Παρακολουθώ με ανάμεικτα συναισθήματα θλίψης και αισιοδοξίας τη γενιά του δέκα να κάνει τα πρώτα της πολιτικά βήματα. Να προσπαθεί να βαδίσει σε έναν δρόμο που δεν έχει ποτέ μέχρι σήμερα δοκιμάσει ξανά. Ως είναι επόμενο, στην αρχή του "learning curve" βλέπει κανείς πολλά περίεργα, μεγάλα λάθη.
Ποιο είναι το βασικότερο; Ότι δεν υπάρχει ακόμα καθαρό μυαλό. Ότι δεν υπάρχει ευρέως διαδομένη και αποδεκτή μια αναλυτική ερμηνεία του πως & γιατί φτάσαμε στην παρούσα κατάσταση. Μόνο με μια τέτοια ερμηνεία, με μια διάγνωση δηλαδή, μπορεί κανείς να χαράξει στρατηγική για το μέλλον.
Για μένα αγαπητοί φίλοι, ευελπιστώ και για πολλούς άλλους, τα πράγματα είναι απλά. Η χώρα μας για περισσότερα από 30 χρόνια κυβερνάται από συμμορίες. Από μια ολιγομελή οικονομική κάστα με ξεκάθαρα εγκληματικά χαρακτηριστικά έχουσα σαν κύρια εργαλεία - μαριονέτες το "πολιτικό" προσωπικό και τα μέσα "ενημέρωσης". Είναι το λεγόμενο "τρίγωνο της αποτυχίας": Οικονομική Ολιγαρχία - "Πολιτικό" Προσωπικό - Μέσα "Ενημέρωσης".
Με βάση την ανάλυση αυτή είναι απολύτως παράλογο να σκέφτεται κανείς ότι μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε συμμαχία / συνεργασία με τα μιζοκόμματα, με τους οργανισμούς της διαφθοράς ΠαΣοΚ και Νέα Δημοκρατία. Οι μηχανισμοί αυτοί νομής της εξουσίας και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος έχουν ήδη συντριβεί ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά και εκλογικά. Είναι πολιτικά πτώματα των οποίων η διαδικασία αποσύνθεσης έχει ήδη ξεκινήσει και σε λίγο το μόνο που θα μπορούν να προσφέρουν είναι η απαίσια δυσωδία τους.
Με μεγάλη θλίψη λοιπόν είδα κόμματα όπως η Δημιουργία, Ξανά! να συζητούν ενδεχόμενο "μετεκλογικής συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία". Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι ακριβώς εκεί που είναι και του ΠαΣοΚ: Πρώτα τίθενται εκτός νόμου και μετά παρουσιάζονται στα ειδικά δικαστήρια για να λογοδοτήσουν. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Ποια είναι η ενδιάμεση λύση; Μόνο μια μπορεί να υπάρξει: Κυβέρνηση ειδημόνων με ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη τουλάχιστον διετούς διάρκειας η οποία θα έχει την ηθική & πολιτική νομιμοποίηση τόσο για ουσιαστικές διαπραματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους όσο και για να οδηγήσει τον Ελληνικό λαό στη δημιουργική επανάσταση που προϋποτίθεται για να βγούμε από το αδιέξοδο.
Ποιο είναι το βασικότερο; Ότι δεν υπάρχει ακόμα καθαρό μυαλό. Ότι δεν υπάρχει ευρέως διαδομένη και αποδεκτή μια αναλυτική ερμηνεία του πως & γιατί φτάσαμε στην παρούσα κατάσταση. Μόνο με μια τέτοια ερμηνεία, με μια διάγνωση δηλαδή, μπορεί κανείς να χαράξει στρατηγική για το μέλλον.
Για μένα αγαπητοί φίλοι, ευελπιστώ και για πολλούς άλλους, τα πράγματα είναι απλά. Η χώρα μας για περισσότερα από 30 χρόνια κυβερνάται από συμμορίες. Από μια ολιγομελή οικονομική κάστα με ξεκάθαρα εγκληματικά χαρακτηριστικά έχουσα σαν κύρια εργαλεία - μαριονέτες το "πολιτικό" προσωπικό και τα μέσα "ενημέρωσης". Είναι το λεγόμενο "τρίγωνο της αποτυχίας": Οικονομική Ολιγαρχία - "Πολιτικό" Προσωπικό - Μέσα "Ενημέρωσης".
Με βάση την ανάλυση αυτή είναι απολύτως παράλογο να σκέφτεται κανείς ότι μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε συμμαχία / συνεργασία με τα μιζοκόμματα, με τους οργανισμούς της διαφθοράς ΠαΣοΚ και Νέα Δημοκρατία. Οι μηχανισμοί αυτοί νομής της εξουσίας και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος έχουν ήδη συντριβεί ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά και εκλογικά. Είναι πολιτικά πτώματα των οποίων η διαδικασία αποσύνθεσης έχει ήδη ξεκινήσει και σε λίγο το μόνο που θα μπορούν να προσφέρουν είναι η απαίσια δυσωδία τους.
Με μεγάλη θλίψη λοιπόν είδα κόμματα όπως η Δημιουργία, Ξανά! να συζητούν ενδεχόμενο "μετεκλογικής συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία". Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι ακριβώς εκεί που είναι και του ΠαΣοΚ: Πρώτα τίθενται εκτός νόμου και μετά παρουσιάζονται στα ειδικά δικαστήρια για να λογοδοτήσουν. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Ποια είναι η ενδιάμεση λύση; Μόνο μια μπορεί να υπάρξει: Κυβέρνηση ειδημόνων με ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη τουλάχιστον διετούς διάρκειας η οποία θα έχει την ηθική & πολιτική νομιμοποίηση τόσο για ουσιαστικές διαπραματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους όσο και για να οδηγήσει τον Ελληνικό λαό στη δημιουργική επανάσταση που προϋποτίθεται για να βγούμε από το αδιέξοδο.
