Κοινωνία σε ύπνωση

Πάμε για έρευνες για ηλεκτρική διασύνδεση με Κύπρο, έρχονται οι φασίστες της Άγκυρας, φεύγουμε τρέχοντας.

Στρατό δεν έχουμε.

Προχθές φωτιά σε βυτιοφόρο στην Αθηνών Κορίνθου, κολλήσαμε 4 ώρες, τροχαία απολύτως πουθενά.

Αστυνομία δεν έχουμε.

Πυροπροστασία, κάθε χρόνο καίγεται η μισή Ελλάδα, συχνά και η Αττική. Σε λίγο θα μας πούνε να εκκενώσουμε πλατεία Συντάγματος.

Πυροσβεστική δεν έχουμε.

Κάθε μικρό-μεσαίος ψάχνει ένα ‘οικονομικό ιδιωτικό σχολείο’ για «να έχουν μια ευκαιρία τα παιδιά του», τα οποία βέβαια «θα σπουδάσουν στο εξωτερικό.

Παιδεία δεν έχουμε.

Για την υγεία δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα, όλοι το ξέρουν πως δεν έχουμε.

Όπως επίσης και δικαιοσύνη, που έχει γίνει το πιο σύντομο ανέκδοτο. Εκεί κι αν δεν έχουμε.

Η χώρα εξαφανίζεται, οι ετησιοι θάνατοι έχουν ξεπεράσει τις γεννήσεις κατά 60.000, δηλαδή χάνουμε μια πόλη σαν τα Χανιά κάθε χρόνο, και δεν μιλάει κανένας.

Δημογραφική μέριμνα δεν έχουμε.

Τελικά αυτό το ελληνικό κράτος, διακόσια χρόνια από την ανασύσταση του, τι ακριβώς μας προσφέρει; Είναι κανείς μας ευχαριστημένος με τον τρόπο που λειτουργεί;

Και πως είναι δυνατόν να μην μιλάει κανένας, να μην γίνεται καμία διαδήλωση, να μην γεννιούνται κινήματα; Μήπως τελικά ούτε ελληνικό λαό έχουμε; Ή είμαστε όλοι υπνωτισμένοι, περιμένοντας έναν μεσσία που δεν θα έρθει ποτέ;