Διάβαζα σήμερα στο Euro2day.gr αυτό το άρθρο με τίτλο «Ελλειμμα-μαμούθ 11,5 δισ. στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών».
Το πιο ουσιώδες απόσπασμα του άρθρου είναι το εξής:
““Την περίοδο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2024, το έλλειμμα του συνολικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και κεφαλαίων διευρύνθηκε κατά 2,4 δισ. ευρώ σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2023 και διαμορφώθηκε σε 11,6 δισ. ευρώ.””
Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Τίποτα άλλο πέραν του ότι η οικονομία της χώρας καταρρέει και μάλιστα η κατάρρευση συμβαίνει με ταχύτατο ρυθμό.
Οχι μόνο αυτά που εισάγουμε είναι περισσότερα από αυτά που εξάγουμε κατά ένα αδιανόητο ποσό ύψους €11.6Β, αλλά, άκουσον - άκουσον, αυτός ο δείκτης της οικονομικής παρακμής αυξήθηκε κατά …26% μέσα σε ένα μόλις έτος!
Τα παραπάνω νούμερα είναι απλώς αδιανόητα. Ο μέσος έλληνας ζει σε μια εικονική πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει οι ολιγάρχες με τις ισχυρές προπαγανδιστικές μηχανές τους και αντλεί «επιβεβαίωση» από την άνευ προηγουμένου φούσκα των ακινήτων, η οποία ήδη είναι πολύ χειρότερη της προηγούμενης του 2009.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να ξυπνήσει και να δει την πραγματικότητα πριν να είναι πολύ αργά — εάν δεν είναι ήδη. Οι παθογένειες που μας οδήγησαν στην κατάρρευση του 2010 είναι ακόμα εκεί, σχεδόν όλες. Η διαφορά είναι πως στη νέα, επερχόμενη κατάρρευση δεν θα υπάρχει πια κανείς πρόθυμος να μας βοηθήσει.
Τι πρέπει να γίνει;
Πρώτα και κύρια πρέπει να υπάρξει μια βαθιά συνειδητοποίηση ότι η οικονομική κρίση δεν είναι παρά αποτέλεσμα της κρίσης της πολιτικής. Η πολιτική ως πρόλογος, η πολιτική ως σχέδιο, η πολιτική ως ύψιστη των τεχνών, η οποία στη χώρα που τη γέννησε κατάντησε να είναι μια διαρκής "επικοινωνία". Δηλαδή, ας μη γελιόμαστε, ένας μηχανισμός προπαγάνδας για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων ξένων δυνάμεων και των ντόπιων μαριονετών τους, είτε οι τελευταίοι παριστάνουν τους 'πολιτικούς' ή τους 'επιχειρηματίες'.
Είναι λοιπόν καιρός ο Έλληνας να πάψει να αποδέχεται τον ρόλο του «ψηφοφόρου» και να ανταποκριθεί στις ευθύνες εκείνου του «Πολίτη». Αυτό βεβαίως είναι δύσκολο καθότι ο Πολίτης οφείλει να σκέφτεται και να αναλαμβάνει δράση με βάση όσα ορίζουν οι αρχές του και η ανάλυση του για την εξέλιξη των πραγμάτων.
Είναι ένας ρόλος ενεργητικός, σε αντίθεση με εκείνος του ψηφοφόρου που είναι παθητικός.
Θα το κάνει αυτό ο κυρίαρχος ελληνικός λαός; Θα επανέλθει η πολιτική στον τόπο που τη γέννησε; Θα αποκτήσουμε εκ νέου πόλεις και πολιτισμό, ώστε να έχουμε πολίτες και πολιτική;
Δύσκολο, δεν παύει όμως να είναι η μόνη λύση.
Ίδωμεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου