Περί χρηματοδότησης και επιτυχίας

Το 2019 ξεκινήσαμε την πρωτοβουλία Scale-up Greece με βασικό στόχο να βοηθήσουμε στην ωρίμανση του ελληνικού οικοσυστήματος νεοφυούς επιχειρηματικότητας. Η ωρίμανση αυτή έρχεται μέσα από τη συνειδητοποίηση ότι απώτερος στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από τη δημιουργία ισχυρών επιχειρήσεων, με ισχυρό κέντρο βάρους στην Ελλάδα, οι οποίες όχι μόνο θα μεγιστοποιούν την αξία των μετόχων τους αλλά παράλληλα θα μεγιστοποιούν την αξία των πελατών, των προμηθευτών και των εργαζομένων τους ενώ παράλληλα θα ανταποκρίνονται και στις υποχρεώσεις τους προς το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. 

Τα παραπάνω δεν είναι σε καμία περίπτωση δικές μας ιδέες. Είναι απλώς η μεταφορά στην ελληνική πραγματικότητα του κινήματος για το scale-up entrepreneurship αλλά και των εννοιών του stakeholder & responsible capitalism. 

Σε κάθε περίπτωση, είμαι βέβαιος πως το πνεύμα των παραπάνω είναι σαφές ακόμα και στο ευρύ κοινό ενώ τυγχάνουν κατανόησης και ευρείας υποστήριξης στην κοινότητα των δημιουργών. 

Από την οπτική γωνία αυτή δεν μπορώ παρά να εκφράσω την έκπληξη μου που οργανισμοί αλλά και ιδιώτες με παρουσία και λόγο στη δημόσια συζήτηση εξακολουθούν να «πανηγυρίζουν» για εταιρείες που λαμβάνουν - ενίοτε μεγάλες - χρηματοδοτήσεις ή ακόμα και γίνονται στόχοι εξαγορών από μεγαλύτερες επιχειρήσεις του εξωτερικού. Η προσέγγιση αυτή αφορά το εμβρυακό στάδιο του οικοσυστήματος, η πραγματικότητα πια μας έχει ξεπεράσει. Ας γίνει σε όλους σαφές ότι οι χρηματοδοτήσεις είναι απλά ένα μέσο για την επίτευξη ενός στόχου, όχι στόχος οι ίδιες, ενώ οι εξαγορές είναι μάλλον ένα ‘αναγκαίο κακό’ που ήδη το ξεπερνάμε αφού η θλιβερή τους διάσταση σίγουρα δεν μας αφήνει να γιορτάσουμε για αυτές. 

Ευελπιστώ ότι το μήνυμα της οικονομίας της συνεργασίας, της γνώσης και της δημιουργικότητας θα φτάσει σε όλους τους Έλληνες το νέο έτος 2024 και ότι θα ξεπεράσουν τη - μάλλον επαρχιώτικη - εμμονή με τις  χρηματοδοτήσεις και εξαγορές. 

Τα scale-ups θα φέρουν την άνοιξη της ελληνικής οικονομίας. Είμαστε ακόμα στην αρχή, σύντομα όμως η επίδραση τους θα γίνει αντιληπτή από όλους. 

Νεοφυείς επιχειρήσεις: Τα startups πέθαναν. Ζήτω τα scale-ups!

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 στην Αμερική και λίγο αργότερα στην Ευρώπη έκανε την εμφάνισή της μια νέα λέξη στο χώρο της επιχειρηματικότητας και της οικονομίας: Εκείνη του "startup". Ουδείς ενδιαφέρθηκε να δώσει έναν ακριβή ορισμό, καθώς επρόκειτο περισσότερο για ένα φαινόμενο και λιγότερο για συγκεκριμένο τύπο επιχείρησης. 

Το φαινόμενο αυτό έλαβε ακραίες διαστάσεις από το 1998-99 έως το 2001-02, που έληξε άδοξα με το λεγόμενο "DotCom Bubble". Παρότι δεκάδες επιχειρήσεις που είχαν λάβει αδιανόητα μεγάλες χρηματοδοτήσεις - της τάξης των εκατοντάδων εκατομμυρίων ή ακόμα και δισεκατομμυρίων δολαρίων - έπεσαν σαν χάρτινοι πύργοι, μερικές από αυτές επιβίωσαν (πληγωμένες μεν, ζωντανές δε) και έφτασαν σήμερα, είκοσι χρόνια αργότερα, να αποτελούν μερικές από τις ισχυρότερες επιχειρήσεις του κόσμου.

Το φαινόμενο startup, των επιχειρήσεων με εξαιρετικά μεγάλες προσδοκίες, ταχυτάτους ρυθμούς ανάπτυξης και, συχνά, πολύ μεγάλες χρηματοδοτήσεις, έκτοτε κυριαρχεί στις συζητήσεις περί πολιτικών οικονομικής ανάπτυξης. Όμως, φευ, είναι τόσο πολλοί αυτοί που μιλούν για startups και τόσο λίγοι εκείνοι που καταλαβαίνουν. Οι πολιτικοί σε όλο τον πλανήτη, από τον Πρόεδρο Ομπάμα, την Καγκελάριο Μέρκελ, τον Πρόεδρο Μακρόν, μέχρι ακόμα και όλους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου την τελευταία δεκαετία στην Αθήνα, όλοι ξαφνικά μιλούσαν για startups. Στο μυαλό τους τα είχαν κάπως σαν τις "μικρομεσαίες επιχειρήσεις", σαν έναν κλάδο που θα μπορεί να γίνει οικονομικά (άρα και πολιτικά) εξαρτώμενος από επιδοτήσεις. Είναι μάλιστα εντυπωσιακή η άγνοιά τους για το πόσο εκτός πραγματικότητας είναι οποιαδήποτε σύνδεση των λέξεων "startup" και "επιδότηση".

Η οικονομία όμως τρέχει πιο γρήγορα από την παρηκμασμένη πολιτική, την αφήνει πίσω και την κάνει ακόμα πιο γραφική. Πάνω που όλοι άρχισαν να μιλούν για startups, φάνηκε πως δεν είναι εκείνα που έχουν σημασία, αλλά τα scale-ups. Αυτό μάλιστα δεν είναι μια καινούργια γνώση, ήδη εδω και σχεδόν μια δεκαετία, ο Καθηγητής Daniel Isenberg, αναμφίβολα ο πατέρας της έννοιας του scale-up, εξηγεί πως εκείνα είναι που αναπτύσσουν μια οικονομία και όχι τα αμέτρητα startups, που γενιούνται γρήγορα, αναπτύσσονται γρήγορα, "καίνε" απίστευτα κεφάλαια γρήγορα και εν τέλει πεθαίνουν γρήγορα αφήνοντας πίσω τους οικονομικά και ψυχολογικά συντρίμια. Ήδη από το 2010 είναι γνωστό πως οι επιχειρήσεις που καταφέρνουν και αναπτύσσονται μακροπρόθεσμα, συνδυάζοντας ανάπτυξη και κερδοφορία σε βάθος χρόνου, εκείνες είναι που αλλάζουν τη ρότα μιας οικονομίας. Τη διαφορά την κάνουν μόνο τα scale-ups!

Εδώ και πολλά χρόνια λοιπόν τα startups έχουν πεθάνει, τουλάχιστον όσον αφορά τον ρόλο τους στην ανάπτυξη μιας οικονομίας. Εδώ και πολλά χρόνια, αυτά που αξίζουν είναι τα scale-ups. Για αυτόν τον λόγο στο Yes for Europe είχαμε ξεκινήσει το Scale-up Europe το μακρινό 2014 και επίσης ακριβώς αυτά είχα στο μυαλό μου όταν στα τέλη του 2019 ξεκίνησα την πρωτοβουλία Scale-up Greece, που μέχρι στιγμής έχει αναδείξει τέσσερα ελληνικά scale-ups (Epignosis,  InsuranceMarket.gr, Workable και Skroutz). 

Η πανδημία του κορωνοϊού διέκοψε προσωρινά την πορεία μας, όμως φέτος θα επανέλθουμε ηλεκτρονικά, αναδεικνύοντας επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων οι οποίες αναπτύσσονται σε βάθος χρόνου, παράγοντας αξία για τους μετόχους τους, πελάτες τους, τους εργαζομένους και τους προμηθευτές τους αλλά και για την κοινωνία συνολικά!

Η επιχειρηματικότητα δεν είναι ένα ιδιωτικό sprint. Αντίθετα είναι ένας μαραθώνιος ο οποίος μάλιστα δεν είναι ποτέ μοναχικός. Τα startups πέθαναν και δεν αξίζει ούτε ένα δάκρυ να χυθεί για αυτά. Ζήτω τα scale-ups!
​

Σχετικά άρθρα από το ιστολόγιο:

• Ποιες εταιρείες είναι scale-ups; 
• Dominique, Σιγάλας και Ευρωπαϊκά scale ups

Βασιλόπιτα-on-Βασιλόπιτα performance

Την Παρασκευή το βράδυ η Επίγνωσις έκοψε τη βασιλόπιτα της κάνοντας ένα πολύ ωραίο πάρτι στο Φουάρ. Ήταν η δεύτερη φορά που το έκανε 'αυτονομημένη' από το υπόλοιπο portfolio της Starttech Ventures, πρώτα και κύρια για πρακτικούς λόγους: Οι υπόλοιπες εταιρείες όλες μαζί μετά βίας αριθμούν 60 άτομα ενώ η Επίγνωσις μόνη της προσεγγίζει τα 100. Ούτε χωράμε πια κάπου όλοι μαζί ούτε, όσο κι αν είναι δύσκολο αυτό να το αποδεχτούμε, γνωριζόμαστε πια όλοι με όλους.

Για μένα, που ξεκίνησα σαν οδηγός, εδώ και πολλά χρόνια είμαι συνοδηγός και σιγά-σιγά κατευθύνομαι προς το πίσω κάθισμα αυτής της εκπληκτικής εταιρείες, είναι περίεργο και ευχάριστο μαζί. Είναι κάπως σαν να σε καλεί στο πάρτι που κάνει σπίτι του το παιδί σου που λίγα χρόνια πριν αποφάσισε να αφήσει την οικογενειακή εστία και να μείνει μόνο του - όπως είναι απολύτως φυσικό.

Μεταξύ σοβαρού και αστείου λοιπόν αποφασίσαμε την εισαγωγή ενός νέου δείκτη πορείας της εταιρείας: Βασιλόπιτα-on-Βασιλόπιτα performance! Σε σχέση με τον Γενάρη του 2019, οπότε η Επίγνωσις έκοψε πρώτη φορά τη δική της Βασιλόπιτα, χρειαστήκαμε χθες 40 περισσότερα κομμάτια ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, 4.000 γραμμάρια περισσότερης Βασιλόπιτας!

Βασιλόπιτα Επίγνωσις 2020

Είμαι πολύ περήφανος για την Επίγνωσις και όσα έχει καταφέρει. Ότι και να πω για τον Θάνο Παπαγγελή θα είναι λίγο. Έδειξε απλά πως είναι ένας άριστος συνιδρυτής και πως ένας εξαίρετος CTO μπορεί να εξελιχθεί στον καλύτερο CEO που θα μπορούσε να έχει ποτέ η εταιρεία, παίζοντας ταυτόχρονα όλους τους ρόλους που θα χρειάστηκε εν τω μεταξύ σε product, marketing, finance και ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Ποιο είναι λοιπόν το μυστικό της επιτυχίας της Επίγνωσις; Κανένα άλλο από τον συνιδρυτή και CEO της!

To ίδιο όμως ισχύει και για την ομάδα. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων που έμεινε συμπαγής και αποτελεσματική περνώντας μέσα από δυσκολίες και ανταποκρινόμενη σε προκλήσεις που θα χρειαζόταν βιβλίο ολόκληρο να περιγραφούν. Χωρίς αυτούς αναμφίβολα δεν θα είχαμε επιτύχει τίποτα. Ο Περικλής Βενάκης είναι μαζί μας σε διάφορους ρόλους από το μακρινό 2003 και στη συνέχεια πλαισιώθηκε από τον Μιχάλη Μακρυγιαννάκη, Ελευθερία Παπαθεοδώρου, Γιώργο Κάλφα, Χρήστο Μαθιόπουλο και τον Ανδρέα Μακριδάκη. Κάπως έτσι φτάσαμε στη δημιουργία του TalentLMS, οπότε έγινε μια νέα αρχή με εξαιρετική συνέχεια. Δεκάδες νέοι συνεργάτες μας ενίσχυσαν στο διάστημα αυτό, με τελευταίες προσθήκες τον Βίκτωρα Κριτάκη, την Εύα Τσακούμα και τη Λίνα Παπαγεωργίου.

Ενώ λοιπόν αναγνωρίζω πως χωρίς τους 'παλιούς' δεν θα είχαμε φτάσει μέχρι εδώ, ομοίως αναγνωρίζω πως χωρίς τους 'νέους' δεν θα πάμε παρακάτω. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι στην εταιρεία, είμαστε όμως όλοι το ίδιο σημαντικοί. Ακούγεται σαν cliché όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό: Οι εταιρείες δεν είναι τίποτα άλλοι από τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτές. Όπως έλεγα εξάλλου την πρωτοχρονιά αυτού του έτους, παραφράζοντας τον μεγάλο Χαλίλ Γκιμπράν, 'η εταιρεία σου δεν είναι εταιρεία σου'.

Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω για την Επίγνωσις είναι ότι πετυχαίνει κάτι που δεν είναι καθόλου δεδομένο: Αναπτύσσεται με ταχύτητα και ασφάλεια, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μετόχων της, παρέχει ένα δημιουργικό και ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, οικονομική και προσωπική εξέλιξη, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των εργαζομένων της, ενώ παρέχει στην αγορά εύχρηστα και ποιοτικά προϊόντα ηλεκτρονικής εκπαίδευσης σε ιδιαίτερα ανταγωνιστικές τιμές, επιτρέποντας ακόμα και σε πολύ μικρές επιχειρήσεις του αναπτυσσόμενου κόσμου να έχουν πρόσβαση στην ίδια εκπαιδευτική τεχνολογία με τους πανίσχυρους οργανισμούς των περισσότερο αναπτυγμένων οικονομιών. Κάνει δηλαδή καλό τόσο στους πελάτες της όσο και στην κοινωνία συνολικό. Ακριβώς ότι λέει λοιπόν ο πολύ αξιόλογος Robert Reich στο "Common Good" μιλώντας για το όραμα του 'stakeholder capitalism'.

Ιδιαίτερα θέλω να αναφερθώ σε δυο συναδέλφους: Τον Μάνο Δραμιτινό που πολύ δίκαια πήρε φέτος το βραβείο του 'Epignosian 2019' και στην Έλενα Λεάνδρου που πήρε το αντίστοιχο βραβείο πέρσι. Το γεγονός ότι υπάρχουν στην Ελλάδα επαγγελματίες όπως ο Μάνος και η Έλενα σε κάνει αισιόδοξο ότι κάτι πράγματι μπορεί να αλλάξει σε αυτήν τη χώρα, ότι μπορούμε όντως να βγούμε από την παρακμή και ότι κάποια στιγμή θα μπορούμε να μιλάμε διεθνώς για το 'εδώ και τώρα' της Ελλάδας αντί να επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά στην ένδοξη αρχαία ιστορία μας.

Μάνος Δραμιτινός και Έλενα Λεάνδρου
Epignosian 2019 - 2018

Θα ήθελα τέλος να κλείσω αυτό το σύντομο άρθρο αναφερόμενος στον Γιάννη Καραμπάση. Έναν καλό φίλο που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας και που χωρίς αυτόν η Επίγνωσις δεν θα είχε δημιουργηθεί. Του είπαμε χθες, όλοι μαζί, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ. Εύχομαι οι δικοί του άνθρωποι να ξεπεράσουν τον πόνο της απώλειας και να τον κρατήσουν για πάντα ζωντανό μέσα τους, ακολουθώντας το εξαίρετο παράδειγμά του. Εμείς στην Επίγνωσις θα το προσπαθούμε πάντα.

Γιατί υποστηρίξαμε το ACAI2019

Πριν μερικά χρόνια μου κίνησε το ενδιαφέρον η εκρηκτική ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και οι ανεπανάληπτες ευκαιρίες που εκείνη δημιουργεί. Ταυτόχρονα όμως με προβλημάτισε έντονα ο φόβος που εκείνη δημιουργεί, ακόμα και σε κατά τεκμήριο ευφυέστατους ανθρώπους όπως ο Stephen Hawking και ο Elon Musk.

Προσπαθώντας να δω τη θετική πλευρά - όπως εξάλλου υποχρεούται να κάνει ένας δημιουργός - έγραψα κάποιες σκέψεις υπό τον τίτλο "Τεχνητή νοημοσύνη, πρόοδος και ευτυχία".

Λίγα χρόνια μετά, άρχισα να βλέπω κάποιες άλλες αναλογίες στη διεθνή αγορά, που ήταν ακόμα πιο ανησυχητικές: 

• Το 2000 όλοι μιλούσαν για "το web", μάλλον δίχως να καταλαβαίνουν τι είναι.
• Το 2005 όλοι μιλούσαν για τα "social networks", επίσης μάλλον δίχως να καταλαβαίνουν τι είναι.
• Στη συνέχεια το 2010 όλοι μιλούσαν για το "cloud computing", και πάλι δίχως να καταλαβαίνουν τι είναι.
• Τώρα είμαστε - εδώ και λίγα χρόνια - στην εποχή που άπαντες μιλούν για την τεχνητή νοημοσύνη - εδώ κι αν δεν καταλαβαίνουν τι είναι!

Υπάρχει όμως μια θεμελιώδης διαφορά που μας κινητοποίησε ιδιαίτερα στην Starttech Ventures. Κάποιος με βασικές σπουδές πληροφορικής, ακόμα και αν δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με web, social networks ή cloud computing, μπορούσε με λίγο διάβασμα και αρκετή εξάσληση να γίνει ειδικός και σε αυτό το αντικείμενο. Αυτό όμως δεν ισχύει στην τεχνητή νοημοσύνη! Παρότι μαθήματα όπως πιθανότητες, θεωρία συνόλων, λογική και διακριτά μαθηματικά, πολύ περισσότερο η θεωρία υπολογισμού και οι αλγόριθμοι, είναι κορμός των περισσοτέρων προγραμμάτων σπουδών πληροφορικής, η πικρή αλήθεια είναι ότι ελλάχιστοι επαγγελματίες έχουν ισχυρά θεμέλια στα αντικείμενα αυτά - οπότε δεν έχουν καμία ελπίδα να κατανοήσουν σε βάθος τα τι, πως και γιατί της τεχνητής νοημοσύνης.

Φοβηθήκαμε λοιπόν ότι σε λίγα χρόνια οι πληροφορικοί μας θα μετατραπούν σε ευφυείς δακτυλογράφους και όλη η προσιθέμενη αξία θα έρχεται 'πακετοποιημένη' - ή, ακριβέστερα, θα δημιουργηθούν πανίσχυρα ολιγοπώλεια στα οποία οι ομάδες δημιουργών δεν θα μπορούν να αντιπαρατεθούν.

Δεν θα μπορούν, βέβαια, εκτός εάν προλάβουν να αναπτύξουν το απαραίτητο θεωρητικό υπόβαθρο και την πρακτική εμπειρία που απαιτείται. Για να το καταφέρουμε αυτό, αποφασίσαμε στην Starttech Ventures να δημιουργήσουμε, σε συνεργασία με κορυφαίους ακαδημαϊκούς, ένα διετές επιμορφωτικό πρόγραμμα μεταπτυχιακού στα μαθηματικά της τεχνητής νοημοσύνης, που παρέχουμε δωρεάν σε όποιον εργαζόμενό μας το επιθυμεί.

Παράλληλα, ενεργά θα συμμετέχουμε σε σχετικές δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα στο εξαίρετο ACAI2019 που έγινε πρόσφατα στα Χανιά με πολύ μεγάλη επιτυχία, στο οποίο συμμετείχαμε με αποστολή οχτώ μελών της ομάδας μας και που με μεγάλη χαρά τιο υποστηρίξαμε χορηγικά.

Θέλω να συγχαρώ θερμά τους οργανωτές του ACAI 2019 για τη μεγάλη τους επιτυχία, ειδικά τους Γιώργο Χαλκιαδάκη και Νίκο Σπανουδάκη, όπως και να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου στην Starttech Ventures για τη συμμετοχή τους! Είμαστε ακόμα στην αρχή μιας μακράς και δύσκολης πορείας, όπως πάντα όμως είμαστε αποφασισμένοι να τα καταφέρουμε.

Ίσως τελικά, η εκδίκηση των μαθηματικών να μην είναι κάτι καθόλου αρνητικό, αλλά να συμβολίζει την επιστροφή της γνώσης στο προσκήνιο ως κυρίου παράγοντα προόδου.

υγ. Εννοείται βέβαια πως μια εβδομάδα στα Χανιά είχε και απίστευτες ευκαιρίες διασκέδασης, τόσο στο πλαίσιο του συνεδρίου όσο και εκτός! Α, επίσης δοκιμάσαμε και το καλύτερο σουβλάκι του κόσμου. Δεν υπερβάλλω, είναι όντως το καλύτερο του κόσμου!