H Πληροφορική ως Ιφιγένεια της Οικονομικής Ολιγαρχίας

Είχα την τύχη πρόσφατα να βρεθώ σε τέσσερα σημαντικά διεθνή συνέδρια που επικέντρωσαν τις συζητήσεις τους στο ζήτημα της ανεργίας των νέων και στο ρόλο που μπορεί να παίξει η επιχειρηματικότητα για την αντιμετώπισή της. Τα συνέδρια αυτά ήταν το "Saving Europe's Lost Generation" στις Βρυξέλλες 15 Μαΐου, το "Economic Ideas Forum" στο Ελσίνκι 6 & 7 Ιουνίου, το "40 under 40" στην Αθήνα 13-15 Ioυνίου και το G20 Young Entrepreneurs Alliance Summit 2013 στη Μόσχα 15-17 Ιουνίου.

Πολλές διαφορετικές απόψεις ακούστηκαν από εκλεκτούς ομιλητές στα συνέδρια αυτά. Προσωπικά στήριξα με πάθος την ανάγκη για την ανάπτυξη της οικονομίας της συνεργασίας και της δημιουργικότητας ως μονόδρομο για την Ευρώπη, όχι μόνο για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων αλλά γενικότερα για την επίτευξη οικονομικής και κοινωνικής βιωσιμότητα μακροπρόθεσμα. Σε κάθε περίπτωση και με ιδιαίτερα εντυπωσιακό τρόπο ένας ήταν ο κοινός τόπος σχεδόν όλων των ομιλητών: Η τεράστια σημασία της Πληροφορικής στην κοινωνία και στην οικονομία. Η νέα οικονομία θα είναι η ψηφιακή οικονομία όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε. Με λίγα λόγια, η Πληροφορική θα παίξει τον καθοριστικό ρόλο για την επιτυχία των οικονομικών δραστηριοτήτων σε όλους τους κλάδους, από τη γαστρονομία και τον πολιτισμό μέχρι την ενέργεια και τις μεταφορές.

Ιδιαίτερα μεγάλο ενδιαφέρον είναι η τοποθέτηση του Nicolas Petit, COO της Microsoft Γαλλίας, στο 40 under 40 που έγινε στην Αθήνα. Συζητούσαμε για το ζήτημα της πολυγλωσσικότητας στην Ευρώπη και πως μπορούμε αφενός να διαφυλάξομε και να αναδείξουμε το συμβολικό κεφάλαιο που ορίζει μια γλώσσα ενώ παράλληλα διευκολύνουμε τις εμπορικές συναλλαγές και τη δημιουργία ενιαίας, Ευρωπαϊκής συνείδησης. Η θέση του Nicolas ήταν ρηξικέλευθη: Δεύτερη γλώσσα στο εκπαιδευτικό σύστημα κάθε Ευρωπαϊκής χώρας, δεν πρέπει να είναι τα Αγγλικά, ούτε τα Γαλλικά, ούτε τα Γερμανικά ή τα Ισπανικά. Αντίθετα, ήδη από την Πρώτη Δημοτικού, ως δεύτερη γλώσσα πρέπει να διδάσκεται ο προγραμματισμός! (Coding should be the second language in Europe).

Η θέση αυτή που με ενθουσιασμό έγινε δεκτή και επικροτήθηκε από τους 40 Ευρωπαίους νέους ηγέτες κάτω των 40 είχε πρακτικά ακουστεί και στα άλλα τρια συνέδρια. Περιέχει δυο σημαντικότατους άξονες: Προγραμματισμός ως δεύτερη γλώσσα - δηλαδή ο προγραμματισμός ως στοιχείο αλφαβητισμού, και μάλιστα Προγραμματισμός από την Πρώτη Δημοτικού! Είναι μια ιδιαίτερα προωθημένη άποψη που όπως εξηγούν οι υποστηρικτές της "είναι μια από τις τελευταίες ελπίδες της Ευρώπης να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα και εν τέλει το ρόλο της στο παγκόσμιο σκηνικό του 21ου αιώνα".

Στη Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας, μάλλον τη σημαντικότερη εθελοντική επαγγελματική οργάνωση σε αυτήν τη χώρα, μιλούσαμε για χρόνια για την ανάγκη του ψηφιακού αλφαβητισμού και τις στρατηγικές που έπρεπε να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν για την επίτευξή του. Με λύπη λέω σήμερα πως κάναμε λάθος. Είναι απαράδεκτος πλεονασμός η φράση "ψηφιακός αλφαβητισμός". Στην πραγματικότητα μιλάμε πλέον για σκέτο αλφαβητισμό - ή μάλλον για τον νέο αναλφαβητισμό.

Ποια ήταν η αντίληψη στην Ελλάδα για τον σύγχρονο αλφαβητισμό; Οι "εκσυγχρονιστές" - ο Θεός να τους κάνει - που είχαν το τιμόνι της χώρας από το 1996 έως το 2004 έλεγαν πως οι Πληροφορικοί "δεν ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση" και "δεν είναι ικανοί για εκπαίδευση". Τι συνέβη τελικά; Θεολόγοι, Γυμναστές, Καλλιτεχνικοί, Μουσικοί και διάφορες άλλες ειδικότητες με "σεμινάρια 400 ωρών" διορίστηκαν ως Καθηγητές Πληροφορικής. Ας μην εκπλήσσεται κανείς λοιπόν για το επίπεδο του ψηφιακού αναλφαβητισμού σήμερα.

Άλλαξε τίποτα από το 2004 έως σήμερα; Απολύτως τίποτα. Τα ίδια και χειρότερα. Καμία στρατηγική για τον ψηφιακό αλφαβητισμό. Αντίθετα υπήρχε στρατηγική πλουτισμού με εμπόριο ελπίδας. Πόσοι και πόσοι δεν πήραν "γνωστό πιστοποιητικό γνώσεων χρήσης υπολογιστή", το οποίο έφτασαν να πουλάνε μέχρι και τα περίπτερα, για να "πάρουν μόρια στον ΑΣΕΠ"; Τι λες εσύ αγαπητέ αναγνώστη, οι άνθρωποι αυτοί ήταν ψηφιακά αλφαβητισμένοι ή ψηφιακά αναλφάβητοι;

Τι συμβαίνει τώρα; Έχει βγει ένα ιδιότυπο "κρεβάτι Προκρούστη". Δεν πιάσαμε τους στόχους του Μνημονίου, κινδυνεύουμε πάλι να μην πάρουμε τη δόση, χρειάζονται κάποιες κινήσεις "εντυπωσιασμού" για να πούμε στους κουτόφραγκους (;) ότι "κοιτάξτε να δείτε, μπορεί να μην πετύχαμε τους στόχους αλλά κοιτάξτε εδώ τι κάναμε! Τα βάλαμε με τις συντεχνίες, ρίχνουμε γροθιά στο μαχαίρι, επιχειρούμε να λύσουμε χρονίζοντα προβλήματα δεκαετιών. Προσπαθούμε, δώστε μας χρόνο". Στο πλαίσιο αυτό έγινε, ότι και όπως έγινε, η ΕΡΤ. Τώρα περιμένουμε και το επόμενο βήμα.

Παρατηρούμε όλοι διάφορους "έγκριτους" "δημοσιογράφους" - ο Θεός να τους κάνει και έγκριτους και δημοσιογράφους - να λένε ότι οι "Καθηγητές Πληροφορικής δεν πατάνε στα σχολεία". Γιατί να μην τους απολύσουμε λοιπόν; Εξαιρετικά!

Δεν νομίζω πως σηκώνει μεγάλη ανάλυση. Ας πούμε όμως τα προφανή:
- Όπως όλη η Ευρώπη έτσι και η Ελλάδα, ακόμα περισσότερο μάλιστα, αν θέλει να επιβιώσει οφείλει να αναπτύξει τις ψηφιακές δεξιότητες
- Στον 21ο αιώνα αλφαβητισμός σημαίνει ψηφιακός αλφαβητισμός
- Στον 21ο αιώνα δεύτερη γλώσσα είναι ο Προγραμματισμός και αρχίζει να διδάσκεται από την Πρώτη Δημοτικού
- Αν χρειάζεται να συγχωνεύσουμε Σχολεία, αφού ζούμε σε "συνθήκες πολέμου", ας το κάνουμε.
- Αν χρειάζεται να επιστρέψουμε σε 35 παιδιά / τάξη, αφού ζούμε σε "συνθήκες πολέμου", ας το κάνουμε.
- Αν χρειάζεται να απολύσουμε καθηγητές Πληροφορικής (και όχι μόνο πληροφορικής) που  τεκμηριωμένα "δεν πατάνε στο Σχολείο" ή κρίθηκαν για άλλο λόγο επίπορκοι, ας το κάνουμε.
- Σε καμία όμως απολύτως περίπτωση δεν μπορεί να μειωθεί το γνωστικό αντικείμενο της Πληροφορικής στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση! Πολύ περισσότερο μάλλον πρέπει να αυξηθεί κατακόρυφα, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.
- Να μεταταχθούν άμεσα οι διάφοροι "αλεξιπτωτιστές" "καθηγητές" "πληροφορικής" (Θεολόγοι, Γυμναστές, Μουσικοί, κλπ) στην κανονική τους ειδικότητα
- Με δεδομένα τα παραπάνω βήματα (συγχώνευση σχολείων, σύμπτηξη τάξεων, απολύσεις επιόρκων), πιθανότατα πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των Καθηγητών Πληροφορικής (αληθινών αυτή τη φορά) ώστε να μπορέσει να υλοποιηθεί ένα νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα αξασφαλίζει τον αλφαβητισμό του ελληνικού πληθυσμού με όεους 21ου αιώνα.

Η χώρα μας έχει πτωχεύσει. Για να μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια της θα στηριχτεί πρώτα και κύρια στο ανθρώπινο κεφάλαιό της. Τόσο οικονομικά, όσο κοινωνικά όσο και πολιτικά. Ο αλφαβητισμός είναι μια αυτονόητη προϋπόθεση. Αλφαβητισμός εν έτει 2013 σημαίνει ουσιαστική εκπαίδευση Πληροφορικής από την Πρώτη Δημοτικού.

Διαφορετικά, απλά κοροϊδευόμαστε.

Είναι γνωστό ότι πολλοί μας κοροϊδεύουν πολύ και για πολύ χρόνο. Είναι όλοι εκείνοι που περιγράφουμε με τον όρο "οικονομική ολιγαρχία". Όλοι εκείνοι που έχουν φροντίσει οι έχοντες να παραμένουν πρακτικά ανέγγιχτοι, αν όχι ενισχυμένοι, από την κρίση και οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες να έχουν περάσει τα πάνδεινα.

Αυτή η οικονομική ολιγαρχία έχει βασικά δυο εργαλεία: Το "πολιτικό" σύστημα και τα μέσα "ενημέρωσης". Το σύστημα αυτό ψάχνει μια νέα Ιφιγένεια που θα τη θυσιάσει για τη διάσωσή του. Η πληροφορική φαντάζει ως μια εξαιρετική περίπτωση για τον σκοπό αυτό. Είναι έτοιμοι να το κάνουν.

Θα τους αφήσουμε;

Μαθήματα πολιτικού παραλογισμού

Η κυβέρνηση του υιού Παπανδρέου κατέρευσε υπό το βάρος της μνημονιακής πολιτικής της και υπό τις σφοδρότατες επιθέσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Σαμαρά και τα διαγγέλματά του περί αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου που έκανε από το Ζάππειο.

Σχηματίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου βασικά με τη στήριξη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Σαμαρά  για να εφαρμόσει ακριβώς το πρόγραμμα το οποίο μέχρι τότε χαρακτήριζε ως θανατηφόρο για την οικονομία. Η νεοσύσταση Δημοκρατική Αριστερά Κουβέλη δεν στήριξε την Κυβέρνηση Παπαδήμου. Όταν το μόρφωμα Καρατζαφέρη απέσυρε την στήριξή της, η Αξιωματική Αντιπολίτευση Σαμαρά αποφάσισε πως δεν μπορούσε να συγκυβερνά με το κόμμα Βενιζέλου καθώς ήταν υπέυθυνο για τη διάλυση της οικονομίας της χώρας. Έτσι οδηγηθήκαμε σε εκλογές.

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου έγιναν με τα κόμματα των Βενιζέλου, Σαμαρά και Κουβέλη να διαγωνίζονται για την πλέον πρωτότυπη έκφραση περί επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου. Βάσει του αποτελέσματος της κάλπης τα τρία αυτά κόμματα μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Δεν το έπραξαν. Επέμεναν περιέργως να "μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ", ο οποίος όμως είχε δεδηλωμένα εντελώς διαφορετική ατζέντα. Μείναμε ενάμισι μήνα ακυβέρνητοι.

Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου τα κόμματα Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη γρήγορα συμφώνησαν στην τρικομματική. Ουδείς κατάλαβε γιατί αυτό δεν μπορούσε να γίνει από τις 6 Μαίου. Επίσης ουδείς κατάλαβε γιατί το κόμμα Κουβέλη μπήκε στην κυβέρνηση για να εφαρμόσει το πρόγραμμα που καταψήφισε λίγους μήνες πρίν. Όπως φυσικά είχε κάνει και το κόμμα Σαμαρά λίγους μήνες πρίν.

Ένα περίπου χρόνο αργότερα, η συγκυβέρνηση Σαμαρά αποφασίζει να κλείσει ξαφνικά την ΕΡΤ. Το κόμμα Κουβέλη βρίσκει την ιδανική αφορμή για να αποχωρίσει από την τρικομματική. Μένει λοιπόν μια δικομματική κυβέρνηση, ομοίως με την εποχή Παπαδήμου. Αυτή τη φορά όμως το κόμμα Σαμαρά δεν έχει κανένα πρόβλημα να συγκυβερνήσει με το κόμμα Βενιζέλου. "Θα συνεννοούμαστε καλύτερα" είπε ο Σαμαράς.

Προσπαθώ να καταλάβω τι έχει συμβεί αυτούς τους 18 μήνες. Δεν είναι εύκολο. Νομίζω πως απλά η οικονομική ολιγαρχία παίζει σκάκι με τα πολιτικά πιόνια της προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο και, δυστυχώς τα καταφέρνει. Ο χρόνος περνά μας τίποτα δεν αλλάζει. Οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται, η ύφεση συνεχίζεται αμείωτη. Πάλι στην τάξη του -6% θα είμαστε και το 2013. Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια. Ο κόσμος απελπίζεται. Ο απελπισμένος, ο πεινασμένος, θα κοιτάξει πρώτα να καλύψει τις βασικές ανάγκες επιβίωσής τους και μετά θα σκεφτεί πολιτικά. Χαρά μεγάλη για την οικονομική ολιγαρχία λοιπόν. Προβλέπεται το σκάκι να συνεχίζεται. Τουλάχιστον ας το διασκεδάσουμε.

Το τμήμα του πληθυσμού που είναι εκτός διαδικτύου και ενημερώνεται μόνο από ελεγχόμενα, προπαγανδιστικά μέσα (τηλεόραση, εφημερίδες, ραδιόφωνο) είναι τεράστιο. Όμως και από εκείνους που έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο υπάρχει επίσης ένα μεγάλο ποσοστό άπειρων τεχνικά και πολιτικά ανθρώπων που υπόκεινται στην προπαγάνδα - και στη βλακεία ενίοτε - διαφόρων απίστευτων blogs και όχι μόνον.

Σε αυτόν τον απίστευτο παραλογισμό δεν έχουμε παρά να αντιτάξουμε τον Ορθό Λόγο. Ναι, ο ορθολογισμός είναι η μόνη λύση. Ο πολιτικός ορθολογισμός. Να ανακαλύψουμε εκ νέου τις λέξεις Πόλις, Πολίτης, Πολιτική και Πολιτισμός. Να συζητήσουμε. Να παράγουμε ιδέες αυθεντικές, όχι μόνο να αναμεταδίδουμε προπαγναδιστικά μηνύματα.

Ας προσέξουμε διότι ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικό. Αν φύγει το πολιτικό, μένει μόνο το ζώον. Αυτό ακριβώς που θέλει η ολιγαρχία να είμαστε για να μας ελέγχει δηλαδή.

ΕΡΤ: Μαδρίτη-Αθήνα, ιδιωτικά μονοπώλεια και υποκρισία

Τετάρτη 12 Ιουνίου στη Μαδρίτη. Δεν μπόρεσα να ξυπνήσω νωρίς όπως είχα προγραμματίσει. Η συζήτηση με τον Andrew τελείωσε κατά τις 3:00 το πρωί ενώ η ημέρα είχε ξεκινήσει στις 9:00 χωρίς κανένα διάλειμμα. Όπως και να το κάνουμε 18 ώρες συνεχόμενες είναι πολλές. Έτσι έφτασα στο Terminal 2 του Barajas κατά τις 11:40 με ώρα επιβίβασης 11:50 και αναχώρηση 12:20. Τρέχω στην ουρά που είχε δημιουργηθεί στην Πύλη Ε74 και στο τέλος βλέπω δυο γνώριμα πρόσωπα: H Elena και ο Ignacio, συνάδελφοι "European Young Leaders 40 under 40 2012-2013" περίμεναν στην ουρά για να πετάξουν και εκείνοι προς Αθήνα. Αύριο Πέμπτη ξεκινά το "Athens Seminar", που το περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον.

Ξεπερνώντας την αρχική τους έκπληξη να με δουν εκεί, σύντομα πιάσαμε συζήτηση για το προφανές θέμα: Την κρίση που πια και στην Ισπανία είναι πάρα πολύ έντονη. "Η κυβέρνηση θέλει να μας πείσει ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα" λέει ο Ignacio, "δεν το βλέπω όμως", συμπληρώνει. Τον ενημερώνω πως στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Greekcovery ακούμε, Greek Success Story ακούμε, αλλά φως δεν βλέπουμε. Τότε τους ρωτάω αν έμαθαν τι συνέβη με την ΕΡΤ. Δεύτερη έκπληξη: Ήξεραν τα γεγονότα καλύτερα από εμένα! Πρώτη είδηση το θέμα στην Ισπανία. "Δεν είναι δυνατόν" μου λένε και οι δυο. "Όσο προβληματική και αν είναι, δεν μπορεί να καταργείται η δημόσια τηλεόραση".

Η Aegean μας ενημερώνει για την καθυστέρηση, τελικά το αεροπλάνο έφυγε στις 2:00. Συζητάμε πια χωρίς χρονικό άγχος. Τους λέω για την ιστορία της Ολυμπιακής. Εταιρεία-πρότυπο που έφτιαξε ο Αριστοτέλης Ωνάσης για τον γιο του. Πετούσε στις πέντε Ηπείρους, είχε τα καλύτερα slots στα πιο δημοφιλή αεροδρόμια του κόσμου. Κόσμημα για την ελληνική οικονομία, πυλώνας του τουρισμού, γέφυρα με τη διασπορά. Κατέληξε στο αισχρό ελληνικό κράτος. Ρεμούλα, μίζες, βολέματα, αναξιοκρατία, ο απόλυτος εξευτελισμός. Οδηγήθηκε στην χρεοκοπία με μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Το όνομα, τη φήμη και τα δρομολόγιά της ανέλαβε επιχειρηματίας που ενσαρκώνει τη βάση του "τριγώνου της καταστροφής". Ο άνθρωπος που πτώχευσε μια χώρα ολόκληρη, δεν θα τα πήγαινε πολύ καλά σε μια αεροπορική εταιρεία. Συρρικνώθηκε, ουσιαστικά έγινε μια τοπική αερογραμμή. Τι πετύχαμε λοιπόν: Από το κρατικό μονοπώλειο της Ολυμπιακής να πάμε στο ιδιωτικό μονοπώλειο της Aegean. Ας μας εξηγήσει κάποιος που ακριβώς βρίσκεται η πρόοδος στην εξέλιξη αυτή.

Elena και Ignacio δεν εκπλήσσονται και τόσο. Μαθαίνω πως τα ίδια γίνονται, σε άλλη κλίμακα βεβαίως, με τη συγχώνευση Iberia με British Airways. Όλως τυχαίως, η Iberia μειώνει τα δρομολόγια στη Λατινική Αμερική, που ήταν το ισχυρό χαρτί της, και τα κάνει σιγά σιγά η BA. Το Terminal 4, το καμάρι της Μαδρίτης που χτίστηκε για την Iberia, χρησιμοποιείται όλο και λιγότερο.

Εξηγώ στα παιδιά πως για να καταλάβουν το "τρίγωνο της καταστροφής" πρέπει να αντιληφθούν πως το ελληνικό πρότυπο διαφθοράς δεν είναι ευρωπαϊκό μα λατινο-αμερικανικό ή βορειο-αφρικανικό. Αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα - ή μάλλον αυτή είναι η κάστα που την κυβερνά. Λαμπρό παράδειγμα συμπεριφοράς της είναι η ΕΡΤ.

Τι συνέβη λοιπόν στην ΕΡΤ;

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η ΕΡΤ για από την ίδρυσή της μέχρι το 1981 αποτελούσε απλώς έναν προπαγναδιστικό βραχίονα του εκάστοτε καθεστώτος. Η εμβληματική ΥΕΝΕΔ αποτυπώνει καλύτερα από κάθε άλλο την ΕΡΤ των εποχών εκείνων. Στη συνέχεια ήρθε η "αλλαγή" και η ΕΡΤ ακολούθε τη "φυσιολογική" πορεία. Όργιο διορισμών, βολεμμάτων, αναξιοκρατίας, μίζας, ρεμούλας διαφθοράς. Ένα πραγματικό αίσχος. Μετά, ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση οπότε σε όλα τα παραπάνω προστέθηκε η παρακμή. Όχι μόνο στοίχιζε πανάκριβα αλλά δεν την έβλεπε κανείς πια. Ας είμαστε σαφείς όμως: Ουδέποτε σταμάτησαν οι πρακτικές αυτές από όλες τις κυβερνήσεις. Η ΕΡΤ είναι ο άλλος ΕΟΤ, με ότι σημαίνει αυτό.

Γιατί λοιπόν μας ενοχλεί το κλείσιμο; Μα ακριβώς γιατί αυτή είναι η παγίδα της ολιγαρχίας! Δεν δουλεύουν καλά οι θεσμοί; Ε, να τους καταργήσουμε τότε! Ούτε το κοινοβούλιο δουλεύει καλά! Στελεχώνεται από πολλούς ηλίθιους, πολλούς ανίκανους και πολλούς - τεκμηριωμένα - κλέφτες και απατεώνες. Γιατί να μην το καταργήσουμε λοιπόν; Που να κάθεσε να εξυγιαίνεις τώρα.... Αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Έτσι απλά. Με αυτόπεποίθηση, για το καλό της χώρας.

Είναι πραγματικά ασύλληπτο. Έχω μείνει άναυδος, όπως έμειναν και οι Ισπανοί συνομιλητές μου. Ο Πρωθυπουργός που διόρισε τη μισή Μεσσηνία στο Μουσείο της Ακρόπολης μιλά για αναξιοκρατία. Εκείνος που κατακεραύνωνε τα μνημόνια και αλλεπάλληλες εκδηλώσεις στο Ζάππειο και μετά ήρθε να εφαρμόσει τη χειρότερη εκδοχή τους, μιλά για ηθική και συνέπεια. Ο άνθρωπος που διόρισε το ....Αιμίλιο Λιάτσο ως Διευθυντή Ειδήσεων της Κρατικής Τηλεόρασης θα μιλήσει για ποιότητα. Πραγματικά τα έχουμε χάσει τελείως. Η κορυφή της χώρας επιβεβαιώνει πως "είσαι ότι δηλώσεις" και, αν η πραγματικότητα είναι διαφορετική τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Δεν θέλω όμως να παρεξηγηθώ. Κανένα συναίσθημα συμπάθειας στους αισχρούς συνδικάλες που τόσα χρόνια τα είχαν κάνει πλακάκια και συνέτρωγαν με (τα αποφάγια της) ολιγαρχίας. Είναι άθλιοι, είναι ότι χειρότερο έχουμε. Οι βολεμένοι, οι αναξιοκρατικά διορισμένοι, οι τεμπέληδες και οι κλέφτες είναι οι τελευταίοι που έχουν λόγο να μιλούν. Είναι έτσι όλοι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ; Ασφαλώς όχι. Είναι πολλοί από αυτούς; Ασφαλώς ναι. Ευθύνονται οι υγιείς, οι ηθικοί εργαζόμενοι που τόσο καιρό σιωπούσαν μπροστά στο όργιο διαφθοράς; Βεβαίως και ευθύνονται.

Για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει, ας δούμε την αντιγραφή των μεθόδων των ισλαμο-κεμαλο-φασιστών με τη φίμωση των μέσων στη διάρκεια των ταραχών στην Πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη. Όπως ο μέσος Τούρκος δεν μπορούσε να ξέρει τι συμβαίνει σε μια κεντρική πλατεία της Πόλης έτσι και ο μέσος Έλληνας δεν είχε ιδέα τη πραγματικά γινόταν στο Ραδιομέγαρο. Πολύ περισσότερο η καλά οργανωμένη εκστρατεία φίμωσης, σίγασης των πομπών, επίθεσης στους servers, προσπάθεια γενικής καταστολής. Ένα σχέδιο πολύ καλά οργανωμένο, κάτι που πρέπει να μας κάνει να ανησυχούμε βαθιά. Σήμερα μάλιστα, σε σχέση με όλα αυτά, έγινε το χειρότερο: Διεκόπη η απεργία των ιδιωτικών μέσων για να προβληθεί η ομιλία του Πρωθυπουργού, κουβέντα όμως για τα γεγονότα στη Μεσογείων. Με άλλα λόγια, καλωσορίσατε στη Βόρεια Κορέα των Βαλκανίων.

Λένε πως η ΕΡΤ δεν δούλευε καλά. Αν και φαίνεται πως δεν ήταν ζημιογόνα, αυτό δεν έχει πραγματικά σημασία. Γιατί; Διότι στον κλάδο αυτό της οικονομίας αυτήν την στιγμή δραστηριοποιούνται μόνο επειχειρήσεις-ζόμπι. Ζόμπι είναι όλα τα κανάλια. Επιχειρήσεις που θα έπρεπε να έχουν πτωχεύσει προ πολλού. Περπατόντα πτώματα που τρομάζουν μόνο με την ύπαρξή τους. Μένουν τεχνητά στη ζωή χρηματοδοτούμενα από υπόγεια συμφέροντα απλά και μόνο για να παίξουν τον προπαγανδιστικό τους ρόλο. Σουλεϊμάν, Σεχραζάτ και Γιάννης Πρετεντέρης. Αυτό είναι το πρόσωπο των καναλιών.

Η συνταγή λοιπόν των αερογραμμών θέλει να εφαρμοστεί και στην τηλεόραση. Από το κρατικό μονοπώλειο, μετά από είκοσι χρόνια, να φτάσουμε σε ένα ιδιότυπο ιδιωτικό ολιγοπώλειο - Ένα μονοπώλειο στην ουσία με πολλά προσωπεία. Θα είναι η απόλυτη ήττα των προοδευτικών Ελλήνων.

Ποιο ήταν λοιπόν το δέον γενέσθαι; Νομίζω είναι αρκετά απλό και συνάμα πολύ δύσκολο. Η ΕΡΤ έπρεπε να εξυγιανθεί. Να κρατήσει μόνο το απαραίτητο προσωπικό το οποίο να αμοίβεται ορθολογικά. Να παρέχει ειδήσεις, όχι προπαγανδιστικά show. Να προάγει τον πολιτισμό, το ήθος, την παιδεία. Μπορεί να το κάνει. Όποιος λέει πως είναι αδύνατον, να πάει σε κάποιον ειδικό να κοιτάξει το πρόβλημα αυτοπεποίθησής του.

Πολλές φορές το έχουμε συζητήσει: Κάθε επιχείρηση έχει τρεις πόλλους: Ιδιοκτησία - Διοίκηση - Εργασία. Οι πόλοι αυτοί έχουν και διαφορετικούς ρόλους με ευθύνες και υποχρεώσεις ορθής λειτουργίας. Σε μια πολυεθνική επιχείρηση για παράδειγμα ο ιδιοκτήτης συνήθως είναι απρόσωπος. Υπάρχει διοίκηση που υλοποιεί τους στόχους που θέτει η γενική συνέλευση κατευθύνοντας, ενισχύοντας και ελέγχοντας τους εργαζομένους. Ας μας εξηγήσει κάποιος γιατί αυτό δεν μπορεί να γίνει στην περίπτωση που ο μέτοχος είναι το δημόσιο, κάθε Έλληνας πολίτης δηλαδή. Έχω ακούσει πολλές θεωρίες, καμία δεν ήταν πειστική. Είναι βέβαιο: Μια οποιαδήποτε επιχείρηση μπορεί να διοικηθεί ορθά και να πετυχαίνει τους στόχους τους με βέλτιση αποδοτικότητα ως προς τα κριτήρια και τις επιθυμίες των μετόχων, ακόμα και αν μέτοχος είναι ένας και είναι το ελληνικό δημόσιο! Πολύ περισσότερο, τίποτα δεν θα κάνει το παραπάνω αδύνατον αν η επιχείρηση έχει την επωνυμία ΕΡΤ ΑΕ.

Η κάστα, το τηλεοπτικό πριγκηπάτο των Αθηνών, πνέει τα λοίσθια. Χάνουν το έλεγχο. Είναι βέβαιο πως θα κάνουν κινήσεις σπασμωδικές, όσο καταλαβαίνουν πως είναι πολύ αργά. Αργά για εκείνους, όχι για τη χώρα. Ακόμα και αν την ύστατη στιγμή εφωτίζοντο και προσπαθούσαν να εφαρμόσουν το δέον γενέσθαι, στερούνται τόσο της ηθικής όσο και της πολιτικής νομιμοποίησης για να το πράξουν.

Όλοι εμείς πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Να γίνουμε, επιτέλους, πραματικά επικίνδυνοι. Να πάψουμε, επιτέλους, να επιτρέπουμε να μας περνούν για ηλίθιους. Να δώσουμε τέλος στην προπαγάνδα της ολιγαρχίας και να συνεχίσουμε ότι ξεκινήσαμε στις 6 Μαΐου του 2012. Μπορούμε να τα καταφέρουμε αρκεί να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να εκφράσουμε ορθό λόγο.