Η "μεταπολίτευση" είναι αναμφίβολα μια περίοδος παρακμής της Ελληνικής Δημοκρατίας. Παρακμής πολυεπίπεδης σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας. Ειδικά η περίοδος από το 1996 και μετά, με αποκορύφωμα το "πάρτι" των Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004, η παρακμή αυτή έλαβε τεράστιες διαστάσεις.
Ένα από τα πιο εμβληματικά προϊόντα της παρακμής ήταν το σεμινάριο. Σεμινάρια για τα πάντα. ΚΕΚ, ΙΕΚ, οτιδήποτε. Η απόλυτη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος με πραγματικά μηδενικό αποτέλεσμα. Αντί να αξιοποιήσουν τα Ευρωπαϊκά κεφάλαια για επενδύσεις, τα έκαναν σεμινάρια. Ήταν ο ιδιότυπος ελληνικός "εκσυγχρονισμός" - η πιο αισχρή στρέβλωση λέξης στη σύγχρονη ιστορία.
Πώς δούλευε αυτή η "μπίζνα";
Πάρα πολύ απλά. Οι μεν, οι "εκπαιδευτές", ελάμβαναν αμοιβή αδρή για αμφιβόλου ποιότητας εκπαιδεύσεις και καταρτίσεις. Δεν αναφέρομαι τόσο στους εκπαιδευτές καθαυτούς, όσο στους κάθε λογής "διαχειριστές". Οι δε, οι "εκπαιδευόμενοι", στην περίπτωση που δεν πληρώνονταν και εκείνοι (!!!) [ποιος θα ξεχάσει τα "αμοιβόμενα σεμινάρια;], αγόραζαν μια ψεύτικη ελπίδα. Στις "καλές" περιπτώσεις έπαιρναν μόρια για τον ΑΣΕΠ! (βλέπε πιστοποιητικά δεξιοτήτων πληροφορικής που πολλές φορές έφτασαν να θεωρούνται ανώτερα του πτυχίου!!!), στις λιγότερο καλές έπαιρναν ένα "πιστοποιητικό παρακολούθησης" και γέμιζαν ανούσια το βιογραφικό τους... Μιλάμε δηλαδή για "εμπόριο ελπίδας" που είχαμε να δούμε από τα συγχωροχάρτια του μεσαίωνα της Καθολικής Εκκλησίας.
Αυτήν ακριβώς την πρακτική οι κύκλοι της παρακμής προσπαθούν τώρα να επαναλάβουν και με την "επιχειρηματικότητα".
Κάθε λογής άσχετος ξεκινά να κάνει "σεμινάρια επιχειρηματικότητας". Έφτασαν να λένε πως θα διδάξουν τους άτυχους νέους "πως να γίνουν επιχειρηματίες σε 10 μέρες"... Απορώ που θα φτάσουν.
Τα σεμινάρια όπως έγιναν στην Ελλάδα ήταν μια ξεκάθαρη ύβρις. Η νέμεσις που ακολούθησε ήταν νομοτέλεια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι περίπου το 2008 αντί να δώσουν 100 εκ. ευρώ σε δημιουργία ταμείων χρηματοδότησης υψηλού ρίσκου (το έργο "Digital Leap") το ακύρωσαν για να κάνουν με τα ίδια χρήματα ...σεμινάρια σε "γονείς" και "μηχανικούς" τα οποία εύγλωττα ονόμασαν "e-Γονείς" και "e-Μηχανικοί". Ήταν λοιπόν "e-Παρακμή" τους που μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε.
Τώρα ευελπιστούν να μεταφέρουν τον καρκίνο των "σεμιναρίων" και στην επιχειρηματικότητα. Να εκμεταλλευτούν τα αδιέξοδα, την απελπισία των νέων και να πλουτίσουν μια ακόμα φορά πουλώντας ελπίδες.
Ελπίζω πως η κοινωνία πλέον έχει πάθει, έχει μάθει και θα τους αντιμετωπίσει όπως τους αρμόζει.
Ένα από τα πιο εμβληματικά προϊόντα της παρακμής ήταν το σεμινάριο. Σεμινάρια για τα πάντα. ΚΕΚ, ΙΕΚ, οτιδήποτε. Η απόλυτη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος με πραγματικά μηδενικό αποτέλεσμα. Αντί να αξιοποιήσουν τα Ευρωπαϊκά κεφάλαια για επενδύσεις, τα έκαναν σεμινάρια. Ήταν ο ιδιότυπος ελληνικός "εκσυγχρονισμός" - η πιο αισχρή στρέβλωση λέξης στη σύγχρονη ιστορία.
Πώς δούλευε αυτή η "μπίζνα";
Πάρα πολύ απλά. Οι μεν, οι "εκπαιδευτές", ελάμβαναν αμοιβή αδρή για αμφιβόλου ποιότητας εκπαιδεύσεις και καταρτίσεις. Δεν αναφέρομαι τόσο στους εκπαιδευτές καθαυτούς, όσο στους κάθε λογής "διαχειριστές". Οι δε, οι "εκπαιδευόμενοι", στην περίπτωση που δεν πληρώνονταν και εκείνοι (!!!) [ποιος θα ξεχάσει τα "αμοιβόμενα σεμινάρια;], αγόραζαν μια ψεύτικη ελπίδα. Στις "καλές" περιπτώσεις έπαιρναν μόρια για τον ΑΣΕΠ! (βλέπε πιστοποιητικά δεξιοτήτων πληροφορικής που πολλές φορές έφτασαν να θεωρούνται ανώτερα του πτυχίου!!!), στις λιγότερο καλές έπαιρναν ένα "πιστοποιητικό παρακολούθησης" και γέμιζαν ανούσια το βιογραφικό τους... Μιλάμε δηλαδή για "εμπόριο ελπίδας" που είχαμε να δούμε από τα συγχωροχάρτια του μεσαίωνα της Καθολικής Εκκλησίας.
Αυτήν ακριβώς την πρακτική οι κύκλοι της παρακμής προσπαθούν τώρα να επαναλάβουν και με την "επιχειρηματικότητα".
Κάθε λογής άσχετος ξεκινά να κάνει "σεμινάρια επιχειρηματικότητας". Έφτασαν να λένε πως θα διδάξουν τους άτυχους νέους "πως να γίνουν επιχειρηματίες σε 10 μέρες"... Απορώ που θα φτάσουν.
Τα σεμινάρια όπως έγιναν στην Ελλάδα ήταν μια ξεκάθαρη ύβρις. Η νέμεσις που ακολούθησε ήταν νομοτέλεια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι περίπου το 2008 αντί να δώσουν 100 εκ. ευρώ σε δημιουργία ταμείων χρηματοδότησης υψηλού ρίσκου (το έργο "Digital Leap") το ακύρωσαν για να κάνουν με τα ίδια χρήματα ...σεμινάρια σε "γονείς" και "μηχανικούς" τα οποία εύγλωττα ονόμασαν "e-Γονείς" και "e-Μηχανικοί". Ήταν λοιπόν "e-Παρακμή" τους που μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε.
Τώρα ευελπιστούν να μεταφέρουν τον καρκίνο των "σεμιναρίων" και στην επιχειρηματικότητα. Να εκμεταλλευτούν τα αδιέξοδα, την απελπισία των νέων και να πλουτίσουν μια ακόμα φορά πουλώντας ελπίδες.
Ελπίζω πως η κοινωνία πλέον έχει πάθει, έχει μάθει και θα τους αντιμετωπίσει όπως τους αρμόζει.
2 σχόλια:
κύριε Τσίγκο θα πρέπει όμως να μας διευκρινήσετε ποιους θεωρείτε κατάλληλους φορείς να διεξάγουν τέτοιου είδους σεμινάρια. Αν το πρόβλημα είναι η λέξη σας υπενθυμίζω ότι τα μεγαλύτερα Κέντρα Καινοτομίας και Business Schools παγκοσμίως, διεξάγουν σεμινάρια επιχειρηματικότητας 3 και 5 ωρών. Για κάποιον που δεν έχει ιδέα από επιχειρηματικότητα, ένα σεμινάριο δεν θα τον κάνει σίγουρα επιχειρηματία, είναι το πρώτο βήμα όμως για να γνωρίσει την επιχειρηματικότητα. Δεν χρειάζεται καν ρωτήσω αν η επιχειρηματικότητα διδάσκεται...
Aγαπητέ ανώνυμε αναγνώστη, αντί απάντησης έγραψα ένα νέο άρθρο ως προς το αν και πως διδάσκεται η επιχειρηματικότητα: http://www.tsigos.gr/2012/11/blog-post_27.html
Δημοσίευση σχολίου