Θέλω να ξαναγίνω Πολίτης και θα το κάνω!

Με πολύ μεγάλη θλίψη παρακολουθώ την προεκλογική αντιπαράθεση των "κομμάτων" - σε εισαγωγικά καθότι τα περισσότερα κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στην αυθεντική έννοια του εθελοντικού, μαζικού, συλλογικού οργανισμού που ονομάστηκε κόμμα - να περιστρέφεται γύρω από το μνημόνιο. Γίνεται μια προσπάθεια από το αριστερός / δεξιός του εμφυλίου πάμε στο αντιμνημονιακός / μνημονιακός του 2012. Τα κατ'όνομα αριστερά, κατ'όνομα κεντρώα και κατ'όνομα δεξιά κόμματα παίρνουν θέση και τοποθετούνται με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στο μνημόνιο.

Μάλλον μας περνούν για ηλίθιους. Αναρωτιέμαι:

- Υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος που υποστηρίζει ότι η οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας στην Ελλάδα από το 1980 μέχρι το 2009 ακολουθούσε έναν δρόμο δικαιοσύνης και βιωσιμότητας;

- Υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος που υποστηρίζει πως δεν υπήρχε - και εξακολουθεί να υπάρχει - τεράστια ανάγκη δομικών μεταρρυθμίσεων;

- Υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος που δεν βλέπει ότι σημασία δεν έχει η επίτευξη κάποιων ονομαστικών οικονομικών στόχων αλλά ο τρόπος - και η βιωσιμότητά του - που αυτό θα γίνει;

Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι η αναλογία με το υπέρβαρο άτομο που για λόγους υγείας καλείται να αδυνατίσει με επιτακτικό τρόπο. Πρώτα απ'όλα δεν υπάρχει κανένας τρόπος αυτό να γίνει "εν μια νυκτί". Στη συνέχεια μπορεί να χάσει κιλά με πολλούς τρόπους: Από εξωπραγματικούς (π.χ. να ακρωτηριάσει τμήματα του σώματός του), μέχρι εφαρμόσιμους μα μη-βιώσιμους (π.χ. μια δίαιτα πρωτεϊνών), έως ρεαλιστικούς, επώδυνους μα βιώσιμους τρόπους όπως η αλλαγή του τρόπου ζωής, μια δίαιτα πλούσια σε φυτικές ίνες και χαμηλή σε λιπαρά μαζί με έναν υγιεινό τρόπο ζωής και σωματική άσκηση. Παρότι η τελευταία επιλογή είναι προφανέστατα η πιο λογική, έξυπνη και βιώσιμη, πλήθος συνανθρώπων μας σε όλη τη γη επιλέγει τις πρώτες μεθόδους με τα γνωστά αποτελέσματα που γνωρίζουμε όλοι.

Έτσι και με το μνημόνιο λοιπόν. Το ζήτημα δεν είναι οι ονομαστικοί στόχοι της οικονομίας - μείωση ελλείμματος και χρέους - αλλά το πως εκείνοι θα επιτευχθούν με έναν τρόπο που θα είναι κοινωνικά δίκαιος - άρα μακροχρόνια βιώσιμος.

Το λεγόμενο ΠαΣοΚ - λεγόμενο διότι δεν είναι πανελλήνιο, δεν είναι σοσιαλιστικό και σίγουρα δεν είναι κίνημα - δεν θέλησε να εφαρμόσει μια ρεαλιστική πολιτική. Γιατί; Πιθανολογώ για δυο βασικούς λόγους: Αφενός δεν είχε την ηθική & πολιτική νομιμοποίηση να το κάνει αφού εξελέγη με την ατζέντα του ψέμματος - "λεφτά υπάρχουν" - , αφετέρου δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να θίξει την οικονομική ολιγαρχία, την κάστα εκείνη με τα ξεκάθαρα εγκληματικά χαρακτηριστικά που ελέγχει τη χώρα με τα μέσα μαζικής "ενημέρωσης" και τους "πολιτικούς"-μαριονέττες.

Προφανώς και η κυβέρνηση Παπαδήμου με τη συμμετοχή της λεγόμενης ΝΔ - λεγόμενης γιατί καμία σχέση δεν έχει ούτε με το Νέο ούτε με τη Δημοκρατία - ακολούθησε ακριβώς το ίδιο μονοπάτι.

Τα κόμματα της λεγόμενης αριστεράς - ΚΚΕ, ΣυΡιζΑ και Δημ.Αρ.- στην πραγματικότητα είναι βαθιά συντηρητικά, δεξιά σχήματα. Μένοντας στην στείρα άρνηση και την ανέξοδη διαμαρτυρία δεν δίνουν ΚΑΝΕΝΑ ρεαλιστικό σενάριο προόδου και ανάπτυξης για τον ελληνικό λαό. Με απομονωμένες από τον λαό συνδικαλιστικές μασωνίες σοβιετικού τύπου κατοχυρώνουν τα κεκτημένα τους, παίρνουν την χρηματοδότησή τους από το "κράτος" και πουλάνε ξοφλημένα επαναστατικά όνειρα σε απελπισμένους συνανθρώπους μας..

- Που είναι η συζήτηση για την ανάπτυξη, την πρόοδο, τη δημιουργία, την οικονομία από την αριστερά;
- Που είναι η συζήτηση για την προώθηση μιας νέας σχέσης με την εργασία που θα έχει στο επίκεντρό της τη δημιουργικότητα;
- Που είναι η θέση για ένα νέο συνεταιριστικό κίνημα που θα δώσει πνοή στην ύπαιθρο με βάση τη συνάντηση του παραδοσιακού με το σύγχρονο;
- Που είναι τελικά η συζήτηση για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση των λαών στη γειτονιά μας και σε ολόκληρο τον κόσμο;
- Ποιες είναι οι ξεκάθαρες απόψεις για το τι αληθινά σημαίνει ΠΡΟΟΔΟΣ και τι είναι η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ στην Ελλάδα, την Ευρώπη, το 2012;

Φοβούνται τα "αριστερά κόμματα" να θίξουν τα ζητήματα αυτά. Γιατί; Διότι έχουν μαύρα μεσάνυχτα.

Υπάρχουν ακόμα μερικά πολύ χαριτωμένα "νέα" "κόμματα". Από πρώην Υπουργούς και Βουλευτές επί δεκαετίες που καταφέρονται "εναντίον του σάπιου πολιτικού συστήματος" και μιλούν για την ανάγκη ανανέωσης. Φοβάμαι πως το μόνο που μπορούν να κάνουν για την ανανέωση είναι να πάνε σπίτι τους. Τουλάχιστον θα γλύτωναν τη γελοιοποίηση που υφίστανται.

Για τους φασίστες θα μου επιτρέψετε να μην τους σχολιάσω. Το έχει κάνει αμετάκλητα η ιστορία.

Από τη σύντομη αυτή ανάλυση αντιλαμβάνεστε γιατί λέω ότι μας παιρνούν για ηλίθιους. Θέτουν ένα ψευτοδίλημμα  - ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο μνημόνιο - , τοποθετούνται όλοι στο ψευτοδίλημμα με όρους - στην καλύτερη περίπτωση - ποδοσφαιρικής αντιπαράθεσης  - υποστηρίζοντάς το ή πολεμώντας το φανατικά - και δεν λένε ΤΙΠΟΤΑ για την ουσία:

- Ποιο θα είναι το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο ανάπτυξης που θα εφαρμόσουμε στην Ελλάδα με χαρακτηριστικά δικαιοσύνης και βιωσιμότητας;
- Ποιο είναι το όραμά μας για την αληθινά ενωμένη Ευρώπη, την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία και τη θέση της Ελλάδας σε αυτήν;
- Πως θα νικήσουμε την οικονομική ολιγαρχία που κατέστρεψε, λεηλάτησε τη χώρα με εργαλεία τα μέσα "ενημέρωσης" και τους επίορκους "πολιτικούς";

Προσωπικά δεν δέχομαι να αυτοπροσδιοριστώ ως ηλίθιος. Δεν δέχομαι το ψευτοδίλημμα του ναι ή όχι στο μνημόνιο. Θέλω να μάθω τι πραγματικά γίνεται στη χώρα μου. Θέλω να μάθω πως πραγματικά μπορώ να είμαι χρήσιμος. Θέλω να μάθω πως πραγματικά μπορώ να συνεισφέρω στην ευημερία της κοινωνίας και στην ανάπτυξη πολιτισμού για εμάς και τις γενιές που θα έρθουν. Θέλω να ξαναγίνω Πολίτης και θα το κάνω.

Αλήθεια

Μια παράδοση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό είναι εκείνη της πρωταπριλιάτικης φάρσας. Στο πλαίσιο αυτό νωρίτερα σήμερα το απόγευμα ανακοίνωσα στους λογαριασμούς μου στο twitter και στο facebook ότι θα είμαι υποψήφιος στις εκλογές υποστήριζοντας τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Γράφοντας στα αγγλικά ενώ το μήνυμά μου απευθυνόταν μόνο σε ελληνόφωνο κοινό καθώς και απαντώντας ότι ο λόγος που γράφω στην ξένη γλώσσα ήταν ότι "my berry doesn't have Greek fonts", υπέθεσα ότι οι περισσότεροι θα καταλάβαιναν ότι επρόκειτο περί φάρσας. Επίσης ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, στην κίνηση του οποίου υποτίθεται πως συμμετείχα, δεν έχει κάνει [τουλάχιστον μέχρι σήμερα] καμία δήλωση συμμετοχής στις εκλογές.

Όχι λοιπόν αγαπητοί φίλοι, δεν πρόκειται να είμαι υποψήφιος στις εκλογές. Η ιδιότητα του Πολίτη προηγείται, η ιδιότητα του Πολιτικού έπεται. Καθήκον όλων μας είναι να αγωνιστούμε για την ανάκτηση της ιδιότητας του Πολίτη, εκείνη που εκχωρήσαμε στην Κάστα και την Οικονομική Ολιγαρχία.

Πρωταπριλιά σήμερα, είναι ίσως η καλύτερη στιγμή να μιλήσουμε για την αλήθεια. Όχι στη Λήθη λοιπόν. Να μην ξεχάσουμε. Να μην ξεχάσουμε ποιοι μας έφεραν στην κατάσταση αυτή. Να μην ξεχάσουμε ποιοι για τριάντα και βάλε χρόνια πάρκαραν στο κράτος. Να μην ξεχάσουμε ποιοι αντιλήφθηκαν το "κυβερνώ" ως "διορίζω". Να μην ξεχάσουμε ποιοι δολοφόνησαν τη λέξη Πόλις και όλα τα παράγωγά της: Πολίτης, Πολιτισμός, Πολιτική.

Το 1999 άκουσα τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη σε μια ομιλία να λέει "να γίνουμε όλοι μάστορες". Μιλούσε για την επιχειρηματικότητα, τόσο απλά και κατανοητά, την ώρα που η λούμπεν κάστα μας καλούσε να τζογάρουμε στο χρηματιστήριο. Σήμερα οι ίδιοι ψελίζουν για την επιχειρηματικότητα. Εξακολουθούν βεβαίως να έχουν μαύρα μεσάνυχτα.

Συνέπεια του Λόγου του Μιχάλη ήταν η ίδρυση της Virtual Trip, των πολλών spin-outs, της μετατροπής της σε start-up accelerator, της εισαγωγής της έννοιας του επιχειρηματικού οικοσυστήματος. Η πολιτική είναι η ύψιστη των τεχνών. Έτσι την αντιλαμβάνομαι και έτσι την υπηρετώ.

Η υποταγή στην τηλεκρατία και στην γκαλοποκρατία δεν θα δώσει κανένα θετικό αποτέλεσμα. Το τρίγωνο της αποτυχίας είναι ακόμα πολύ ισχυρό. Από το να συμβιβαστώ ή να έχω έναν ηρωϊκό μα τραγικά αναπόφευκτο πολιτικό θάνατο απέναντι στην κάστα των μιζοκομμάτων, θα προτιμήσω να γίνομαι όλο και περισσότερο πραγματικά επικίνδυνος.

Σήμερα λοιπόν αγαπητοί φίλοι, την πρωταπριλιά του 2012, είναι η ώρα της αλήθειας. Πριν αποφασίσουμε ΤΙ θα ψηφίσουμε, ας αναρωτηθούμε ΓΙΑΤΙ και στην συνέχεια να πράξουμε το δέον γενέσθαι.

Τι δεν είπε ο Λουκάς Παπαδήμος

Παρακολούθησα χθες, όπως πιστεύω οι περισσότεροι Έλληνες, το διάγγελμα του Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Είπε πολλά και ενδιαφέροντας, επικεντρώνοντας στο πόσο σημαντικό είναι να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία της χώρας και η έξοδος από το ευρώ. Είπε πως οι θυσίες για το νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα είναι μάλλον ασήμαντες μπροστά στην καταστροφή που θα έρθει χωρίς αυτό.

Δεν έχει άδικο.

Ο Πρωθυπουργός όμως, ελπίζω λόγω των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει και όχι λόγω σχετικής πίστης του, δεν είπε πολλά πράγματα που έχουν μεγάλη σημασία για να καταλήξει κανείς με όρους ορθού λόγου στο δέον γενέσθαι.

1) Σχετικά με τον χρόνο διαπραγμάτευσης με την ΕΕ 


Τώρα πια είναι πολύ αργά για οποιαδήποτε διαπραγμάτευση. Η ώρα της διαπραγμάτευσης ήταν τα τέλη του 2009 ή οι αρχές του 2010. Διαπραγμάτευση εκ των υστέρων, είναι απλά ένα λαϊκισμός.

2) Σχετικά με την ουσία της διαπραγμάτευσης


Η μοναδική βιώσιμη θέση που θα μπορούσε να έχει η Ελλάδα, η οποία θέση ταυτόχρονα είναι και ότι καλύτερο για την Ευρώπη, είναι η άμεση, ταχεία εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Με ενιαίο προϋπολογισμό, ενιαίο υπουργείο οικονομικών, ενιαία αμυντική πολιτική, ενιαίες πολιτικές υγείας και παιδείας. Αυτή ήταν η προοδευτική απάντηση στην κρίση και θα βρίσκαμε συνομιλητές σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.

Ακόμα και σήμερα αυτή είναι η μόνη βιώσιμη, προοδευτική λύση.

3) Σχετικά με τον φόβο που υποτίθεται πως έχουν (πλέον) οι Ευρωπαίοι για μια άτακτη ελληνική χρεοκοπία 


Λένε διάφοροι πως αν αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη τους και δεν κάνουμε τίποτα, η ΕΕ και πάλι θα μας σώσει διότι φοβάται τις συνέπειες της χρεοκοπίας μας, το φαινόμενο-ντόμινο, κλπ. 

Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες ανοησίες που έχουν ειπωθεί ποτέ. 

4) Σχετικά με την αντίδραση της ΕΕ στην άτακτη ελληνική χρεοκοπία

Είμαι βέβαιος πως η καταστροφή της Ελλάδας θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να καμφθούν "σε ένα βράδυ" οι αντιρρήσεις στο Βορρά για έκδοση νέου χρήματος και οι αντιρρήσεις στο Νότο για ενιαία διαχείριση οικονομικών. 

Σε ένα βράδυ λοιπόν, καταστρεφόμενοι εμείς θα βοηθήσουμε τους Ευρωπαίους αδερφούς μας να υλοποιήσουν το όραμα της πραγματικά ενωμένης Ευρώπης - Μόνο που εμείς δεν θα είμαστε μέρος της. 

Πώς θα υλοποιηθεί αυτό; Πολύ απλά. Θα ακούσουμε ότι η ΕΚΤ προέβη στην έκδοση ενός "ευρω-ομολόγου" ύψους 5 τρισ. ευρώ, το οποίο θα μεγαλώσει αν χρειαστεί, με το οποίο θα καλυφθούν οι ανάγκες Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας, ακόμα και της Γαλλίας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας χρειαστεί, ενώ ταυτόχρονα ένας Ευρωπαίος αξιωματούχος θα αναλάβει "υπερ-υπουργός οικονομικών" όλης της ευρωζώνης. Όλα αυτά ενώ οι Έλληνες θα εκλιπαρούμε να τυπώσουμε δραχμούλες για να τις κάνουμε μετά ταπετσαρία.

5) Σχετικά με την "αλλαγή στάσης" της ΕΕ και τη "χαμένη υπομονή των Εταίρων μας"

Με τι "έχουν χάσει την υπομονή τους οι Ευρωπαίοι" λοιπόν; Με αυτούς με τους οποίους εμείς οι Έλληνες θα έπρεπε να έχουμε χάσει προ πολλού την υπομονή μας. Με την ένοχη, κλεπτοκρατική κάστα των Αθηνών η οποία με μια βαθιά αντι-ευρωπαϊκή, μέχρι και ανθελληνική θα μπορούσε να πει κανείς, ατζέντα, υποστηρίζει τα συμφέροντα μιας συντηρητικής οικονομικής ολιγαρχίας λαμβάνοντας παράλληλα ένα τμήμα από τα αποφάγια της και δεχόμενη ευχάριστα το ναρκωτικό της εξουσίας.

6) Σχετικά με το δέον γενέσθαι για τους Έλληνες Πολίτες

Ο Πρωθυπουργός λοιπόν δεν είπε το σημαντικότερο: Χωρίς ουσιαστική πολιτική αλλαγή, χωρίς μια "νέα αποχουντοποίηση" οποιαδήποτε θυσία θα πάει χαμένη. Ταυτόχρονα, μια ουσιαστική πολιτική αλλαγή θα προκαλούσε ενθουσιασμό στους Ευρωπαίους εταίρους μας και θα λαμβάναμε στήριξη ειλικρινή, μεθοδική και ουσιαστική.

Ποιό είναι λοιπόν το δέον γενέσθαι;

- Ψήφιση του νέου χρηματοδοτικού προγράμματος

- Σχηματικός ολιγομελούς κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης που θα εξαντλήσει την τετραετία

- Θέση των μιζοκομμάτων εκτός νόμου

- Επιβολή έκτακτης εισφοράς κακοδιοίκησης σε όσους είχαν τις τύχες της χώρας από το '74 και μετά

- Εκπόνηση ενός μακρόπνοου, ουσιαστικού αναπτυξιακού σχεδίου βάσει των στρατηγικών ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων που δίνει η γεωοικονομία και η γεωπολιτική στη χώρα μας

- Προώθηση με όλα τα μέσα, διπλωματικά, πολιτικά, επικοινωνιακά, οικονομικά, κ.α., του οράματος για μια ουσιαστικα ενωμένη Ευρώπη, για την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία

Αυτά δεν μας είπε ο Πρωθυπουργός χθες, αυτά - ελπίζω - να μας πει αύριο. Αν μείνουμε στα μέτρα και δεν αντιμετωπίσουμε την ουσία του προβλήματος, απλά θα έχουμε κάνει ακόμα έναν κύκλο στο "γύρο του θανάτου" της Ελλάδας.

Το αισχρό θέατρο της κάστας

Έχω την εντύπωση πως το ένοχο πολιτικό προσωπικό ("πολιτικό", τρόπος του λέγειν) που ορίζει τις τύχες της Ελλάδας από το 1974 και μετά, την περίοδο αυτή που τόσο στρεβλά ονομάστηκε Μεταπολίτευση, το τελευταίο διάστημα έχει επιδοθεί σε ένα άνευ προηγουμένου θέατρο. Το κάνουν ως μια ύστατη προσπάθεια να βρουν μια ακόμα δόση του ναρκωτικού τους: Παραμονή στην εξουσία.

Τι λέει το σενάριο;

Το "δέον γενέσθαι" είναι γνωστό στην Κυβέρνηση και στην Αντιπολίτευση. Γνωρίζουν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Τα γνώριζαν από τον Οκτώβρη του 2009, ακόμα και πριν από τότε. Γιατί λοιπόν δεν τα παίρνουν;

Πολύ απλά διότι στερούνται οποιασδήποτε ηθικής νομιμοποίησης.

Εκείνη η κάστα ανθρώπων που δημιούργησαν το πρόβλημα, εκείνοι που αντιλήφθηκαν το "Κυβερνώ" ως "Διορίζω", εκείνοι για τους οποίους η Ελλάδα ήταν από το Σύνταγμα μέχρι τη Μηλιώνη, δεν έχουν τη δυνατότητα να πάρουν τα σκληρά μέτρα που πράγματι απαιτούνται. Για αυτό και δεν έχουν κάνει τίποτα. Τρέμουν από τον φόβο τους.

Έχουν σκεφτεί όμως μια καλή λύση: Ένα περιστατικό ανωτέρας βίας. Η Ελλάδα θα πτωχεύσει και πλέον "δεν θα μπορεί να γίνει διαφορετικά". Φοβάμαι πως είναι τόσο απλό... Έχουν την ελπίδα πως αμέσως μετά την πτώχευση θα είναι και πάλι στο τιμόνι, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα "επειδή παρίσταται ανυπέρβλητη ανάγκη". Με κάποιο μόρφωμα "οικουμενικής" κυβέρνησης ή έστω γαλαζοπράσινου συνασπισμού.

Δυστυχώς όμως η παράσταση δεν θα πείσει. Ως φαίνεται, το συμβάν ανωτέρας βίας όντως θα προκύψει. Την επόμενη μέρα όμως η ένοχη κάστα δεν θα τολμά να βγει στον δρόμο. Θα εξαφανιστεί, παρά τα ποταπά σχέδιά της να βρίσκεται και πάλι στο τιμόνι.

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό, είναι πολιτικό. Πολιτική είναι και η λύση του, η οποία εν τέλει θα δοθεί από όλους εμάς, τον Ελληνικό Λαό.

Δεν αρέσει σε πολλούς εντός & εκτός της Ελλάδας αλλά όλοι εμείς είμαστε κυρίαρχοι της χώρας μας και ήρθε η ώρα να ασκήσουμε την κυριαρχία μας. Με την αυλαία της αισχρής θεατρικής παράστασής τους.