Μια μεγαλειώδης διαδήλωση, ένα σύνθημα και ένα ερώτημα

Σήμερα είχα τη μεγάλη τύχη, μαζί με μια ομάδα συναδέλφων, να βρεθώ στη μεγαλειώδη διαδήλωση για την θλιβερή επέτειο των δύο ετών από το έγκλημα των Τεμπών.

Η συγκέντρωση ήταν αδιανόητα μεγάλη, αριθμούσε το λιγότερο 500.000 ανθρώπους, ενδεχομένως και πολύ περισσότερους. Παρακάτω λίγες φωτογραφίες που τράβηξα ο ίδιος:

Κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν πως το πλήθος ήταν βουβό (με εξαίρεση ένα μόνο σύνθημα στο οποίο θα αναφερθώ παρακάτω).

Υπήρχαν ελάχιστα αυτοσχέδια πανώ, λίγα από επαγγελματικούς - εργασιακούς συλλόγους και ελάχιστα κομματικά, κυρίως από σχηματισμούς της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Ο κόσμος ήταν βουβός γιατί πενθούσε. Ήταν βουβός γιατί αντιλαμβάνεται πως κάτι πάει πολύ άσχημα. Ήταν βουβός προσπαθώντας να πει «φτάνει πια με το δούλεμα» και «φτάνει πια με την υποκρισία της δήθεν ‘ανεξάρτητης δικαιοσύνης’».

Ήταν όμως και κάτι ακόμα: Ο κόσμος ήταν βουβός διότι δεν ξέρει πού να απευθυνθεί. Κατά κάποιο τρόπο, σήμερα είδαμε τις ‘στρατιές του κανένα’, αναφερόμενος στο αποτέλεσμα του «ποιον θέλετε για πρωθυπουργό;» στη μεγάλη πλειοψηφία των ερευνών γνώμης.

Ο κανένας λοιπόν, αυτός εκφράστηκε σήμερα. Βιώνουμε την απόλυτη ήττα της πολιτικής. Μοναδική ελπίδα είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες που βγήκαν στον δρόμο σήμερα να κάνουν το βήμα παραπάνω και - επιτέλους - να πολιτικοποιηθούν. Αυτή είναι η μόνη λύση.

Τέλος, απηυδισμένος σε βαθμό απελπισίας από την αισχρή κυβερνητική προπαγάνδα, έχω ένα ερώτημα να θέσω:

Το μοναδικό συνήθημα που ακούγονταν έντονα σήμερα ήταν μονολεκτικό: «Δολοφόνοι!!!», φώναζε ο κόσμος τακτικά και με ένταση.

Οι άνθρωποι που το φώναζαν, σε ποιον νομίζετε ότι απευθύνονταν;;;

Για τα αιτήματα της απεργίας της 28ης Φεβρουαρίου

Παρακολούθησα σήμερα μια συζήτηση σχετικά με τα αιτήματα απεργιών που γίνονται την θλιβερή επέτειο του εγκλήματος των Τεμπών — με μερικά από αυτά να μην έχουν άμεση ή προφανή σύνδεση με το θέμα της ημέρας.

Προκύπτει έτσι ένα ξεκάθαρο ερώτημα: Άραγε πρέπει ο ελληνικός λαός να «ανοίξει» όλο αυτό το εύρος αιτημάτων ή πρέπει να επικεντρωθεί στο αίτημα για δικαιοσύνη;

Η γνώμη μου είναι πως το αίτημα για δικαιοσύνη είναι πραγματικά πάνδημο και αληθινά ενώνει τον λαό μας με έναν εντυπωσιακό τρόπο.

Αν ανατρέξουμε στην πρόσφατη ιστορία, ένα αντίστοιχο γεγονός ήταν η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη τη δεκαετία του 60.

Η βάναυση αυτή πράξη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι μετά από 20 χρόνια αδιανόητης καταπίεσης (1945-1965) και έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους με ένα πλήθος αιτημάτων.

Οι κινητοποιήσεις αυτές τελικά, δέκα χρόνια μετά (και αφού μεσολάβησε μια δικτατορία), μετέτρεψαν την Ελλάδα από μια τριτοκοσμική απολυταρχία σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία (η οποία βέβαια έχει πλήθος σοβαρών παθογενειών, η πρόοδος όμως είναι αναμφισβήτητη).

Έτσι και σήμερα, μετά από 15 χρόνια βάρβαρης οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, το έγκλημα των Τεμπών, (μέσα κυρίως από την ενορχηστρωμένη προσπάθεια συγκάλυψης του και την τραγική αδυναμία της δικαιοσύνης να σταθεί ύψος των περιστάσεων - ακριβώς όπως και στην περίπτωση Λαμπράκη) λειτουργεί ως σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι και κινητοποιεί τις λαϊκές μάζες μετά από πολλά χρόνια αδράνειας.

Δεν είναι καθόλου παράλογο λοιπόν οι διάφορες λαϊκές, κοινωνικές και πολιτικές ομάδες να εκφράζουν και τα δικά τους, εκ πρώτης όψης άσχετα αιτήματα. Είναι μια διαδικασία που δεν μπορεί κανείς να καθοδηγήσει.

Προσωπικά καλωσορίζω την έκφραση των αιτημάτων, ευχόμενος όλοι εμείς να αποφασίσουμε πως δεν μας καλύπτει ο ρόλος του ψηφοφόρου και να επιχειρήσουμε να ανακτήσουμε την ιδιότητα του πολίτη, με ό,τι αυτό σημαίνει.

Παράλληλα νομίζω πως πρέπει όλοι μας να μείνουμε πιστοί στο πρωταρχικό αίτημα, για χίλιους λόγους αλλά με πρώτο τον σεβασμό στη μνήμη των αδικοχαμένων θυμάτων:

Απαιτούμε δικαιοσύνη.

Για τα συλλαλητήρια της 28ης Φεβρουαρίου

Η Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου είναι η θλιβερή επέτειος του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών το 2023. Ένα δυστύχημα για το οποίο αναμφίβολα υπάρχουν εγκληματικές ευθύνες.

Η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από ένα πάνδημο αίτημα διαλεύκανσης των γεγονότων που οδήγησαν στη μοιραία σύγκρουση και τη συνεπακόλουθη απόδοση ευθυνών σε οποιονδήποτε ευθύνεται, ανεξαρτήτως της θέσης ή του ρόλου του.

Στο πλαίσιο αυτό, όπως όλοι γνωρίζουμε, προγραμματίζονται συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα τα οποία αναμένεται να έχουν μαζική συμμετοχή.

Τι μπορεί να κάνει στις συνθήκες αυτές, η "εταιρεία των προγραμματιστών";

Σκεφτήκαμε πως τα λιγότερα που μπορούσαμε να κάνουμε είναι τα εξής:

1. Για να διευκολύνουμε τη συμμετοχή όλων των μελών της ομάδας μας που το επιθυμούν - και αφού ούτως ή άλλως η πρόσβαση στο γραφείο δεν θα είναι εύκολη εκ των πραγμάτων - το γραφείο μας θα παραμείνει κλειστό την Παρασκευή.

2. Όσοι επιθυμούν να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο, μπορούν να το κάνουν χωρίς να μετρήσει η ημέρα αυτή σαν άδεια.

3. Όσοι πάλι επιθυμούν να εργαστούν εκείνη την ημέρα - ή ίσως και εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν για αντικειμενικούς λόγους - θα μπορέσουν να το κάνουν με απομακρυσμένη εργασία.

Αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι οι εταιρείες οφείλουν να μην τοποθετούνται σε ζητήματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας. 

Από την άλλη δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι, πολίτες αυτής της χώρας και δεν μπορούμε να αγνοούμε τη δυναμική μιας πάνδημης κινητοποίησης.

Ευελπιστούμε όσοι το επιθυμούν να μπορέσουν να εκφραστούν ελεύθερα και ανεμπόδιστα, ένα δικαίωμα που κατάκτησαν όσοι προηγήθηκαν από εμάς και οφείλουμε να διαφυλάξουμε.

Ευχόμαστε όλα να κυλήσουν ομαλά και το αίτημα της κοινωνίας για δικαιοσύνη να εκπληρωθεί. Ακόμα απολογούμαστε προς όσους θα ήθελαν να εργαστούν στο γραφείο την Παρασκευή, έχουμε όμως μια αντικειμενική κατάσταση που καθορίζει το εύρος των επιλογών μας.

Η Yodeck πηγαίνει στον Βόλο

Η Yodeck, που εδώ και πολλά χρόνια ισχυρίζομαι πως είναι η πλέον υποσχόμενη ελληνική εταιρεία τεχνολογίας ανοίγει γραφείο στην υπέροχη πόλη του Βόλου για να συνεργαστεί με το εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό της πόλης και με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, πολλοί απόφοιτοι του οποίου ήδη απασχολούνται στην εταιρεία.

Πρόσφατα η εταιρεία ανακοίνωσε πως πρόκειται να ανοίξει ένα γραφείο έρευνας και ανάπτυξης στην πόλη του Βόλου.

Ερχόμαστε λοιπόν στον Βόλο και ερχόμαστε για να μείνουμε, με ιδιαίτερα μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Θέλω να δηλώσω πως είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος με την εξέλιξη αυτή! 

Έχοντας ξεκινήσει την πορεία μας από το Ηράκλειο και έχοντας κατά καιρούς γραφεία σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη, χαίρομαι ιδιαίτερα που διαθέτουμε πλέον την κρίσιμη μάζα και τη δυναμική ώστε η επέκταση των ομάδων ανάπτυξής μας εκτός Αθηνών να είναι πράγματι μια στρατηγική, ουσιωδώς αναπτυξιακή κίνηση.

Είμαι πεπεισμένος πως πολύ σύντομα θα δούμε εξαιρετικές ομάδες να αναπτύσσονται και σε άλλες πόλεις, όπως τα Γιάννενα, η Τρίπολη, η Ξάνθη, και τα Χανιά. Όλα αυτά επιπλέον της Θεσσαλονίκης, του Ηρακλείου και της Πάτρας που αποτελούν ήδη δυναμικούς κόμβους της επιχειρηματικότητας της συνεργασίας, της γνώσης και της δημιουργικότητας.

Κλείοντας, δεν έχω παρά να ενημερώσω για το προφανές: Αν κάποιος ενδιαφέρεται να συνεργαστεί με τη Yodeck στον Βόλο, ας μη διστάσει να επικοινωνήσει με την εταιρεία.

Τεχνητή Νοημοσύνη: Μια πρόκληση για τους σχεδιαστές και ένας υψηλός στόχος για την κοινωνία

Ζούμε σε μια εποχή όπου το Διαδίκτυο έχει γίνει αδιαμφισβήτητος πυλώνας της καθημερινότητάς μας – από την επαγγελματική μας δραστηριότητα έως τις κοινωνικές, πολιτικές και οικογενειακές μας σχέσεις. Παρόλο που χρησιμοποιούμε καθημερινά αυτήν την τεχνολογία, λίγοι από εμάς έχουν αναλογιστεί ποτέ τις πολύπλοκες υποδομές που την καθιστούν πραγματικότητα. Το TCP/IP stack και τα βαθιά επίπεδα δικτύου παραμένουν για τους περισσότερους αόρατα – ένα «μαύρο κουτί» που λειτουργεί αθόρυβα στα παρασκήνια της ψηφιακής μας ζωής

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αυτό που σήμερα ονομάζουμε "Τεχνητή Νοημοσύνη" αναμένεται να εισχωρήσει παντού, χωρίς όμως να γίνεται άμεσα αντιληπτή. Οι περισσότερες λεπτομέρειες της λειτουργίας της θα παραμείνουν σχετικά αφανείς, μέχρι να μετατραπούν σε αόρατα εργαλεία που βελτιώνουν κάθε πτυχή της ψηφιακής εμπειρίας και, σε τελική ανάλυση, κάθε πτυχή της ζωής μας.

Η Πρόκληση και η Ευκαιρία για τους UI/UX Σχεδιαστές

Σε αυτό το πλαίσιο, οι UI/UX σχεδιαστές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επόμενης τεχνολογικής επανάστασης. Η πρόκληση είναι διττή:

• Ενοποίηση με διακριτικότητα: Να ενσωματώσουν τις εξαιρετικά μεγάλες δυνατότητες της Τεχνητής Νοημοσύνης με τρόπο που όχι μόνο να μην επιβαρύνει τον χρήστη με περιττές τεχνικές λεπτομέρειες αλλά επιπλέον να απλοποιεί τη ζωή του και να του επιτρέπει να επικεντρώνεται σε αυτά που αξίζουν πραγματικά: Τις πτυχές της ζωής που δίνουν νόημα στην ανθρώπινη υπόστασή του,
• Αναβάθμιση της ψηφιακής εμπειρίας: Να μετατρέψουν την καθημερινή χρήση ψηφιακών εργαλείων κάθε είδους σε μια εμπειρία που εμπλουτίζει όχι μόνο τη λειτουργικότητα αλλά και την ποιότητα της ζωής μας.

Αυτοί που θα καταφέρουν να συνδυάσουν την αισθητική με την ουσιαστική και "αόρατη" δύναμη της AI, θα χαρίσουν στο κοινό μια νέα διάσταση στην ψηφιακή επικοινωνία – έναν κόσμο όπου η τεχνολογία γίνεται αληθινός, συνειδητός σύμμαχος της ανθρώπινης ύπαρξης.

Σε μια ιστορική αναδρομή, αξίζει να θυμηθούμε το πρωτοποριακό όραμα του MULTICS των ’60, που πρόβαλε την ιδέα της υπολογιστικής ως υπηρεσίας, όπως για παράδειγμα το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτή η ρηξικέλευθη ιδέα, σήμερα αρχίζει να παίρνει μορφή μέσα από την υιοθέτηση της Τεχνητής Νοημοσύνης. Η αργή αλλά σταθερή υλοποίηση αυτού του οράματος αποδεικνύει πως το «αόρατο» μπορεί να μετατραπεί σε ουσιαστική και αναβαθμισμένη εμπειρία ζωής.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη θα λειτουργήσει ως μια σιωπηρή δύναμη, διαμορφώνοντας τα παρασκήνια της καθημερινότητάς μας και αναδεικνύοντας την ουσία της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης με την τεχνολογία. Όσο λιγότερο την "βλέπουμε", τόσο περισσότερο ισχυρή θα είναι. 

Σε αυτό το πλαίσιο, οι UI/UX σχεδιαστές έχουν την ευκαιρία – και και το καθήκον – να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση μας με το ψηφιακό περιβάλλον, μετατρέποντάς το σε ένα εργαλείο που αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής μας, διατηρεί ζωντανή την πολιτιστική μας κληρονομιά και, πάνω απ' όλα, θα ενισχύει τον πυρήνα της ύπαρξής μας ως όντα πολιτικά.

Είναι λοιπόν καιρός για μια βαθύτερη, πιο συνειδητή προσέγγιση στο design – μια προσέγγιση που να συνδυάζει την τεχνολογία με την ανθρώπινη ψυχή και να μετατρέπει την ψηφιακή εμπειρία σε κάτι πολύ περισσότερο από απλή χρηστικότητα.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για τους ανθρώπους να επικεντρωθούν στη μελέτη αντικειμένων που μας έχουν καθορίσει ως είδος όπως η φιλοσοφία, η ιστορία και η κοινωνιολογία ενώ θα ήταν περισσότερο χρήσιμο από ποτέ να εντάξουμε περισσότερη μουσική και περισσότερη ποίηση (όπως και συνολικά την τέχνη) στη ζωή μας.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη θα καταστήσει την επίτευξη της ιδανικής κοινωνίας έναν εφικτό στόχο από τεχνικής άποψης. Εναπόκειται σε εμάς τους ανθρώπους να διατηρήσουμε και να αναπτύξουμε το επίπεδο της κοινωνίας και του πολιτισμού μας συνολικά που θα επιτρέψει την πραγματοποίηση του υψηλού αυτού σκοπού. 

Σκοπός που οφείλει να επιτευχθεί για όλους.

Σημείωση: Αυτό το άρθρο περιλαμβάνει περιεχόμενο που παρήχθη από το ChatGPT.

Με αφορμή το βραβείο VTripper of the Year

Η διαδρομή μας ξεκίνησε τον μακρινό Σεπτέμβριο του 2000 στο υπόγειο (στην κυριολεξία) του Επιστημονικού & Τεχνοκογικού Πάρκου Κρήτης στο Ηράκλειο. 

Το γεγονός ότι το εγχείρημα μας επιβίωσε και κατάφερε να υπάρξει ήταν από μόνο του ένα μικρό θαύμα. Χρησιμοποιώντας τη λέξη αυτή, αναφέρομαι στη μεγάλη τύχη να πλαισιωθούμε από πραγματικά υπέροχους, θαυμάσιους ανθρώπους, με τους οποίους όχι μόνο μοιραζόμαστε κοινές αρχές και αξίες αλλά πραγματικά έχουμε την τύχη να διδασκόμαστε από το παράδειγμα τους. 

Το 2008 αποφασίσαμε να καθιερώσουμε ένα συμβολικό βραβείο για να αναδείξουμε ακριβώς την καθοριστική συνεισφορά των συνεργατών μας στην εξέλιξη του οργανισμού. Έτσι καθιερώθηκε το ετήσιο βραβείο "VTripper of the Year". 

Έχει δημιουργηθεί λοιπόν μια ομάδα αριστείας στην οποία είμαστε βαθιά υπόχρεοι. Περιλαμβάνει τους ακόλουθους εξαίρετους συναδέλφους: Γιώργος Δραμιτινός (2007), Περικλής Βενάκης (2008), Μάνος Μοσχούς (2009), Λευτέρης Τριμίντζιος (2010), Θανάσης Παραθυράς (2011), Γιώργος Τεσσέρης (2012), Χρήστος Κρητικός (2013), Ελευθερία Παπαθεοδώρου (2014), Βαγγέλης Μιχαλόπουλος (2015), Παντελής Πετρίδης και Γιώργος Στρατάκης (2016), Νίκος Καπετάνος (2017), Γιώργος Ζησόπουλος και Σάκης Παπαγγελής (επίτιμος) (2018), Παναγιώτης Σαραντόπουλος και Γιώργος Ζαρούλης (ανερχόμενος) (2019), Άρης Μύρκος (2020), Λήδα Διαβολίτση (2021), Ηρώ Τσακίρη και Γλυκερία Πετούση (2022), Γιώργος Δημούσης και Γιώργος Γεωργακόπουλος (επίτιμος) (2023).

Χθες είχαμε τη μεγάλη χαρά να απονείμουμε το βραβείο του VTripper of the Year 2024, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Δημήτρη Κούκη ένας άνθρωπος που πραγματικά κοσμεί τον οργανισμό μας και που αποτελεί μεγάλη τύχη για όλους μας να τον έχουμε στην ομάδα! Ταυτόχρονα, αυτήν την ομάδα αριστείας συμπληρώνουν πλέον και οι Γιάννης Μπελεγρίνης και Λάμπρος Φρούντας, αντίστοιχα με τα βραβεία του επίτιμου και του ανερχόμενου VTripper.

Ξεκινήσαμε ως η «εταιρεία των φοιτητών» και αργότερα γίναμε η «εταιρεία των προγραμματιστών». Σκοπός μας είναι να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε και να αναπτυσσόμαστε, πιστοί στις ιδρυτικές αρχές μας και πραγματώνοντας το διπλό όραμα ότι μια εταιρεία μπορεί να ανήκει στους εργαζόμενους της και ότι η παραγωγή προϊόντων υψηλής τεχνολογίας στην Ελλάδα είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και μια ορθολογική απόφαση. 

Η επιχειρηματικότητα βασισμένη στη συνεργασία, στην γνώση και στη δημιουργικότητα παραμένει το κύριο εργαλείο μας για να αλλάξουμε τη δική μας μοίρα, τη μοίρα εκείνων που αγαπάμε αλλά και του τόπου στον οποίο ζούμε. 

Όσο καταφέρνουμε να έχουμε στις τάξεις μας ανθρώπους όπως ο Δημήτρης και οι προηγούμενοι από αυτόν, παραμένουμε αισιόδοξοι και αποφασισμένοι να τα καταφέρουμε! 

Η χαρά μας, τέλος, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη βλέποντας μια νέα γενιά ανθρώπων, πολύ καλύτερων από εμάς σε όλα τα επίπεδα, να εργάζεται ήδη μαζί μας και να προετοιμάζεται να αναλάβει τα ηνία και να πραγματοποιήσει πολύ σημαντικότερα επιτεύγματα. 

Πληροφορικοί στην αγορά εργασίας - Καλά και πολύ καλά νέα

Οι πράγματι εντυπωσιακές εξελίξεις στον χώρο των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων θα φέρουν και μια από καιρό αναμενόμενη καθαρότητα στο επάγγελμα του Πληροφορικού.

Τα καλά νέα είναι τα εξής:

Όχι, Πληροφορικός δεν ήταν ποτέ ένας άριστος τεχνικά γνώστης γλωσσών προγραμματισμού και πλατφορμών ανάπτυξης, όπως πχ κάποιος που γράφει web apps σε AngularJS ή React ενδεχομένως σε συνδυασμό με Python σε Django.

...και αυτό πλέον θα γίνει προφανές σε όλους. Καθώς οι παραπάνω είναι χρήσιμες δεξιότητες μεταλυκιακού επιπέδου, πολλές από τις οποίες τις προσφέρει πια (συχνά δωρεάν), μια μηχανή.

Τα πολύ καλά νέα όμως είναι τα ακόλουθα:

Πληροφορικός (μεταξύ άλλων) είναι (και πλέον θα φανεί σε όλους) αυτός που...
- Καταλαβαίνει πως και γιατί δουλεύει η μηχανή,
- Μπορεί να επιβεβαιώσει ότι η μηχανή δίνει σωστό αποτέλεσμα,
- Μπορεί τέλος να επέμβει και να κάνει πράγματα εκτός των δυνατοτήτων της μηχανής, χωρίς υποχρεωτικά να χαλάσει την αποδοτικότητα που στηρίζεται στην αυτοματοποίηση που παρέχει η μηχανή

Με λίγα λόγια, χαράς ευαγγέλια για τους Πληροφορικούς.

υγ. Σημείωση προς φοιτητές: Λογική, Διακριτά Μαθηματικά, Πιθανότητες, Δομές Δεδομένων, Θεωρία Υπολογισμού, Αλγόριθμοι & Πολυπλοκότητα, Γλώσσες & Μεταφραστές, αυτά είναι μεταξύ των γνωστικών πεδίων που πρέπει να επανέλθουν στην κορυφή των προτεραιοτήτων σας.

Νεοφυείς επιχειρήσεις: Πως οι startups διαφέρουν από μια μικρομεσαία επιχείρηση

Συχνά, στον δημόσιο διάλογο παρατηρείται σύγχυση όταν γίνεται αναφορά στις νεοφυείς (startups) και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ). Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν φορείς, προγράμματα στήριξης και στελέχη που ειδικεύονταν στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις καλούνται να ενισχύσουν startups—παρά το γεγονός ότι οι δύο αυτές κατηγορίες επιχειρήσεων διαφέρουν ουσιαστικά. Επιπλέον, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο μικρομεσαίες επιχειρήσεις να καλούνται να χρησιμοποιήσουν εργαλεία και θεσμούς που έχουν σχεδιαστεί αποκλειστικά για startups, χωρίς να έχουν πραγματική εφαρμογή στην περίπτωσή τους.

Η σχέση των startups με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις

Συχνά, οι startups ξεκινούν όντως ως μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις. Ωστόσο, οι περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν υπήρξαν ποτέ startups, καθώς τους λείπουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά—κυρίως η πρόθεση και η δυνατότητα γρήγορης και μεγάλης κλίμακας ανάπτυξης.

Μια διαδεδομένη παρανόηση είναι ότι μια startup πρέπει να δραστηριοποιείται αποκλειστικά στον τεχνολογικό τομέα ή να έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση υψηλού ρίσκου. Αυτό δεν ισχύει. Υπάρχουν επιτυχημένες startups και στη λεγόμενη «παραδοσιακή» οικονομία, καθώς και πολλές που δεν άντλησαν ποτέ εξωτερική χρηματοδότηση.

Τι είναι μια μικρομεσαία επιχείρηση;

Σύμφωνα με τη σύσταση 2003/361 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ) είναι εταιρείες που ο αριθμός του προσωπικού τους και το οικονομικό βάρος τους δεν ξεπερνούν ορισμένα όρια:

• μια μεσαία επιχείρηση απασχολεί έως 250 εργαζόμενους, έχει κύκλο εργασιών έως 50 εκατομμύρια ευρώ και συνολικό ισολογισμό έως 43 εκατομμύρια ευρώ·

• μια μικρή επιχείρηση απασχολεί έως 50 εργαζόμενους και έχει κύκλο εργασιών ή συνολικό ισολογισμό έως 10 εκατομμύρια ευρώ·

• μια πολύ μικρή επιχείρηση απασχολεί έως 10 εργαζόμενους και έχει κύκλο εργασιών ή συνολικό ισολογισμό έως 2 εκατομμύρια ευρώ.

Τι τελικά ορίζει μια startup;

Αυτό που ξεχωρίζει μια startup δεν είναι ούτε η τεχνολογία ούτε η χρηματοδότηση, ούτε καν τα τρέχοντα οικονομικά της μεγέθη, αλλά η πρόθεσή της να αναπτυχθεί γρήγορα και να εξελιχθεί σε scale-up. Η ανάπτυξη αυτή πρέπει να είναι εγγενής στο σχεδιασμό της από την αρχή.

Ναι, οι περισσότερες startups αξιοποιούν την τεχνολογία για να επιτύχουν κλιμάκωση, συχνά ενσωματώνουν καινοτομία και προσελκύουν επενδυτές. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να χαρακτηριστεί μια επιχείρηση ως startup.

Ο μοναδικός απόλυτος παράγοντας είναι η πρόθεσή της να εξελιχθεί σε scale-up. Με απλά λόγια, μια startup είναι μια επιχείρηση σχεδιασμένη για ανάπτυξη. Κάτι που άλλες φορές ισχύει και άλλες όχι, σε μια μικρομεσαία επιχείρηση.

Συμπέρασμα

Ο χαρακτηρισμός μιας επιχείρησης ως "νεοφυούς" έχει να κάνει περισσότερο με τη φιλοσοφία και τις προθέσεις των ιδρυτών της, ενώ αντίθετα ο χαρακτηρισμός της ως "μικρομεσαία" έχει να κάνει με τα μεγέθη της.

Σημείωση: Αυτό το άρθρο περιλαμβάνει περιεχόμενο που παρήχθη από το ChatGPT.

Όταν το "έλλειμμα πολιτικής" πληρώνεται με αίμα

Αυτό που περιγράφει ο κ. Θοδωρής Γεωργακόπουλος στο άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (εδώ) θα μπορούσε συνοπτικά να αποδοθεί ως "ήττα της πολιτικής", τουλάχιστον όσον αφορά την αυθεντική έννοια του όρου "πολιτική", που νομίζω πως σε λίγα έχει να κάνει με την τρέχουσα, 'υπαρκτή' χρήση του.

Τα ίδια ακριβώς με αυτά που γράφει ισχύουν μεταξύ άλλων και για τις τραγωδίες/εγκλήματα του Εξπρές Σάμινα, των φωτιών της Ηλείας, τη Μάνδρα και το Μάτι καθώς φυσικά και στο έγκλημα των Τεμπών που συγκλονίζει τη χώρα μας.

Είναι λοιπόν σαφές πως το 'πολιτικό έλλειμμα' εν τέλει πληρώνεται με αίμα. Φράση που είναι συγκλονιστικό ότι ισχύει στην κυριολεξία της, όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα.

Η πολιτική κρίση, που κατά πολλούς οδήγησε και στην οικονομική κατάρρευση του 2010, εξακολουθεί να υπάρχει. Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Ενδεχομένως και διότι πολλοί από εμάς έχουν συμβιβαστεί με τον ρόλο του ψηφοφόρου, αρνούμενοι τις ευθύνες που φέρνει εκείνος του πολίτη.

Όπως είπε ο κ. Μουρατίδης στα σχόλια της ανάρτησής του κ. Γεωργακόπουλου στο LinkedIn, πολλοί έφυγαν - ή μάλλον διέφυγαν - για να σωθούν. Καλώς έπραξαν. Το ερώτημα παραμένει τι θα κάνουν όσοι τελικά έμειναν (ή ακόμα και εγκλωβίστηκαν) εδώ, στη 'Δανία του Νότου'.

Θα εξακολουθήσουν να καλύπτονται με τον ρόλο του ψηφοφόρου (που ακόμα και αυτόν σιγά σιγά τον εγκαταλείπουν[*]), ή θα αναλάβουν τις ευθύνες που απαιτεί ο ρόλος του πολίτη;

Ίδωμεν.

[*] Το 2004 ο Κ. Καραμανλής εξελέγη πρωθυπουργός με ~ 3.4Μ ψήφους. Το 2023 ο Κ. Μητσοτάκης εξελέγη με ~ 2.1Μ ψήφους.