Στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας η άκρα δεξιά ήταν πάντα ένα μόρφωμα μικρό αλλά υπαρκτό. Δυστυχώς, βρέθηκαν Έλληνες που στελέχωσαν τα δολοφονικά τάγματα ασφαλείας στην Κατοχή και που στη συνέχεια έδωσαν σάρκα και οστά στο εγκληματικό παρακράτος των δεκαετιών του '50 και του '60. Τόσο στη διάρκεια της χούντας στην Ελλάδα όσο και στα τραγικά γεγονότα της Κύπρου το '74 οι άνθρωποι αυτοί έκαναν αισθητή την παρουσία τους.
Μετά, πολύ λογικά σαν συνέπεια της τραγωδίας που προκάλεσαν, κρύφτηκαν. Βρήκαν το ρόλο τους μεταξύ παρυφών και οργανωμένου εγκλήματος. Κάτι ανάλογο με αυτό που έγινε στο τέως σοβιετικό μπλοκ, όπου οι δολοφόνοι της KGB και των κλώνων της στην Ανατολική Ευρώπη βρήκαν θέση ρόλο μετά το '91 στο οργανωμένο έγκλημα.
Τα τελευταία χρόνια επιχειρήθηκε η ολική επαναφορά της άκρας δεξιάς στην πολιτική σκηνή. Ενορχηστρώθηκε έντεχνα και χρηματοδοτήθηκε γενναιόδωρα. Τώρα που αρχίζει να συζητείται δημόσια ποιοι το οργάνωσαν, αξίζει να επικεντρώσουμε περισσότερο στο γιατί.
Το μόρφωμα αυτό προσφέρει μια εξαιρετικά ισχυρή, χρυσή την ονομάζω, ασπίδα προστασίας στο σύστημα που κυβερνά τη χώρα από το '74 μέχρι σήμερα. Θυμίζω πως η ανάλυσή μου μιλά για το 'τρίγωνο της καταστροφής, που στην κορυφή του έχει την οικονομική ολιγαρχία, μια κάστα με ξεκάθαρα εγκληματικά χαρακτηριστικά, και ως βασικά εργαλεία διαθέτει το 'πολιτικό' σύστημα και τα μέσα 'ενημέρωσης'.
Στο πλαίσιο αυτό είναι εύκολο να διακρίνει κανείς δυο επίπεδα προστασίας που προσφέρει η χρυσή αυτή ασπίδα:
Πρώτον, η εμφάνιση του τέρατος δίνει τη δυνατότητα στους εγκληματίες κατ'όνομα πολιτικούς να λένε με θράσος "Κοιτάξτε το τέρας! Δείτε πόσο αποκρουστικό είναι! Εμείς δεν είμαστε έτσι!". Είχα ακούσει παλιά ότι η αξία της ασχήμιας είναι ότι μας κάνει να εκτιμούμε την ομορφιά, ή καλύτερα, η αξία του θανάτου είναι ότι δίνει νόημα στη ζωή. Με τον τρόπο αυτό, η είσοδος του μορφώματος στην πολιτική ζωή μεγάλη διευκόλυνση αποτέλεσε για τα μιζοκόμματα τα οποία ξαφνικά είχαν να συγκριθούν με κάτι αναμφισβήτητα χειρότερο. Κατά κάποιο τρόπο έκρυψαν έτσι την ασχήμια τους.
Δεύτερον και σημαντικότερο όμως είναι το εξής: Το μόρφωμα που πλουσιοπάροχα χρηματοδοτήθηκε και προσεχτικά ενορχηστρώθηκε, έκανε χρήση μιας πολύ στοχευμένης ρητορικής. Η λύση του ελληνικού ζητήματος προϋποθέτει την αλήθεια. Απαιτεί δηλαδή να μην ξεχνάμε. Στο πλαίσιο αυτό, απαιτεί και δικαιοσύνη. Προσοχή: Δικαιοσύνη ευρωπαϊκού τύπου, όχι αντεκδίκηση. Δεν χωρά όμως αμφιβολία ότι όσοι βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης από το '74 μέχρι σήμερα, από Πρωθυπουργούς μέχρι Γενικούς Γραμματείς αλλά και όσους εξελέγησαν και κυβέρνησαν στην τοπική αυτοδιοίκηςη, πρέπει να λογοδοτήσουν στο πλαίσιο μιας σε βάθος διερεύνησης που πρέπει να γίνει, και θα γίνει, για την πτώχευση της χώρας.
Η οικειοποίηση της ρητορικής αυτής, έστω και με άγαρμπο τρόπο, από το ναζιστικό μόρφωμα ουσιαστικά απαγορεύει την εκφορά της από τους πολίτες στο δημόσιο λόγο. Παλιότερα έγραφα ότι μου φένεται απολύτως απίστευτο που η Νέα Δημοκρατία και το ΠαΣοΚ δεν έχουν τεθεί ακόμα εκτός νόμου, την στιγμή που έχει αποκαλυφθεί και τεκμηριωθεί η παράνομη, υπόγεια χρηματοδότησή τους και παράλληλα έχουν φορτώσει στον ελληνικό λαό δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ εκχωρώντας λέει τις ...μελλοντικές επιχορηγήσεις τους (υπολογισμένες στα ποσοστά που έπαιρναν μέχρι το 2009)! Τώρα τα δάνεια αυτά θα τα πληρώσουμε όλοι εμείς, αλλά όταν έθεσα δημόσια αυτό το ζήτημα πήρα από πολλούς την απάντηση "τι είναι αυτά που λες, αυτά τα λένε οι ναζί".
Μπορούμε να βρούμε δεκάδες τέτοια παραδείγματα. Δυστυχώς η οικειοποίηση συνθημάτων και συμβόλων δεν είναι νέα πρακτική. Για αυτό οι ταγματασφαλίτες ντύθηκαν τσολιάδες. Για αυτό ο δικτάτορας Παπαδόπουλος χρησιμοποίησε το δημοτικό τραγούδι. Για αυτό οι ναζί έφτασαν να λένε "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες". Εδώ, θα μου πείτε, έχουμε κόμμα που εξακολουθεί να αυτοαποκαλείται "πανελλήνιο", "σοσιαλιστικό" και "κίνημα", όταν απέχει έτη φωτός και από τις τρεις αυτές έννοιες.
Δεν θα τους περάσει όμως. Η ρητορική που οικειοποιήθηκαν είναι εκείνη που χρειάζεται για να πάει μπροστά η χώρα. Πρέπει σε όρους υψηλού πολιτικού πολιτισμού και αισθητικής να λύσουμε τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν. Οι ευθύνες που υπάρχουν πρέπει να αποδοθούν, σε όλους, δίχως καμία διάθεση αντεκδίκησης και δίχως "μαύρα πρόβατα" - βλέπε Άκης Τσοχατζόπουλος και όχι μόνο.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη την αλήθεια, έχει ανάγκη τη δικαιοσύνη, έχει ανάγκη την αξιοκρατία.
Η αλλαγή στη χώρα, έστω και με 35 χρόνια καθυστέρηση, θα συμβεί. Το ερώτημα είναι αν θα απαιτηθεί πρώτα μια καταστροφή. Η ελπίδα είναι πως δεν θα απαιτηθεί. Η αλλαγή όμως θα γίνει.
Μετά, πολύ λογικά σαν συνέπεια της τραγωδίας που προκάλεσαν, κρύφτηκαν. Βρήκαν το ρόλο τους μεταξύ παρυφών και οργανωμένου εγκλήματος. Κάτι ανάλογο με αυτό που έγινε στο τέως σοβιετικό μπλοκ, όπου οι δολοφόνοι της KGB και των κλώνων της στην Ανατολική Ευρώπη βρήκαν θέση ρόλο μετά το '91 στο οργανωμένο έγκλημα.
Τα τελευταία χρόνια επιχειρήθηκε η ολική επαναφορά της άκρας δεξιάς στην πολιτική σκηνή. Ενορχηστρώθηκε έντεχνα και χρηματοδοτήθηκε γενναιόδωρα. Τώρα που αρχίζει να συζητείται δημόσια ποιοι το οργάνωσαν, αξίζει να επικεντρώσουμε περισσότερο στο γιατί.
Το μόρφωμα αυτό προσφέρει μια εξαιρετικά ισχυρή, χρυσή την ονομάζω, ασπίδα προστασίας στο σύστημα που κυβερνά τη χώρα από το '74 μέχρι σήμερα. Θυμίζω πως η ανάλυσή μου μιλά για το 'τρίγωνο της καταστροφής, που στην κορυφή του έχει την οικονομική ολιγαρχία, μια κάστα με ξεκάθαρα εγκληματικά χαρακτηριστικά, και ως βασικά εργαλεία διαθέτει το 'πολιτικό' σύστημα και τα μέσα 'ενημέρωσης'.
Στο πλαίσιο αυτό είναι εύκολο να διακρίνει κανείς δυο επίπεδα προστασίας που προσφέρει η χρυσή αυτή ασπίδα:
Πρώτον, η εμφάνιση του τέρατος δίνει τη δυνατότητα στους εγκληματίες κατ'όνομα πολιτικούς να λένε με θράσος "Κοιτάξτε το τέρας! Δείτε πόσο αποκρουστικό είναι! Εμείς δεν είμαστε έτσι!". Είχα ακούσει παλιά ότι η αξία της ασχήμιας είναι ότι μας κάνει να εκτιμούμε την ομορφιά, ή καλύτερα, η αξία του θανάτου είναι ότι δίνει νόημα στη ζωή. Με τον τρόπο αυτό, η είσοδος του μορφώματος στην πολιτική ζωή μεγάλη διευκόλυνση αποτέλεσε για τα μιζοκόμματα τα οποία ξαφνικά είχαν να συγκριθούν με κάτι αναμφισβήτητα χειρότερο. Κατά κάποιο τρόπο έκρυψαν έτσι την ασχήμια τους.
Δεύτερον και σημαντικότερο όμως είναι το εξής: Το μόρφωμα που πλουσιοπάροχα χρηματοδοτήθηκε και προσεχτικά ενορχηστρώθηκε, έκανε χρήση μιας πολύ στοχευμένης ρητορικής. Η λύση του ελληνικού ζητήματος προϋποθέτει την αλήθεια. Απαιτεί δηλαδή να μην ξεχνάμε. Στο πλαίσιο αυτό, απαιτεί και δικαιοσύνη. Προσοχή: Δικαιοσύνη ευρωπαϊκού τύπου, όχι αντεκδίκηση. Δεν χωρά όμως αμφιβολία ότι όσοι βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης από το '74 μέχρι σήμερα, από Πρωθυπουργούς μέχρι Γενικούς Γραμματείς αλλά και όσους εξελέγησαν και κυβέρνησαν στην τοπική αυτοδιοίκηςη, πρέπει να λογοδοτήσουν στο πλαίσιο μιας σε βάθος διερεύνησης που πρέπει να γίνει, και θα γίνει, για την πτώχευση της χώρας.
Η οικειοποίηση της ρητορικής αυτής, έστω και με άγαρμπο τρόπο, από το ναζιστικό μόρφωμα ουσιαστικά απαγορεύει την εκφορά της από τους πολίτες στο δημόσιο λόγο. Παλιότερα έγραφα ότι μου φένεται απολύτως απίστευτο που η Νέα Δημοκρατία και το ΠαΣοΚ δεν έχουν τεθεί ακόμα εκτός νόμου, την στιγμή που έχει αποκαλυφθεί και τεκμηριωθεί η παράνομη, υπόγεια χρηματοδότησή τους και παράλληλα έχουν φορτώσει στον ελληνικό λαό δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ εκχωρώντας λέει τις ...μελλοντικές επιχορηγήσεις τους (υπολογισμένες στα ποσοστά που έπαιρναν μέχρι το 2009)! Τώρα τα δάνεια αυτά θα τα πληρώσουμε όλοι εμείς, αλλά όταν έθεσα δημόσια αυτό το ζήτημα πήρα από πολλούς την απάντηση "τι είναι αυτά που λες, αυτά τα λένε οι ναζί".
Μπορούμε να βρούμε δεκάδες τέτοια παραδείγματα. Δυστυχώς η οικειοποίηση συνθημάτων και συμβόλων δεν είναι νέα πρακτική. Για αυτό οι ταγματασφαλίτες ντύθηκαν τσολιάδες. Για αυτό ο δικτάτορας Παπαδόπουλος χρησιμοποίησε το δημοτικό τραγούδι. Για αυτό οι ναζί έφτασαν να λένε "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες". Εδώ, θα μου πείτε, έχουμε κόμμα που εξακολουθεί να αυτοαποκαλείται "πανελλήνιο", "σοσιαλιστικό" και "κίνημα", όταν απέχει έτη φωτός και από τις τρεις αυτές έννοιες.
Δεν θα τους περάσει όμως. Η ρητορική που οικειοποιήθηκαν είναι εκείνη που χρειάζεται για να πάει μπροστά η χώρα. Πρέπει σε όρους υψηλού πολιτικού πολιτισμού και αισθητικής να λύσουμε τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν. Οι ευθύνες που υπάρχουν πρέπει να αποδοθούν, σε όλους, δίχως καμία διάθεση αντεκδίκησης και δίχως "μαύρα πρόβατα" - βλέπε Άκης Τσοχατζόπουλος και όχι μόνο.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη την αλήθεια, έχει ανάγκη τη δικαιοσύνη, έχει ανάγκη την αξιοκρατία.
Η αλλαγή στη χώρα, έστω και με 35 χρόνια καθυστέρηση, θα συμβεί. Το ερώτημα είναι αν θα απαιτηθεί πρώτα μια καταστροφή. Η ελπίδα είναι πως δεν θα απαιτηθεί. Η αλλαγή όμως θα γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου