Από τον Νοέμβριο 2011 που δημιουργήθηκε η Κυβέρνηση Παπαδήμου όλη η Ελλάδα ήξερε πως έχει διπλό σκοπό: Να ολοκληρώσει το PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση. Ακόμα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προεξοφλούσαν ότι η κυβέρνηση αυτή θα εξαντλήσει την τετραετία καθώς κανένα πολιτικό κόμμα δεν θα ήθελε να αναλάβει τη διακυβέρνηση αμέσως μετά το νέο μνημόνιο. Ίσως τελικά να γίνει έτσι.
Φτάσαμε λοιπόν τρεις μήνες μετά. Όλοι οι Έλληνες έχουμε γίνει μάρτυρες ενός παρανοϊκού θεάτρου. Μιας δήθεν "σκληρής διαπραγμάτευσης" που δίνουν οι τρεις πολιτικοί ("πολιτικοί", τρόπος του λέγειν) αρχηγοί για να "διασώσουν" διάφορα κεκτημένα ώστε ο λαός "να μην πονέσει πολύ". Το μόνο που δεν μας είπαν ήταν ότι πιάστηκαν στα χέρια με την τρόικα...
Είναι μεγάλος ο ευτελισμός, ατελείωτη η γελοιότητα των στιγμών που ζούμε. Ξέρουν πολύ καλά και οι τρεις ότι ο δρόμος αυτός ήταν χωρίς επιστροφή, ήδη από τον Νοέμβριο - ίσως και πολύ νωρίτερα. Ξέρουν ακόμα ότι έχουν τελειώσει. Δεν είναι "μέρος του προβλήματος" το πολιτικό μας σύστημα, αλλά είναι "το πρόβλημα" το ίδιο. Αυτή η κλεπτοκρατική κάστα που κατέστρεψε τη χώρα στερείται οποιασδήποτε πολιτικής & ηθικής νομιμοποίησης.
Εδώ είναι η ουσία του ζητήματος: Δεν πρέπει να ληφθούν μέτρα; Ασφαλώς και πρέπει. Δεν πρέπει να εξυγιανθεί ο δημόσιος τομέας; Αναμφίβολα πρέπει. Από ποιόν όμως; Από εκείνους που δημιούργησαν αυτό το πελατειακό κράτος; Από εκείνους που έδωσαν την ένοχη υπόσχεση η οποία τώρα πανηγυρικά διαψεύδεται; Όχι Κύριοι. Για να δανειστώ μια έκφραση της "γενιάς της αλλαγής", ήρθε η στιγμή να μπείτε οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Ποιά ήταν όμως η ένοχη υπόσχεση; Ήταν η στρέβλωση της σχέσης με την εργασία. Ήταν ότι θα μπορούσες να έχεις ένα καλό (ή και πολύ καλό) βιωτικό επίπεδο δίχως να δουλεύεις, δίχως να "κουράζεσαι". Με άλλα λόγια, θα μπορούσες να απολαμβάνεις την μικρο-διαφθορά σου ενώ η κλεπτοκρατική κάστα έκανε την "μπάζα του αιώνα". Τόσο απλά. Όλοι θα μπορούν να κλέβουν λίγο, αρκεί να μην ενοχλούν την κάστα που θα κλέβει πολύ.
Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Η φούσκα έσκασε, η ένοχη υπόσχεση διαψεύστηκε και τώρα είναι η ώρα της απόδοσης ευθυνών. Με ποιόν τρόπο; Νομίζω η πρόταση για την καθιέρωση του πολιτικού φόρου (μου αρέσει να το ονομάζω και "έκτακτη εισφορά κακοδιοίκησης") κινείται σε πλαίσια δικαιοσύνης και πολιτικού πολιτισμού. Ο άλλος δρόμος, εκείνος των εξιλαστηρίων θυμάτων - των μαύρων προβάτων - είναι ο δρόμος της βαρβαρότητας και του λαϊκισμού.
Φτάσαμε λοιπόν τρεις μήνες μετά. Όλοι οι Έλληνες έχουμε γίνει μάρτυρες ενός παρανοϊκού θεάτρου. Μιας δήθεν "σκληρής διαπραγμάτευσης" που δίνουν οι τρεις πολιτικοί ("πολιτικοί", τρόπος του λέγειν) αρχηγοί για να "διασώσουν" διάφορα κεκτημένα ώστε ο λαός "να μην πονέσει πολύ". Το μόνο που δεν μας είπαν ήταν ότι πιάστηκαν στα χέρια με την τρόικα...
Είναι μεγάλος ο ευτελισμός, ατελείωτη η γελοιότητα των στιγμών που ζούμε. Ξέρουν πολύ καλά και οι τρεις ότι ο δρόμος αυτός ήταν χωρίς επιστροφή, ήδη από τον Νοέμβριο - ίσως και πολύ νωρίτερα. Ξέρουν ακόμα ότι έχουν τελειώσει. Δεν είναι "μέρος του προβλήματος" το πολιτικό μας σύστημα, αλλά είναι "το πρόβλημα" το ίδιο. Αυτή η κλεπτοκρατική κάστα που κατέστρεψε τη χώρα στερείται οποιασδήποτε πολιτικής & ηθικής νομιμοποίησης.
Εδώ είναι η ουσία του ζητήματος: Δεν πρέπει να ληφθούν μέτρα; Ασφαλώς και πρέπει. Δεν πρέπει να εξυγιανθεί ο δημόσιος τομέας; Αναμφίβολα πρέπει. Από ποιόν όμως; Από εκείνους που δημιούργησαν αυτό το πελατειακό κράτος; Από εκείνους που έδωσαν την ένοχη υπόσχεση η οποία τώρα πανηγυρικά διαψεύδεται; Όχι Κύριοι. Για να δανειστώ μια έκφραση της "γενιάς της αλλαγής", ήρθε η στιγμή να μπείτε οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Ποιά ήταν όμως η ένοχη υπόσχεση; Ήταν η στρέβλωση της σχέσης με την εργασία. Ήταν ότι θα μπορούσες να έχεις ένα καλό (ή και πολύ καλό) βιωτικό επίπεδο δίχως να δουλεύεις, δίχως να "κουράζεσαι". Με άλλα λόγια, θα μπορούσες να απολαμβάνεις την μικρο-διαφθορά σου ενώ η κλεπτοκρατική κάστα έκανε την "μπάζα του αιώνα". Τόσο απλά. Όλοι θα μπορούν να κλέβουν λίγο, αρκεί να μην ενοχλούν την κάστα που θα κλέβει πολύ.
Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Η φούσκα έσκασε, η ένοχη υπόσχεση διαψεύστηκε και τώρα είναι η ώρα της απόδοσης ευθυνών. Με ποιόν τρόπο; Νομίζω η πρόταση για την καθιέρωση του πολιτικού φόρου (μου αρέσει να το ονομάζω και "έκτακτη εισφορά κακοδιοίκησης") κινείται σε πλαίσια δικαιοσύνης και πολιτικού πολιτισμού. Ο άλλος δρόμος, εκείνος των εξιλαστηρίων θυμάτων - των μαύρων προβάτων - είναι ο δρόμος της βαρβαρότητας και του λαϊκισμού.
