Η ζωή το έφερε και η νέα μου οικογένεια έχει ρίζες από το Δίστομο, μια ιστορική κωμόπολη της Ρούμελης που η ιστορία της ξεκινά από τα αρχαία χρόνια (γνωστή ως «Άμβροσσος»), με μεγάλη παράδοση στην αμπελουργία και την οινοποιία, ενώ στη σύγχρονη εποχή είστε σημαντική συμβολή στον αγώνα του 1821.
Δυστυχώς όμως το Δίστομο έγινε γνωστό τον 20ό αιώνα για μια από τις χειρότερες θηριωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, την «Σφαγή του Διστόμου». Την αποφράδα εκείνη μέρα, 10 Ιουνίου 1944, οι ναζί κατέσφαξαν εκατοντάδες αμάχους, μεταξύ των οποίων πολλά μικρά παιδιά, έγκυες γυναίκες και ηλικιωμένοι, σε μια τραγωδία που έγινε γνωστή στα πέρατα της γης και συνεχίζει να συγκινεί ακόμα. Τουλάχιστον 228 συνάνθρωποι μας έχασαν με βάρβαρο τρόπο τη ζωή τους εκείνη την ημέρα.
Πριν λίγες μέρες έγινε ένα τραγικό δυστύχημα στα ανοιχτά της Πύλου όπου πολλές εκατοντάδες συνάνθρωποί μας, ίσως 600 ή ακόμα και 700, βρήκαν τραγικό θάνατο. Όπως και στην Σφαγή του Διστόμου, τα θύματα περιλαμβάνουν πολλά μικρά παιδιά και γυναίκες, ενδεχομένως ακόμα και ηλικιωμένους.
Μια προσεκτική ματιά στα γεγονότα, στη νομοθεσία και στις εφαρμοζόμενες πρακτικές αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι στην Πύλο έλαβε χώρα ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα που ούτε να ξεχαστεί μπορεί, ούτε να μείνει ατιμώρητο.
Τουλάχιστον για όσους από εμάς εξακολουθούμε να δίνουν προτεραιότητα στην ανθρώπινη υπόσταση μας.
