Το παρακάτω είναι ένα μήνυμα εορταστικής απελπισίας:
Φτάνει πια με τα panettone!
Οι παιδικές μας αναμνήσεις έχουν συνυφασμένα τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά με τα μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες και τις δίπλες. Πολλοί ελληνικοί τόποι είχαν τα δικά τους χριστουγεννιάτικα γλυκά. Αυτό είναι το συμβολικό μας κεφάλαιο, ο διατροφικός πλούτος της χώρας.
Τώρα πια ζούμε στον αστερισμό των panettone. Σε διάφορα μεγέθη, ακόμα και ατομικά, όπως και σε διάφορες γεύσεις.
Για ποιο λόγο όλα αυτά;
Γιατί να προωθούμε τον μιμητισμό; Γιατί να υποτιμούμε την τοπική γαστρονομία και ζαχαροπλαστική, με το δικό της μοναδικό χρώμα;
Προφανώς και δεν προτείνω να γίνουμε φοβικοί. Κάθε άλλο, οφείλουμε να είμαστε ανοιχτοί, να γνωρίζουμε και να δοκιμάζουμε ξένες γεύσεις.
Ποτέ όμως δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα της ξενομανίας. Διότι τότε θα χάσουμε την ταυτότητα μας και μαζί με αυτήν οποιοδήποτε πλεονέκτημα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Ας επανέλθουμε λοιπόν στο πατροπαράδοτο, ανεπίλυτο μέχρι σήμερα δίλημμα:
Μελομακάρονα ή κουραμπιέδες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου