Κλέοβις, Βίτων και επιχειρηματικότητα

Είχα σήμερα τη χαρά να κάνω μια ομιλία στο Athens Startup Weekend University στο πλαίσιο της υποστήριξης που παρείχε στην εκδήλωση η StartTech Ventures.

Βλέποντας με μεγάλη ανησυχία να δυναμώνει το φαινόμενο του "wannabe entrepreneur", θέλησα να μοιραστώ με τους φοιτητές τις σκέψεις μου για τον αληθινό λόγο που μπορεί να οδηγήσει κάποιον να προσπαθήσει να πραγματώσει τη δημιουργικότητά του.

Σε μια πολύ ωραία εκδήλωση στην ΑΣΟΕΕ τον Νοέμβριο του 2011, είχα σημειώσει πως τελικά η επιχειρηματικότητα έχει να κάνει με την ευτυχία. Τι είναι όμως ευτυχία σήμερα; Ποιος είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος; Μια ερώτηση που σίγουρα αξίζει όλοι μας να απαντήσουμε.

Για τη δική μου απάντηση, μπορείτε να δείτε παρακάτω:

20120930 sv.tsigos as_wuni from StartTech Ventures

Σίγουρα, η ιστορία του Κλέοβι και του Βίτωνα έχει πολλά να μας διδάξει σήμερα! Ελπίζω πως πολλοί φοιτητές - και όχι μόνο - θα αντιληφθούν το νόημα και θα πράξουν αναλόγως.

Επικίνδυνη πρόβλεψη

Περπατώντας σήμερα στην Πανεπιστημίου και ενώ το απαίσιο αίσθημα της εισπνοής των χημικών είναι ακόμα έντονο, θα ήθελα να διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη: Η σύγκρουση εξουσίας που έρχεται είναι Χρυσή Αυγή εναντίον ΚΚΕ.

Εξηγούμαι:

Έχω πολλάκις μιλήσει για την ανάγκη επιστροφής στην πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου. Για τις λέξεις Πόλις, Πολίτης, Πολιτισμός, Πολιτική που έχουν τόσο βάρβαρα στρεβλωθεί με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε. Έχω ακόμα, όπως πολλοί άλλοι, πει πολλές φορές πως είναι απαραίτητο να ορίσουμε εκ νέου τις έννοιες ΠΡΟΟΔΟΣ - ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ώστε καθένας να μπορέσει να τοποθετηθεί. Δεν θέλει μεγάλη ανάλυση για να φανερωθεί η τεράστια αυτή ανάγκη, η οποία θα αναδιατάξει συνολικά το πολιτικό σκηνικό και θα στείλει τις καρικατούρες στη φυσική τους θέση: Στις γελοιογραφίες.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι όλα τα κόμματα (μη-κόμματα) αρνούνται πεισματικά να ανοίξουν τη συζήτηση για το σημερινό νόημα προόδου & αντίδρασης. Αποτέλεσμα; Μένουμε σε μια μετεμφυλιοπολεμική ανάλυση "αριστεράς" - "δεξιάς" - "κέντρου" και εκατέρωθεν "άκρων", οι οποία καμία σχέση δεν έχει με τη σημερινή πραγματικότητα.

Επόμενο αποτέλεσμα; Δημιουργούνται προσδοκίες που διαψεύδονται μεγαλειωδώς! Συνέβη με τον ΓΑΠ, συμβαίνει με τον Σαμαρά, θα συμβεί με τον Τσίπρα. Και μετά, τι;

Μια ακόμα ενδιαφέρουσα παράμετρος είναι ότι λόγω του γεγονότος ότι η "αριστερή" εκδοχή του ίδιου αποτυχημένου συστήματος καταρρέει νωρίτερα της "δεξιάς", το παλιό φάσμα δείχνει να μετακινείται προς τα δεξιά. Έτσι η αριστερά γίνεται κέντρο, το κέντρο δεξιά και η δεξιά, άκρα δεξιά. Δείτε ας πούμε τι έγινε με το (υποτιθέμενο) ΠαΣοΚ ή τι γίνεται τώρα με τον Κουβέλη...

Τι θα συμβεί λοιπόν το επόμενο διάστημα; Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα έρθει στην εξουσία σύντομα, αφού η απόσταση αντιπολιτευτικού λόγου - κυβερνητικών έργων τόσο για Σαμαρά όσο και για Βενιζέλο/Κουβέλη είναι τόσο μεγάλη που κανένας προπαγανδιστικός μηχανισμός δεν μπορεί να κρύψει. Τότε βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει αντιμέτωπος με τις δικές του αποφάσεις. Ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να αποφασίσει αν θα διαλύσει το κόμμα του ή αν θα διαλύσει τη χώρα. Ότι και αν αποφασίσει τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα επανέλθει αυτόματα στις προ της 5ης Μαΐου δυνάμεις του, διότι πολύ απλά ο τρόπος που αντιπολιτεύεσαι καθορίζει και το πως θα κυβερνήσεις.

Όπως εξηγήσαμε λοιπόν, στο παλιό & ξεπερασμένο σύστημα αναφοράς, όλα τα "κόμματα" θα κινηθούν προς τα "δεξιά" - ήδη το έχουν κάνει άλλωστε. Τι θα σημάνει αυτό; Κάτι πραγματικά επικίνδυνο:

Τη συγκέντρωση πλειοψηφικών ρευμάτων γύρω από δυο κέντρα: Το ΚΚΕ, που θα συγκεντρώσει όλους τους απελπισμένους που τη δεκαετία του '80 και του '90 ψηφιζαν ΠαΣοΚ, και την Χρυσή Αυγή, που θα συγκεντρώσει όλους τους απελπισμένους που τη δεκαετία του '80 και του '90 ψηφιζαν Νέα Δημοκρατία.

Στο ερώτημα "τι θα συμβεί μετά;" δεν θα διακινδυνεύσω να δώσω απάντηση τώρα. Είναι βέβαιο πως η σύγκρουση θα είναι σφοδρή και ο σεβασμός στους θεσμούς από ελάχιστος έως ανύπαρκτος. Το ξαναζήσαμε εξάλλου από το 1946 έως το 1949 και πολλές φορές ακόμα παλιότερα στην ιστορία μας. 

Λένε πως "η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα". Ας ελπίσουμε πως έχουν δίκιο. Φοβάμαι πολύ πάντως πως για να φτάσουμε στη δυναμική επιστροφή του ορθού λόγου, ίσως πρώτα χρειαστεί να βιώσουμε τον παραλογισμό των άκρων. 

Στον Πατέρα του Απόστολου Γκανά - #TolisLovedMaria

Αγαπητέ Κύριε Γκανά,

Δεν είχα μέχρι σήμερα την τιμή να σας γνωρίσω. Όπως δεν είχα την πολύ μεγάλη τιμή να γνωρίσω και τον Τόλη "από κοντά", όμως μαζί με χιλιάδες άλλους που επικοινωνούσαμε μαζί του στα κοινωνικά δίκτυα νιώθουμε ότι τον ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ότι ήταν ένας καλός φίλος.

Πρέπει να είστε πολύ σπουδαίος άνθρωπος, Κύριε Γκανά. Πολύ σπουδαίος άνθρωπος σίγουρα ήταν και η μητέρα του Τόλη, δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά ότι ο γιος σας ήταν ένας τόσο πολύ αξιόλογος άνθρωπος.

Ο φόβος είναι το πιο ανθρώπινο συναίσθημα. Ο φόβος του θανάτου, από καταβολής κόσμου καθορίζει ίσως την εξέλιξη του πολιτισμού μας. Όλοι οι άνθρωποι φοβούνται, απλώς πολλοί δεν έχουν το θάρρος να το παραδεχτούν. 

Ο Τόλης, όπως με παρρησία το έλεγε, φοβόταν. Όπως φοβόμαστε όλοι μας. Έκανε όμως κάτι μαγικό, κάτι που ελάχιστοι άλλοι έχουν καταφέρει: Μπροστά στο φόβο έμεινε δυνατός, έμεινε εκφραστής του ορθού λόγου. Ούτε το έβαλε στα πόδια ούτε βρήκε καταφύγιο σε κάθε λογής υπερβολές. Πραγματικά σπάνιο παράδειγμα. Δεν τράπηκε σε φυγή. Έμεινε και πάλεψε μέχρι τέλους, με το κεφάλι ψηλά.

Καταλαβαίνω ότι ο πόνος είναι αβάσταχτος και η απώλεια αυτή δεν θα ξεπεραστεί ποτέ. Αν κάποτε όμως φτάσουν αυτές οι γραμμές στην αντίληψή σας Κύριε Γκανά, επιτρέψτε μου με σεβασμό μεγάλο να σας πω ότι πρέπει να είστε πολύ, πάρα, πάρα πολύ υπερήφανος για τον Τόλη. 

Ένα παιδί μόλις 30 ετών, κατάφερε με το ίδιο του το παράδειγμα να διδάξει αμέτρητους συνανθρώπους του σε όλον τον κόσμο το αληθινό νόημα της ζωής: Ότι η αγάπη νικάει το θάνατο.

Όλοι εμείς που διδαχτήκαμε με το παράδειγμά του θα τον θυμόμαστε για πάντα και θα προσπαθούμε να του μοιάσουμε. 

Με τα θερμότερα συλλυπητήριά μου,

Δημήτρης Τσίγκος