Θα μπαίνατε σε αυτό το αεροπλάνο;

Εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, αν ήσαστε στη θέση του Bashar al-Assad, θα μπαίνατε σε αυτό το αεροπλάνο για τη Μόσχα;

Για οποιοδήποτε λόγο, ενδεχομένως ως νέμεσις προς την ύβρι που διαπράξατε, ο μηχανισμός του κράτους σας κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Κανείς δεν φάνηκε διατεθειμένος να πολεμήσει για το καθεστώς που δημιουργήσατε, τουλάχιστον όχι αυτήν τη φορά.

Τι κάνετε λοιπόν;

Ο Πρίαμος, γέρος και άρρωστος, όταν οι Δαναοί μπήκαν στην Τροία ζήτησε την πανοπλία του. Αποφάσισε να τερματίσει τον βίο πολεμώντας για την τιμή των όπλων.

Οι αρχαίοι Έλληνες διέκριναν τη Ζωή από τον Βίο. Αυτή η διάκριση γινόταν ξεκάθαρη στο πεδίο της μάχης.

1. Όποιος προέτασσε τον Βίο, έβλεπε μόνο έτσι την ανθρώπινη υπόσταση του, πολεμούσε μέχρι τέλους συχνά με τίμημα τη ζωή του.
2. Όποιος αντίθετα είχε ως κορυφαία αξία τη Ζωή, δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδοθεί και να μετατραπεί από ελεύθερο πολίτη σε δούλο.

Ο Bashar al-Assad θα μπορούσε να μην μπει στο αεροπλάνο και να περιμένει ήρεμος στο Προεδικο του Μέγαρο. Ενδεχομένως άοπλος, ή ως νέος Πρίαμος, με ένα Kalashnikov στο ένα χέρι και μια αμυντική χειροβομβίδα στο άλλο. Θα τιμούσε έτσι την υστεροφημία του και όσους τον στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια, στη Συρία και διεθνώς. Θα μπορούσε να επιλέξει τον Βίο.

Είδαμε όμως όλοι πως τελικά μπήκε στο αεροπλάνο. Ο έκπτωτος Σύρος πρόεδρος, καλώς ή κακώς, επέλεξε τη ζωή. Όπως είχε κάνει και ο  Ζωή την οποία λόγω γης πολιτικής και των επιλογών του στερήθηκαν χιλιάδες συμπατριώτες του.

Περί πολιτικής ύβρεως

Η δήθεν «εκλογή από τη βάση» είναι «ύβρις». Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα μαθαίνει τι σημαίνει «νέμεσις».

Όλα τα υπόλοιπα δήθεν κόμματα που υιοθέτησαν (και εν πολλοίς είναι υπεύθυνα για) αυτόν τον εκφυλισμό της δημοκρατίας, πρόκειται επίσης να πάρουν το ίδιο μάθημα, αργά ή γρήγορα.

Σε αυστηρούς όρους, όχι δεν χρειαζόμαστε «νέα κόμματα». Το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Ο εκφυλισμός της έννοιας του "πολίτη" απλώς σε  "ψηφοφόρο" δεν είναι τίποτα παρά ένα βαρύ σύμπτωμα παρακμής της πολιτικής μας ζωής. 

Είναι τελικά ένα από τα φαινόμενα της "μπλοκαρισμένης" Δημοκρατίας μας.

Χρειαζόμαστε αληθινά «πολιτικά κόμματα», όπως τα έχει ορίσει η επιστήμη - νομίζω κορυφαίος στο θέμα αυτό ήταν ο Max Weber - αντί για τις σημερινές κάστες με αυτοσκοπό την κατάληψη της εξουσίας, δίχως κανέναν φραγμό, που κατέχουν την πολιτική ζωή της χώρας. 

Εναπόκειται σε καθέναν από εμάς, αυτούς που μας όρισαν για "ψηφοφόρους", να το αποφασίσουμε και να γίνουμε εκ νέου "πολίτες". Αυτό θα μας δώσει αληθινές πόλεις, θα μας επαναφέρει στον πολιτισμό, θα επαναφέρει την πολιτική στον τόπο που αυτή γεννήθηκε.

Για τις εκλογές του λεγόμενου ΠΑ.ΣΟ.Κ.

ΠαΣοΚ σημαίνει Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Αναρωτιέμαι:

• Είναι πανελλήνιο; Ή μήπως είναι εντελώς αθηνοκεντρικό;

• Είναι άραγε σοσιαλιστικό; Τα «νέα» αυτά στελέχη που διεκδικούν την προεδρεία, έχουν ιδέα τι είναι ο σοσιαλισμός; Έχουν καν διαβάσει την σχετική βιβλιογραφία;

• Πολύ περισσότερο είναι κίνημα; Ή είναι μια ομάδα κατάληψης της εξουσίας (που δεν ντράπηκε να δανειστεί και €500Μ);

• Τελικά έχουν καμία σημασία οι λέξεις; Έχουμε δικαίωμα να τις στρεβλώνουμε τόσο βάναυσα;

Είναι μια μεγάλη ντροπή όλο αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Ένας φασισμός μασκαρεμένος σε δημοκρατία. 

Πολύ μεγάλη ντροπή.

Η ερώτηση στους υποψήφιους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ που δεν έγινε ποτέ

Παρακολούθησαν σήμερα πολλοί το debate των υποψηφίων αρχηγών του λεγόμενου ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Έγιναν πολλές ερωτήσεις (οι περισσότερες απόλυτα αδιάφορες) δεν έγινε όμως η μία και μόνη ερώτηση που περίμενε ο ελληνικός λαός:

- Πως γίνεται ένα σωματείο, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός όπως είναι ένα πολιτικό, να φτάσει να χρωστάει περί τα 500 εκατομμύρια ευρώ;

Στην ερώτηση αυτή θα έπρεπε μετά να γίνουν και κάποιες επιπλέον διευκρινιστικές:

- Δέχεστε να μπει εισαγγελέας να διερευνήσει την υπόθεση και να αποδοθούν νομικές ευθύνες σε όσους έχουν; Ποιοι είναι αυτοί που ζήτησαν τα δάνεια; Τι στοιχεία παρουσίασαν; Πως παραπλάνησαν την τράπεζα;

- Από τη μεριά της τράπεζας ποιοι είναι αυτοί που ενέκριναν τόσο τεράστια δάνεια σε ένα σωματείο και με ποια εχέγγυα;

Αν ποτέ απαντηθούν τα παραπάνω τότε ίσως και να μπορούμε να συζητήσουμε πολιτικά για το μόρφωμα αυτό, τουλάχιστον με την αυθεντική έννοια του όρου ‘πολιτικά’.

Πρωθυπουργός influencer

Πραγματικά ξεπερνά κάθε φαντασία το γεγονός ότι κάθε Κυριακή τα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ ξοδεύουν σημαντικό χρόνο, μάλιστα συχνά ως δεύτερη σε σειρά είδηση για να ‘σχολιάσουν’ — δηλαδή για να αναμεταδώσουν — την «κυριακάτικη ανάρτηση του Πρωθυπουργού».

Λίγη ντροπή δεν έβλαψε ποτέ. Πρωθυπουργό χρειάζεται η χώρα, όχι influencer.

Ποιοι είναι οι πολιτικοί κληρονόμοι του Μιχάλη Χαραλαμπίδη;

Ήδη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται διάφοροι που επιδιώκουν να χαρακτηριστούν ως 'πολιτικοί κληρονόμοι' του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Είναι κρίμα γιατί γελοιοποιούνται.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας γίγαντας της Πολιτικής. Η προσφορά του, η πολιτική του ταυτότητα, είναι πληθυντική. Κανείς δεν μπορεί μόνος του να την κληρονομήσει.

Κληρονόμος του Μιχάλη είναι πρώτα και κύρια ο Ελληνισμός, σε κάθε τόπο και διαχρονικά. Σε αυτόν στον αφιέρωσε τη ζωή του, εκφραζόμενος και δημιουργώντας εντυπωσιακά σε τόσα πολλά και τόσο διαφορετικά επίπεδα.

Κληρονόμοι του Μιχάλη είναι οι λαοί της Ευρώπης, οι λαοί της Νότιας Αμερικής, οι λαοί ολοκλήρου του κόσμου που θέλουν να ξαναβρούν την ανθρωπιστική τους πυξίδα.

Κληρονόμος τελικά του Μιχάλη Χαραλαμπίδη είναι ο Άνθρωπος, όπως αυτός αντελήφθη και όρισε τον εαυτό του ως Πολιτικό Ον.

Οι άλλοι, οι επίδοξοι «κληρονόμοι» ας αφήσουν λοιπόν τις ανοησίες και, σε πρώτη ευκαιρία, ας ανοίξουν κανένα βιβλίο του Μιχάλη. Θα τους κάνει καλό.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Για τη σημερινή επέτειο

Μέρα που είναι σήμερα,

Που εορτάζουν οι Κοσκωτάδες, οι Καριερίστες, οι Κεμαλιστές, οι Ασόβαροι Σημίτηδες, οι προδότες του Οτσαλάν και η Ρεπούση,

Οποίος ενδιαφέρεται έστω και λίγο για την πολιτική ιστορία του τόπου, ας ρίξει μια μάτια σε αυτό το κείμενο του μακρινού 1988 (όπου ήδη φαινόταν πως η υπόσχεση της 3/9/74 δεν θα τηρηθεί):

Ευχαριστίες στον Γρηγόρη Κλαδούχο που δημοσίευση σήμερα το παραπάνω άρθρο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη από την "Ελευθεροτυπία" του 1988

Όποιος ακόμα θέλει να εμβαθύνει, όποιος θέλει να καταλάβει πραγματικά, ας γνωρίζει πως μόνο διαβάζοντας μπορεί να το πετύχει. Από που να ξεκινήσει; Από αυτά εδώ:

• "Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ: Ο Εκφυλισμός ενός Ιστορικού Εγχειρήματος"
• "Ελληνική Πολιτική Παιδεία: Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη"
• "Η Δολοφονία της Πολιτικής: Ο Μεταπολιτευτικός Εκφυλισμός της - Το Δικό μου Εγκώμιο στην Πολιτική"

Η πολιτική είναι η ύψιστη των επιστημών και η ύψιστη των τεχνών ταυτόχρονα. Θέλει έμπνευση, θέλει εξάσκηση θέλει όμως και πολλή μελέτη. 

Όποιος θέλει ειλικρινά να διαβάσει τα παραπάνω βιβλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη ας επικοινωνήσει και θα του δανειστεί ένα αντίτυπο. Είναι το λιγότερο που μπορεί σήμερα να γίνει για τον τόπο.

Τέλος, για το "υπαρκτό ΠαΣοΚ", δηλαδή το ΚΚΚΑΣΟΡ, και όσους ενδεχομένως ακόμα πιστεύουν σε μια "ανάστασή" του, ας θυμούνται την επίκαιρη - και πρόσφατη - ρήση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη:

"Αυτό το μαγαζί πρέπει να κλείσει."

"Μαθήματα λογικής και ηθικής προς τους συγγενείς του εγκλήματος των Τεμπών" - Της Μαρίας Καρυστιανού

Αναδημοσιεύω κείμενο της Μαρίας Καρυστιανού από σημερινή της ανάρτηση στην πλατφόρμα Facebook, κρίνοντας πως οφείλουν όλοι να το διαβάσουν:

""Ενάμιση χρόνο από το έγκλημα στα Τέμπη και χθες διαβάσαμε μια νεα τοποθέτηση σχετικά με το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε!

Ένας «δημοσιογραφος» αναφέρθηκε σε εμάς, τους γονείς που θάψαμε , οχι ότι απέμεινε από το παιδί μας ,αλλά ότι μας παραδώσανε άρον άρον και ενώ το μπάζωμα ήταν σε εξέλιξη και διερωτάται αν είναι πρέπον να εκφέρουμε δημόσια την γνώμη μας για τον πρωθυπουργό - ενορχηστρωτή της υπόθεσης και υποστηρικτή του πρωην Υπουργού Μεταφορών , παρακάμπτοντας την «δικαιοσύνη» που έχει αναλάβει το γνωστό της έργο.

Ο πρωθυπουργός που στο πρώτο 24ωρο απεφάνθη ως ειδικός , ότι όλα οφείλονταν σε ανθρώπινο λάθος.

Που μέσα στις πρώτες κιόλας ώρες βρήκε την ευκαιρία , να δώσει την απάνθρωπη διαταγή μπαζώματος και να πετάξει τα οστά των παιδιών μας σε όλη την γύρω περιοχή της Λάρισας.

-Ύβρις προς τους νεκρούς! και οχι μόνο - διεπράχθη μέσα στις πρώτες 24 ώρες!

Που έδωσε εντολή στη Περιφέρεια να αναλάβει το μακάβριο έργο της μετακίνησης και διασκόρπισης των χωμάτων και των σωρών ενώ εκείνος τριγύριζε δήθεν θλιμμένος και στεναχωρημένος……και μας μιλούσε για άπλετο φως στην υπόθεση….

600.000 εκταμιεύτηκαν αμέσως… Η πιο γρήγορη πράξη Δημοσίου στην ιστορία

Που γύριζε μαζί με τον πρωην Υπουργό Μεταφορών σε προεκλογικές εκδηλώσεις , δηλώνοντας τη στήριξη προς το πρόσωπο του και την ώρα που εμείς φωνάζαμε για το μπάζωμα , εκείνος μιλούσε για εργαλειοποίηση του πόνου μας.

2 μήνες μετά των θάνατο των παιδιών μας!!!

Αχρειότητα είναι πολύ σεμνή λέξη για κάποιες πράξεις.

Αλήθεια , εσείς που ήσασταν τότε;;;

Που μέσω υπουργού του , ανέθεσε σε 2 υπαλλήλους της …..Περιφέρειας(!!) να συντάξουν την τεχνική μελέτη και με την εντολή να μην γίνει έρευνα για την έκρηξη .

Αυτό , δεν σχολιάστηκε ούτε προβλημάτισε την «δικαιοσύνη» που τόσο θερμά υποστηρίζετε.

Εσάς μήπως έπρεπε να σας έχει προβληματίσει;

Εντολές για μοντάζ στα ηχητικά

και πλήρης φίμωση των ΜΜΕ τα οποία ταΐζει πλουσιοπάροχα σε τακτά χρονικά διαστήματα για να κρύβουν επιμελώς την αλήθεια και να βαυκαλίζουν όλες τις αποτυχημένες ενέργειες του ιδίου και των υπουργών του.

Πως λοιπόν να μην είστε ευχαριστημένος από το σύστημα αφού ανήκετε στους καλοταισμένους.

Αλίμονο για τους υπόλοιπους .

Αλήθεια που βρίσκετε την ομοιότητα με το δυστύχημα στην Γαλλία και την συμπεριφορά του Μακρόν? Στο δυστύχημα που προκλήθηκε λόγω ανθρώπινου λάθους από υπερβολική ταχύτητα;

Αυτά που συνέβησαν εδώ είναι ντροπή για το ανθρώπινο γένος . Για όποιον έχει στοιχειώδη συνείδηση και αξιοπρέπεια . Έχει δηλαδή εξελιχθεί.

Τι σας λέω τώρα…..

Δεν σας ενόχλησε όμως τίποτα από όλα αυτά!

Δεν μας εκπλήσσει.

Προφανώς έχουμε διαφορετική άποψη για την λογική , την «δικαιοσύνη», την ηθική αλλά και για την «δημοκρατία».

Η δική σας οπτική γωνία είναι απ’ την πλευρά των βολεμένων , η δίκη μας είναι από την πλευρά του δικαίου και της αλήθειας.

Στην χώρα όπου κανένα μα κανένα έγκλημα , ανεξάρτητα αν υπάρχουν νεκροί και πόσοι , δεν αποδίδονται οι ευθύνες στους υπεύθυνους και εσείς θα έπρεπε να είχατε προβληματιστεί και αντιδράσει.

Θεωρείτε εντελώς τυχαίο να υπάρχει πλήρης ατιμωρησία και οι μισοί υπεύθυνοι να αθωώνονται ενώ οι υπόλοιποι να εξελίσσονται επαγγελματικά.

Τίποτα δεν συμβαίνει όμως τυχαία στα εγκλήματα. Διαφθορά ονομάζεται

Γνωρίζετε ότι είμαστε η δεύτερη πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης;

Αυτό γιατί δεν σας έχει εξοργίσει όπως εμάς;; Όπως κάθε Έλληνα;

Δεν γνωρίζετε τον κίνδυνο που ελλοχεύει για την «δημοκρατία» όταν η Ανώτατη η Δικαστική εξουσία διορίζεται από την κυβέρνηση;

Στην Ελλάδα απο το νούμερο 17 στην ιεραρχία, η κα Αδειλινη εκτοξεύτηκε ως πρώτη επιλογή.

Προφανώς στην «δικαιοσύνη» που εσείς αναφέρεστε δεν μετράνε η ηθικότητα, οι γνώσεις, η εμπειρία αλλά η διάθεση για τυφλή υπακοή , οι περιορισμένες ικανότητες , ο χαμηλός ουδός ηθικής και ενσυναίσθησης σε συνδυασμό με την υπέρμετρη φιλοδοξία .

Μετά λοιπόν το χθεσινό μάθημα προς εμάς, μάθετε και εσείς τούτο.

Έχει αποκαλυφθεί πλήρως η ανεπάρκεια της «δικαιοσύνης» και του συστήματος που υπηρετείτε και εκπροσωπείτε.

Η ανεπάρκεια των πολιτικών εν γένει αλλά και όλων των δήθεν δημοκρατικών μηχανισμών που ισχύουν όπως αυτός της εξεταστικής επιτροπής.

Μιας επιτροπής που εμπιστεύονται μόνο οι ένοχοι καθώς αποτελεί τη μοναδική ελπίδα να ξελασπώσουν …

Αρκετά. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε παραπλανητικά αφηγήματα από εντεταλμένους «δημοσιογράφους»

Η προάσπιση των αξιών που διέπουν ένα Κράτος Δικαιου θα έπρεπε να είναι ο πυρήνας της ενασχόλησης σας και να είστε διπλα στα θύματα .

Αντ’αυτού καθοδηγούμενοι απο το συστημα χαρακτηρίζετε τα θέματα δικαιοσύνης για τα οποία διαμαρτυρόμαστε ως κινήσεις

αντιπολίτευσης για να βοηθήσετε την κυβέρνηση να κρυφτεί από τις ευθύνες της και να μειώσετε την σημασία των όσων τραγικών συμβαίνουν γύρω μας.

Πλέον η ανοχή μας τερμάτισε για οποιοδήποτε τολμάει να τα βάζει με τα θύματα - ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΜΕ -

Οι λέξεις ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ και αντιπολίτευση στην ίδια πρόταση όπως πρώτοειπώθηκε από τον Πρωθυπουργό προεκλογικά , αποδεικνύει την χαμηλή ηθική σας και την δουλοπρέπεια που σας διακατέχει .

Εν κατακλείδι ,μαθήματα λογικής, νομικής και ηθικής από έναν δημοσιογράφο πού σταθερά υπερασπίζεται συγκεκριμένο πολιτικό χώρο είναι άκυρα επειδή στερούνται της απαραίτητης δημοσιογραφικής αμεροληψίας.

Χάρισμα που δεν είχατε και ούτε θα αποκτήσετε.

""

Για την αντιγραφή,

Δημήτρης Τσίγκος

Κοινωνία σε ύπνωση

Πάμε για έρευνες για ηλεκτρική διασύνδεση με Κύπρο, έρχονται οι φασίστες της Άγκυρας, φεύγουμε τρέχοντας.

Στρατό δεν έχουμε.

Προχθές φωτιά σε βυτιοφόρο στην Αθηνών Κορίνθου, κολλήσαμε 4 ώρες, τροχαία απολύτως πουθενά.

Αστυνομία δεν έχουμε.

Πυροπροστασία, κάθε χρόνο καίγεται η μισή Ελλάδα, συχνά και η Αττική. Σε λίγο θα μας πούνε να εκκενώσουμε πλατεία Συντάγματος.

Πυροσβεστική δεν έχουμε.

Κάθε μικρό-μεσαίος ψάχνει ένα ‘οικονομικό ιδιωτικό σχολείο’ για «να έχουν μια ευκαιρία τα παιδιά του», τα οποία βέβαια «θα σπουδάσουν στο εξωτερικό.

Παιδεία δεν έχουμε.

Για την υγεία δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα, όλοι το ξέρουν πως δεν έχουμε.

Όπως επίσης και δικαιοσύνη, που έχει γίνει το πιο σύντομο ανέκδοτο. Εκεί κι αν δεν έχουμε.

Η χώρα εξαφανίζεται, οι ετησιοι θάνατοι έχουν ξεπεράσει τις γεννήσεις κατά 60.000, δηλαδή χάνουμε μια πόλη σαν τα Χανιά κάθε χρόνο, και δεν μιλάει κανένας.

Δημογραφική μέριμνα δεν έχουμε.

Τελικά αυτό το ελληνικό κράτος, διακόσια χρόνια από την ανασύσταση του, τι ακριβώς μας προσφέρει; Είναι κανείς μας ευχαριστημένος με τον τρόπο που λειτουργεί;

Και πως είναι δυνατόν να μην μιλάει κανένας, να μην γίνεται καμία διαδήλωση, να μην γεννιούνται κινήματα; Μήπως τελικά ούτε ελληνικό λαό έχουμε; Ή είμαστε όλοι υπνωτισμένοι, περιμένοντας έναν μεσσία που δεν θα έρθει ποτέ;

Ογδόντα χρόνια από την σφαγή του Διστόμου

Σήμερα, Δευτέρα 10 Ιουνίου 2024, συμπληρώνονται ογδόντα χρόνια από την τέλεση μιας εκ των μεγαλύτερων θηριωδιών των ναζί στη διάρκεια της κατοχής 1941-44: Της σφαγή του Διστόμου.

Η ζωή το έφερε ώστε αυτό το ιστορικό χωριό της Ρούμελης να γίνει η δεύτερη πατρίδα μου. Είχα την τύχη - αλλά και το βάρος - να ακούσω περιγραφές της σφαγής από επιζώντες του αδιανόητου αυτού εγκλήματος. Είναι βαρύ να ακούς έναν δικό σου άνθρωπο να προσφέρει τη μαρτυρία συμβάντων που δύσκολα χωράει ο ανθρώπινος νους: Την εν ψυχρώ δολοφονία 229 αθώων αμάχων, από βρέφη λίγων μηνών μέχρι υπερήλικες. 

Επισκεπτόμενος συχνά το Δίστομο τα τελευταία χρόνια μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα πως το συλλογικό τραύμα της θηριωδίας όχι μόνο δεν έχει ακόμα θεραπευτεί αλλά έχει επίσης περάσει στις επόμενες γενιές. Είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να μελετηθεί και που πρέπει να το έχουμε υπόψιν μας για περιοχές που συνέβησαν και συμβαίνουν θηριωδίες, από τη Βόρεια Κύπρο και τα βουνά της Κουρδίας, μέχρι τις κοιλάδες του Δνείπερου και τα παράλια της Γάζας.

Ευρωεκλογές 2024: Πρώτες σκέψεις

Kάποιες πρώτες σκέψεις ως προς τα αποτέλεσματα των χθεσινών ευρωπαϊκών εκλογών:

• Ο Μητσοτάκης απέδειξε ότι μπορεί να τρέχει μόνος του και να έρχεται δεύτερος
• Ας μην μπερδευόμαστε όμως, μόνος του τρέχει
• Η επιχειρούμενη αναβίωση του τέρατος (ΚΚΚΑΣΟΡ στην τρίτη θέση με ~ 13%) είναι βαθιά ανησυχητική για τη δημοκρατία μας
• Ακόμα πιο ανησυχητική είναι ή δια της πλαγίας οδού νόθευση της μυστικότητας της ψήφου με τη λεγόμενη "επιστολική ψήφο".
• Ελπίζω ο λαός να αντιδράσει με σιδηρά πυγμή.
• Η ψηφοφορία γίνεται σε κάλπη και με παραβάν για να τηρούνται οι δημοκρατικές προϋποθέσεις
• Από τη χώρα απουσιάζει οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση για την Ευρώπη και τον ρόλο της Ελλάδας σε αυτήν
• Το κρισιμότερο μέγεθος της πολιτικής σκηνής σήμερα είναι ο "κανένας" και αυτό εκφράζει η αποχή. 
• Δεν με ανησυχεί, είναι σημάδι υγείας του εκλογικού σώματος η αποστροφή προς αυτά τα υποκείμενα. 
• Υπάρχουν οι προϋποθέσεις να αναπτυχθούν νέα, μαζικά κινήματα. Ελπίζω να συμβεί σύντομα.

To αληθινό πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη

Στις σημερινές ευρωπαϊκές εκλογές της 9ης Ιουνίου 2024 ο Ελληνικός Λαός, τόσο με την ψήφο του όσο και, κυρίως, με την αποχή του, επιβεβαίωσε αυτό που αποτελούσε κοινό τόπο από παλιά, που όμως ένα αδιανόητα ισχυρό σύστημα προπαγάνδας επιχειρεί από το 2016 να ανατρέψει:

Ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας πολιτικός μετριοτάτων δυνατοτήτων, τέτοιος που τρέχει μόνος του και καταφέρνει να έρχεται δεύτερος. 

Όλα τα άλλα που ακούμε περιγράφονται καλά από αυτό που λέει ο λαός «να 'χαμε, να λέγαμε».

υγ1. Η νοθεία με την επιστολική ψήφο είναι προ των πυλών. Ο Ελληνικός Λαός οφείλει να αντιδράσει δυναμικά και με σιδερένια πυγμή να προστατέψει το θεμέλιο της δημοκρατίας μας, τη μυστικότητα της ψήφου. 

υγ2. Πέραν πάσης αμφιβολίας, το κρισιμότερο μέγεθος των εκλογών είναι η αποχή. Το πολιτικό σύστημα γενικά -  η κυβέρνηση πρώτη απ' όλους - είναι απολύτως απονομιμοποιημένο. 

Από το ΤΙ στο ΓΙΑΤΙ: Οι σκέψεις μου για τις ευρωπαϊκές εκλογές της 9ης Ιουνίου 2024

Αύριο γίνονται στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ευρωπαϊκές εκλογές του 2024. Είναι μια πολύ σημαντική ημέρα καθώς πρόκειται για την διαδικασία ανάδειξης του ευρωκοινοβουλίου, του μοναδικού θεσμού της ΕΕ που εκλέγεται από τους Ευρωπαίους πολίτες. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη εκλογική διαδικασία σε παγκόμια κλίμακα, μετά τις εκλογές της Ινδίας (οι οποίες μάλιστα έγιναν πριν λίγες μέρες).

Οι εκλογές αυτές βρίσκουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση. Δυστυχώς μια σειρά κοντόφθαλμων πολιτικών, ενδεχομένως και αποτέλεσμα επιρροής από τη δυτική ακτή του Ατλαντικού, έχουν προκαλέσει μια σειρά από τριγμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η μακρά αυτή διαδικασία που ξεκίνησε στα απομεινάρια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και οδήγησε στην πιο αναπτυγμένη ίσως κοινωνία που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια αντιμετωπίζει σοβαρότατες προκλήσεις.

Κοιτάζοντας τις θέσεις των ανθρώπων που δημιούργησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση, κοιτάζοντας τις ίδιες τις συνθήκες, καταλαβαίνει κανείς πως η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη για μια όλο και βαθύτερη ένωση, που ξεκίνησε οικονομική ώστε τελικά να γίνει πολιτική. Πολύ απλά διότι δεν μπορεί να υπάρξει ένα νόμισμα - όπως το Ευρώ - που φιλοδοξεί να παίξει παγκόσμιο ρόλο δίχως μια ισχυρή πολιτική εξουσία να το στηρίζει.

Ανοιχτή επιστολή της Μαρίας Καρυστιανού στον Κυριάκο Μητσοτάκη

Ήρθε σε γνώση μου η παρακάτω ανοιχτή επιστολή της Κυρίας Μαρίας Καρυστιανού προς τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας Κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη. Την αναδημοσιεύω δίχως κανένα επιπλέον σχόλιο πλην μόνο ενός:

Είναι η στιγμή που καθείς εξ ημών οφείλει να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να αναρωτηθεί εάν διατηρεί την ανθρώπινη υπόστασή του.

Για την αντιγραφή,

Δημήτρης Τσίγκος

Αθήνα, 23-5-2024

_________________________

         ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ 

                                ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Της Μαρίας Καρυστιανού του Παναγιώτη, μητέρας της 19χρονης Μάρθης Ψαροπούλου, θύματος του δυστυχήματος Τεμπών.

Κοινοποίηση: 

Προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Αθήνα, 23.5.2024 

………………………………

κ. Μητσοτάκη, 

Ιστορικά δικαιωμένος

Για πολλές δεκαετίες το κράτος των Αθηνών στους ποντίους συμπατριώτες μας δεν έβλεπε τίποτα άλλο παρά ένα πρόβλημα. 

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, αυτός ο μεγάλος δάσκαλος των λαών, ήταν ο πρώτος που είδε μια μεγάλη υποχρέωση και μια μεγάλη ευκαιρία. 

Η μεγάλη υποχρέωση δεν ήταν άλλη από το δικαίωμα στην μνήμη. Η αναγνώριση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού. 

Η μεγάλη ευκαιρία ήταν - και είναι - η Ρωμανία. Η θεμελίωση μιας νέας πόλης στην Θράκη, μια κοιτίδα των παλλινοστούντων και ένας πυλώνας ανάπτυξης της Θράκης. 

Ο Μιχάλης έφυγε από κοντά μας ξαφνικά στις 27 Μαρτίου 2024. Είναι όμως πάντα παρών τόσο με το μεγάλο επίτευγμα του όσο και με το όραμα του που θα συνεχίσει να μας κινητοποιεί μέχρι την πραγμάτωση του. 

Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη,

Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερή. Περιέργως όμως η μητέρα μου, καθηγήτρια, με διακόπτει. "Έλα τώρα να δεις στην τηλεόραση μου λέει", μιλάει ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος. Η ιστορική σου ομιλία στο 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είχε μόλις ξεκινήσει και την είδα ολόκληρη. Έτσι σε γνώρισα, εντυπωσιασμένος από το 1ο δευτερόλεπτο.

Ήσουν διαφορετικός. Δεν μιλούσες για αυτά που μιλούσαν οι άλλοι. Αναφερόσουν στην πατρίδα μιλώντας για τα όνειρα σε ενεστώτα χρόνο. Τίποτα δεν μπορεί να ενθουσιάσει περισσότερο ένα νέο παιδί.

Τα χρόνια πέρασαν. Από τον Οκτώβρη εκείνης της χρονιάς ήμουν στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Άκουγα πολλά για σένα, για αυτήν την διαφορετική προοπτική που προτείνει ένα "λαμπρό μυαλό". Ήρθε το 2000, σε άκουσα να μιλάς στο κέντρο του Ηρακλείου, ήμουν με τον συναθλητή σου Νεκτάριου Μουμουτζή. Σε ακούσαμε να μιλάς για τους σιδηροδρόμους, που η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει για να είναι σύγχρονο κράτος και που πρέπει να συνδέουν τα δέκα διεθνή λιμάνια που οφείλουμε να δημιουργήσουμε, ξεκινώντας από τη νότια Κρήτη. Κανείς δεν είχε ξαναμιλήσει για αυτά. 

Σε καλέσαμε στο Πανεπιστήμιο και μας τίμησες ερχόμενος. Είπες για τη συνάντηση του παραδοσιακού με το σύγχρονο. Για τη σύνδεση της εκπαίδευσης με τα τοπικά οικονομικά πλεονεκτήματα. Για την επιστροφή του Τόπου και για το Συμβολικό Κεφάλαιο, το πεδίο που καθορίζει την οικονομία του 21ου αιώνα και που η Ελλάδα είναι υπερδύναμη. Σε ακούγαμε με προσοχή.

Παράλληλα υποστηρίξαμε το εγχείρημα της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης, μιας κίνησης πολύ μπροστά από την εποχή της. Είχες τεράστιο δίκιο να λες πως το 0.4% ήταν μια μεγάλη ηθική νίκη καθότι η ολοκληρωτικού τύπου αντιμετώπιση από το σύστημα ξεπερνούσε την πιο νοσηρή φαντασία. Η ιδιότυπη εξορία σου από την ενημερωτική σφαίρα, στην οποία σε καταδίκασαν Σημίτης, Τσουκάτος και τα συμφέροντα που εκπροσωπούσαν διήρκεσε μέχρι και σήμερα.

Η προσπάθεια στις Ευρωεκλογές ήταν τίμια και ειλικρινής. Το αποτέλεσμα βέβαια προδιαγεγραμμένο. Τότε ξεκίνησες έναν αγώνα που έδειξε πως είσαι άνθρωπος υψηλότερης ποιότητας. Άρχισες να γυρίζεις την Ελλάδα και να συνομιλείς. Να αναστήσεις τους ομίλους. Να κανείς την πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου και να την επανασυστήσεις στον τόπο που αυτή γεννήθηκε. Η προσπάθεια αυτή, που διήρκεσε είκοσι χρόνια, είναι μοναδική και θα μας εμπνέει σε όλη τη διάρκεια του βίου μας.

Συνδύασες την Ομιλία, τη δια ζώσης επικοινωνία απαλλαγμένη από ηλεκτρονικά ή άλλα φίλτρα, με την επιστροφή του Λόγου. Είναι μοναδική στα παγκόσμια χρονικά η περίπτωση ενός Πολιτικού που αποκλείστηκε από το καθεστώς και συνέγραψε σε σχετικά σύντομο χρόνο περισσότερα από δώδεκα βιβλία για να καταθέσει με σαφήνεια, εύρος, βάθος και παρρησία τις πολιτικές του θέσεις σε όλα τα ζητήματα που αφορούν τη δημόσια συζήτηση: Γεωπολιτική, διεθνείς σχέσεις και ανθρώπινα δικαιώματα, τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη, πολιτισμική και αγροδιατροφική οικονομία και πολλά άλλα. Παράλληλα, έκανες ένα ανεπανάληπτο εγκώμιο στην Πολιτική επαναδιατυπώνοντας και επαναφέροντας την ύψιστη των τεχνών, με τον αυθεντική, ελληνικό της τρόπο επιστημονικά και μεθοδολογικά. 

Ο γραπτός αυτός λόγος είναι ένα μεγάλο σου δώρο, τόσο στους σημερινούς Έλληνες όσο και στις επόμενες γενιές. Δεν μπορούμε να σε ευχαριστήσουμε επαρκώς. Η ιστορία σε έχει ήδη δικαιώσει και αυτή η δικαίωση θα φτάσει στα αυτιά κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδας τα επόμενα χρόνια.

Στα τέλη της δεκαετίας του '90 μας είπες "να γίνουμε όλοι μάστορες". Ακούσαμε τη συμβουλή σου και 25 χρόνια μετά αναγνωρίζουμε πως αυτή η προτροπή άλλαξε τη ζωή μας, μας βοήθησε να διατηρήσουμε την οικονομική μας ανεξαρτησία, την ελευθερία του λόγου μας και μας έδωσε τη δυνατότητα να είμαστε χρήσιμοι για τους ανθρώπους που αγαπάμε και για την κοινωνία συνολικά. Ήταν η πιο εμπνευσμένη προτροπή που θα μπορούσε να δώσει κανείς, ειπωμένη μάλιστα την στιγμή εκείνη που η κάστα στην κατοχή της οποίας ήταν το κράτος μας καλούσε να τζογάρουμε στο χρηματιστήριο.

Οι νέοι επιχειρηματίες και οι νεοφυείς επιχειρήσεις σε τίμησαν καλώντας σε διαδοχικά σε συνέδριά τους, σε Ελλάδα και Ευρώπη το 2009, 2010, 2011 και 2012. Ανταπέδωσες την  τιμή ερχόμενος να μας μιλήσεις και απολαύσαμε κάθε στιγμή μάθησης μαζί σου. Μας έδειξες πως μπορούμε να έχουμε τη δική μας αυτόχθονη επιχειρηματική στρατηγική, να σεβόμαστε τους πάντες αλλά να έχουμε αυτοπεποίθηση. Να μην παγκοσμιοποιούμαστε αλλά να παγκοσμιοποιούμε. Η συνεισφορά σου στην άνθιση του νέου ελληνικού επιχειρείν ήταν καθοριστική και έχει ήδη αναγνωριστεί.

Πέρσι με κάλεσες για να κάνουμε μια σειρά οχτώ διαλέξεων πάνω σε όλο το φάσμα των ζητημάτων που έχεις αναπτύξει. Ήθελες η σκέψη και οι ιδέες σου να έρθουν σε όσμωση με τη νεολαία, με τους ανθρώπους που αναπτύσσουν νέες τεχνολογίες για τη διεθνή αγορά με πολύ μεγάλη επιτυχία. Να δώσεις το θεωρητικό και οραματικό πλαίσιο τόσο για αυτά που κάνουμε ήδη όσο και για εκείνα που θα κάνουμε στο μέλλον. 

Η μοίρα θέλησε, Δάσκαλε, να κάνουμε τις έξι από τις οχτώ διαλέξεις που προγραμματίζαμε. Η υποδοχή των ιδεών σου, δεδομένης της πειραματικής φύσης του εγχειρήματος ήταν εντυπωσιακή. Σχηματίστηκε μια συμπαγής ομάδα που ανέμενε την πρώτη Τρίτη κάθε μήνα να συνομιλήσει μαζί σου. Η επόμενη θα ήταν η Τρίτη 2 Απριλίου και θα κλείναμε την Τρίτη 14 Μαΐου. Η ζωή όμως είχε άλλα σχέδια. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε. Θα μελετήσουμε το έργο σου, θα το εμπεδώσουμε και θα μας εμπνέει τις δεκαετίες που έρχονται, τόσο στο επιχειρείν και στη δημιουργία όσο και στην πολιτική ζωή μας.

Μιχάλη, είσαι ένας Γίγαντας του Ποντιακού Ελληνισμού. Ένας Τιτάνας του Πόντου. Από την Τετάρτη το βράδυ, οι Κομνηνοί και οι Υψηλάντηδες έχουν πλαισιωθεί με έναν ισάξιο τους. Ήσουν όμως πολύ περισσότερα από αυτό. Ήσουν η καθαρή σκέψη για την Ελλάδα και για όλη την Ευρώπη. Ενσάρκωνες την επιστροφή του Λόγου, την προσπάθεια του ανθρώπου να γίνει Άνθρωπος και να οικοδομήσει έναν καλύτερο κόσμο.

Ξέρω πως ίσως θυμώσεις με την παρατήρηση αυτή, πρέπει όμως να την κάνω. Είδα σήμερα εδώ στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών πολλούς από τους ανθρώπους για τους οποίους μιλάς στα βιβλία σου περί της κρίσης της πολιτικής στην Ελλάδα. Απ' όσο ξέρω, δεν πρόλαβαν να σου ζητήσουν συγγνώμη όσο ήσουν στη ζωή και, φαντάζομαι, για αυτό είναι εδώ σήμερα, για να σου τη ζητήσουν έστω και τώρα.

Όταν ενημέρωσα τους συναδέλφους για την απώλεια σου, ένας εκ των νεότερων με ρώτησε "έχει παιδιά ο Μιχάλης;". Κοντοστάθηκα για μια στιγμή και απάντησα "ναι, έχει, είναι μάλιστα χιλιάδες". Όλοι εμείς μεγάλε Δάσκαλε, θα φροντίσουμε η ανεπανάληπτη και ανεκτίμητη κληρονομιά σου να φτάσει σε κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα. Η πολιτική να ξαναγίνει Πολιτική στον Τόπο που τη γέννησε. Να έχουμε ξανά Πόλεις και Πολιτισμό. Να ξαναγίνουμε όλοι Πολίτες, Όλα αυτά θα τα κάνουμε χάρη σε σένα.

Χαίρε, αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη. 

Ως τη Νίκη, Πάντοτε. 

Οκτώβριος 2023, Διάλεξη Μιχάλη Χαραλαμπίδη στην Starttech Ventures

Άρση απαγορευτικού

Γράφουν σήμερα για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη η Καθημερινή, το Πρώτο Θέμα, ο ΣΚΑΪ, η Ναυτεμπορική, ακόμα και το ΕΡΤ News. Όλα τα δημοφιλή μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως και πολλά άλλα μικρότερης εμβέλειας. 

Για χρόνια όμως ο Μιχάλης ήταν εκκωφαντικά απών από τη λεγόμενη δημόσια σφαίρα, όπως αυτήν την ορίζουν τα μέσα "ενημέρωσης". Πότε τον είδατε τελευταία φορά κεντρικό προσκεκλημένο σε τηλεοπτική εκπομπή; Πότε του πήρε συνέντευξη μια μεγάλη εφημερίδα; Πότε του έκανε αφιέρωμα ένα ψηφιακό μέσο;

Πώς γίνεται να μην βλέπαμε και να μην ακούγαμε τον κατά τεκμήριο κορυφαίο πολιτικό της μεταπολιτευτικής περιόδου; Ποιος από τους λεγόμενους πολιτικούς πρώτης γραμμής έχει αντίστοιχο συγγραφικό έργο; Ποιος έχει ασχοληθεί με τέτοιο εύρος θεμάτων, από γεωπολιτική και ανθρώπινα δικαιώματα μέχρι αγροδιατροφή, πολεοδομία και υψηλή τεχνολογία; Ποιος άλλος πολιτικός κατέθεσε συγκροτημένα, επώνυμα και με παρρησία τις απόψεις του;

Αποχαιρετώντας έναν μεγάλο Πολιτικό, σπουδαίο Διανοούμενο και μοναδικό Άνθρωπο

Με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη μιλήσαμε πριν λίγες ημέρες. Με καλούσε πάντοτε για μια επιβεβαίωση πριν την επόμενη διάλεξή μας, που ήταν προγραμματισμένη για την επόμενη Τρίτη 2 Απριλίου με θέμα "Παραγωγική Μνήμη και Σύγχρονη Ανάπτυξη". Ήταν η 7η κατά σειρά σε ένα πρόγραμμα 8 διαλέξεων με γενικό θέμα “Ανάπτυξη και Ποιότητα – Η Νέα Συμμαχία: Νέα Πολιτική Εθνική Αναπτυξιακή Παιδεία”. Επισυνάπτω την ανακοίνωση του προγράμματος, που έμελλε να ολοκληρωθεί κατά τα 6/8, για ιστορικούς λόγους, μαζί με μια φωτογραφία από την πρώτη διάλεξη. 

Είναι λοιπόν πολύ δύσκολο που η ζωή μας καλεί, αντί για την πρόσκληση στη διάλεξη αυτή, να πούμε αντίο σε αυτόν τον μεγάλο Πολιτικό, τον σπουδαίο Επιστήμονα και πραγματικά μοναδικό Άνθρωπο.

Ο ίδιος έλεγε πως θεωρούσε το πρόγραμμα αυτό σημαντικό, ήθελε να συνομιλήσει με τη νεολαία, με τους ανθρώπους της δημιουργίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας. Προσωπικά το βρίσκω ως ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που έχω κάνει από το 2000 που ξεκίνησε η διαδρομή μας καθώς, τελικά, το επιχειρείν, το να "γίνουμε μάστορες" όπως ο Μιχάλης μας προέτρεψε στα τέλη της δεκαετίας του '90, για να αποκτήσει νόημα οφείλει να κοιτάξει κατάματα στο κέντρο της ανθρώπινης υπόστασής μας -- στο οποίο δεν βρίσκεται κάτι άλλο παρά η ύψιστη των τεχνών, η Πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου.

Μια μεγάλη ντροπή

Φαντάζομαι πως δέχεται αφόρητες πιέσεις και για τον λόγο αυτό, σε προσωπικό επίπεδο, έχει την αμέριστη συμπάθειά μου. Η ιστορία όμως δεν θα είναι το ίδιο γενναιόδωρη προς τον Υπουργό Παδείας - και συνάδελφο Πληροφορικό - Κυριάκο Πιερρακάκη.

Είναι πράγματι αδιανόητα μεγάλη ντροπή ο αρμόδιος υπουργός αντί να ορθώσει το ανάστημά του για την προστασία του Συντάγματος, ότι σημαντικότερο μπορεί να κάνει ένας Πολίτης σε μια Δημοκρατία, να πρωτοστατεί πραγματικά στην κουρελοποίησή του. 

Πολύ χειρότερα για τον ίδιο, κάτι που αλήθεια δεν του αξίζει, είναι όντως αντιαισθητικό και βαθιά απογοητευτικό ένας φέρελπις επιστήμονας και πολιτικός να τρέπει εαυτόν σε πωλητή των "ΙΕΚ Τάπερμαν", κατά την ορολογία της αείμνηστης Μαλβίνας Κάραλη.

Έχετε ακόμα περιθώριο να επανορθώσετε, κ. Πιερρακάκη. Ποτέ δεν είναι αργά για μια αξιοπρεπή παραίτηση.

Θλίψη, οργή, Τέμπη και νεποτισμός

Η σημερινή μέρα σημαδεύεται από μια τραγική επέτειο.  Η ανάμνηση αυτού του γεγονότος, που στη συλλογική μας μνήμη έχει καταγραφεί ως ένα απεχθές έγκλημα, γεμίζει τους Έλληνες με θλίψη και οργή.

Ως μια πράξη τιμής και σεβασμού στην μνήμη των αδικοχαμένων συμπολιτών μας θα ήθελα να γίνω πολύ συγκεκριμένος με τον εξής συλλογισμό: 

• Όσο στη χώρα μας βασιλεύει ο νεποτισμός, η αξιοκρατία θα συνεχίσει να υποχωρεί. 
• Χωρίς αξίες όμως, έχουμε μια κοινωνική δυναμική που οδηγεί σε εγκλήματα και τραγωδίες όπως η περσινή στα Τέμπη. 
• Το πάνδημο αίτημα σήμερα είναι η δικαιοσύνη. 
• Η δικαιοσύνη όμως προϋποθέτει την αξιοκρατία.
• Η οποία αξιοκρατία με τη σειρά της είναι απολύτως ασυμβίβαστη με τον νεποτισμό.

Οι Έλληνες τελικά οφείλουμε να αποφασίσουμε αν θέλουμε να είμαστε μια αληθινή δημοκρατία ή μια τριτοκοσμική χώρα που θα συνεχίσει να διαφεντεύεται από τους κοτζαμπάσηδες. Ας μην μας μπερδεύουν τα όμορφα κοστούμια, οι μεταξωτές γραβάτες και οι σπουδές στα πανεπιστήμια της Ivy League. Κοτζαμπάσηδες είναι.

Για πόσο θα τους ανεχόμαστε; 

Ήρθε η ώρα ο ελληνικός λαός να επιστρέψει στην ύψιστη των τεχνών, στην πολιτική. Από ψηφοφόρος να γίνει πολίτης. 

Η άνοδος αυτή, βασισμένη σε αξίες, θα φέρει νομοτελειακά και τη δικαιοσύνη που τόσο επιτακτικά όλοι έχουμε ανάγκη.