Εμβολιαστική ορθοδοξία

Διαβάσαμε χθες στον διεθνή τύπο πως και η Ιταλία αποφάσισε να μην επιτρέπει σε ανθρώπους κάτω των 60 ετών να εμβολιάζονται εναντίον του νέου κορωνοϊού με το εμβόλιο της AstraZeneca, με την κυβέρνηση της χώρας να παραδέχεται ότι "έχει δημιουργηθεί σύγχυση".  

Εδώ θα βρείτε το σχετικό άρθρο: Italy's Draghi urges no vaccine let up, signals AstraZeneca U-turn

Όπως θα δείτε στο άρθρο, ο ίδιος ο Mario Draghi αποφάσισε να μην κάνει τη δεύτερη δόση με το AstraZeneca αλλά να το αντικαταστήσει με άλλο εμβόλιο. Συγκεκριμένα το παραπάνω άρθρο λέει:

Draghi, who is 73, said he himself would be getting a different type of vaccine next week after tests showed that he had developed a low number of antibodies when he had received an initial AstraZeneca shot in March. "Mixing doses is safe," he said, but health authorities would be flexible.

Δίκαια λοιπόν θα αναρωτηθεί κάποιος: Είναι 'ψεκασμένος' ο super-Mario της Ευρωπαϊκής οικονομίας; Νομίζω τον ξέρουμε για ακραία περίπτωση τεχνοκράτη και ρεαλιστική.

Στον ελληνικό - και όχι μόνο - δημόσιο διάλογο όμως εάν πριν μερικές ημέρες υποστήριζε κανείς ότι έκανε ο Ιταλός πρωθυπουργός σίγουρα θα χαρακτηριζόταν 'ψεκασμένος', με μεγάλη ευκολία μάλιστα και, το χειρότερο, θα γινόταν το τέλειο υποψήφιο θύμα μιας δολοφονίας χαρακτήρα.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Όπως γνωρίζουμε όλοι, ο δρόμος προς την κόλαση είναι πολύ συχνά στρωμένος με καλές προθέσεις. Η εμβολιαστική ορθοδοξία προτάσσεται ως μια μορφή πατριωτισμού ή έστω ως κοινωνικό καθήκον. Δημιουργείται όμως ένα πολύ κακό προηγούμενο καθώς η αμφισβήτηση και η αμφιβολία συγκροτούν τη μήτρα της προόδου - διαφορετικά, αντί για εμβόλια θα ελπίζαμε ακόμα σε προσευχές και ψαλμωδίες.

Την "επόμενη μέρα" θα πρέπει να γίνει μια πολύ σοβαρή συζήτηση: Δεν μπορεί να συζητάμε για επιστημονικά θέματα με όρους δογματισμού και ειδωλολατρίας.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, έχω κάνει πρώτη δόση Άστρα αρχές Μαϊου και την επόμενη βδομάδα θα κάνω τη δεύτερη. Προτρέπω τους πάντες να εμβολιαστούν το συντομότερο, με όποιο εμβόλιο μπορούν. Θυμώνω πολύ όμως με τον δογματισμό που έχει αναδυθεί και τη δολοφονία χαρακτήρα που συντελείται σε όποιον τολμά να διατυπώσει κάποια αμφιβολία ή έστω κάποια ερωτηματικά.

Όπως και με πολλές πτυχές της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης του κορωνοϊού, έχουν γεννηθεί πολλά και ιδιαίτερα εύλογα ερωτηματικά και ανησυχίες για την έλλειψη δημοκρατικών αντανακλαστικών στις δυτικές κοινωνίες, με την Ελλάδα να αποτελεί μια ακραία περίπτωση της παραπάνω νοσηρής κατάστασης.