Περί πολιτικής ύβρεως

Η δήθεν «εκλογή από τη βάση» είναι «ύβρις». Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα μαθαίνει τι σημαίνει «νέμεσις».

Όλα τα υπόλοιπα δήθεν κόμματα που υιοθέτησαν (και εν πολλοίς είναι υπεύθυνα για) αυτόν τον εκφυλισμό της δημοκρατίας, πρόκειται επίσης να πάρουν το ίδιο μάθημα, αργά ή γρήγορα.

Σε αυστηρούς όρους, όχι δεν χρειαζόμαστε «νέα κόμματα». Το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Ο εκφυλισμός της έννοιας του "πολίτη" απλώς σε  "ψηφοφόρο" δεν είναι τίποτα παρά ένα βαρύ σύμπτωμα παρακμής της πολιτικής μας ζωής. 

Είναι τελικά ένα από τα φαινόμενα της "μπλοκαρισμένης" Δημοκρατίας μας.

Χρειαζόμαστε αληθινά «πολιτικά κόμματα», όπως τα έχει ορίσει η επιστήμη - νομίζω κορυφαίος στο θέμα αυτό ήταν ο Max Weber - αντί για τις σημερινές κάστες με αυτοσκοπό την κατάληψη της εξουσίας, δίχως κανέναν φραγμό, που κατέχουν την πολιτική ζωή της χώρας. 

Εναπόκειται σε καθέναν από εμάς, αυτούς που μας όρισαν για "ψηφοφόρους", να το αποφασίσουμε και να γίνουμε εκ νέου "πολίτες". Αυτό θα μας δώσει αληθινές πόλεις, θα μας επαναφέρει στον πολιτισμό, θα επαναφέρει την πολιτική στον τόπο που αυτή γεννήθηκε.

Για τις εκλογές του λεγόμενου ΠΑ.ΣΟ.Κ.

ΠαΣοΚ σημαίνει Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Αναρωτιέμαι:

• Είναι πανελλήνιο; Ή μήπως είναι εντελώς αθηνοκεντρικό;

• Είναι άραγε σοσιαλιστικό; Τα «νέα» αυτά στελέχη που διεκδικούν την προεδρεία, έχουν ιδέα τι είναι ο σοσιαλισμός; Έχουν καν διαβάσει την σχετική βιβλιογραφία;

• Πολύ περισσότερο είναι κίνημα; Ή είναι μια ομάδα κατάληψης της εξουσίας (που δεν ντράπηκε να δανειστεί και €500Μ);

• Τελικά έχουν καμία σημασία οι λέξεις; Έχουμε δικαίωμα να τις στρεβλώνουμε τόσο βάναυσα;

Είναι μια μεγάλη ντροπή όλο αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Ένας φασισμός μασκαρεμένος σε δημοκρατία. 

Πολύ μεγάλη ντροπή.

Η ερώτηση στους υποψήφιους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ που δεν έγινε ποτέ

Παρακολούθησαν σήμερα πολλοί το debate των υποψηφίων αρχηγών του λεγόμενου ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Έγιναν πολλές ερωτήσεις (οι περισσότερες απόλυτα αδιάφορες) δεν έγινε όμως η μία και μόνη ερώτηση που περίμενε ο ελληνικός λαός:

- Πως γίνεται ένα σωματείο, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός όπως είναι ένα πολιτικό, να φτάσει να χρωστάει περί τα 500 εκατομμύρια ευρώ;

Στην ερώτηση αυτή θα έπρεπε μετά να γίνουν και κάποιες επιπλέον διευκρινιστικές:

- Δέχεστε να μπει εισαγγελέας να διερευνήσει την υπόθεση και να αποδοθούν νομικές ευθύνες σε όσους έχουν; Ποιοι είναι αυτοί που ζήτησαν τα δάνεια; Τι στοιχεία παρουσίασαν; Πως παραπλάνησαν την τράπεζα;

- Από τη μεριά της τράπεζας ποιοι είναι αυτοί που ενέκριναν τόσο τεράστια δάνεια σε ένα σωματείο και με ποια εχέγγυα;

Αν ποτέ απαντηθούν τα παραπάνω τότε ίσως και να μπορούμε να συζητήσουμε πολιτικά για το μόρφωμα αυτό, τουλάχιστον με την αυθεντική έννοια του όρου ‘πολιτικά’.

Πρωθυπουργός influencer

Πραγματικά ξεπερνά κάθε φαντασία το γεγονός ότι κάθε Κυριακή τα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ ξοδεύουν σημαντικό χρόνο, μάλιστα συχνά ως δεύτερη σε σειρά είδηση για να ‘σχολιάσουν’ — δηλαδή για να αναμεταδώσουν — την «κυριακάτικη ανάρτηση του Πρωθυπουργού».

Λίγη ντροπή δεν έβλαψε ποτέ. Πρωθυπουργό χρειάζεται η χώρα, όχι influencer.

Ποιοι είναι οι πολιτικοί κληρονόμοι του Μιχάλη Χαραλαμπίδη;

Ήδη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται διάφοροι που επιδιώκουν να χαρακτηριστούν ως 'πολιτικοί κληρονόμοι' του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Είναι κρίμα γιατί γελοιοποιούνται.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας γίγαντας της Πολιτικής. Η προσφορά του, η πολιτική του ταυτότητα, είναι πληθυντική. Κανείς δεν μπορεί μόνος του να την κληρονομήσει.

Κληρονόμος του Μιχάλη είναι πρώτα και κύρια ο Ελληνισμός, σε κάθε τόπο και διαχρονικά. Σε αυτόν στον αφιέρωσε τη ζωή του, εκφραζόμενος και δημιουργώντας εντυπωσιακά σε τόσα πολλά και τόσο διαφορετικά επίπεδα.

Κληρονόμοι του Μιχάλη είναι οι λαοί της Ευρώπης, οι λαοί της Νότιας Αμερικής, οι λαοί ολοκλήρου του κόσμου που θέλουν να ξαναβρούν την ανθρωπιστική τους πυξίδα.

Κληρονόμος τελικά του Μιχάλη Χαραλαμπίδη είναι ο Άνθρωπος, όπως αυτός αντελήφθη και όρισε τον εαυτό του ως Πολιτικό Ον.

Οι άλλοι, οι επίδοξοι «κληρονόμοι» ας αφήσουν λοιπόν τις ανοησίες και, σε πρώτη ευκαιρία, ας ανοίξουν κανένα βιβλίο του Μιχάλη. Θα τους κάνει καλό.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Για τη σημερινή επέτειο

Μέρα που είναι σήμερα,

Που εορτάζουν οι Κοσκωτάδες, οι Καριερίστες, οι Κεμαλιστές, οι Ασόβαροι Σημίτηδες, οι προδότες του Οτσαλάν και η Ρεπούση,

Οποίος ενδιαφέρεται έστω και λίγο για την πολιτική ιστορία του τόπου, ας ρίξει μια μάτια σε αυτό το κείμενο του μακρινού 1988 (όπου ήδη φαινόταν πως η υπόσχεση της 3/9/74 δεν θα τηρηθεί):

Ευχαριστίες στον Γρηγόρη Κλαδούχο που δημοσίευση σήμερα το παραπάνω άρθρο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη από την "Ελευθεροτυπία" του 1988

Όποιος ακόμα θέλει να εμβαθύνει, όποιος θέλει να καταλάβει πραγματικά, ας γνωρίζει πως μόνο διαβάζοντας μπορεί να το πετύχει. Από που να ξεκινήσει; Από αυτά εδώ:

• "Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ: Ο Εκφυλισμός ενός Ιστορικού Εγχειρήματος"
• "Ελληνική Πολιτική Παιδεία: Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη"
• "Η Δολοφονία της Πολιτικής: Ο Μεταπολιτευτικός Εκφυλισμός της - Το Δικό μου Εγκώμιο στην Πολιτική"

Η πολιτική είναι η ύψιστη των επιστημών και η ύψιστη των τεχνών ταυτόχρονα. Θέλει έμπνευση, θέλει εξάσκηση θέλει όμως και πολλή μελέτη. 

Όποιος θέλει ειλικρινά να διαβάσει τα παραπάνω βιβλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη ας επικοινωνήσει και θα του δανειστεί ένα αντίτυπο. Είναι το λιγότερο που μπορεί σήμερα να γίνει για τον τόπο.

Τέλος, για το "υπαρκτό ΠαΣοΚ", δηλαδή το ΚΚΚΑΣΟΡ, και όσους ενδεχομένως ακόμα πιστεύουν σε μια "ανάστασή" του, ας θυμούνται την επίκαιρη - και πρόσφατη - ρήση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη:

"Αυτό το μαγαζί πρέπει να κλείσει."

Αποχαιρετισμός στην Κική Μαγκλή

Την περασμένη Τρίτη 27 Αυγούστου αποχαιρετίσαμε την Κική Μαγκλή στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε, το Μουρίκι Θηβών. Ήταν ένας από τους πιο ευγενείς, πιο αυθεντικούς και θα έλεγα τους καλύτερους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο μας στήριξε στην απώλεια της μητέρας και του πατέρα μου αλλά και πόσο καλή γιαγιά ήταν για τα ανίψια μου, τον Γιώργο και τη Βάλια.

Έχω πολύ μεγάλο σεβασμό στη γενιά στην οποία άνηκε η Κική Μαγκλή. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στη διάρκεια ή και λίγο μετά την απόλυτη καταστροφή της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου, τη γενιά που μεγάλωσε στις σκοτεινές δεκαετίες του '50 και του '60 και τη γενιά που το πέρασμα στην ενηλικίωση σημαδεύτηκε από την επτάχρονη δικτατορία. Και όμως οι άνθρωποι αυτοί, με ελάχιστους πόρους αλλά με πολλή, σκληρή δουλειά και ένα όραμα για μια καλύτερη Ελλάδα, πήραν τη χώρα μας από τον τρίτο κόσμο και την παρέδωσαν μέλος της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης.

Ελπίζω οι νεώτεροι να συνεχίσουμε να εμπνεόμαστε από τους ανθρώπους αυτούς. Για την Κική Μαγκλή είμαι βέβαιος πως ο σύζυγος, τα παιδιά και τα εγγόνια της θα τη θυμόνται πάντοτε με αγάπη και θα εξακολουθεί να ζει μέσα τους, όπως θα συμβεί και με όλους τους υπολοίπους που είχαμε την τύχη να την γνωρίσουμε.

Η Κική Μαγκλή