσει δημόσια την ένθερμη υποστήριξή μου στον ΣυΡιζΑ (http://tsigos.blogspot.com/2007/10/blog-post.html αλλά και http://tsigos.blogspot.com/2007/09/16.html), με κάλεσαν να μιλήσω σήμερα, Σάββατο 15-3-2008, στο συνέδριο του ΠαΣοΚ, με θέμα "Νέα Επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα και στην Ύπαιθρο", με την ιδιότητά μου ως Προέδρου της Ένωσης Πληροφορικών.

Υποθέτω η πρόσκλησή μου έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ήμουν Γραμματέας της Ν. ΠαΣοΚ ΑΕΙ Ν. Ηρακλείου, πριν με διαγράψουν το 2001... Ας είναι. Επέλεξα να πάω γιατί νομίζω πως η δημοσίευση των απόψεων είναι πάντοτε θετική. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο τμήμα της νέας, μεγάλης αριστεράς είναι ακόμα μέσα στο ΠαΣοΚ.

Η παρουσίαση που θα κάνω θα επικεντρωθεί στο θέμα της Επιχείρησης και του Σοσιαλισμού. Υπάρχουν κάποια πολύ βασικά ερωτήματα:

- Μπορεί να υπάρξει επιχείρηση που δεν στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο;
- Μπορεί να υπάρξει επιχείρηση που ο εργαζόμενος δεν αποξενώνεται από το αντικείμενο / αποτέλεσμα της εργασίας του;
- Μπορεί να υπάρξει επιχείρηση που ο εργαζόμενος έχει δίκαιο μερίδιο στην υπεραξία της εργασίας του;

Αναμφισβήτητα τα ερωτήματα αυτά είναι προκλητικά δύσκολα.

Φρονώ πως η απάντηση, και στα τρία, είναι θετική! Ναι, μπορεί να υπάρξει επιχείρηση με τα χαρακτηριστικά αυτά, ακόμα και στο σημερινό οικονομικό, εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον!

Η επιχείρηση που έχει τα χαρακτηριστικά αυτά είναι η μικρή επιχείρηση έντασης γνώσης. Είναι νομίζω μάλιστα τρομερά ενδιαφέρον, πως όχι μόνο μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά αυτά, αλλά εάν δεν τα έχει, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία!

Συμμετέχοντας στη CeBIT 2008

Τη Δευτέρα (Καθαρά Δευτέρα, για να ακριβολογούμε:-) ) επιστρέψαμε από το Αννόβερο, όπου συμμετείχαμε με τη VIRTUAL TRIP στη CeBIT 2008. Πραγματικά εντυπωσιακή εμπειρία! Όμως, όσο και να μην μου αρέσει να γκρινιάζω, δεν μπορώ να το αποφύγω. Η Ελλάδα δεν είχε εθνική συμμετοχή. Αντίθετα, είχαν πάμπολλες άλλες χώρες: Από την Αγγλία και τη Γαλλία, την Κίνα και τη Ταϊβάν, μέχρι το Πακιστάν και τη Σρι-Λάνκα.

Το κόστος συμμετοχής ξεπέρασε τις 30.000 €, για ένα μικρό περίπτερο 15 μ². Ο ΟΠΕ (Οργανισμός Προώθησης Εξαγωγών) μας έδωσε επιχορήγηση 3.000 €, δηλαδή 200 € για κάθε μ². Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον υπάλληλο του ΟΠΕ που μας βρήκε και (με δική του πρωτοβουλία!!!) επικοινώνησε μαζί μας για την επιχορήγηση. Ικανοί άνθρωποι λοιπόν
υπάρχουν στο δημόσιο, πλαίσιο λειτουργίας δεν υπάρχει!!!

Το βασικό συμπέρασμα ήταν το ακόλουθο: Δεδομένου στρατηγικού σχεδίου και επαγγελματισμού σε όλα τα επίπεδα, η ελληνική υψηλή τεχνολογία κάλλιστα μπορεί να διεισδύσει στη διεθνή αγορά! Το πρόβλημα βέβαια είναι πως τόσο ο στρατηγικός σχεδιασμός όσο και ο επαγγελματισμός, αντί για αυτονόητα παραμένουν ζητούμενα.

Ασφαλιστικό: Δεν πάει άλλο!

Είναι πιά φανερό ότι κανείς δεν θέλει να πει την αλήθεια.

Η κυβέρνηση, μέσω του παρανόμου υπουργού...., είναι υπόλογη για τη διαχείριση των κεφαλαίων των ασφαλιστικών ταμείων.

Είναι πολύ περισσότερο υπόλογη που ακόμα μια φορά διστάζει μπροστά στο "πολιτικό κόστος", λες και η καταστροφή του ασφαλιστικού συστήματος ειναι "πολιτικώς δωρεάν"!!!

Οι λύσεις είναι απλές:

- Άμεση, κατακόρυφη μείωση του αριθμού των αφαλιστικών ταμείων
(Πώς? Πολύ απλά! Ένα ενιαίο ταμείο για όλους τους μισθωτούς και ένα ενιαίο ταμείο για όλους τους ελευθέρους επαγγελματίες / επιχειρηματίες).
- Εξορθολογισμός της διαχείρισης των κεφαλαίων των ταμείων και αυστηρός οικονομικός έλεγχος των διοικήσεων
- Σαφής διαχωρισμός μηχανισμών παροχής υπηρεσιών υγείας με τις συνταξιοδοτικές υπηρεσίες
- "ομογενοποίηση" των παρεχομένων υπηρεσιών και άμβλυνση των ανισοτήτων

Είναι ΜΥΘΟΣ ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να είναι βιώσιμο το ασφαστικό σύστημα, παρέχοντας υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στους ασφαλισμένους.

Ταυτόχρονα, είναι ΜΥΘΟΣ ότι δεν πρέπει να αλλάξει τίποτα... Η διατήρηση της μιζέριας δεν θα βοηθήσει κανέναν!!!

Έχω μείνει άναυδος

Ας αφήσουμε στην άκρη τις μικρότητες! Οι διαφωνίες πολλών & σοβαρών πολιτών με το ΠαΣοΚ είναι δεδομένες και εν πολλοίς δικαιολογημένες. Οι 950.000 πολιτών που πήραν μέρος στις εκλογές για την ανάδειξη προέδρου είναι κάτι εντυπωσιακό! Πρέπει, όλοι, να το λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη. Είναι νωρίς να γίνει σε βάθος ανάλυση του γεγονότος. Χωρίς καμία αμφιβολία όμως, είναι ένα απρόσμενο συμβάν, κορυφαίας σημασίας, που θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.

Το αποτέλεσμα των εκλογών

Το αποτέλεσμα των εκλογών δίνει μήνυμα ξεκάθαρο σε όλους:

α. Η Νέα Δημοκρατία είναι ο μεγάλος νικητής. Είχε μικρή μόνο φθορά μετά από μια τετραετία. Κυρίως όμως διατηρεί την αδιαμφισβήτητη πολιτική ηγεμονία: Επί της ουσίας ουδείς αμφισβητεί την κατεύθυνση της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

β. Το ΠαΣοΚ είναι ο μεγάλος ηττημένος. Η πολιτική ηγεμονία της ΝΔ είναι η αιτία της ήττας και της πολιτικής διάλυσης του κινήματος. Επί της ουσίας, το ΠαΣοΚ δεν προτείνει τίποτα διαφορετικό, παρά μόνο άλλες εκδοχές ή παραλλαγές της ίδιας πολιτικής. Όμως, πολύ λογικά, για τη δεδομένη πολιτική ο λαός προτιμά τους αυθεντικούς εκφραστές της. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πολίτες λένε στις συζητήσεις τους πως "τίποτα ουσιαστικό δεν θα άλλαζε εάν κέρδιζε το ΠαΣοΚ".

γ. Το ΚΚΕ δίνει τη μεγάλη στενοχώρια. Το εντυπωσιακό από κάθε άποψε 8% σημαίνει ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας δεν έχει αντίρρηση να στηρίξει ριζοσπαστικά προοδευτικές θέσεις. Αυτό δίνει μια δυναμική αλλαγής. Είναι πολύ κρίμα λοιπόν, που το ΚΚΕ ως φορέας του ρεύματος αυτού δεν κάνει τίποτα για να το κατευθύνει σε μια ρεαλιστικά προοδευτική κατεύθυνση και "κρύβεται" πίσω από την επανάληψη ουτοπικών θέσεων.

δ. Ο ΣυΡιζΑ είναι η μεγάλη αισιοδοξία. Το 5% που έλαβε δείχνει πως υπάρχει πια υπολογίσιμο ποσοστό συμπολιτών μας που πιστεύει σε μια εναλλακτική κατεύθυνση ανάπτυξης και προόδου με σεβασμό στην κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και ισονομία και τον σεβασμό στο περιβάλλον. Πρακτικά αποτελεί τη μοναδική αντιπολιτευόμενη φωνή στο πολιτικό σκηνικό.

Για τα άλλα "κόμματα" δεν υπάρχει λόγος σχολιασμός, πλην ίσως του ενδιαφέροντος 1,2% που έλαβαν οι Οικολόγοι - Πράσινοι.

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι μς σιγουριά μπορεί να υποστηρίξει κανείς πως στην κοινωνία υπάρχει μια ευρεία προοδευτική πλειοψηφία. Είναι όμως σαφές πως υπάρχει ξεκάθαρη ανάγκη αναδιάρθρωσης του πολιτικού σκηνικού. Προοδευτικές δυνάμεις είναικ εγκλωβισμένες στους αρτηριοσκληρυντικούς μηχανισμούς κάθε κόμματος. Οφείλουν να αναδειχτούν, να απελευθερωθούν και να βρουν την αυτόνομη πολιτική τους έκφραση, προς όφελος όλων μας.

Για ανάπτυξη και πρόοδο ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ στις 16 Σεπτεμβρίου

Αύριο, Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007, οι Έλληνες καλούμαστε να αναδείξουμε κυβέρνηση για τα επόμενα 4 χρόνια. Καλούμαστε να το κάνουμε έχοντας μόλις βιώσει δυο τραγικά γεγονότα:

1. Το απόλυτο εξευτελισμό του Συντάγματος. Είναι πραγματικά απίστευτο: Κάνουμε πρόωρες εκλογές κατά 7 μήνες, δηλαδή "πετάμε" το 15% της κυβερνητικής θητείας, επειδή έχει ανακυψει ένα τεράστιο εθνικό θέμα: Πρέπει να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός. Με άλλα λόγια, έχουμε ξεφύγει τελείως.

2. Τον απόλυτο εξευτελισμό του κράτους. Ο Στρατηγός Άνεμος γελοιοποίησε την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Πάλι καλά, που άλλοι, κανονικοί στρατηγοί, βαριούνται να ασχληθούν μαζι μας. Στις φωτιές ήρθαμε αντιμέτωποι με την υποκρισία μας. Ζούμε σε ένα κράτος-ψέμα. Είμαστε πολίτες-ψέμα. Έχουμε δημιουργήσει μηχανισμούς για να διοριζόμαστε στο δημόσιο και για να σβήνουμε κλήσεις. Δεν έχουμε όμως για να σβήνουμε τις φωτιές στα δάση.

Ποιές επιλογές έχουμε λοιπόν? Ας τις δούμε μια-μια:

α. Νέα Δημοκρατία
Τριτοκοσμική χώρα παρέλαβε, τριτοκοσμική χώρα παραδίδει. Ναι, η οικονομία βελτιώθηκε. Αλλά οι κεντρικές επιλογές απέτυχαν παταγωδώς. Η διαφθορά είναι εκεί, ισχυρότερη από ποτέ. Διόδια παντού, ακόμα και για τα απλούστερα των πραγμάτων. Τα [1] και [2] που περιέγραψα παραπάνω, δεν αφήνουν περιθώριο για ψήφο στη γαλάζια παράταξη.

β. ΠΑΣΟΚ
Εδώ, μάλλον γελάμε. Από που να αρχίσει κανείς? Από το ότι τη βαρύτερη ευθύνη για την τριτοκοσμική κατάσταση της χώρας τη φέρει το ΠΑΣΟΚ? Ότι το 99% των "φίλων του κινήματος" αγνοεί, και δεν ενδιαφέρεται να μάθει, τι είναι ο σοσιαλισμός? Εκτός από γέλοιο πάντως, νιώθει κανείς και λύπη για τον ΓΑΠ. Όλοι περιμένουν να τον "φάνε". Δεν φταίει κανείς πάντως, τουλάχιστον περισσότερο από τον ίδιο.

γ. ΚΚΕ
Εδώ, κλαίμε. Οι άνθρωποι είναι αλλού. Λένε πως είναι συνεπείς. Ναι, είναι συνεπείς στην βλακεία τους. "Σοσιαλιστές", θιασώτες τους χειρότερου μονοπωλίου. Να βγούμε από την ΕΕ, να βγούμε από το ΝΑΤΟ, να γυρίσουμε στη λίθινη εποχή. Μιλούν για σοσιαλισμό, αλλα θέλουν κρατισμό. Δεν υπάρχει τίποτα πιο συντηρητικό στην πολιτική σκηνή. Και είναι κρίμα, γιατί πρόκειται για ανθρώπους με καλά κίνητρα.

δ. ΣΥΡΙΖΑ
Είναι η μοναδική επιλογή. Επιλογή προόδου, ανάπτυξης, ανανέωσης. Δεν υπήρχε καμία άλλη αντιπολιτευόμενη φωνή στην περασμένη Βουλή, πέρα από αυτή. Συγκεντρώνει προσωπικότητες που τα άλλα κόμματα δεν μπορούν να ονειρευτούν. Προβλήματα? Έχει. Αντιφάσεις? Επίσης. Δυσκολίες? Πολλές! Είναι όμως η μόνη αξιόπιστη, προοδευτική επιλογή στο πολιτικό φάσμα. Η "μεγάλη δημοκρατική πλειοψηφία", εκείνη που εκφράστηκε στο ΠαΣοΚ το 81 και το 93, πρέπει σήμερα να κατευθυνθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτό το μόνο όχημα που μπορεί να φέρει τη νέα αλλαγή. Προοδευτική αντίληψη, στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό είναι το όραμα της νεολαίας σήμερα, αυτή είναι η προοδευτική κατεύθυνση.

Δεν πρόκειται να αναλύσω τις άλλες δυο επιλογές. Τις αφήνω στους γελοιογράφους.

Θα μιλήσω όμως για το λευκό, και την "ψήφο διαμαρτυρίας". Είναι εντελώς λανθασμένες επιλογές. Είναι επιλογές φυγόπονες.

Αν τα κόμματα δεν μας εκφράζουν, είτε να ενεργοποιηθούμε και να τα αλλάξουμε ή να δημιουργήσουμε νέα! Το να ρίχνουμε τις ευθύνες "στους άλλους" και "στο σύστημα", σίγουρα δεν οδηγεί πουθενά!

Κλείνω το κείμενο αυτό λέγοντας τούτο: Είναι επιτακτική η ανάγκη αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού. Τα κόμματα όπως είναι σήμερα διατεταγμένα δεν εκφράζουν την κοινωνία. Χρειάζονται τομές. Ειτε με εξέλιξη των υπαρχόντων κομμάτων ή με δημιουργία νέων. Υπάρχει στην κοινωνία ένα μεγάλο ρεύμα προόδου, το οποίο σήμερα είναι εγκλωβισμένο και επί της ουσίας δεν εκφράζεται. Το κοινωνικό αυτό ρεύμα είναι σε όλα τα κόμματα. Είναι οι νέοι επιστήμονες, τεχνοκράτες, που οραματίζονται μια ανεπτυγμένη και δίκαιη κοινωνία. Που θα δίνει ευκαιρίες έκφρασης και δημιουργίας. Που θα δίνει νόημα στο σύντομο πέρασμά μας από τη ζωή. Που θα βάλει τη μιζέρια και τη δουλοπρέπεια που μας βασανίζει στο "χρονοντούλαπο της ιστορίας".

Είτε το θέλουν ή όχι, το ρεύμα αυτό θα εκφραστεί. Κρίνω πως ιδανικό όχημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να έχω δίκιο, μπορεί και όχι. Το σίγουρο είναι πως η αληθινή μάχη, εκείνη της προόδου έναντι της συντήρησης, δίνεται σε κάθε κόμμα. Το ερώτημα είναι ποιός θα υπερσχύσει που.

Είναι σε εμένα σαφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μοναδικός σχηματισμός που επί του παρόντος κερδίζει η πρόοδος. Να τον ενισχύσουμε!!!

Αγγούρια Καλυβιώτικα: Ήρθε το τέλος

Ο Ασπρόπυργος είναι η περιοχή που ήταν γνωστή ως "Καλύβια", καθώς κατοικήθηκε αρχικά απο κατοίκους της ορεινής Φυλής. Οι Καλυβιώτες ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, έχοντας πολύ καλά αποτελέσματα καθώς η φύση ήταν απλόχερη προς το Θριάσιο Πεδίο!

Πράγματι, στην κτηνοτροφία, οι Καλυβιώτες έγιναν από τους κορυφαίους παραγωγούς αγελαδινού γάλακτος, και ο "ΑΣΠΡΟ" η πιο πετυχημένη συνεταιριστική βιομηχανία γάλακτος, με ηγετική θέση στην ελληνική αγορά για περισσότερα από 30 χρόνια!

Στη γεωργία όμως, τα πράγμα ήταν ακόμα καλύτερα!!! Τα περιβόλια της περιοχής αποτελούσαν πηγή πλούτου, παράγοντα ευημερία για την περιοχή. Ντομάτες, λάχανα, κουνουπίδια, κολοκυθάκια, και, κυρίως, αγγούρια, ήταν τα προϊόντα με τα οποία οι Καλυβιώτες προμήθευαν την γοργά αναπτυσσόμενη Αθήνα!

Όσο απλόχερη, "καλή", ήταν η φύση με το Θριάσιο, τόσο "κακός" αποδείχτηκε ο άνθρωπος.

Πρώτα η "ανάπτυξη" της βιομηχανίας, και στη συνέχεια η "ανάπτυξη" των logistics, έγιναν με τρόπο στρεβλό, δίχως μακροπρόθεσμη στρατηγική, δίχως συγκεκριμένο, ελεγχόμενο και μετρήσιμο αναπτυξιακό πλάνο και, πάνω απ' όλα, δίχως οποιαδήποτε μέριμνα για το περιβάλλον.

Φτάσαμε λοιπόν στην κατάσταση που λίγο πολύ έχει ως εξής: Υπάρχουν Καλυβιώτες που εξακολουθούν να επιθυμούν να εργάζονται στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το κράτος όμως, αντί να τους προσφέρει τρόπους εκσυγχρονισμού των συγκεκριμένων εργασιών, ώστε να παραμείνουν ανταγωνιστικές και να συμβάλλουν στην οικολογική ισορροπία της περιοχής, έρχεται και επί της ουσίας καταργεί τις αγροτικές εργασίες, καταργώντας την αγροτική ζώνη στο Θριάσιο πεδίο.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι για τα καλυβιώτικα αγγούρια, ήρθε το τέλος.

Είμαι βέβαιος ότι, για μια ακόμα φορά, η ιδιωτική πρωτοβουλία, η ίδια δηλαδή η κοινωνία, θα δώσει τη λύση.