Χωρίς τον Δαυίδ

Αντιγράφοντας τον αγαπητό φίλο Χριστόφορο Κώνστα:

Καρφώνεις στο παράθυρό σου βαριά ξύλινη τάβλα.  Αδειάζεις τις τσέπες σου. Γεμίζει ο δρόμος  λιβάνι, λουλούδια, λέξεις και ένα  βαρύ φορτίο αγάπης. Πολύχρωμα κελαηδίσματα κάθονται στο μπαλκόνι σου. Φοράς το καινούργιο διάφανο κοστούμι σου. Έχω βαρύ ιικό φορτίο να κουβαλήσω λες και μας κλείνεις το μάτι. Χαμογελάμε. H Αμπίμπα γυρίζει αλλού το κεφάλι και κουλουριάζεται δίπλα στον κάκτο. Φανερά ενοχλημένη.

                                                                                                             Χωρίς τον Δαυίδ   

                                                                                                                 5/2/2021

Ο εξαίρετος εκπαιδευτικός, λογοτέχνης, φωτογράφος, Δαυίδ Μπάκας, αγαπημένος γείτονας, φίλος και συμπολίτης, μας άφησε πρόωρα, άδικα και απροσδόκητα την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2021, πέφτοντας θύμα της επιδημίας του νέου κορωνοϊού. 

Τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσουν την θλίψη μου. O Δαυίδ ήταν ένα από τα πρόσωπα του Ασπροπύργου που μας έκανε όλους περήφανους, λάμπρυνε την πόλη μας με την παρουσία του, ήταν πρότυπο για τους μαθητές του και για όλον τον Ασπρόπυργο.

Τα θερμότερά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους φίλους του Δαυίδ. Το έργο του θα είναι μαζί μας για πάντα και μέσα από αυτό θα συνεχίζει κι εκείνος να είναι μαζί μας.

Μερικές φωτογραφίες και ποιήματα του Δαυίδ Μπάκα:

Στη Μαριάνθη και στον Φίλιππα

Ουίσκια κι υποβρύχια
Απ' το Χιτζάζ στην Κρήτη
Θα πιω και θα σας ευχηθώ
Μόνο χαρές και τύχη!!! 

Update:

Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι....

...συνέχισαν έτσι....

 
...ενδιάμεσα συνέβησαν πολλά και μάλλον κωμικά...

...και τελείωσαν έτσι!

Στιγμές

Είναι στιγμές που θέλω να πάρω τηλέφωνο σπίτι. Να σας ρωτήσω αν τα μάθατε τα νέα, παντρεύεται ο Φίλιππας με τη Μαριάνθη. Ότι πήγαμε στο σπίτι τους και είχε κόσμο. Ότι μετά βγήκαμε με τον γαμπρό και ήταν πολύ ωραία.

Το τηλέφωνο αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει. Είναι τελικά τόσο τραγικά δύσκολο για το μυαλό να διαχειριστεί το μη αναστρέψιμο — τουλάχιστον για το δικό μου μυαλό. Το γεγονός αυτό όμως, η τόσο μεγάλη δυσκολία διαχείρισης, δεν αλλάζει την πραγματικότητα: Το τηλέφωνο αυτό δεν μπορεί να γίνει πια και η κατάσταση αυτή είναι μη αναστρέψιμη.

Ένας φίλος μου είχε πει ότι μετά από χρόνια θα φύγει ο πόνος και θα μείνει μια γλυκιά ανάμνηση.

Ως προς το δεύτερο σκέλος, ο φίλος είχε δίκιο.

Παντρεύεται λοιπόν ο Φίλιππας με τη Μαριάνθη και αυτό είναι υπέροχο. Διασκεδάσαμε με φίλους που είχαμε να βρεθούμε πολλά χρόνια και αυτό ήταν επίσης εξαιρετικό. Η λογική μου λέει να περιοριστώ σε αυτά — και νομίζω πως καλά μου λέει.

Να όμως που η ύπαρξη μας, καλώς ή κακώς, εκτείνεται και πέραν της λογικής.

Έτσι τουλάχιστον νομίζω αυτό το πρωί της 30ης Ιουνίου 2017, περίπου 4:45πμ, ενώ είμαι μαζί με αγαπημένους φίλους κάπου στο Καλαμάκι.