Όπως
κάθε άνθρωπος που επιχειρεί να κάνει κάτι αξιόλογο στη ζωή του, ο
Ανδρέας Παπανδρέου έκανε πολλά λάθη, μερικά μάλιστα μεγάλα. Αυτό όμως
δεν αλλάζει την ιστορική πραγματικότητα: Είναι ο άνθρωπος που άλλαξε την
Ελλάδα.
Παρέλαβε τη χώρα στις παρυφές του τρίτου κόσμου και εμφυλιοπολεμικά διχασμένη. Οι υποδομές παιδείας και υγείας ήταν απαράδεκτες. Την έφερε σε ένα σημείο που με λίγη καλή διάθεση θα μπορούσε να την αποκαλέσει κανείς μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα. Βεβαίως γεμάτη αντιφάσεις και μεγάλα προβλήματα.
Κάτι πολύ ύπουλο όμως ξεκίνησε το 1988 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι πολλοί αυτοί που οργανωμένα προσπαθούν, έχοντας σε μεγάλο βαθμό επιτύχει μέχρι σήμερα, να γίνουν τα αδιαμφισβήτητα λάθη και οι αδυναμίες του Ανδρέα Παπανδρέου πλυντήριο για τη διαφθορά και την παρακμή τους.
Κάθε λογής λούμπεν 'στέλεχος τους κινήματος', τόσο παλιά όσο και νεόκοπα, από αυτούς που βυθίστηκαν στη διαφθορά και πρόδωσαν τον Ελληνικό λαό, λέει με στόμφο ότι τελικά 'φταίνε οι επιλογές του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η ιστορία και η πολιτική δεν θα τους κάνουν αυτήν τη χάρη. Αυτό που θα γράψει είναι ότι η τηλεκρατία, η κακιστοκρατία, το τρίγωνο της καταστροφής μεταξύ οικονομικής ολιγαρχίας, μέσων "ενημέρωσης" και "πολιτικού" συστήματος, δεν ήταν 'επιτεύγματα' του Ανδρέα αλλά όλων εκείνων που, όπως οι ίδιοι έχουν παραδεχτεί, "αν δεν υπήρχε ο Ανδρέας, δεν θα τους ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους".
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μέσα στα λάθη και τις αντιφάσεις του και πριν τον προδώσουν οι βιολογικές του δυνάμεις, εκπροσωπούσε την πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου. Αυτό ακριβώς που χρειάζεται να ανακτήσει η χώρα μας.
Παρέλαβε τη χώρα στις παρυφές του τρίτου κόσμου και εμφυλιοπολεμικά διχασμένη. Οι υποδομές παιδείας και υγείας ήταν απαράδεκτες. Την έφερε σε ένα σημείο που με λίγη καλή διάθεση θα μπορούσε να την αποκαλέσει κανείς μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα. Βεβαίως γεμάτη αντιφάσεις και μεγάλα προβλήματα.
Κάτι πολύ ύπουλο όμως ξεκίνησε το 1988 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι πολλοί αυτοί που οργανωμένα προσπαθούν, έχοντας σε μεγάλο βαθμό επιτύχει μέχρι σήμερα, να γίνουν τα αδιαμφισβήτητα λάθη και οι αδυναμίες του Ανδρέα Παπανδρέου πλυντήριο για τη διαφθορά και την παρακμή τους.
Κάθε λογής λούμπεν 'στέλεχος τους κινήματος', τόσο παλιά όσο και νεόκοπα, από αυτούς που βυθίστηκαν στη διαφθορά και πρόδωσαν τον Ελληνικό λαό, λέει με στόμφο ότι τελικά 'φταίνε οι επιλογές του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η ιστορία και η πολιτική δεν θα τους κάνουν αυτήν τη χάρη. Αυτό που θα γράψει είναι ότι η τηλεκρατία, η κακιστοκρατία, το τρίγωνο της καταστροφής μεταξύ οικονομικής ολιγαρχίας, μέσων "ενημέρωσης" και "πολιτικού" συστήματος, δεν ήταν 'επιτεύγματα' του Ανδρέα αλλά όλων εκείνων που, όπως οι ίδιοι έχουν παραδεχτεί, "αν δεν υπήρχε ο Ανδρέας, δεν θα τους ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους".
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μέσα στα λάθη και τις αντιφάσεις του και πριν τον προδώσουν οι βιολογικές του δυνάμεις, εκπροσωπούσε την πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου. Αυτό ακριβώς που χρειάζεται να ανακτήσει η χώρα μας.
