Μια μεγαλειώδης διαδήλωση, ένα σύνθημα και ένα ερώτημα

Σήμερα είχα τη μεγάλη τύχη, μαζί με μια ομάδα συναδέλφων, να βρεθώ στη μεγαλειώδη διαδήλωση για την θλιβερή επέτειο των δύο ετών από το έγκλημα των Τεμπών.

Η συγκέντρωση ήταν αδιανόητα μεγάλη, αριθμούσε το λιγότερο 500.000 ανθρώπους, ενδεχομένως και πολύ περισσότερους. Παρακάτω λίγες φωτογραφίες που τράβηξα ο ίδιος:

Κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν πως το πλήθος ήταν βουβό (με εξαίρεση ένα μόνο σύνθημα στο οποίο θα αναφερθώ παρακάτω).

Υπήρχαν ελάχιστα αυτοσχέδια πανώ, λίγα από επαγγελματικούς - εργασιακούς συλλόγους και ελάχιστα κομματικά, κυρίως από σχηματισμούς της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Ο κόσμος ήταν βουβός γιατί πενθούσε. Ήταν βουβός γιατί αντιλαμβάνεται πως κάτι πάει πολύ άσχημα. Ήταν βουβός προσπαθώντας να πει «φτάνει πια με το δούλεμα» και «φτάνει πια με την υποκρισία της δήθεν ‘ανεξάρτητης δικαιοσύνης’».

Ήταν όμως και κάτι ακόμα: Ο κόσμος ήταν βουβός διότι δεν ξέρει πού να απευθυνθεί. Κατά κάποιο τρόπο, σήμερα είδαμε τις ‘στρατιές του κανένα’, αναφερόμενος στο αποτέλεσμα του «ποιον θέλετε για πρωθυπουργό;» στη μεγάλη πλειοψηφία των ερευνών γνώμης.

Ο κανένας λοιπόν, αυτός εκφράστηκε σήμερα. Βιώνουμε την απόλυτη ήττα της πολιτικής. Μοναδική ελπίδα είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες που βγήκαν στον δρόμο σήμερα να κάνουν το βήμα παραπάνω και - επιτέλους - να πολιτικοποιηθούν. Αυτή είναι η μόνη λύση.

Τέλος, απηυδισμένος σε βαθμό απελπισίας από την αισχρή κυβερνητική προπαγάνδα, έχω ένα ερώτημα να θέσω:

Το μοναδικό συνήθημα που ακούγονταν έντονα σήμερα ήταν μονολεκτικό: «Δολοφόνοι!!!», φώναζε ο κόσμος τακτικά και με ένταση.

Οι άνθρωποι που το φώναζαν, σε ποιον νομίζετε ότι απευθύνονταν;;;

Για τα συλλαλητήρια της 28ης Φεβρουαρίου

Η Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου είναι η θλιβερή επέτειος του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών το 2023. Ένα δυστύχημα για το οποίο αναμφίβολα υπάρχουν εγκληματικές ευθύνες.

Η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από ένα πάνδημο αίτημα διαλεύκανσης των γεγονότων που οδήγησαν στη μοιραία σύγκρουση και τη συνεπακόλουθη απόδοση ευθυνών σε οποιονδήποτε ευθύνεται, ανεξαρτήτως της θέσης ή του ρόλου του.

Στο πλαίσιο αυτό, όπως όλοι γνωρίζουμε, προγραμματίζονται συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα τα οποία αναμένεται να έχουν μαζική συμμετοχή.

Τι μπορεί να κάνει στις συνθήκες αυτές, η "εταιρεία των προγραμματιστών";

Σκεφτήκαμε πως τα λιγότερα που μπορούσαμε να κάνουμε είναι τα εξής:

1. Για να διευκολύνουμε τη συμμετοχή όλων των μελών της ομάδας μας που το επιθυμούν - και αφού ούτως ή άλλως η πρόσβαση στο γραφείο δεν θα είναι εύκολη εκ των πραγμάτων - το γραφείο μας θα παραμείνει κλειστό την Παρασκευή.

2. Όσοι επιθυμούν να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο, μπορούν να το κάνουν χωρίς να μετρήσει η ημέρα αυτή σαν άδεια.

3. Όσοι πάλι επιθυμούν να εργαστούν εκείνη την ημέρα - ή ίσως και εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν για αντικειμενικούς λόγους - θα μπορέσουν να το κάνουν με απομακρυσμένη εργασία.

Αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι οι εταιρείες οφείλουν να μην τοποθετούνται σε ζητήματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας. 

Από την άλλη δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι, πολίτες αυτής της χώρας και δεν μπορούμε να αγνοούμε τη δυναμική μιας πάνδημης κινητοποίησης.

Ευελπιστούμε όσοι το επιθυμούν να μπορέσουν να εκφραστούν ελεύθερα και ανεμπόδιστα, ένα δικαίωμα που κατάκτησαν όσοι προηγήθηκαν από εμάς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε.

Ευχόμαστε όλα να κυλήσουν ομαλά και το αίτημα της κοινωνίας για δικαιοσύνη να εκπληρωθεί. Ακόμα απολογούμαστε προς όσους θα ήθελαν να εργαστούν στο γραφείο την Παρασκευή, έχουμε όμως μια αντικειμενική κατάσταση που καθορίζει το εύρος των επιλογών μας.

Όταν το "έλλειμμα πολιτικής" πληρώνεται με αίμα

Αυτό που περιγράφει ο κ. Θοδωρής Γεωργακόπουλος στο άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (εδώ) θα μπορούσε συνοπτικά να αποδοθεί ως "ήττα της πολιτικής", τουλάχιστον όσον αφορά την αυθεντική έννοια του όρου "πολιτική", που νομίζω πως σε λίγα έχει να κάνει με την τρέχουσα, 'υπαρκτή' χρήση του.

Τα ίδια ακριβώς με αυτά που γράφει ισχύουν μεταξύ άλλων και για τις τραγωδίες/εγκλήματα του Εξπρές Σάμινα, των φωτιών της Ηλείας, τη Μάνδρα και το Μάτι καθώς φυσικά και στο έγκλημα των Τεμπών που συγκλονίζει τη χώρα μας.

Είναι λοιπόν σαφές πως το 'πολιτικό έλλειμμα' εν τέλει πληρώνεται με αίμα. Φράση που είναι συγκλονιστικό ότι ισχύει στην κυριολεξία της, όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα.

Η πολιτική κρίση, που κατά πολλούς οδήγησε και στην οικονομική κατάρρευση του 2010, εξακολουθεί να υπάρχει. Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Ενδεχομένως και διότι πολλοί από εμάς έχουν συμβιβαστεί με τον ρόλο του ψηφοφόρου, αρνούμενοι τις ευθύνες που φέρνει εκείνος του πολίτη.

Όπως είπε ο κ. Μουρατίδης στα σχόλια της ανάρτησής του κ. Γεωργακόπουλου στο LinkedIn, πολλοί έφυγαν - ή μάλλον διέφυγαν - για να σωθούν. Καλώς έπραξαν. Το ερώτημα παραμένει τι θα κάνουν όσοι τελικά έμειναν (ή ακόμα και εγκλωβίστηκαν) εδώ, στη 'Δανία του Νότου'.

Θα εξακολουθήσουν να καλύπτονται με τον ρόλο του ψηφοφόρου (που ακόμα και αυτόν σιγά σιγά τον εγκαταλείπουν[*]), ή θα αναλάβουν τις ευθύνες που απαιτεί ο ρόλος του πολίτη;

Ίδωμεν.

[*] Το 2004 ο Κ. Καραμανλής εξελέγη πρωθυπουργός με ~ 3.4Μ ψήφους. Το 2023 ο Κ. Μητσοτάκης εξελέγη με ~ 2.1Μ ψήφους.

Το μοναδικό άξιο μνημείο για τα θύματα των Τεμπών

Πολλά έχουν γραφτεί και ακόμα περισσότερα έχουν λεχθεί για την αδιανόητη τραγωδία των Τεμπών, με τις δεκάδες αθώων θυμάτων η οποία άγγιξε την ψυχή κάθε έλληνα.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού είναι πασιφανείς και δεν γίνεται να κρυφτούν μέσα στην διαχρονικότητα των παθογενειών του ελληνικού Δημοσίου τομέα.

Από ‘κει και πέρα όμως κάτι ουσιαστικό πρέπει να γίνει για να τιμηθεί η μνήμη αυτών των αθώων θυμάτων.

Κατά την γνώμη μου τίποτα σημαντικότερο, κανένα μνημείο μεγαλύτερης αξίας δεν μπορεί να φτιαχτεί από το να αποκτήσει η Ελλάδα επιτέλους σιδηρόδρομο, έστω και με 50 χρόνια καθυστέρηση.

Για τον ιστορικό του μέλλοντος η Ελλάδα του - δήθεν εκσυγχρονιστή - Κωνσταντίνου Σημίτη θα είναι η χώρα που έκανε ένα έργο της κλίμακας της ζεύξης Ρίου-Αντιρρίου, μία γέφυρα μοναδική στον κόσμο, και δεν προνόησε η γέφυρα αυτή να έχει σιδηρόδρομο.

Πραγματικά δεν ξέρω τι θα ήταν χειρότερο: Το ενδεχόμενο να μην το σκέφτηκαν καθόλου ή το ενδεχόμενο να το σκέφτηκαν και να το απέρριψαν;

Εν πάσει περιπτώσει, η ουσία είναι πως ήρθε η ώρα να αποκτήσει ένα ευρωπαϊκών προδιαγραφών σιδηροδρομικό δίκτυο. Έχει σημασία να τονίσουμε με κάθε τρόπο ότι η λειτουργία ενός γρήγορου και αξιόπιστου σιδηροδρόμου είναι αυτό που σε μεγάλο βαθμό ξεχωρίζει την ποιότητα ζωής μεταξύ Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών (πολύ περισσότερο δε με τον υπόλοιπο κόσμο).

Με άλλα λόγια, ήρθε επιτέλους η ώρα η Ελλάδα να γίνει Ευρώπη. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να αποκτήσει έναν ευρωπαϊκό σιδηρόδρομο.

Δεν μπορώ στο σημείο αυτό να μην σημειώσω - για αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης - ότι ο μεγάλος διανοητής, συγγραφέας και πολιτικός Μιχάλης Χαραλαμπίδης, όταν έκανε την ηρωική προσπάθεια με τη Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση το 1999, ξεκινούσε τις ομιλίες τους λέγοντας ότι ο εκσυγχρονισμός στην Ελλάδα είναι ψευδεπίγραφος και αυτό αποδεικνύεται από την έλλειψη επένδυση στο σιδηρόδρομο — όπως μαρτυρά και η γνωστή αφίσα.

Να μεριμνήσει λοιπόν άμεσα η Ελληνική Πολιτεία ώστε να βρεθούν τα κατάλληλα κονδύλια από ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους και να γίνει ένας υψηλών προδιαγραφών σε σιδηρόδρομος.

Μια εθνική υποδομή που θα ενώσει την Ελλάδα από άκρη σε άκρη. Από την Σπάρτη και την Καλαμάτα έως τα Ιωάννινα και την Αλεξανδρούπολη.

Αν το επιτύχουμε αυτό σε πρώτο στάδιο θα αυξηθεί κατακόρυφα τόσο η ποσότητα όσο και η ποιότητα του ελληνικού τουριστικού προϊόντος.

Παράλληλα θα έχει γίνει ένα μεγάλο ουσιαστικό βήμα πιθανότατα το μόνο τόσο ουσιαστικό ώστε να αποκτήσει Ελλάδα επιτέλους μία αληθινή πολιτική για την αποκέντρωση.

Τέλος η κίνηση αυτή θα έχει υψηλό συμβολισμό καθώς θα τιμήσει όσο τίποτε άλλο, θα είναι πράγματι μία έμπρακτη συγνώμη του ελληνικού κράτους και του ελληνικού λαού προς τα αθώα θύματα των Τεμπών.

Η ώρα να αποκτήσει η Ελλάδα εναν γρήγορο, υψηλής τεχνολογίας και αξιόπιστο σιδηρόδρομο είναι τώρα.